Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ Ὀνήτορα Ἐξούλησ Β

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ὀνήτορα Ἐξούλησ Β)

ὃ παρέλιπον ἐν τῷ προτέρῳ λόγῳ τεκμήριον, οὐδενὸσ τῶν εἰρημένων ἔλαττον, τοῦ μὴ δεδωκέναι τὴν προῖκα τούτουσ Ἀφόβῳ, τοῦτο πρῶτον εἰπών, μετὰ τοῦτο καὶ περὶ ὧν οὗτοσ ἔψευσται πρὸσ ὑμᾶσ ἐξελέγχειν αὐτὸν πειράσομαι. οὗτοσ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὸ πρῶτον ὅτε τῶν Ἀφόβου διενοεῖτ’ ἀμφισβητεῖν, οὐχὶ τάλαντον ἔφη τὴν προῖκα, ὥσπερ νυνί, ἀλλ’ ὀγδοήκοντα μνᾶσ δεδωκέναι, καὶ τίθησιν ὁρ́ουσ ἐπὶ μὲν τὴν οἰκίαν δισχιλίων, ἐπὶ δὲ τὸ χωρίον ταλάντου, βουλόμενοσ μὴ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ κἀκείνην διασῴζειν αὐτῷ. γενομένησ δέ μοι τῆσ δίκησ πρὸσ αὐτόν, ἰδὼν ὡσ διάκεισθ’ ὑμεῖσ πρὸσ τοὺσ λίαν ἀναιδῶσ ἀδικοῦντασ, ἔννουσ γίγνεται, καὶ δεινὰ πάσχειν ἡγήσατο δόξειν ἐμὲ τοσούτων χρημάτων ἀπεστερημένον, εἰ μηδ’ ὁτιοῦν ἕξοιμι τῶν Ἀφόβου λαβεῖν τοῦ τἄμ’ ἔχοντοσ, ἀλλ’ ὑπὸ τούτου κωλυόμενοσ φανερὸσ γενήσομαι.

καὶ τί ποιεῖ;

τοὺσ ὁρ́ουσ ἀπὸ τῆσ οἰκίασ ἀφαιρεῖ, καὶ τάλαντον μόνον εἶναι τὴν προῖκά φησιν, ἐν ᾧ τὸ χωρίον ἀποτετιμῆσθαι. καίτοι δῆλον ὅτι τοὺσ ἐπὶ τῆσ οἰκίασ ὁρ́ουσ εἰ δικαίωσ ἔθηκεν καὶ ὄντωσ ἀληθεῖσ, δικαίωσ καὶ τοὺσ ἐπὶ τοῦ χωρίου τέθηκεν· εἰ δ’ εὐθὺσ ἀδικεῖν βουλόμενοσ ψευδεῖσ ἔθηκεν ἐκείνουσ, εἰκὸσ καὶ τούτουσ οὐκ ἀληθεῖσ ὑπάρχειν. τοῦτο τοίνυν οὐκ ἐξ ὧν ἐγὼ δεδήλωκα λόγων δεῖ σκοπεῖν, ἀλλ’ ἐξ ὧν αὐτὸσ οὗτοσ διεπράξατο·

οὐδ’ ὑφ’ ἑνὸσ γὰρ ἀναγκασθεὶσ ἀνθρώπων αὐτὸσ ἀνεῖλεν τοὺσ ὁρ́ουσ, ἔργῳ φανερὸν ποιήσασ ὅτι ψεύδεται. καὶ ταῦθ’ ὡσ ἀληθῆ λέγω, τὸ μὲν χωρίον καὶ νῦν οὗτόσ φησιν ἀποτετιμῆσθαι ταλάντου, τὴν δ’ οἰκίαν ὡσ προσωρίσατο δισχιλίων καὶ πάλιν τοὺσ ὁρ́ουσ ἀνεῖλεν γενομένησ τῆσ δίκησ, τοὺσ εἰδότασ ὑμῖν μάρτυρασ παρέξομαι. καί μοι λαβὲ τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία δῆλον τοίνυν ὅτι δισχιλίων μὲν ὡρισμένοσ τὴν οἰκίαν, ταλάντου δὲ τὸ χωρίον, ὡσ ὀγδοήκοντα μνᾶσ δεδωκὼσ ἔμελλεν ἀμφισβητήσειν. μεῖζον οὖν ἄν τι γένοιτο τεκμήριον ὑμῖν τοῦ μηδὲν ἀληθὲσ νῦν λέγειν τοῦτον ἢ εἰ φανείη μὴ ταὐτὰ λέγων τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ περὶ τῶν αὐτῶν;

ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν δοκεῖ τούτου μεῖζον εὑρεθῆναι. σκέψασθε τοίνυν τὴν ἀναίδειαν, ὃσ ἐν ὑμῖν ἐτόλμησεν εἰπεῖν, ὡσ οὐκ ἀποστερεῖ μ’ ὅσῳ πλείονοσ ἄξιόν ἐστι ταλάντου, καὶ ταῦτ’ αὐτὸσ τιμήσασ οὐκ ἄξιον εἶναι πλείονοσ.

τί γὰρ βουλόμενοσ δισχιλίων προσωρίσω τὴν οἰκίαν, ὅτε τὰσ ὀγδοήκοντα μνᾶσ ἐνεκάλεισ, εἴ γε τὸ χωρίον ἄξιον ἦν πλείονοσ, ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ τούτῳ καὶ τὰσ δισχιλίασ ἐτίθεισ; ἢ ὅταν μέν σοι δοκῇ πάντα τὰ Ἀφόβου διασῴζειν, τό τε χωρίον ἔσται ταλάντου μόνον ἄξιον, καὶ τὴν οἰκίαν ἐν δισχιλίαισ προσέξεισ, ἥ τε προὶξ ὀγδοήκοντα μναῖ γενήσονται, καὶ ἀξιώσεισ ἔχειν ἀμφότερα·

ὅταν δέ σοι μὴ συμφέρῃ, τἀναντία πάλιν ἡ μὲν οἰκία ταλάντου, διότι νῦν ἐγὼ ταύτην ἔχω, τοῦ δὲ χωρίου τὸ περιὸν οὐκ ἐλάττονοσ ἢ δυοῖν ἄξιον, ἵν’ ἐγὼ δοκῶ βλάπτειν τοῦτον, οὐκ ἀποστερεῖσθαι; ὁρᾷσ ὡσ ὑποκρίνει μὲν δεδωκέναι τὴν προῖκα, φαίνει δὲ κατ’ οὐδ’ ὁντινοῦν τρόπον δεδωκώσ;

τὰ γὰρ ἀληθῆ καὶ μὴ κακουργούμενα τῶν πραγμάτων ἁπλῶσ, οἷ’ ἂν ἐξ ἀρχῆσ πραχθῇ, τοιαῦτ’ ἐστίν· σὺ δὲ τοὐναντίον ἐξελέγχει πράξασ εἰσ τὴν καθ’ ἡμῶν ὑπηρεσίαν. ἄξιον τοίνυν καὶ τὸν ὁρ́κον, ὁποῖόν τιν’ ἂν ὤμοσεν, εἴ τισ ἔδωκεν, ἐκ τούτων ἰδεῖν.

ὃσ γὰρ ὀγδοήκοντα μνᾶσ ἔφη τὴν προῖκ’ εἶναι, εἰ τότ’ αὐτῷ τισ ἔδωκεν, ὀμόσαντι ταῦτ’ ἀληθῆ λέγειν, κομίσασθαι, τί ἐποίησεν ἄν; ἢ δῆλον ὅτι ὤμοσεν; τί γὰρ καὶ λέγων οὐ φήσει τότ’ ἂν ὀμόσαι, νῦν γε τοῦτ’ ἀξιῶν; οὐκοῦν ὅτι γ’ ἐπιώρκησεν ἄν, ἑαυτὸν ἐξελέγχει· νῦν γὰρ οὐκ ὀγδοήκοντα μνᾶσ, ἀλλὰ τάλαντον δεδωκέναι φησίν. τί μᾶλλον ἂν οὖν εἰκότωσ τισ αὐτὸν ἐκεῖν’ ἐπιορκεῖν ἢ τάδ’ ἡγοῖτο; ἢ τίνα τισ δικαίωσ ἂν ἔχοι περὶ τούτου διάνοιαν, τοῦ ῥᾳδίωσ οὕτωσ αὑτὸν ἐξελέγχοντοσ ὄντ’ ἐπίορκον; ἀλλὰ νὴ Δί’ ἴσωσ οὐχὶ πάντ’ αὐτῷ τοιαῦτα πέπρακται, οὐδὲ πανταχόθεν δῆλόσ ἐστι τεχνάζων.

ἀλλὰ καὶ τιμώμενοσ φανερὸσ γέγονεν ὑπὲρ Ἀφόβου ταλάντου, καὶ τοῦτ’ αὐτὸσ ἡμῖν ἀποδώσειν ἐγγυώμενοσ. καίτοι σκέψασθ’ ὅτι τοῦτ’ ἔστι τεκμήριον οὐ μόνον τοῦ τὴν γυναῖκα συνοικεῖν Ἀφόβῳ καὶ τοῦτον οἰκείωσ ἔχειν, ἀλλὰ καὶ τοῦ μὴ δεδωκέναι τὴν προῖκα. τίσ γὰρ ἀνθρώπων ἠλίθιόσ ἐστιν οὕτωσ ὥστ’ ἀργύριον μὲν δοὺσ τοσοῦτον, ἔπειθ’ ἓν λαβὼν χωρίον ἀμφισβητούμενον εἰσ ἀποτίμησιν, σὺν οἷσ πρότερον ἐζημίωτο, τὸν ἀδικήσανθ’ ὡσ δίκαιόν τι ποιήσοντα καὶ τοῦ τῆσ δίκησ ὀφλήματοσ προσεγγυήσασθαι;

ἐγὼ μὲν οὐδέν’ οἶμαι. καὶ γὰρ οὐδὲ λόγον τὸ πρᾶγμ’ ἔχον ἐστίν, τὸν αὐτὸν αὑτῷ μὴ δυνάμενον κομίσασθαι τάλαντον, τοῦτον ἄλλῳ τινὶ φάσκειν ἀποτείσειν καὶ ταῦτ’ ἐγγυᾶσθαι. ἀλλὰ καὶ ἀπ’ αὐτῶν τούτων ἐστὶ δῆλον ὅτι τὴν μὲν προῖκ’ οὐκ ἔδωκεν, ἀντὶ δὲ πολλῶν χρημάτων τῶν ἐμῶν οἰκεῖοσ ὢν Ἀφόβῳ ταῦτ’ ἀπετιμᾶτο, κληρονόμον τὴν ἀδελφὴν τῶν ἐμῶν μετ’ ἐκείνου καταστῆσαι βουλόμενοσ. εἶτα νῦν παρακρούσασθαι ζητεῖ καὶ φενακίζει, λέγων ὡσ πρότερον τοὺσ ὁρ́ουσ ἔστησεν ἢ ’κεῖνον τὴν δίκην ὀφλεῖν.

οὐ πρότερόν γ’ ἢ παρὰ σοί, νῦν εἰ ἀληθῆ λέγεισ. δῆλον γὰρ ὅτι καταγνοὺσ ἀδικίαν αὐτοῦ ταῦτ’ ἐποίεισ. εἶτα καὶ γελοῖον τοῦτο λέγειν, ὥσπερ οὐκ εἰδότων ὑμῶν ὅτι πάντεσ οἱ τὰ τοιαῦτ’ ἀδικοῦντεσ σκοποῦσι τί λέξουσιν, καὶ οὐδεὶσ πώποτ’ ὦφλεν σιωπῶν οὐδ’ ἀδικεῖν ὁμολογῶν· ἀλλ’ ἐπειδὰν οἶμαι μηδὲν ἀληθὲσ λέγων ἐξελεγχθῇ, τότε γιγνώσκεται ὁποῖόσ ἐστιν. ὅπερ καὶ οὗτοσ ἔμοιγε δοκεῖ πάσχειν.

ἐπεὶ φέρε, πῶσ ἐστι δίκαιον, ἐὰν μὲν ὀγδοήκοντα μνῶν θῇσ ὁρ́ουσ, ὀγδοήκοντα μνᾶσ εἶναι τὴν προῖκα, ἐὰν δὲ πλείονοσ πλέον, ἐὰν δ’ ἐλάττονοσ ἔλαττον; ἢ πῶσ ἐστι δίκαιον, τῆσ ἀδελφῆσ τῆσ σῆσ μηδέπω καὶ τήμερον ἄλλῳ συνοικούσησ μηδ’ ἀπηλλαγμένησ Ἀφόβου, μηδὲ τὴν προῖκα δεδωκότοσ σοῦ, μηδ’ ὑπὲρ τούτων εἰσ βάσανον μηδ’ εἰσ ἄλλο δίκαιον μηδὲν καταφεύγειν ἐθέλοντοσ, ὅτι σὺ στῆσαι φὴσ ὁρ́ουσ, σὸν εἶναι τὸ χωρίον; ἐγὼ μὲν οὐδαμῶσ οἶμαι· τὴν γὰρ ἀλήθειαν σκεπτέον, οὐχ ἅ τισ αὑτῷ παρεσκεύασεν ἐξεπίτηδεσ εἰσ τὸ λέγειν τι δοκεῖν, ὥσπερ ὑμεῖσ. ἔπειτα τὸ δεινότατον·

εἰ καὶ δεδωκότεσ ἦθ’ ὡσ μάλιστα τὴν προῖκα, ἣν οὐ δεδώκατε, τίσ ὁ τούτων αἴτιοσ; οὐχ ὑμεῖσ, ἐπεὶ <ἐπὶ> τἄμ’ ἔδοτε; οὐχ ὅλοισ ἔτεσιν πρότερον δέκα τἀμὰ λαβὼν εἶχεν ἐκεῖνοσ ὧν ὦφλεν τὴν δίκην, ἢ κηδεστήν σοι γενέσθαι; ἢ σὲ μὲν δεῖ κομίσασθαι πάντα, τὸν δὲ καὶ καταδικασάμενον καὶ δι’ ὀρφανίαν ἠδικημένον καὶ προικὸσ ἀληθινῆσ ἀπεστερημένον, ὃν μόνον ἀνθρώπων οὐδὲ τῆσ ἐπωβελίασ ἄξιον ἦν κινδυνεύειν, ἠναγκάσθαι τοιαῦτα παθεῖν, κεκομισμένον μηδ’ ὁτιοῦν, καὶ ταῦτ’ ἐθέλοντα ποιεῖν <ἐφ’> ὑμῖν αὐτοῖσ, εἴ τι τῶν δεόντων ἐβούλεσθε πράττειν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION