Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. g'. POLEMWN

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. g'. POLEMWN)

Πολέμων Φιλοστράτου μὲν ἦν υἱόσ, Ἀθηναῖοσ τῶν δήμων Οἰήθεν. νέοσ δ’ ὢν ἀκόλαστόσ τε καὶ διακεχυμένοσ ἦν οὕτωσ, ὥστε καὶ περιφέρειν ἀργύριον πρὸσ τὰσ ἑτοίμουσ λύσεισ τῶν ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖσ στενωποῖσ διέκρυπτεν. καὶ ἐν Ἀκαδημείᾳ πρὸσ κίονί τινι τριώβολον εὑρέθη προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ [τὴν] ὁμοίαν τῇ προειρημένῃ πρόφασιν. καί ποτε συνθέμενοσ τοῖσ νέοισ μεθύων καὶ ἐστεφανωμένοσ εἰσ τὴν Ξενοκράτουσ ᾖξε σχολήν· ὁ δὲ οὐδὲν διατραπεὶσ εἶρε τὸν λόγον ὁμοίωσ· ἦν δὲ περὶ σωφροσύνησ. ἀκοῦον δὴ τὸ μειράκιον κατ’ ὀλίγον ἐθηράθη καὶ οὕτωσ ἐγένετο φιλόπονοσ ὡσ ὑπερβάλλεσθαι τοὺσ ἅλλουσ καὶ αὐτὸσ διαδέξασθαι τὴν σχολήν, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ ἕκτησ καὶ δεκάτησ καὶ ἑκατοστῆσ Ὀλυμπιάδοσ. Φησὶ δὲ Ἀντίγονοσ ὁ Καρύστιοσ ἐν τοῖσ Βίοισ τὸν πατέρα αὐτοῦ πρῶτόν τε εἶναι τῶν πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι.

φυγεῖν δὲ τὸν Πολέμωνα καὶ δίκην κακώσεωσ ὑπὸ τῆσ γυναικόσ, ὡσ μειρακίοισ συνόντα. τοσοῦτον δὲ ἐπιτεῖναι τὸ ἦθοσ ἀρξάμενον φιλοσοφεῖν, ὥστ’ ἐπὶ ταὐτοῦ σχήματοσ τῆσ μορφῆσ πάντοτε μένειν. ἀλλὰ καὶ τὴν φωνὴν ἀναλλοίωτοσ ἦν· διὸ καὶ θηραθῆναι Κράντορα ὑπ’ αὐτοῦ. κυνὸσ γοῦν λυττῶντοσ [καὶ] τὴν ἰγνύαν διασπάσαντοσ μόνον μὴ ὠχριᾶσαι· καὶ ταραχῆσ γενομένησ ἐπὶ τῆσ πόλεωσ πυθομένων τὸ γεγονὸσ ἄτρεπτον μεῖναι. ἔν τε τοῖσ θεάτροισ ἀσυμπαθέστατοσ ἦν. Νικοστράτου γοῦν ποτε τοῦ ἐπικαλουμένου Κλυταιμνήστρα ἀναγινώσκοντόσ τι τοῦ ποιητοῦ αὐτῷ τε καὶ Κράτητι, τὸν μὲν συνδιατίθεσθαι, τὸν δ’ ἴσα καὶ μὴ ἀκοῦσαι.

καὶ ὅλωσ ἦν τοιοῦτοσ οἱο͂́ν φησι Μελάνθιοσ ὁ ζωγράφοσ ἐν τοῖσ Περὶ ζωγραφικῆσ· φησὶ γὰρ δεῖν αὐθάδειάν τινα καὶ σκληρότητα τοῖσ ἔργοισ ἐπιτρέχειν, ὁμοίωσ δὲ κἀν τοῖσ ἤθεσιν. ἔφασκε δὲ ὁ Πολέμων δεῖν ἐν τοῖσ πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ μὴ ἐν τοῖσ διαλεκτικοῖσ θεωρήμασι, καθάπερ ἁρμονικόν τι τέχνιον καταπιόντα καὶ μὴ μελετήσαντα, ὡσ κατὰ μὲν τὴν ἐρώτησιν θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ τὴν διάθεσιν ἑαυτοῖσ μάχεσθαι. Ἦν οὖν ἀσόλοικόσ τισ καὶ γενναῖοσ, παρῃτημένοσ ἅ φησιν Ἀριστοφάνησ περὶ Εὐριπίδου, "ὀξωτὰ καὶ σιλφιωτά," ἅπερ, ὡσ ὁ αὐτόσ φησι, καταπυγοσύνη ταῦτ’ ἐστὶ πρὸσ κρέασ μέγα. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ καθίζων ἔλεγε πρὸσ τὰσ θέσεισ, φασί, περιπατῶν δὲ ἐπεχείρει.

διὰ δὴ οὖν τὸ φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο ἐν τῇ πόλει. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐκπεπατηκὼσ ἦν διατρίβων ἐν τῷ κήπῳ, παρ’ ὃν οἱ μαθηταὶ μικρὰ καλύβια ποιησάμενοι κατῴκουν πλησίον τοῦ μουσείου καὶ τῆσ ἐξέδρασ. ἐῴκει δὴ ὁ Πολέμων κατὰ πάντα ἐζηλωκέναι τὸν Ξενοκράτην· καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ φησιν Ἀρίστιπποσ ἐν τῷ τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶσ τρυφῆσ. ἀεὶ γοῦν ἐμέμνητο αὐτοῦ, τήν τ’ ἀκακίαν καὶ τὸν αὐχμὸν ἐνεδέδυτο τἀνδρὸσ καὶ τὸ βάροσ οἱονεὶ τῆσ Δωριστὶ ἁρμονίασ. ἦν δὲ καὶ φιλοσοφοκλῆσ, καὶ μάλιστα ἐν ἐκείνοισ ὅπου κατὰ τὸν κωμικὸν τὰ ποιήματα αὐτῷ κύων τισ ἐδόκει συμποιεῖν Μολοττικόσ, καὶ ἔνθα ἦν κατὰ τὸν Φρύνιχον οὐ γλύξισ οὐδ’ ὑπόχυτοσ, ἀλλὰ Πράμνιοσ.

ἔλεγεν οὖν τὸν μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα, τὸν δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον τραγικόν. Ἐτελεύτησε δὲ γηραιὸσ ἤδη ὑπὸ φθίσεωσ, ἱκανὰ συγγράμματα καταλιπών. καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰσ αὐτόν· οὐκ ἀϊείσ; Πολέμωνα κεκεύθαμεν, ὃν θέτο τῇδε ἀρρωστίη, τὸ δεινὸν ἀνθρώποισ πάθοσ. οὐ μᾶλλον Πολέμωνα, τὸ σῶμα δέ· τοῦτο γὰρ αὐτὸσ βαίνων ἐσ ἄστρα διάβορον θῆκεν χαμαί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION