Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. z'. BIWN

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. z'. BIWN)

Βίων τὸ μὲν γένοσ ἦν Βορυσθενίτησ, ὧντινων δὲ γονέων καὶ ἀφ’ οἱών πραγμάτων ἧξεν ἐπὶ φιλο‐ σοφίαν, αὐτὸσ Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ. ἐρομένου γὰρ αὐτὸν τίσ πόθεν εἶσ ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλισ ἠδὲ τοκῆεσ; αἰσθόμενοσ ὅτι προδιαβέβληται, φησὶ πρὸσ αὐτόν· "ἐμοὶ ὁ πατὴρ μὲν ἦν ἀπελεύθεροσ, τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενοσ‐‐διεδήλου δὲ τὸν ταριχέμπορον‐γένοσ Βορυσθενίτησ, ἔχων οὐ πρόσωπον, ἀλλὰ συγγραφὴν ἐπὶ τοῦ προσώπου, τῆσ τοῦ δεσπότου πικρίασ σύμβολον· μήτηρ δὲ οἱάν ὁ τοιοῦτοσ ἂν γήμαι, ἀπ’ οἰκήματοσ. ἔπειτα ὁ πατὴρ παρατελωνησάμενόσ τι πανοίκιοσ ἐπράθη μεθ’ ἡμῶν. καί με ἀγοράζει τισ ῥήτωρ νεώτερον ὄντα καὶ εὔχαριν· ὃσ καὶ ἀποθνήσκων κατέλιπέ μοι πάντα. κἀγὼ κατακαύσασ αὐτοῦ τὰ συγγράμματα καὶ πάντα συγξύσασ Ἀθήναζε ἦλθον καὶ ἐφιλοσόφησα.

ταύτησ τοι γενεῆσ τε καὶ αἵματοσ εὔχομαι εἶναι. ταῦτά ἐστι τὰ κατ’ ἐμέ. ὥστε παυσάσθωσαν Περσαῖόσ τε καὶ Φιλωνίδησ ἱστοροῦντεσ αὐτά· σκόπει δέ με ἐξ ἐμαυτοῦ. " Καὶ ἦν ὡσ ἀληθῶσ ὁ Βίων τὰ μὲν ἄλλα πολύτροποσ καὶ σοφιστὴσ ποικίλοσ καὶ πλείστασ ἀφορμὰσ δεδωκὼσ τοῖσ βουλομένοισ καθιππάζεσθαι φιλοσοφίασ· ἔν τισι δὲ καὶ πομπικὸσ καὶ ἀπολαῦσαι τύφου δυνάμενοσ. πλεῖστά τε καταλέλοιπεν ὑπομνήματα, ἀλλὰ καὶ ἀποφθέγματα χρειώδη πραγματείαν περιέχοντα. οἱο͂ν ὀνειδιζόμενοσ ἐπὶ τῷ μὴ θηρᾶσαι μειράκιον, "οὐχ οἱο͂́ντε," εἶπεν, "ἁπαλὸν τυρὸν ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. ἐρωτηθείσ ποτε τίσ μᾶλλον ἀγωνιᾷ, ἔφη, "ὁ τὰ μέγιστα βουλόμενοσ εὐημερεῖν.

" ἐρωτηθεὶσ εἰ γήμαι‐‐ἀναφέρεται γὰρ καὶ εἰσ τοῦτον‐‐ἔφη, "ἐὰν μὲν γήμῃσ αἰσχράν, ἕξεισ ποινήν· ἂν δὲ καλήν, ἕξεισ κοινήν. " τὸ γῆρασ ἔλεγεν ὁρ́μον εἶναι τῶν κακῶν· εἰσ αὐτὸ γοῦν πάντα καταφεύγειν. τὴν δόξαν <ἀρ>ετῶν μητέρα εἶναι· τὸ κάλλοσ ἀλλότριον ἀγαθόν· τὸν πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων. πρὸσ τὸν τὰ χωρία κατεδηδοκότα, "τὸν μὲν Ἀμφιάραον," ἔφη, "ἡ γῆ κατέπιε, σὺ δὲ τὴν γῆν. " μέγα κακὸν τὸ μὴ δύνασθαι φέρειν κακόν. κατεγίνωσκε δὲ καὶ τῶν τοὺσ ἀνθρώπουσ κατακαόντων μὲν ὡσ ἀναισθήτουσ, παρακαόντων δὲ ὡσ αἰσθανομένουσ. ἔλεγε δὲ συνεχὲσ ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι τὴν ὡρ́αν ἄλλῳ χαρίζεσθαι ἢ ἀλλοτρίασ ἀποδρέπεσθαι·

καὶ γὰρ εἰσ σῶμα βλάπτεσθαι καὶ εἰσ ψυχήν. διέβαλε δὲ καὶ τὸν Σωκράτην, λέγων ὡσ εἰ μὲν εἶχεν Ἀλκιβιάδου χρείαν καὶ ἀπείχετο, μάταιοσ ἦν· εἰ δὲ μὴ εἶχεν, οὐδὲν ἐποίει παράδοξον. εὔκολον ἔφασκε τὴν εἰσ ᾅδου ὁδόν· καταμύοντασ γοῦν ἀπιέναι. τὸν Ἀλκιβιάδην μεμφόμενοσ ἔλεγεν ὡσ νέοσ μὲν ὢν τοὺσ ἄνδρασ ἀπαγάγοι τῶν γυναικῶν, νεανίσκοσ δὲ γενόμενοσ τὰσ γυναῖκασ τῶν ἀνδρῶν. ἐν Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ διασκούντων τῶν Ἀθηναίων τὰ φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸσ οὖν τὸν αἰτιασάμενον ἔφη, "πυροὺσ ἐκόμισα καὶ κριθὰσ πιπράσκω; Ἔλεγε δὲ τοὺσ ἐν ᾅδου μᾶλλον ἂν κολάζεσθαι εἰ ὁλοκλήροισ καὶ μὴ τετρημένοισ ἀγγείοισ ὑδρο‐ φόρουν.

πρὸσ τὸν ἀδολέσχην λιπαροῦντα αὐτῷ συλλαβέσθαι, "τὸ ἱκανόν σοι ποιήσω," φησίν, "ἐὰν παρακλήτουσ πέμψῃσ καὶ αὐτὸσ μὴ ἔλθῃσ. " πλέων μετὰ πονηρῶν λῃσταῖσ περιέπεσε· τῶν δέ, "ἀπολώλαμεν," εἰπόντων, "ἐὰν γνωσθῶμεν," "ἐγὼ δέ γε," φησίν, "ἐὰν μὴ γνωσθῶ. " τὴν οἰήσιν ἔλεγε προκοπῆσ ἐγκοπήν. πρὸσ τὸν μικρολόγον πλούσιον, "οὐχ οὗτοσ," ἔφη, "τὴν οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ’ ἡ οὐσία τοῦτον. " ἔλεγε τοὺσ μικρολόγουσ τῶν μὲν ὑπαρχόντων ὡσ ἰδίων ἐπιμελεῖσθαι, ὡσ δ’ ἐξ ἀλλοτρίων μηδὲν ὠφελεῖσθαι. τῇ μὲν ἀνδρείᾳ νέουσ ὄντασ ἔφη χρῆσθαι, τῇ δὲ φρονήσει γηράσκοντασ ἀκμάζειν. τοσοῦτον διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν ἄλλων ἀρετῶν, ὅσον τὴν ὁρ́ασιν τῶν ἄλλων αἰσθήσεων.

μὴ δεῖν ἔφασκεν ὀνειδίζειν τὸ γῆρασ, εἰσ ὅ, ἔφη, πάντεσ εὐχόμεθα ἐλθεῖν. πρὸσ τὸν βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, "οὐκ οἶδα," ἔφη, "πότερον σοὶ κακὸν γέγονεν ἢ ἄλλῳ ἀγαθόν. " τὴν δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι σύνοικον τῇ παρρησίᾳ· δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνόσ τισ ᾖ. τοὺσ φίλουσ ὁποῖοι ἂν ὦσι συντηρεῖν, ἵνα μὴ δοκοίημεν πονηροῖσ κεχρῆσθαι ἢ χρηστοὺσ παρῃτῆσθαι. Οὗτοσ τὴν ἀρχὴν μὲν παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά, καθ’ ὃν χρόνον ἤκουε Κράτητοσ· εἶτ’ ἐπανείλετο τὴν κυνικὴν ἀγωγήν, λαβὼν τρίβωνα καὶ πήραν. καὶ τί γὰρ ἄλλο μετεσκεύασεν αὐτὸν πρὸσ ἀπάθειαν;

ἔπειτα ἐπὶ τὰ Θεοδώρεια μετῆλθε διακούσασ Θεοδώρου τοῦ ἀθέου κατὰ πᾶν εἶδοσ λόγου σοφιστεύοντοσ· μεθ’ ὃν Θεοφράστου διήκουσε τοῦ περιπατητικοῦ. ἦν δὲ καὶ θεατρικὸσ καὶ πολὺσ ἐν τῷ γελοίωσ διαφορῆσαι, φορτικοῖσ ὀνόμασι κατὰ τῶν πραγμάτων χρώμενοσ. διὰ δὴ οὖν τὸ παντὶ εἴδει λόγου κεκρᾶσθαί φασι λέγειν ἐπ’ αὐτοῦ τὸν Ἐρατοσθένην, ὡσ πρῶτοσ Βίων τὴν φιλοσοφίαν ἀνθινὰ ἐνέδυσεν. εὐφυὴσ γὰρ ἦν καὶ παρῳδῆσαι· οἱᾶ́ ἐστιν αὐτοῦ καὶ ταῦτα· ὦ πέπον Ἀρχύτα, ψαλληγενέσ, ὀλβιότυφε, τῆσ ὑπάτησ ἔριδοσ πάντων ἐμπειρότατ’ ἀνδρῶν. καὶ ὅλωσ καὶ μουσικὴν καὶ γεωμετρίαν διέπαιζεν.

ἦν δὲ πολυτελήσ· καὶ διὰ τοῦτο πόλιν ἐκ πόλεωσ ἤμειβεν, ἐνίοτε καὶ φαντασίαν ἐπιτεχνώμενοσ. ἐν γοῦν Ῥόδῳ τοὺσ ναύτασ ἔπεισε σχολαστικὰσ ἐσθῆτασ ἀναλαβεῖν καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ· σὺν οἷσ εἰσβάλλων εἰσ τὸ γυμνάσιον περίβλεπτοσ ἦν. εἰώθει τε νεανίσκων τινῶν υἱοθεσίασ ποιεῖσθαι εἰσ τὸ ἀποχρῆσθαι αὐτοῖσ ἔσ τε τὰσ ἡδονὰσ καὶ ὥστε φυλάττεσθαι ὑπ’ εὐνοίασ αὐτῶν· ἀλλὰ καὶ φίλαυτοσ ἦν ἰσχυρῶσ καὶ πολὺσ ἐγκείμενοσ τῷ Κοινὰ τὰ φίλων. παρ’ ὃ καὶ οὐδεὶσ μαθητὴσ αὐτοῦ ἐπιγράφεται, τοσούτων αὐτῷ σχολασάντων· καίτοι τινὰσ εἰσ ἀναισχυντίαν προῆγεν. ὁ γοῦν Βητίων εἷσ τῶν συνήθων αὐτῷ πρὸσ Μενέδημόν ποτε λέγεται εἰπεῖν, "ἐγώ τοι, ὦ Μενέδημε, νύκτωρ συνδέομαι Βίωνι καὶ οὐδὲν ἄτοπον δοκῶ μοι πεπονθέναι.

" πολλὰ δὲ καὶ ἀθεώτερον προεφέρετο τοῖσ ὁμιλοῦσι, τοῦτο Θεοδώρειον ἀπολαύσασ. καὶ ὕστερόν ποτε ἐμπεσὼν εἰσ νόσον, ὡσ ἔφασκον οἱ ἐν Χαλκίδι‐‐αὐτόθι γὰρ καὶ κατέστρεψε‐‐περίαπτα λαβεῖν ἐπείσθη καὶ μεταγινώσκειν ἐφ’ οἷσ ἐπλημμέλησεν εἰσ τὸ θεῖον. ἀπορίᾳ δὲ καὶ τῶν νοσοκομούντων δεινῶσ διετίθετο, ἑώσ Ἀντίγονοσ αὐτῷ δύο θεράποντασ ἀπέστειλε. καὶ ἠκολούθει γε αὐτὸσ ἐν φορείῳ, καθά φησι Φαβωρῖνοσ ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Ἀλλὰ καὶ ὣσ κατέστρεψε καὶ ἡμεῖσ αὐτὸν οὕτωσ ᾐτιασάμεθα· Βίωνα, τὸν Βορυσθένησ ἔφυσε γῆ Σκύθισσα, λέγειν ἀκούομεν θεοὺσ ὡσ οὐδέν εἰσιν ὄντωσ.

κεἰ μὲν τὸ δόγμα τοῦτ’ ἔχων ἔμιμνεν, ἦν ἂν εἰκὸσ λέγειν, φρονεῖν ὅπωσ δοκεῖ· κακῶσ μέν, ἀλλ’ ἔδοξε. νῦν δ’ ἐσ νόσον πεσὼν μακρὴν καὶ μὴ θάνῃ δεδοικὼσ ὁ μὴ θεοὺσ εἶναι λέγων, ὁ νηὸν οὐδὲ βλέψασ, ὁ πολλὰ χλευάσασ βροτούσ, ὅσοι θεοῖσ ἔθυον, οὐ μοῦνον ἐσχάρησ ὕπερ βωμῶν τε καὶ τραπέζησ κνίσῃ, λίπει, θυλήμασιν θεῶν ἔδαισε ῥῖνασ· οὐδ’ εἶπε μοῦνον, Ἤλιτον, σύγγνωτε τοῖσ πρίν·

ἀλλὰ καὶ γραῒ δῶκεν εὐμαρῶσ τράχηλον εἰσ ἐπῳδὴν καὶ σκυτίσιν βραχίονασ πεπεισμένωσ ἔδησε· ῥάμνον τε καὶ κλάδον δάφνησ ὑπὲρ θύρην ἔθηκεν, ἅπαντα μᾶλλον ἢ θανεῖν ἕτοιμοσ ὢν ὑπουργεῖν.

μωρὸσ δ’ ὃσ ἤθελέν τινοσ μισθοῦ τὸ θεῖον εἶναι, ὡσ τῶν θεῶν ὄντων ὅταν Βίων θέλῃ νομίζειν. τοιγὰρ μάτην φρονῶν, ὅτ’ ἦν ἅπασ ὁ λέμφοσ ἄνθραξ, τὴν χεῖρα τείνασ ὧδέ πωσ, Χαῖρ’, εἶπε, χαῖρε, Πλουτεῦ. Γεγόνασι δὲ Βίωνεσ δέκα·

πρῶτοσ ὁ Φερεκύδῃ τῷ Συρίῳ συνακμάσασ, οὗ φέρεται βιβλία δύο Ιἄδι· ἔστι δὲ Προκοννήσιοσ. δεύτεροσ Συρακόσιοσ, τέχνασ ῥητορικὰσ γεγραφώσ· τρίτοσ αὐτὸσ οὗτοσ· τέταρτοσ Δημοκρίτειοσ καὶ μαθηματικόσ, Ἀβδη· ρίτησ, Ἀτθίδι γεγραφὼσ καὶ Ιἄδι· οὗτοσ πρῶτοσ εἶπεν εἶναί τινασ οἰκήσεισ ἔνθα γίνεσθαι ἓξ μηνῶν τὴν νύκτα καὶ ἓξ τὴν ἡμέραν. πέμπτοσ Σολεύσ, Αἰθιοπικὰ γεγραφώσ· ἕκτοσ ῥητορικόσ, οὗ φέρεται ἐννέα βιβλία Μουσῶν ἐπιγραφόμενα· ἕβδομοσ μελικὸσ ποιητήσ· ὄγδοοσ Μιλήσιοσ ἀνδριαντοποιόσ, οὗ μέμνηται καὶ Πολέμων· ἔνατοσ ποιητὴσ τραγῳδίασ τῶν Ταρσικῶν λεγομένων· δέκατοσ ἀγαλματοποιὸσ Κλαζομένιοσ ἢ Χῖοσ, οὗ μέμνηται καὶ Ἱππῶναξ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION