헬라어 문장 검색 - Διογεν́Λιϝεσοφ́4́06́

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. s'. ARKESILAOS)

Ἀρκεσίλαοσ Σεύθου <[ἢ Σκύθου], ὡσ Ἀπολλόδωροσ ἐν τρίτῳ Χρονικῶν>, Πιτάνησ τῆσ Αἰολίδοσ. οὗτόσ ἐστιν ὁ τῆσ μέσησ Ἀκαδημείασ κατάρξασ, πρῶτοσ ἐπισχὼν τὰσ ἀποφάσεισ διὰ τὰσ ἐναντιότητασ τῶν λόγων. πρῶτοσ δὲ καὶ εἰσ ἑκάτερον ἐπεχείρησε, καὶ πρῶτοσ τὸν λόγον ἐκίνησε τὸν ὑπὸ Πλάτωνοσ παραδεδομένον καὶ ἐποίησε δι’ ἐρωτήσεωσ καὶ ἀποκρίσεωσ ἐριστικώτερον. παρέβαλε δὲ Κράντορι τοῦτον τὸν τρόπον. τέταρτοσ ἀδελφὸσ ἦν ὧν εἶχε δύο μὲν ὁμοπατρίουσ, δύο δὲ ὁμομητρίουσ· καὶ τῶν μὲν ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν δὲ ὁμοπατρίων Μοιρέαν, ὃσ ἦν αὐτῷ ἐπίτροποσ. ἤκουσε δὲ κατ’ ἀρχὰσ μὲν Αὐτολύκου τοῦ μαθηματικοῦ πολίτου τυγχάνοντοσ, πρὶν ἀπαίρειν εἰσ Ἀθήνασ, μεθ’ οὗ καὶ εἰσ Σάρδεισ ἀπεδήμησεν·

ἔπειτα Ξάνθου τοῦ Ἀθηναίου μουσικοῦ· μεθ’ ὃν Θεοφράστου διήκουσεν. ἔπειτα μετῆλθεν εἰσ Ἀκαδημείαν πρὸσ Κράντορα· Μοιρέασ μὲν γὰρ ὁ προειρημένοσ ἀδελφὸσ ἦγεν αὐτὸν ἐπὶ ῥητορικήν· ὁ δὲ φιλοσοφίασ ἤρα, καὶ αὐτοῦ Κράντωρ ἐρωτικῶσ διατεθεὶσ ἐπύθετο τὰ ἐξ Ἀνδρομέδασ Εὐριπίδου προενεγκάμενοσ· ὦ παρθέν’, εἰ σώσαιμί σ’, εἴσει μοι χάριν; καὶ ὃσ τὰ ἐχόμενα· ἄγου μ’, ὦ ξέν’, εἴτε δμωΐδ’ ἐθέλεισ εἴτ’ ἄλοχον. ἐκ τούτου συνήστην ἀλλήλοιν·

ἵνα καὶ τὸν Θεόφραστον κνιζόμενόν φασιν εἰπεῖν ὡσ εὐφυὴσ καὶ εὐεπιχείρητοσ ἀπεληλυθὼσ τῆσ διατριβῆσ εἰή νεανίσκοσ. καὶ γὰρ ἐν τοῖσ λόγοισ ἐμβριθέστατοσ καὶ φιλογράμματοσ ἱκανῶσ γενόμενοσ ἥπτετο καὶ ποιητικῆσ. καὶ αὐτοῦ φέρεται ἐπίγραμμα εἰσ Ἄτταλον ἔχον οὕτω· Πέργαμοσ οὐχ ὅπλοισ κλεινὴ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἵπποισ πολλάκισ αὐδᾶται Πῖσαν ἀνὰ ζαθέην. εἰ δὲ τὸν ἐκ Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ νόον εἰπεῖν, ἔσσεται εἰσαῦτισ πολλὸν ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ καὶ εἰσ Μηνόδωρον τὸν Εὐγάμου ἑνὸσ τῶν συσχολαστῶν ἐρώμενον· τηλοῦ μὲν Φρυγίη, τηλοῦ δ’ ἱερὴ Θυάτειρα·

ὦ Μηνόδωρε, σὴ πατρίσ, Καδανάδη. ἀλλὰ γὰρ εἰσ Ἀχέροντα τὸν οὐ φατὸν ἶσα κέλευθα, ὡσ αἶνοσ ἀνδρῶν, πάντοθεν μετρεύμενα. σῆμα δέ τοι τόδ’ ἔρεξεν ἀριφραδὲσ Εὔγαμοσ, ᾧ σὺ πολλῶν πενεστέων ἦσθα προσφιλέστατοσ. Ἀπεδέχετο δὲ πάντων μᾶλλον Ὅμηρον, οὗ καὶ εἰσ ὕπνον ἰὼν πάντωσ τι ἀνεγίνωσκεν, ἀλλὰ καὶ ὄρθρου λέγων ἐπὶ τὸν ἐρώμενον ἀπιέναι ὁπότε βούλοιτο ἀναγνῶναι. τόν τε Πίνδαρον ἔφασκε δεινὸν εἶναι φωνῆσ ἐμπλῆσαι καὶ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων εὐπορίαν παρασχεῖν. Ιὤνα δὲ καὶ ἐχαρακτήριζε νέοσ ὤν. Διήκουσε δὲ καὶ Ἱππονίκου τοῦ γεωμέτρου·

ὃν καὶ ἔσκωψε τὰ μὲν ἄλλα νωθρὸν ὄντα καὶ χασμώδη, ἐν δὲ τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντοσ εἰσ τὸ στόμα ἐμπτῆναι. τοῦτον καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι ἐσ τοσοῦτον ἐθεράπευσεν, ἐσ ὅσον ἀποκαταστῆσαι. Κράτητοσ δὲ ἐκλιπόντοσ κατέσχε τὴν σχολήν, ἐκχωρήσαντοσ αὐτῷ Σωκρατίδου τινόσ. διὰ δὲ τὸ περὶ πάντων ἐπέχειν οὐδὲ βιβλίον, φασί τινεσ, συνέγραψεν· οἱ δέ, ὅτι ἐφωράθη <Κράντοροσ> τινὰ διορθῶν, ἅ φασιν οἱ μὲν ἐκδοῦναι, οἱ δὲ κατακαῦσαι. ἐῴκει δὴ θαυμάζειν καὶ τὸν Πλάτωνα καὶ τὰ βιβλία ἐκέ‐ κτητο αὐτοῦ. ἀλλὰ καὶ τὸν Πύρρωνα κατά τινασ ἐζηλώκει καὶ τῆσ διαλεκτικῆσ εἴχετο καὶ τῶν Ερετρικῶν ἥπτετο λόγων, ὅθεν καὶ ἐλέγετο ἐπ’ αὐτοῦ ὑπ’ Ἀρίστωνοσ·

πρόσθε Πλάτων, ὄπιθεν Πύρρων, μέσσοσ Διόδωροσ. καὶ ὁ Τίμων ἐπ’ αὐτοῦ φησιν οὕτωσ· τῇ γὰρ ἔχων Μενεδήμου ὑπὸ στέρνοισι μόλιβδον θεύσεται ἢ Πύρρωνα τὸ πᾶν κρέασ ἢ Διόδωρον. καὶ διαλιπὼν αὐτὸν ποιεῖ λέγοντα· νήξομαι εἰσ Πύρρωνα καὶ εἰσ σκολιὸν Διόδωρον. Ἦν δὲ καὶ ἀξιωματικώτατοσ καὶ συνηγμένοσ καὶ ἐν τῇ λαλιᾷ διαστατικὸσ τῶν ὀνομάτων, ἐπικόπτησ θ’ ἱκανῶσ καὶ παρρησιαστήσ· διὸ καὶ πάλιν ὁ Τίμων οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ·

καὶ %2 νόον αἱμυλίοισ ἐπιπλήξεσιν ἐγκαταμιγνύσ. ὅθεν καὶ πρὸσ τὸν θρασύτερον διαλεγόμενον νεανίσκον, "οὐ λήψεταί τισ," ἔφη, "τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸσ δὲ τὸν αἰτίαν ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡσ ἀνήνεγκεν αὐτῷ ὅτι οὐ δοκεῖ ἕτερον ἕτερου μεῖζον εἶναι, ἠρώτησεν εἰ οὐδὲ τὸ δεκαδάκτυλον τοῦ ἑξαδακτύλου. Ἥμονοσ δέ τινοσ Χίου ἀειδοῦσ ὄντοσ καὶ ὑπολαμβάνοντοσ εἶναι καλοῦ καὶ ἐν χλανίσιν ἀεὶ ἀναστρεφομένου εἰπόντοσ ὅτι οὐ δοκεῖ αὐτῷ <ὁ> σοφὸσ ἐρασθήσεσθαι, ἔφη, πότερον οὐδ’ ἐὰν οὕτω καλὸσ ᾖ τισ ὥσπερ σὺ οὐδ’ ἐὰν οὕτω καλὰ ἱμάτια ἔχῃ; ἐπεὶ δὲ καὶ παρακίναιδοσ ὢν ὡσ εἰσ βαρὺν τὸν Ἀρκεσίλαον ἔφη· ἔξεστ’ ἐρωτᾶν πότνιά σ’ ἢ σιγὴν ἔχω;

ἔστι δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέουσ. ὑπολαβὼν ἔφη· γύναι, τί μοι τραχεῖα κοὐκ εἰθισμένωσ λαλεῖσ; στωμύλου δὲ ἀγεννοῦσ πράγματα αὐτῷ παρέχοντοσ ἔφη· ἀκόλασθ’ ὁμιλεῖν γίγνεται δούλων τέκνα. ἄλλου δὲ πολλὰ φλυαροῦντοσ οὐδὲ τίτθησ αὐτὸν χαλεπῆσ τετυχηκέναι ἔφη· τισὶ δὲ οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸσ δὲ τὸν δανειστικὸν καὶ φιλόλογον εἰπόντα τι ἀγνοεῖν, ἔφη· λήθουσι γάρ τοι κἀνέμων διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν, πλὴν ὅταν τόκοσ παρῇ. Πρὸσ Ἀλεξίνειόν τινα διαλεκτικὸν μὴ δυνάμενον κατ’ ἀξίαν τῶν Ἀλεξίνου τι διηγήσασθαι τὸ Φιλοξένῳ πρὸσ τοὺσ πλινθιακοὺσ πραχθὲν εἶπεν·

ἐκεῖνοσ γὰρ τὰ αὑτοῦ κακῶσ ᾅδοντασ τούτουσ καταλαβὼν αὐτὸσ τὰσ πλίνθουσ αὐτῶν συνεπάτησεν, εἰπών, "ὡσ ὑμεῖσ τὰ ἐμὰ διαφθείρετε, οὕτω κἀγὼ τὰ ὑμέτερα. " ἤχθετο οὖν δὴ τοῖσ μὴ καθ’ ὡρ́αν τὰ μαθήματα ἀνειληφόσι. φυσικῶσ δέ πωσ ἐν τῷ διαλέγεσθαι ἐχρῆτο τῷ Φημ’ ἐγώ, καί, Οὐ συγκαταθήσεται τούτοισ ὁ δεῖνα, εἰπὼν τοὔνομα· ὃ καὶ πολλοὶ τῶν μαθητῶν ἐζήλουν <ὡσ> καὶ τὴν ῥητορείαν καὶ πᾶν τὸ σχῆμα. Ἦν δὲ καὶ εὑρεσιλογώτατοσ ἀπαντῆσαι εὐστόχωσ καὶ ἐπὶ τὸ προκείμενον ἀνενεγκεῖν τὴν περίοδον τῶν λόγων καὶ ἅπαντι συναρμόσασθαι καιρῷ.

πειστικόσ τε ὑπὲρ πάνθ’ ὁντινοῦν· παρὸ καὶ πλείουσ πρὸσ αὐτὸν ἀπήντων εἰσ τὴν σχολὴν καίπερ ὑπ’ ὀξύτητοσ αὐτοῦ ἐπιπληττόμενοι. ἀλλ’ ἔφερον ἡδέωσ· καὶ γὰρ ἦν ἀγαθὸσ σφόδρα καὶ ἐλπίδων ὑποπιμπλὰσ τοὺσ ἀκούοντασ. ἔν τε τῷ βίῳ κοινωνικώτατοσ ἐγένετο καὶ εὐεργετῆσαι πρόχειροσ ἦν καὶ λαθεῖν τὴν χάριν ἀτυφότατοσ. εἰσελθὼν γοῦν ποτὲ πρὸσ Κτησίβιον νοσοῦντα καὶ ἰδὼν ἀπορίᾳ θλιβόμενον, κρύφα βαλάντιον ὑπέθηκε τῷ προσκεφαλαίῳ· καὶ ὃσ εὑρών, "Ἀρκεσιλάου," φησί, "τὸ παίγνιον. " ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε χιλίασ ἀπέστειλεν. Ἀρχίαν τε τὸν Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσασ πολλῆσ ἐποίησε τυχεῖν τῆσ ἀξίασ.

ἐλευθέριόσ τε ὢν καὶ ἀφιλαργυρώτατοσ εἰσ τὰσ ἀργυρικὰσ δείξεισ ἀπήντα πρῶτοσ, καὶ ἐπὶ τὴν Ἀρχεκράτουσ καὶ Καλλικράτουσ τὰσ χρυσιαίασ παντὸσ ἔσπευδε μᾶλλον. συχνοῖσ τε ἐπήρκει καὶ συνηράνιζε· καί ποτέ τινοσ ἀργυρώματα λαβόντοσ εἰσ ὑποδοχὴν φίλων καὶ ἀποστεροῦντοσ οὐκ ἀπῄτησεν οὐδὲ προσεποιήθη. οἱ δέ φασιν ἐπίτηδεσ χρῆσαι καὶ ἀποδιδόντοσ, ἐπεὶ πένησ ἦν, χαρίσασθαι. ἦν μὲν οὖν αὐτῷ καὶ ἐν Πιτάνῃ περιουσία, ἀφ’ ἧσ ἀπέστειλεν αὐτῷ Πυλάδησ ὁ ἀδελφόσ. ἀλλὰ καὶ ἐχορήγει αὐτῷ πολλὰ Εὐμένησ ὁ τοῦ Φιλεταίρου· διὸ καὶ τούτῳ μόνῳ τῶν ἄλλων βασιλέων προσεφώνει. Πολλῶν δὲ καὶ τὸν Ἀντίγονον θεραπευόντων καὶ ὁπότε ἥκοι ἀπαντώντων αὐτὸσ ἡσύχαζε, μὴ βουλόμενοσ προεμπίπτειν εἰσ γνῶσιν.

φίλοσ τε ἦν μάλιστα Ιἑροκλεῖ τῷ τὴν Μουνιχίαν ἔχοντι καὶ τὸν Πειραιᾶ· ἔν τε ταῖσ ἑορταῖσ κατῄει πρὸσ αὐτὸν ἑκάστοτε. καὶ δὴ καὶ πολλὰ ἐκείνου συμπείθοντοσ ὥστ’ ἀσπάσασθαι τὸν Ἀντίγονον, οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ’ ἑώσ πυλῶν ἐλθὼν ἀνέστρεψε. μετά τε τὴν Ἀντιγόνου ναυμαχίαν πολλῶν προσιόντων καὶ ἐπιστόλια παρακλητικὰ γραφόντων αὐτὸσ ἐσιώπησεν. ἀλλ’ οὖν ὅμωσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἐπρέσβευσεν εἰσ Δημητριάδα πρὸσ Ἀντίγονον καὶ οὐκ ἐπέτυχε. τὸ πᾶν δὴ διέτριβεν ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ τὸν πολιτισμὸν ἐκτοπίζων. Καί ποτε δὴ καὶ Ἀθήνησιν ἐν τῷ Πειραιεῖ πρὸσ τὰσ θέσεισ λέγων ἐχρόνισεν, οἰκείωσ ἔχων πρὸσ Ιἑροκλέα·

ἐφ’ ᾧ καὶ πρόσ τινων διεβάλλετο. πολυτελὴσ δὲ ἄγαν ὤν‐‐καὶ τί γὰρ ἄλλο ἢ ἕτεροσ Ἀρίστιπποσ; ‐‐ἐπὶ τὰ δεῖπνα πρὸσ τοὺσ ὁμοιοτρόπουσ μέν, πλὴν ἀλλ’ ἀπήντα. καὶ Θεοδότῃ τε καὶ Φίλᾳ ταῖσ Ἠλείαισ ἑταίραισ συνῴκει φανερῶσ καὶ πρὸσ τοὺσ διασύροντασ προεφέρετο τὰσ Ἀριστίππου χρείασ. φιλομειράκιόσ τε ἦν καὶ καταφερήσ· ὅθεν οἱ περὶ Ἀρίστωνα τὸν Χῖον στωικοὶ ἐπεκάλουν αὐτῷ, φθορέα τῶν νέων καὶ κιναιδολόγον καὶ θρασὺν ἀποκαλοῦντεσ. καὶ γὰρ δὴ καὶ Δημητρίου τοῦ πλεύσαντοσ εἰσ Κυρήνην ἐπὶ πλέον ἐρασθῆναι λέγεται, καὶ Κλεοχάρουσ τοῦ Μυρλεανοῦ·

ἐφ’ ᾧ καὶ πρὸσ τοὺσ κωμάσαντασ εἰπεῖν αὐτὸσ μὲν θέλειν ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον δὲ διακωλύειν. τούτου δὲ ἤρων καὶ Δημοχάρησ ὁ Λάχητοσ καὶ Πυθοκλῆσ ὁ τοῦ Βουγέλου· οὓσ καταλαβὼν ὑπ’ ἀνεξικακίασ παραχωρεῖν ἔφη. διὰ ταῦτα δὴ οὖν ἔδακνόν τε αὐτὸν οἱ προειρημένοι καὶ ἐπέσκωπτον ὡσ φίλοχλον καὶ φιλόδοξον· μάλιστα δὲ ἐπετίθεντο αὐτῷ οἱ περὶ Ιἑρώνυμον τὸν Περιπατητικόν, ὁπότε συνάγοι τοὺσ φίλουσ εἰσ τὴν Ἁλκυονέωσ τοῦ Ἀντιγόνου υἱοῦ ἡμέραν, εἰσ ἣν ἱκανὰ χρήματα ἀπέστελλεν Ἀντίγονοσ πρὸσ ἀπόλαυσιν. ἔνθα καὶ παραιτούμενοσ ἑκάστοτε τὰσ ἐπικυλικείουσ ἐξηγήσεισ πρὸσ Ἀριδείκην προτείνοντά τι θεώρημα καὶ ἀξιοῦντα εἰσ αὐτὸ λέγειν εἶπεν, "ἀλλ’ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα φιλοσοφίασ ἴδιον, τὸ τὸν καιρὸν ἑκάστων ἐπίστασθαι.

" εἰσ δὲ τὸ διαβαλλόμενον αὐτοῦ φίλοχλον καὶ Τίμων τά τ’ ἄλλα φησίν, ἀτὰρ δὴ καὶ τοῦτον τὸν τρόπον· ὣσ εἰπὼν ὄχλοιο περίστασιν εἰσκατέδυνεν. οἱ δέ μιν ἠΰτε γλαῦκα πέρι σπίζαι τερατοῦντο ἠλέματον δεικνύντεσ, ὁθούνεκεν ὀχλοάρεσκοσ. οὐ μέγα πρῆγμα, τάλασ· τί πλατύνεαι ἠλίθιοσ ὥσ; Οὐ μὴν ἀλλ’ οὕτωσ ἄτυφοσ ἦν ὥστε τοῖσ μα‐ θηταῖσ παρῄνει καὶ ἄλλων ἀκούειν. καί τινοσ Χίου νεανίσκου μὴ εὐαρεστουμένου τῇ διατριβῇ αὐτοῦ, ἀλλ’ Ιἑρωνύμου τοῦ προειρημένου, αὐτὸσ ἀπαγαγὼν συνέστησε τῷ φιλοσόφῳ, παραινέσασ εὐτακτεῖν. Χάριεν δ’ αὐτοῦ φέρεται κἀκεῖνο·

πρὸσ τὸν πυθόμενον διὰ τί ἐκ μὲν τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰσ τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε, ἔφη, "ἐκ μὲν γὰρ ἀνδρῶν γάλλοι γίνονται, ἐκ δὲ γάλλων ἄνδρεσ οὐ γίνονται. " Λοιπὸν δὲ πρὸσ τῷ τέλει γενόμενοσ ἅπαντα καταλέλοιπε Πυλάδῃ τἀδελφῷ τὰ αὑτοῦ, ἀνθ’ ὧν ἐσ Χῖον αὐτὸν προήγαγε τὸν Μοιρέαν λανθάνων, κἀκεῖθεν εἰσ Ἀθήνασ ἀπήγαγε. περιιὼν δὲ οὔτε γύναιον ἐπηγάγετο οὔτ’ ἐπαιδοποιήσατο. τρεῖσ τε διαθήκασ ποιησάμενοσ ἔθετο τὴν μὲν ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸσ Ἀμφίκριτον, τὴν δ’ Ἀθήνησι παρά τινασ τῶν φίλων, τὴν δὲ τρίτην ἀπέστειλεν εἰσ οἶκον πρὸσ Θαυμασίαν ἕνα τινὰ τῶν ἀναγκαίων, ἀξιώσασ διατηρῆσαι· πρὸσ ὃν καὶ γράφει ταυτί· "Ἀρκεσίλαοσ Θαυμασίᾳ χαίρειν. "Δέδωκα Διογένει διαθήκασ ἐμαυτοῦ κομίσαι πρὸσ σέ διὰ γὰρ τὸ πολλάκισ ἀρρωστεῖν καὶ τὸ σῶμα ἀσθενῶσ ἔχειν ἔδοξέ μοι διαθέσθαι, ἵν’ εἴ τι γένοιτο ἀλλοῖον, μήτι σὲ ἠδικηκὼσ ἀπίω τὸν εἰσ ἔμ’ ἐκτενῶσ οὕτω πεφιλοτιμημένον.

καὶ ἀξιοπιστότατοσ δ’ εἶ τῶν ἐνθάδε σύ μοι τηρῶν αὐτὰσ διά τε τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν πρὸσ ἡμᾶσ οἰκειότητα. πειρῶ οὖν, μεμνημένοσ διότι σοι πίστιν τὴν ἀναγκαιοτάτην παρακατατίθεμαι, δίκαιοσ ἡμῖν εἶναι, ὅπωσ ὅσον ἐπὶ σοὶ τὰ κατ’ ἐμὲ εὐσχημόνωσ ᾖ μοι διῳκημένα. κεῖνται δὲ Ἀθήνησιν αὗται παρά τισι τῶν γνωρίμων καὶ ἐν Ἐρετρίᾳ παρ’ Ἀμφικρίτῳ. " Ἐτελεύτησε δέ, ὥσ φησιν Ἕρμιπποσ, ἄκρατον ἐμφορηθεὶσ πολὺν καὶ παρακόφασ, ἤδη γεγονὼσ ἔτοσ πέμπτον καὶ ἑβδομηκοστόν, ἀποδεχθεὶσ πρὸσ Ἀθηναίων ὡσ οὐδείσ. Ἔστι καὶ εἰσ τοῦτον ἡμῶν·

Ἀρκεσίλαε, τί μοι τόσον οἶνον ἄκρητον ἀφειδῶσ ἔσπασασ, ὥστε φρενῶν ἐκτὸσ ὄλισθεσ ἑῶν; οἰκτείρω σ’ οὐ τόσσον ἐπεὶ θάνεσ, ἀλλ’ ὅτι Μούσασ ὕβρισασ οὐ μετρίῃ χρησάμενοσ κύλικι. Γεγόνασι δὲ καὶ ἄλλοι τρεῖσ Ἀρκεσίλαοι· ποιητὴσ ἀρχαίασ κωμῳδίασ, ἄλλοσ ἐλεγείασ, ἕτεροσ ἀγαλματοποιόσ· εἰσ ὃν καὶ Σιμωνίδησ ἐποίησεν ἐπίγραμμα τουτί· Ἀρτέμιδοσ τόδ’ ἄγαλμα, διηκόσιαι δ’ ἄρ’ ὁ μισθὸσ δραχμαὶ ταὶ Πάριαι, τῶν ἐπίσημα τράγοσ. ἀσκητὸσ δ’ ἐποίησεν Ἀθηναίησ παλάμῃσιν ἄξιοσ Ἀρκεσίλασ υἱὸσ Ἀριστοδίκου. Ὁ δὲ προειρημένοσ φιλόσοφοσ, καθά φησιν Ἀπολλόδωροσ ἐν Χρονικοῖσ, ἤκμαζε περὶ τὴν εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. s'. ARKESILAOS

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. s'. ARKESILAOS)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION