헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Φορμίωνα ὑπὲρ Δανείου)

δίκαια ὑμῶν δεησόμεθα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀκοῦσαι ἡμῶν μετ’ εὐνοίασ ἐν τῷ μέρει λεγόντων, γνόντασ ὅτι ἰδιῶται παντελῶσ ἐσμέν, καὶ πολὺν χρόνον εἰσ τὸ ὑμέτερον ἐμπόριον εἰσαφικνούμενοι καὶ συμβόλαια πολλοῖσ συμβάλλοντεσ οὐδεμίαν πώποτε δίκην πρὸσ ὑμᾶσ εἰσήλθομεν, οὔτ’ ἐγκαλοῦντεσ οὔτ’ ἐγκαλούμενοι ὑφ’ ἑτέρων. οὐδ’ ἂν νῦν, ἀκριβῶσ ἴστε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰ ὑπελαμβάνομεν ἀπολωλέναι τὰ χρήματα ἐπὶ τῆσ νεὼσ τῆσ διαφθαρείσησ, ἃ ἐδανείσαμεν Φορμίωνι, οὐκ ἄν ποτ’ ἐλάχομεν τὴν δίκην αὐτῷ·

οὐχ οὕτωσ ἡμεῖσ ἀναίσχυντοί ἐσμεν οὐδ’ ἄπειροι τοῦ ζημιοῦσθαι. πολλῶν δ’ ἡμᾶσ κακιζόντων, καὶ μάλιστα τῶν ἐν Βοσπόρῳ ἐπιδημησάντων ἅμα Φορμίωνι, οἵπερ τοῦτον ᾔδεσαν οὐ συναπολέσαντα τὰ χρήματα ἐν τῇ νηί, δεινὸν ἡγούμεθα εἶναι τὸ μὴ βοηθῆσαι ἡμῖν αὐτοῖσ ἀδικουμένοισ ὑπὸ τούτου. περὶ μὲν οὖν τῆσ παραγραφῆσ βραχύσ ἐστιν ὁ λόγοσ·

καὶ γὰρ οὗτοι οὐ τὸ παράπαν συμβόλαιον ἐξαρνοῦνται μὴ γενέσθαι ἐν τῷ ἐμπορίῳ τῷ ὑμετέρῳ, ἀλλ’ οὐκέτι εἶναί φασι πρὸσ αὑτοὺσ οὐδὲν συμβόλαιον· πεποιηκέναι γὰρ οὐδὲν ἔξω τῶν ἐν τῇ συγγραφῇ γεγραμμένων. οἱ μὲν οὖν νόμοι, καθ’ οὓσ ὑμεῖσ δικασταὶ κάθησθε, οὐχ οὕτωσ λέγουσιν, ἀλλ’ ὑπὲρ μὲν τῶν μὴ γενομένων ὅλωσ συμβολαίων Ἀθήνησι μηδ’ εἰσ τὸ Ἀθηναίων ἐμπόριον παραγράφεσθαι δεδώκασιν, ἐὰν δέ τισ γενέσθαι μὲν ὁμολογῇ, ἀμφισβητῇ δὲ ὡσ πάντα πεποίηκεν τὰ συγκείμενα, ἀπολογεῖσθαι κελεύουσιν εὐθυδικίαν εἰσιόντα, οὐ κατηγορεῖν τοῦ διώκοντοσ.

οὐ μὴν ἀλλ’ ἔγωγε ἐλπίζω καὶ ἐξ αὐτοῦ τοῦ πράγματοσ δείξειν εἰσαγώγιμον τὴν δίκην οὖσαν. σκέψασθε δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅ τι ὁμολογεῖται παρ’ αὐτῶν τούτων καὶ τί ἀντιλέγεται·

οὕτω γὰρ ἂν ἄριστα ἐξετάσαιτε. οὐκοῦν δανείσασθαι μὲν τὰ χρήματα ὁμολογοῦσι καὶ συνθήκασ ποιήσασθαι τοῦ δανείσματοσ, φασὶν δ’ ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον Λάμπιδι τῷ Δίωνοσ οἰκέτῃ ἐν Βοσπόρῳ. ἡμεῖσ τοίνυν οὐ μόνον τοῦτο δείξομεν, ὡσ οὐκ ἀπέδωκεν, ἀλλ’ ὡσ οὐδ’ ἐνῆν αὐτῷ ἀποδοῦναι. ἀναγκαῖον δ’ ἐστὶν βραχέα τῶν ἐξ ἀρχῆσ διηγήσασθαι ὑμῖν. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐδάνεισα Φορμίωνι τουτῳὶ εἴκοσι μνᾶσ ἀμφοτερόπλουν εἰσ τὸν Πόντον ἐπὶ ἑτέρᾳ ὑποθήκῃ, καὶ συγγραφὴν ἐθέμην παρὰ Κίττῳ τῷ τραπεζίτῃ.

κελευούσησ δὲ τῆσ συγγραφῆσ ἐνθέσθαι εἰσ τὴν ναῦν τετρακισχιλίων φορτία ἄξια, πρᾶγμα ποιεῖ πάντων δεινότατον· εὐθὺσ γὰρ ἐν τῷ Πειραιεῖ ἐπιδανείζεται λάθρᾳ ἡμῶν παρὰ μὲν Θεοδώρου τοῦ Φοίνικοσ τετρακισχιλίασ πεντακοσίασ δραχμάσ, παρὰ δὲ τοῦ ναυκλήρου Λάμπιδοσ χιλίασ δραχμάσ. δέον δ’ αὐτὸν καταγοράσαι φορτία Ἀθήνηθεν μνῶν ἑκατὸν δέκα πέντε, εἰ ἔμελλεν τοῖσ δανεισταῖσ πᾶσι ποιήσειν τὰ ἐν ταῖσ συγγραφαῖσ γεγραμμένα, οὐ κατηγόρασεν ἀλλ’ ἢ πεντακισχιλίων καὶ πεντακοσίων δραχμῶν, σὺν τῷ ἐπισιτισμῷ·

ὀφείλει δὲ ἑβδομήκοντα μνᾶσ καὶ πέντε. ἀρχὴ μὲν οὖν αὕτη ἐγένετο τοῦ ἀδικήματοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι· οὔτε γὰρ τὴν ὑποθήκην παρέσχεν οὔτε τὰ χρήματ’ ἐνέθετ’ εἰσ τὴν ναῦν, κελευούσησ τῆσ συγγραφῆσ ἐπάναγκεσ ἐντίθεσθαι. καί μοι λαβὲ τὴν συγγραφήν. Συγγραφή λαβὲ δὴ καὶ τὴν τῶν πεντηκοστολόγων ἀπογραφὴν καὶ τὰσ μαρτυρίασ. ἈπογραφήΜαρτυρίαι ἐλθὼν τοίνυν εἰσ τὸν Βόσπορον, ἔχων ἐπιστολὰσ παρ’ ἐμοῦ, ἃσ ἔδωκ’ αὐτῷ ἀπενεγκεῖν τῷ παιδὶ τῷ ἐμῷ παραχειμάζοντι ἐκεῖ καὶ κοινωνῷ τινί, γράψασ ἐν τῇ ἐπιστολῇ τό τε ἀργύριον ὃ ἐδεδανείκειν καὶ τὴν ὑποθήκην, καὶ προστάξασ, ἐπειδὰν τάχιστα ἐξαιρεθῇ τὰ χρήματα, ἐξετάζειν καὶ παρακολουθεῖν, τὰσ μὲν ἐπιστολὰσ οὐκ ἀποδίδωσιν οὗτοσ ἃσ ἔλαβεν παρ’ ἐμοῦ, ἵνα μηδὲν εἰδείησαν ὧν ἔπραττεν οὗτοσ, καταλαβὼν δ’ ἐν τῷ Βοσπόρῳ μοχθηρὰ τὰ πράγματα διὰ τὸν συμβάντα πόλεμον τῷ Παιρισάδῃ πρὸσ τὸν Σκύθην καὶ τῶν φορτίων ὧν ἦγεν πολλὴν ἀπρασίαν, ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἦν·

καὶ γὰρ οἱ δανεισταὶ εἴχοντο αὐτοῦ οἱ τὰ ἑτερόπλοα δανείσαντεσ.

ὥστε τοῦ ναυκλήρου κελεύοντοσ αὐτὸν κατὰ τὴν συγγραφὴν ἐντίθεσθαι τὰ ἀγοράσματα τῶν ἐμῶν χρημάτων, εἶπεν οὗτοσ ὁ νῦν φάσκων ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον, ὅτι οὐκ ἂν δύναιτο ἐνθέσθαι εἰσ τὴν ναῦν τὰ χρήματα·

ἄπρατον γὰρ εἶναι τὸν ῥῶπον. καὶ ἐκεῖνον μὲν ἐκέλευεν ἀνάγεσθαι, αὐτὸσ δ’, ἐπειδὰν διαθῆται τὰ φορτία, ἐφ’ ἑτέρασ νεὼσ ἔφη ἐκπλεύσεσθαι. καί μοι λέγε ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία μετὰ ταῦτα τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὗτοσ μὲν ἐν τῷ Βοσπόρῳ κατελέλειπτο, ὁ δὲ Λάμπισ ἀναχθεὶσ ἐναυάγησεν οὐ μακρὰν ἀπὸ τοῦ ἐμπορίου· γεγεμισμένησ γὰρ ἤδη τῆσ νεώσ, ὡσ ἀκούομεν, μᾶλλον τοῦ δέοντοσ, προσανέλαβεν ἐπὶ τὸ κατάστρωμα χιλίασ βύρσασ, ὅθεν καὶ ἡ διαφθορὰ τῇ νηὶ συνέβη.

καὶ αὐτὸσ μὲν ἀπεσώθη ἐν τῷ λέμβῳ μετὰ τῶν ἄλλων παίδων τῶν Δίωνοσ, ἀπώλεσεν δὲ πλέον ἢ τριάκοντα σώματα ἐλεύθερα χωρὶσ τῶν ἄλλων. πολλοῦ δὲ πένθουσ ἐν τῷ Βοσπόρῳ ὄντοσ ὡσ ἐπύθοντο τὴν διαφθορὰν τῆσ νεώσ, ηὐδαιμόνιζον Φορμίωνα πάντεσ τουτονί, ὅτι οὔτε συνανήχθη οὔτε ἐνέθετο εἰσ τὴν ναῦν οὐδέν. συνέβαινεν δὲ παρά τε τῶν ἄλλων καὶ παρὰ τούτου ὁ αὐτὸσ λόγοσ. καί μοι ἀνάγνωθι ταύτασ τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι αὐτὸσ μὲν τοίνυν ὁ Λάμπισ, ᾧ φησιν ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον τούτῳ γὰρ προσέχετε τὸν νοῦν, προσελθόντοσ αὐτῷ ἐμοῦ, ἐπειδὴ τάχιστα κατέπλευσεν ἐκ τῆσ ναυαγίασ Ἀθήναζε, καὶ ἐρωτῶντοσ ὑπὲρ τούτων, ἔλεγεν ὅτι οὔτε τὰ χρήματα ἔνθοιτο εἰσ τὴν ναῦν οὗτοσ κατὰ τὴν συγγραφήν, οὔτε τὸ χρυσίον εἰληφὼσ εἰή παρ’ αὐτοῦ ἐν Βοσπόρῳ τότε. καί μοι ἀνάγνωθι τὴν μαρτυρίαν τῶν παραγενομένων.

Μαρτυρία ἐπειδὴ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐπεδήμησεν Φορμίων οὑτοσὶ σεσῳσμένοσ ἐφ’ ἑτέρασ νεώσ, προσῄειν αὐτῷ ἀπαιτῶν τὸ δάνειον. καὶ οὗτοσ κατὰ μὲν ἀρχὰσ οὐδεπώποτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἶπε τὸν λόγον τοῦτον ὃν νυνὶ λέγει, ἀλλ’ ἀεὶ ὡμολόγει ἀποδώσειν·

ἐπειδὴ δὲ ἀνεκοινώσατο τοῖσ νῦν παροῦσιν αὐτῷ καὶ συνδικοῦσιν, ἕτεροσ ἤδη ἦν καὶ οὐχ ὁ αὐτόσ. ὡσ δ’ ᾐσθόμην αὐτὸν διακρουόμενόν με, προσέρχομαι τῷ Λάμπιδι, λέγων ὅτι οὐδὲν ποιεῖ τῶν δικαίων Φορμίων οὐδ’ ἀποδίδωσι τὸ δάνειον, καὶ ἅμα ἠρόμην αὐτὸν εἰ εἰδείη ὅπου ἐστίν, ἵνα προσκαλεσαίμην αὐτόν.

ὁ δ’ ἀκολουθεῖν μ’ ἐκέλευεν ἑαυτῷ, καὶ καταλαμβάνομεν πρὸσ τοῖσ μυροπωλίοισ τουτονί· κἀγὼ κλητῆρασ ἔχων προσεκαλεσάμην αὐτόν. καὶ ὁ Λάμπισ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παρὼν προσκαλουμένῳ μοι οὐδαμοῦ ἐτόλμησεν εἰπεῖν ὡσ ἀπείληφε παρὰ τούτου τὸ χρυσίον, οὐδ’ ὃ εἰκὸσ ἦν εἶπε Χρύσιππε, μαίνει·

τί τοῦτον προσκαλεῖ; ἐμοὶ γὰρ ἀποδέδωκε τὸ χρυσίον. ἀλλὰ μὴ ὅτι Λάμπισ ἐφθέγξατο, ἀλλ’ οὐδὲ αὐτὸσ οὗτοσ οὐδὲν ἠξίωσεν εἰπεῖν, παρεστηκότοσ τοῦ Λάμπιδοσ, ᾧ νῦν φησὶν ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον. καίτοι εἰκόσ γ’ ἦν αὐτὸν εἰπεῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τί με προσκαλεῖ, ἄνθρωπε;

ἀποδέδωκα γὰρ τούτῳ τῷ παρεστηκότι τὸ χρυσίον, καὶ ἅμα ὁμολογοῦντα παρέχειν τὸν Λάμπιν· νυνὶ δ’ οὐδέτεροσ αὐτῶν οὐδ’ ὁτιοῦν εἶπεν ἐν τοιούτῳ καιρῷ. καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τὴν μαρτυρίαν τῶν κλητήρων. Μαρτυρία λαβὲ δή μοι καὶ τὸ ἔγκλημα ὃ ἔλαχον αὐτῷ πέρυσιν· ὅ ἐστιν οὐδενὸσ ἔλαττον τεκμήριον, ὅτι οὐδέπω τότ’ ἔφησεν Φορμίων ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον Λάμπιδι.

Ἔγκλημα τοῦτο τὸ ἔγκλημα ἔγραφον ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐδαμόθεν ἄλλοθεν σκοπῶν ἀλλ’ ἢ ἐκ τῆσ ἀπαγγελίασ τῆσ Λάμπιδοσ, ὃσ οὐκ ἔφασκεν οὔτε τὰ χρήματα ἐντεθεῖσθαι τοῦτον οὔτε τὸ χρυσίον ἀπειληφέναι· μὴ γὰρ οἰέσθέ με οὕτωσ ἀπόπληκτον εἶναι καὶ παντελῶσ μαινόμενον, ὥστε τοιοῦτο γράφειν ἔγκλημα ὁμολογοῦντοσ τοῦ Λάμπιδοσ ἀπειληφέναι τὸ χρυσίον, ὑφ’ οὗ ἔμελλον ἐξελεγχθήσεσθαι.

ἔτι δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κἀκεῖνο σκέψασθε·

αὐτοὶ γὰρ οὗτοι παραγραφὴν διδόντεσ πέρυσιν, οὐκ ἐτόλμησαν ἐν τῇ παραγραφῇ γράψαι ὡσ ἀποδεδώκασιν Λάμπιδι τὸ χρυσίον. καί μοι λαβὲ αὐτὴν τὴν παραγραφήν. Παραγραφή ἀκούετε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι οὐδαμοῦ γέγραπται ἐν τῇ παραγραφῇ ὡσ ἀποδέδωκεν τὸ χρυσίον Φορμίων Λάμπιδι, καὶ ταῦτ’ ἐμοῦ διαρρήδην γράψαντοσ εἰσ τὸ ἔγκλημα ὃ ἠκούσατε ἀρτίωσ, ὅτι οὔτε τὰ χρήματα ἔνθοιτο εἰσ τὴν ναῦν οὔτ’ ἀπέδωκεν τὸ χρυσίον. τίνα οὖν ἄλλον χρὴ περιμένειν ὑμᾶσ μάρτυρα, ὅταν τηλικαύτην μαρτυρίαν παρ’ αὐτῶν τούτων ἔχητε;

μελλούσησ δὲ τῆσ δίκησ εἰσιέναι εἰσ τὸ δικαστήριον ἐδέοντο ἡμῶν ἐπιτρέψαι τινί·

καὶ ἡμεῖσ ἐπετρέψαμεν Θεοδότῳ ἰσοτελεῖ κατὰ συνθήκασ. καὶ ὁ Λάμπισ μετὰ ταῦτα νομίσασ αὑτῷ ἀσφαλὲσ ἤδη εἶναι πρὸσ διαιτητῇ μαρτυρεῖν ὅ τι βούλοιτο, μερισάμενοσ τὸ ἐμὸν χρυσίον μετὰ Φορμίωνοσ τουτουί, ἐμαρτύρει τἀναντία οἷσ πρότερον εἰρήκει. οὐ γὰρ ὅμοιόν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰσ τὰ ὑμέτερα πρόσωπα ἐμβλέποντα τὰ ψευδῆ μαρτυρεῖν καὶ πρὸσ διαιτητῇ·

παρ’ ὑμῖν μὲν γὰρ ὀργὴ μεγάλη καὶ τιμωρία ὑπόκειται τοῖσ τὰ ψευδῆ μαρτυροῦσιν, πρὸσ δὲ τῷ διαιτητῇ ἀκινδύνωσ καὶ ἀναισχύντωσ μαρτυροῦσιν ὅ τι ἂν βούλωνται. ἀγανακτοῦντοσ δέ μου καὶ σχετλιάζοντοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐπὶ τῇ τόλμῃ τοῦ Λάμπιδοσ, καὶ παρεχομένου πρὸσ τὸν διαιτητὴν τὴν αὐτὴν μαρτυρίαν ἥνπερ καὶ νῦν πρὸσ ὑμᾶσ παρέχομαι, τῶν ἐξ ἀρχῆσ προσελθόντων αὐτῷ μεθ’ ἡμῶν, ὅτε οὔτε τὸ χρυσίον ἔφη ἀπειληφέναι παρὰ τούτου οὔτε τὰ χρήματα αὐτὸν ἐνθέσθαι εἰσ τὴν ναῦν, οὕτωσ ὁ Λάμπισ κατὰ κράτοσ ἐξελεγχόμενοσ τὰ ψευδῆ μαρτυρῶν καὶ πονηρὸσ ὤν, ὡμολόγει μὲν εἰρηκέναι ταῦτα πρὸσ τοῦτον, οὐ μέντοι γε ἐντὸσ ὢν εἰπεῖν αὑτοῦ. καί μοι ἀνάγνωθι ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία ἀκούσασ τοίνυν ἡμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὁ Θεόδοτοσ πολλάκισ, καὶ νομίσασ τὸν Λάμπιν ψευδῆ μαρτυρεῖν, οὐκ ἀπέγνω τῆσ δίκησ, ἀλλ’ ἀφῆκεν ἡμᾶσ εἰσ τὸ δικαστήριον·

καταγνῶναι μὲν γὰρ οὐκ ἐβουλήθη διὰ τὸ οἰκείωσ ἔχειν Φορμίωνι τουτῳί, ὡσ ἡμεῖσ ὕστερον ἐπυθόμεθα, ἀπογνῶναι δὲ τῆσ δίκησ ὤκνει, ἵν’ αὐτὸσ μὴ ἐπιορκήσειεν.

ἐξ αὐτοῦ δὴ τοῦ πράγματοσ λογίσασθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ, ὁπόθεν ἔμελλεν οὗτοσ ἀποδώσειν τὸ χρυσίον.

ἐνθένδε μὲν γὰρ ἐξέπλει οὐκ ἐνθέμενοσ εἰσ τὴν ναῦν τὰ χρήματα καὶ ὑποθήκην οὐκ ἔχων, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ ἐμοῖσ χρήμασιν ἐπιδανεισάμενοσ· ἐν Βοσπόρῳ δ’ ἀπρασίαν τῶν φορτίων κατέλαβεν, καὶ τοὺσ τὰ ἑτερόπλοα δανείσαντασ μόλισ ἀπήλλαξεν. καὶ οὗτοσ μὲν ἐδάνεισεν αὐτῷ δισχιλίασ δραχμὰσ ἀμφοτερόπλουν, ὥστ’ ἀπολαβεῖν Ἀθήνησιν δισχιλίασ ἑξακοσίασ δραχμάσ·

Φορμίων δέ φησιν ἀποδοῦναι Λάμπιδι ἐν Βοσπόρῳ ἑκατὸν καὶ εἴκοσι στατῆρασ Κυζικηνούσ τούτῳ γὰρ προσέχετε τὸν νοῦν δανεισάμενοσ ἐγγείων τόκων. ἦσαν δὲ ἔφεκτοι οἱ ἔγγειοι τόκοι, ὁ δὲ Κυζικηνὸσ ἐδύνατο ἐκεῖ εἴκοσι καὶ ὀκτὼ δραχμὰσ Ἀττικάσ. δεῖ δὴ μαθεῖν ὑμᾶσ ὅσα φησὶν χρήματα ἀποδεδωκέναι.

τῶν μὲν γὰρ ἑκατὸν εἴκοσι στατήρων γίγνονται τρισχίλιαι τριακόσιαι ἑξήκοντα, ὁ δὲ τόκοσ ὁ ἔγγειοσ ὁ ἔφεκτοσ τῶν τριάκοντα μνῶν καὶ τριῶν καὶ ἑξήκοντα πεντακόσιαι δραχμαὶ καὶ ἑξήκοντα· τὸ δὲ σύμπαν κεφάλαιον γίγνεται τόσον καὶ τόσον. ἔστιν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὗτοσ ὁ ἄνθρωποσ ἢ γενήσεταί ποτε, ὃσ ἀντὶ δισχιλίων ἑξακοσίων δραχμῶν τριάκοντα μνᾶσ καὶ τριακοσίασ καὶ ἑξήκοντα ἀποτίνειν προείλετ’ ἄν, καὶ τόκον πεντακοσίασ δραχμὰσ καὶ ἑξήκοντα δανεισάμενοσ, ἅσ φησιν ἀποδεδωκέναι Φορμίων Λάμπιδι, τρισχιλίασ ἐνακοσίασ εἴκοσι;

ἐξὸν δ’ αὐτῷ ἀμφοτερόπλουν Ἀθήνησιν ἀποδοῦναι τὸ ἀργύριον, ἐν Βοσπόρῳ ἀπέδωκε, τρισὶ καὶ δέκα μναῖσ πλέον; καὶ τοῖσ μὲν τὰ ἑτερόπλοα δανείσασι μόλισ τἀρχαῖον ἀποδέδωκασ, οἳ συνέπλευσάν σοι καὶ προσήδρευον·

τούτῳ δὲ τῷ μὴ παρόντι οὐ μόνον τἀρχαῖα καὶ τοὺσ τόκουσ ἀπεδίδουσ, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐπιτίμια τὰ ἐκ τῆσ συγγραφῆσ ἀπέτινεσ, οὐδεμιᾶσ σοι ἀνάγκησ οὔσησ; κἀκείνουσ μὲν οὐκ ἐδεδίεισ, οἷσ αἱ συγγραφαὶ ἐν Βοσπόρῳ τὴν πρᾶξιν ἐδίδοσαν τοῦ δανείου·

τούτου δὲ φὴσ φροντίζειν, ὃν ἐξ ἀρχῆσ εὐθὺσ ἠδίκεισ οὐκ ἐνθέμενοσ τὰ χρήματα εἰσ τὴν ναῦν κατὰ τὴν συγγραφὴν Ἀθήνηθεν; καὶ νῦν μὲν εἰσ τὸ ἐμπόριον ἥκων, οὗ τὸ συμβόλαιον ἐγένετο, οὐκ ὀκνεῖσ ἀποστερεῖν τὸν δανείσαντα· ἐν Βοσπόρῳ δὲ πλείω τῶν δικαίων φὴσ ποιεῖν, οὗ δίκην οὐκ ἔμελλεσ δώσειν; καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ οἱ τὰ ἀμφοτερόπλοα δανειζόμενοι, ὅταν ἀποστέλλωνται ἐκ τῶν ἐμπορίων, πολλοὺσ παρίστανται, ἐπιμαρτυρόμενοι ὅτι τὰ χρήματα ἤδη κινδυνεύεται τῷ δανείσαντι·

σὺ δ’ ἑνὶ σκήπτει μάρτυρι αὐτῷ τῷ συναδικοῦντι, καὶ οὔτε τὸν παῖδα τὸν ἡμέτερον παρέλαβεσ ἐν Βοσπόρῳ ὄντα οὔτε τὸν κοινωνόν, οὐδὲ τὰσ ἐπιστολὰσ ἀπέδωκασ αὐτοῖσ, ἃσ ἡμεῖσ ἐπεθήκαμεν, ἐν αἷσ ἐγέγραπτο παρακολουθεῖν σοι οἷσ ἂν πράττῃσ; καίτοι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τί οὐκ ἂν πράξειεν ὁ τοιοῦτοσ, ὅστισ γράμματα λαβὼν μὴ ἀποδέδωκεν ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ;

ἢ πῶσ οὐ φανερόν ἐστιν ὑμῖν τὸ τούτου κακούργημα ἐξ αὐτῶν ὧν ἔπραττεν; καίτοι, ὦ γῆ καὶ θεοί, προσῆκέν γε τοσοῦτο χρυσίον ἀποδιδόντα, καὶ πλέον τοῦ δανείσματοσ, περιβόητον ποιεῖν ἐν τῷ ἐμπορίῳ, καὶ παρακαλεῖν πάντασ ἀνθρώπουσ, πρῶτον δὲ τὸν παῖδα τὸν τούτου καὶ τὸν κοινωνόν· ἴστε γὰρ δήπου πάντεσ ὅτι δανείζονται μὲν μετ’ ὀλίγων μαρτύρων, ὅταν δ’ ἀποδιδῶσιν, πολλοὺσ παρίστανται μάρτυρασ, ἵνα ἐπιεικεῖσ δοκῶσιν εἶναι περὶ τὰ συμβόλαια.

σοὶ δ’ ἀποδιδόντι τό τε δάνειον καὶ τοὺσ τόκουσ ἀμφοτέρουσ, ἑτερόπλῳ τῷ ἀργυρίῳ κεχρημένῳ, καὶ προστιθέντι ἑτέρασ τρεῖσ καὶ δέκα μνᾶσ, πῶσ οὐχὶ πολλοὺσ ἦν παραληπτέον μάρτυρασ; καὶ εἰ τοῦτο ἔπραξασ, οὐδ’ ἂν εἷσ σοῦ μᾶλλον τῶν πλεόντων ἐθαυμάζετο. σὺ δ’ ἀντὶ τοῦ πολλοὺσ μάρτυρασ τούτων ποιεῖσθαι πάντασ ἀνθρώπουσ λανθάνειν ἐπειρῶ, ὥσπερ ἀδικῶν τι.

καὶ εἰ μὲν ἐμοὶ τῷ δανείσαντι ἀπεδίδουσ, οὐδὲν <ἂν> ἔδει μαρτύρων· τὴν γὰρ συγγραφὴν ἀνελόμενοσ ἀπήλλαξο ἂν τοῦ συμβολαίου· νῦν δ’ οὐκ ἐμοί, ἀλλ’ ἑτέρῳ ὑπὲρ ἐμοῦ ἀποδιδούσ, καὶ οὐκ Ἀθήνησιν, ἀλλ’ ἐν Βοσπόρῳ, καὶ τῆσ συγγραφῆσ σοι κειμένησ Ἀθήνησι καὶ πρὸσ ἐμέ, καὶ ᾧ τὸ χρυσίον ἀπεδίδουσ ὄντοσ θνητοῦ καὶ πέλαγοσ τοσοῦτον μέλλοντοσ πλεῖν, μάρτυρα οὐδένα ἐποιήσω, οὔτε δοῦλον οὔτ’ ἐλεύθερον. ἡ γὰρ συγγραφή με, φησί, τῷ ναυκλήρῳ ἐκέλευεν ἀποδοῦναι τὸ χρυσίον.

μάρτυρασ δέ γ’ οὐκ ἐκώλυεν παρακαλεῖν, οὐδὲ τὰσ ἐπιστολὰσ ἀποδοῦναι. καὶ οἵδε μὲν πρὸσ σὲ δύο συγγραφὰσ ἐποιήσαντο ὑπὲρ τοῦ συμβολαίου, ὡσ ἂν οἱ μάλιστ’ ἀπιστοῦντεσ· σὺ δὲ μόνοσ μόνῳ φὴσ δοῦναι τῷ ναυκλήρῳ τὸ χρυσίον, εἰδὼσ κατὰ σοῦ κειμένην Ἀθήνησι συγγραφὴν πρὸσ τοῦτον. λέγει δὲ ὡσ ἡ συγγραφὴ σωθείσησ τῆσ νεὼσ αὐτὸν ἀποδοῦναι κελεύει τὰ χρήματα.

καὶ γὰρ ἐνθέσθαι τἀγοράσματα εἰσ τὴν ναῦν κελεύει σε, εἰ δὲ μή, πεντακισχιλίασ δραχμὰσ ἀποτίνειν. σὺ δὲ τοῦτο μὲν τῆσ συγγραφῆσ οὐ λαμβάνεισ, παραβεβηκὼσ δ’ εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ καὶ τὰ χρήματα οὐκ ἐνθέμενοσ ἀμφισβητεῖσ πρὸσ ἓν ῥῆμα τῶν ἐν τῇ συγγραφῇ, καὶ τοῦτ’ ἀνῃρηκὼσ αὐτόσ. ὁπότε γὰρ ἐν τῷ Βοσπόρῳ φὴσ μὴ τὰ χρήματα ἐνθέσθαι εἰσ τὴν ναῦν, ἀλλὰ τὸ χρυσίον τῷ ναυκλήρῳ ἀποδοῦναι, τί ἔτι περὶ τῆσ νεὼσ διαλέγει; οὐ γὰρ μετέσχηκασ τοῦ κινδύνου διὰ τὸ μηδὲν ἐνθέσθαι. καὶ τὸ μὲν πρῶτον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὡρ́μησεν ἐπὶ ταύτην τὴν σκῆψιν, ὡσ ἐντεθειμένοσ τὰ χρήματα εἰσ τὴν ναῦν·

ἐπειδὴ δὲ τοῦτο ἐκ πολλῶν ἔμελλεν ἐλεγχθήσεσθαι ψευδόμενοσ, ἔκ τε τῆσ ἀπογραφῆσ τῆσ ἐν Βοσπόρῳ παρὰ τοῖσ ἐλλιμενισταῖσ καὶ ὑπὸ τῶν ἐν τῷ ἐμπορίῳ ἐπιδημούντων κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον, τηνικαῦτα μεταβαλόμενοσ συνίσταται μετὰ τοῦ Λάμπιδοσ καί φησιν ἐκείνῳ τὸ χρυσίον ἀποδεδωκέναι, ἐφόδιον μὲν λαβὼν τὸ τὴν συγγραφὴν κελεύειν, οὐκ ἂν ἡγούμενοσ δ’ ἡμᾶσ εὐπόρωσ ἐξελέγξαι ὅσα μόνοι πρὸσ αὑτοὺσ αὐτοὶ πράξειαν. καὶ ὁ Λάμπισ, ὅσα μὲν εἶπεν πρὸσ ἐμὲ πρὶν ὑπὸ τούτου διαφθαρῆναι, οὐκ ἐντὸσ ὢν αὑτοῦ φησιν εἰπεῖν·

ἐπειδὴ δὲ τὸ χρυσίον τοὐμὸν ἐμερίσατο, τότ’ ἐντὸσ εἶναί φησιν αὑτοῦ καὶ πάντ’ ἀκριβῶσ μνημονεύειν. εἰ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐμοῦ μόνου κατεφρόνει Λάμπισ, οὐδὲν ἂν ἦν θαυμαστόν·

νῦν δὲ πολλῷ δεινότερα τούτου πέπρακται αὐτῷ πρὸσ πάντασ ὑμᾶσ. κήρυγμα γὰρ ποιησαμένου Παιρισάδου ἐν Βοσπόρῳ, ἐάν τισ βούληται Ἀθήναζε εἰσ τὸ Ἀττικὸν ἐμπόριον σιτηγεῖν, ἀτελῆ τὸν σῖτον ἐξάγειν, ἐπιδημῶν ἐν τῷ Βοσπόρῳ ὁ Λάμπισ ἔλαβε τὴν ἐξαγωγὴν τοῦ σίτου καὶ τὴν ἀτέλειαν ἐπὶ τῷ τῆσ πόλεωσ ὀνόματι, γεμίσασ δὲ ναῦν μεγάλην σίτου ἐκόμισεν εἰσ Ἄκανθον κἀκεῖ διέθετο <ὁ> προσκοινωνήσασ τούτῳ ἀπὸ τῶν ὑμετέρων χρημάτων. καὶ ταῦτ’ ἔπραξεν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οἰκῶν μὲν Ἀθήνησιν, οὔσησ δ’ αὐτῷ γυναικὸσ ἐνθάδε καὶ παίδων, τῶν δὲ νόμων τὰ ἔσχατα ἐπιτίμια προτεθηκότων, εἴ τισ οἰκῶν Ἀθήνησιν ἄλλοσέ ποι σιτηγήσειεν ἢ εἰσ τὸ Ἀττικὸν ἐμπόριον, ἔτι δ’ ἐν τοιούτῳ καιρῷ, ἐν ᾧ ὑμῶν οἱ μὲν ἐν τῷ ἄστει οἰκοῦντεσ διεμετροῦντο τὰ ἄλφιτα ἐν τῷ ᾠδείῳ, οἱ δ’ ἐν τῷ Πειραιεῖ ἐν τῷ νεωρίῳ ἐλάμβανον κατ’ ὀβολὸν τοὺσ ἄρτουσ καὶ ἐπὶ τῆσ μακρᾶσ στοᾶσ τὰ ἄλφιτα, καθ’ ἡμίεκτον μετρούμενοι καὶ καταπατούμενοι.

καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τήν τε μαρτυρίαν καὶ τὸν νόμον. Φορμίων τοίνυν τούτῳ χρώμενοσ κοινωνῷ καὶ μάρτυρι οἰέται δεῖν ἀποστερῆσαι τὰ χρήματα ἡμᾶσ, οἵ γε σιτηγοῦντεσ διατετελέκαμεν εἰσ τὸ ὑμέτερον ἐμπόριον, καὶ τριῶν ἤδη καιρῶν κατειληφότων τὴν πόλιν, ἐν οἷσ ὑμεῖσ τοὺσ χρησίμουσ τῷ δήμῳ ἐξητάζετε, οὐδενὸσ τούτων ἀπολελείμμεθα, ἀλλ’ ὅτε μὲν εἰσ Θήβασ Ἀλέξανδροσ παρῄει, ἐπεδώκαμεν ὑμῖν τάλαντον ἀργυρίου·

ὅτε δ’ ὁ σῖτοσ ἐπετιμήθη <τὸ> πρότερον καὶ ἐγένετο ἑκκαίδεκα δραχμῶν, εἰσαγαγόντεσ πλείουσ ἢ μυρίουσ μεδίμνουσ πυρῶν διεμετρήσαμεν ὑμῖν τῆσ καθεστηκυίασ τιμῆσ, πέντε δραχμῶν τὸν μέδιμνον, καὶ ταῦτα πάντεσ ἴστε ἐν τῷ πομπείῳ διαμετρούμενοι·

πέρυσι δὲ εἰσ τὴν σιτωνίαν τὴν ὑπὲρ τοῦ δήμου τάλαντον ὑμῖν ἐπεδώκαμεν ἐγώ τε καὶ ὁ ἀδελφόσ. καί μοι ἀνάγνωθι τούτων τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ἀλλὰ μὴν εἴ γε δεῖ καὶ τούτοισ τεκμαίρεσθαι, οὐκ εἰκὸσ ἦν ἐπιδιδόναι μὲν ἡμᾶσ τοσαῦτα χρήματα, ἵνα παρ’ ὑμῖν εὐδοξῶμεν, συκοφαντεῖν δὲ Φορμίωνα, ἵνα καὶ τὴν ὑπάρχουσαν ἐπιείκειαν ἀποβάλωμεν. δικαίωσ ἂν οὖν βοηθήσαιτε ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ἔτι δ’ οὔτ’ εὐποροῦντα οὔθ’ οὕτωσ ὄντ’ ἀβέλτερον ὥστ’ ἀντὶ δισχιλίων καὶ ἑξακοσίων δραχμῶν τριάκοντα μνᾶσ καὶ ἐννέα ἀποδοῦναι, πρόσ τε τούτοισ, ὅτε ἀποδοῦναί φησιν τὸ χρυσίον τῷ Λάμπιδι, οὔτε τὸν παῖδα παραλαβόντα τὸν ἐμὸν οὔτε τὸν κοινωνὸν ἐπιδημοῦντα ἐν Βοσπόρῳ.

ἐμοὶ δὲ Λάμπισ αὐτὸσ μαρτυρῶν φαίνεται ὡσ οὐκ ἀπείληφεν τὸ χρυσίον, πρὶν ὑπὸ τούτου διαφθαρῆναι. καίτοι εἰ καθ’ ἓν ἕκαστον οὕτωσ ἐδείκνυεν Φορμίων, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ἂν ἄλλωσ ἄμεινον ἀπελογήσατο.

ὑπὲρ δὲ τοῦ τὴν δίκην εἰσαγώγιμον εἶναι ὁ νόμοσ αὐτὸσ διαμαρτύρεται, κελεύων τὰσ δίκασ εἶναι τὰσ ἐμπορικὰσ τῶν συμβολαίων τῶν Ἀθήνησιν καὶ εἰσ τὸ Ἀθηναίων ἐμπόριον, καὶ οὐ μόνον τῶν Ἀθήνησιν, ἀλλὰ καὶ ὅσα ἂν γένηται ἕνεκα τοῦ πλοῦ τοῦ Ἀθήναζε. λαβὲ δή μοι τοὺσ νόμουσ. Νόμοι ὡσ μὲν τοίνυν γέγονέ μοι τὸ συμβόλαιον πρὸσ Φορμίων’ Ἀθήνησιν, οὐδ’ αὐτοὶ ἔξαρνοί εἰσιν, παραγράφονται δὲ ὡσ οὐκ εἰσαγώγιμον τὴν δίκην οὖσαν. ἀλλ’ εἰσ ποῖον δικαστήριον εἰσέλθωμεν, ἄνδρεσ δικασταί, εἰ μὴ πρὸσ ὑμᾶσ, οὗπερ τὸ συμβόλαιον ἐποιησάμεθα;

δεινὸν γὰρ ἂν εἰή, εἰ μὲν ἕνεκα τοῦ πλοῦ τοῦ Ἀθήναζε ἠδικούμην, εἶναι <ἄν> μοι παρ’ ὑμῖν τὸ δίκαιον λαβεῖν παρὰ Φορμίωνοσ, ἐπειδὴ δὲ τὸ συμβόλαιον ἐν τῷ ὑμετέρῳ ἐμπορίῳ γέγονεν, μὴ φάσκειν παρ’ ὑμῖν τούτουσ ὑφέξειν τὴν δίκην. καὶ ὅτε μὲν Θεοδότῳ τὴν δίαιταν ἐπετρέψαμεν, ὡμολόγησαν εἶναι καθ’ αὑτῶν ἐμοὶ τὴν δίκην εἰσαγώγιμον·

νυνὶ δὲ τοὐναντίον λέγουσιν ὧν πρότερον αὐτοὶ συγκεχωρήκασιν, ὡσ δέον παρὰ μὲν τῷ Θεοδότῳ τῷ ἰσοτελεῖ ὑποσχεῖν αὐτοὺσ δίκην ἄνευ παραγραφῆσ, ἐπειδὴ δὲ εἰσ τὸ Ἀθηναίων δικαστήριον εἰσερχόμεθα, μηκέτ’ εἰσαγώγιμον τὴν δίκην εἶναι. ἐνθυμοῦμαι δ’ ἔγωγε, τί ἄν ποτε εἰσ τὴν παραγραφὴν ἔγραψεν, εἰ ὁ Θεόδοτοσ ἀπέγνω τῆσ δίκησ, ὅπου νῦν γνόντοσ τοῦ Θεοδότου ἀπιέναι ἡμᾶσ εἰσ τὸ δικαστήριον οὔ φησι τὴν δίκην εἶναι εἰσαγώγιμον παρ’ ὑμῖν, πρὸσ οὓσ ἐκεῖνοσ ἔγνω ἀπιέναι.

πάθοιμι μέντἂν δεινότατα, εἰ οἱ μὲν νόμοι τῶν Ἀθήνησι συμβολαίων κελεύουσι τὰσ δίκασ εἶναι πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, ὑμεῖσ δὲ ἀπογνοίητε τῆσ δίκησ ὀμωμοκότεσ κατὰ τοὺσ νόμουσ ψηφιεῖσθαι. τοῦ μὲν οὖν δανεῖσαι ἡμᾶσ τὰ χρήματα αἵ τε συνθῆκαι καὶ αὐτὸσ οὗτόσ ἐστι μάρτυσ·

τοῦ δ’ ἀποδεδωκέναι οὐδείσ ἐστι μάρτυσ ἔξω τοῦ Λάμπιδοσ τοῦ συναδικοῦντοσ. καὶ οὗτοσ μὲν εἰσ ἐκεῖνον μόνον ἀναφέρει τὴν ἀπόδοσιν, ἐγὼ δ’ εἴσ τε τὸν Λάμπιν αὐτὸν καὶ τοὺσ ἀκούσαντασ αὐτοῦ ὅτε οὐκ ἔφη ἀπειληφέναι τὸ χρυσίον. τούτῳ μὲν οὖν τοὺσ ἐμοὺσ μάρτυρασ ἔξεστι κρίνειν, εἰ μή φησι τἀληθῆ μαρτυρεῖν αὐτούσ· ἐγὼ δ’ οὐκ ἔχω τί χρήσωμαι τοῖσ τούτου μάρτυσιν, οἵ φασιν εἰδέναι τὸν Λάμπιν μαρτυροῦντα ἀπειληφέναι τὸ χρυσίον. εἰ μὲν γὰρ ἡ μαρτυρία ἡ τοῦ Λάμπιδοσ κατεβάλλετο ἐνταῦθα, ἴσωσ ἂν ἔφασαν οὗτοι δίκαιον εἶναι ἐπισκήπτεσθαί μ’ ἐκείνῳ· νῦν δ’ οὔτε τὴν μαρτυρίαν ταύτην ἔχω, οὑτοσί τε οἰέται δεῖν ἀθῷοσ εἶναι οὐδὲν βέβαιον ἐνέχυρον καταλιπὼν ὧν πείθει ὑμᾶσ ψηφίζεσθαι. πῶσ δ’ οὐκ ἂν εἰή ἄτοπον, εἰ αὐτοῦ Φορμίωνοσ ὁμολογοῦντοσ δανείσασθαι, φάσκοντοσ δὲ ἀποδεδωκέναι, τὸ μὲν ὁμολογούμενον ὑπ’ αὐτοῦ τούτου ἄκυρον ποιήσαιτε, τὸ δὲ ἀμφισβητούμενον κύριον ψηφίσαισθε;

καὶ ὁ μὲν Λάμπισ, ᾧ οὗτοσ σκήπτεται μάρτυρι, μαρτυρεῖ ἔξαρνοσ γενόμενοσ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ὡσ οὐκ ἀπείληφεν τὸ χρυσίον· ὑμεῖσ δὲ γνοίητε ὡσ ἀπείληφεν ἐκεῖνοσ, ᾧ οὐκ εἰσὶ μάρτυρεσ τοῦ πράγματοσ; καὶ ὅσα μὲν εἶπε μετὰ τῆσ ἀληθείασ, μὴ χρήσαισθε τεκμηρίῳ, ἃ δ’ ἐψεύσατο ὕστερον, ἐπειδὴ διεφθάρη, πιστότερα ταῦθ’ ὑπολάβοιτε εἶναι;

καὶ μήν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πολὺ δικαιότερόν ἐστιν τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ ῥηθεῖσι τεκμαίρεσθαι μᾶλλον ἢ τοῖσ ὕστερον τεκταινομένοισ. τὰ μὲν γὰρ οὐκ ἐκ παρασκευῆσ, ἀλλ’ ἐκ τῆσ ἀληθείασ ἔλεγεν, τὰ δ’ ὕστερον ψευδόμενοσ καὶ πρὸσ τὸ συμφέρον αὑτῷ. ἀναμνήσθητε δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι οὐδ’ αὐτὸσ ὁ Λάμπισ ἔξαρνοσ ἐγένετο ὡσ οὐκ εἰή εἰρηκὼσ ὅτι οὐκ ἀπείληφεν τὸ χρυσίον, ἀλλ’ εἰπεῖν μὲν ὡμολόγει, οὐ μέντοι γε ἐντὸσ ὢν αὑτοῦ εἰπεῖν.

οὔκουν ἄτοπον, εἰ τῆσ ἐκείνου μαρτυρίασ τὸ μὲν πρὸσ τοῦ ἀποστεροῦντοσ πιστῶσ ἀκούσεσθε, τὸ δ’ ὑπὲρ τῶν ἀποστερουμένων ἄπιστον ἔσται παρ’ ὑμῖν; μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ὑμεῖσ γάρ ἐστε οἱ αὐτοὶ οἱ τὸν ἐπιδεδανεισμένον ἐκ τοῦ ἐμπορίου πολλὰ χρήματα καὶ τοῖσ δανεισταῖσ οὐ παρασχόντα τὰσ ὑποθήκασ θανάτῳ ζημιώσαντεσ εἰσαγγελθέντα ἐν τῷ δήμῳ, καὶ ταῦτα πολίτην ὑμέτερον ὄντα καὶ πατρὸσ ἐστρατηγηκότοσ. ἡγεῖσθε γὰρ τοὺσ τοιούτουσ οὐ μόνον τοὺσ ἐντυγχάνοντασ ἀδικεῖν, ἀλλὰ καὶ κοινῇ βλάπτειν τὸ ἐμπόριον ὑμῶν, εἰκότωσ.

αἱ γὰρ εὐπορίαι τοῖσ ἐργαζομένοισ οὐκ ἀπὸ τῶν δανειζομένων, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν δανειζόντων εἰσίν, καὶ οὔτε ναῦν οὔτε ναύκληρον οὔτ’ ἐπιβάτην ἔστ’ ἀναχθῆναι, τὸ τῶν δανειζόντων μέροσ ἂν ἀφαιρεθῇ. ἐν μὲν οὖν τοῖσ νόμοισ πολλαὶ καὶ καλαὶ βοήθειαί εἰσιν αὐτοῖσ·

ὑμᾶσ δὲ δεῖ συνεπανορθοῦντασ φαίνεσθαι καὶ μὴ συγχωροῦντασ τοῖσ πονηροῖσ, ἵν’ ὑμῖν ὡσ πλείστη ὠφέλεια παρὰ τὸ ἐμπόριον ᾖ. ἔσται δέ, ἐὰν διαφυλάττητε τοὺσ τὰ ἑαυτῶν προϊεμένουσ, καὶ μὴ ἐπιτρέπητε ἀδικεῖσθαι ὑπὸ τῶν τοιούτων θηρίων. ἐγὼ μὲν οὖν ὅσαπερ οἱο͂́σ τ’ ἦν εἴρηκα·

καλῶ δὲ καὶ ἄλλον τινὰ τῶν φίλων, ἐὰν κελεύητε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ Φορμίωνα ὑπὲρ Δανείου

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Φορμίωνα ὑπὲρ Δανείου)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION