헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί5́4́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 4)

πολλὰ μὲν οὖν ἄν τισ ἔχοι καὶ ἄλλα λέγειν καὶ Ἑλληνικὰ καὶ βαρβαρικά, ὡσ θεοὶ οὔτε τῶν ἀσεβούντων οὔτε τῶν ἀνόσια ποιούντων ἀμελοῦσι· νῦν γε μὴν λέξω τὰ προκείμενα. Λακεδαιμόνιοί τε γὰρ οἱ ὀμόσαντεσ αὐτονόμουσ ἐάσειν τὰσ πόλεισ τὴν ἐν Θήβαισ ἀκρόπολιν κατασχόντεσ ὑπ’ αὐτῶν μόνων τῶν ἀδικηθέντων ἐκολάσθησαν πρῶτον οὐδ’ ὑφ’ ἑνὸσ τῶν πώποτε ἀνθρώπων κρατηθέντεσ, τούσ τε τῶν πολιτῶν εἰσαγαγόντασ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν αὐτοὺσ καὶ βουληθέντασ Λακεδαιμονίοισ δουλεύειν τὴν πόλιν, ὥστε αὐτοὶ τυραννεῖν, τὴν τούτων ἀρχὴν ἑπτὰ μόνον τῶν φυγόντων ἤρκεσαν καταλῦσαι. ὡσ δὲ τοῦτ’ ἐγένετο διηγήσομαι. ἦν τισ Φιλλίδασ, ὃσ ἐγραμμάτευε τοῖσ περὶ Ἀρχίαν πολεμάρχοισ, καὶ τἆλλα ὑπηρέτει, ὡσ ἐδόκει, ἄριστα.

τούτῳ δ’ ἀφιγμένῳ Ἀθήναζε κατὰ πρᾶξίν τινα καὶ πρόσθεν γνώριμοσ ὢν Μέλων τῶν Ἀθήναζε πεφευγότων Θηβαίων συγγίγνεται, καὶ διαπυθόμενοσ μὲν τὰ περὶ Ἀρχίαν τε τὸν πολεμαρχοῦντα καὶ τὴν περὶ Φίλιππον τυραννίδα, γνοὺσ δὲ μισοῦντα αὐτὸν ἔτι μᾶλλον αὑτοῦ τὰ οἴκοι, πιστὰ δοὺσ καὶ λαβὼν συνέθετο ὡσ δεῖ ἕκαστα γίγνεσθαι. ἐκ δὲ τούτου προσλαβὼν ὁ Μέλων ἓξ τοὺσ ἐπιτηδειοτάτουσ τῶν φευγόντων ξιφίδια ἔχοντασ καὶ ἄλλο ὅπλον οὐδέν, ἔρχεται πρῶτον μὲν εἰσ τὴν χώραν νυκτόσ·

ἔπειτα δὲ ἡμερεύσαντεσ ἔν τινι τόπῳ ἐρήμῳ πρὸσ τὰσ πύλασ ἦλθον, ὡσ δὴ ἐξ ἀγροῦ ἀπιόντεσ, ἡνίκαπερ οἱ ἀπὸ τῶν ἔργων ὀψιαίτατοι. ἐπεὶ δ’ εἰσῆλθον εἰσ τὴν πόλιν, διενυκτέρευσαν μὲν ἐκείνην τὴν νύκτα παρὰ Χάρωνί τινι, καὶ τὴν ἐπιοῦσαν δὲ ἡμέραν διημέρευσαν. ὁ μὲν οὖν Φιλλίδασ τά τε ἄλλα ἐπεμελεῖτο τοῖσ πολεμάρχοισ, ὡσ Ἀφροδίσια ἄγουσιν ἐπ’ ἐξόδῳ τῆσ ἀρχῆσ, καὶ δὴ καὶ γυναῖκασ πάλαι ὑπισχνούμενοσ ἄξειν αὐτοῖσ τὰσ σεμνοτάτασ καὶ καλλίστασ τῶν ἐν Θήβαισ, τότε ἔφη ἄξειν.

οἱ δέ, ἦσαν γὰρ τοιοῦτοι, μάλα ἡδέωσ προσεδέχοντο νυκτερεύειν. ἐπεὶ δὲ ἐδείπνησάν τε καὶ συμπροθυμουμένου ἐκείνου ταχὺ ἐμεθύσθησαν, πάλαι κελευόντων ἄγειν τὰσ ἑταίρασ, ἐξελθὼν ἤγαγε τοὺσ περὶ Μέλωνα, τρεῖσ μὲν στείλασ ὡσ δεσποίνασ, τοὺσ δὲ ἄλλουσ ὡσ θεραπαίνασ.

κἀκείνουσ μὲν εἰσήγαγεν εἰσ τὸ προταμιεῖον τοῦ πολεμαρχείου, αὐτὸσ δ’ εἰσελθὼν εἶπε τοῖσ περὶ Ἀρχίαν ὅτι οὐκ ἄν φασιν εἰσελθεῖν αἱ γυναῖκεσ, εἴ τισ τῶν διακόνων ἔνδον ἔσοιτο.

ἔνθεν οἱ μὲν ταχὺ ἐκέλευον πάντασ ἐξιέναι, ὁ δὲ Φιλλίδασ δοὺσ οἶνον εἰσ ἑνὸσ τῶν διακόνων ἐξέπεμψεν αὐτούσ. ἐκ δὲ τούτου εἰσήγαγε τὰσ ἑταίρασ δή, καὶ ἐκάθιζε παρ’ ἑκάστῳ. ἦν δὲ σύνθημα, ἐπεὶ καθίζοιντο, παίειν εὐθὺσ ἀνακαλυψαμένουσ. οἱ μὲν δὴ οὕτω λέγουσιν αὐτοὺσ ἀποθανεῖν, οἱ δὲ καὶ ὡσ κωμαστὰσ εἰσελθόντασ τοὺσ ἀμφὶ Μέλωνα ἀποκτεῖναι τοὺσ πολεμάρχουσ.

λαβὼν δὲ ὁ Φιλλίδασ τρεῖσ αὐτῶν ἐπορεύετο ἐπὶ τὴν τοῦ Λεοντιάδου οἰκίαν· κόψασ δὲ τὴν θύραν εἶπεν ὅτι παρὰ τῶν πολεμάρχων ἀπαγγεῖλαί τι βούλοιτο. ὁ δὲ ἐτύγχανε μὲν χωρὶσ κατακείμενοσ ἔτι μετὰ δεῖπνον, καὶ ἡ γυνὴ ἐριουργοῦσα παρεκάθητο. ἐκέλευσε δὲ τὸν Φιλλίδαν πιστὸν νομίζων εἰσιέναι. οἱ δ’ ἐπεὶ εἰσῆλθον, τὸν μὲν ἀποκτείναντεσ, τὴν δὲ γυναῖκα φοβήσαντεσ κατεσιώπησαν. ἐξιόντεσ δὲ εἶπον τὴν θύραν κεκλεῖσθαι· εἰ δὲ λήψονται ἀνεῳγμένην, ἠπείλησαν ἀποκτεῖναι ἅπαντασ τοὺσ ἐν τῇ οἰκίᾳ. ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἐπέπρακτο, λαβὼν δύο ὁ Φιλλίδασ τῶν ἀνδρῶν ἦλθε πρὸσ τὸ ἀνάκειον, καὶ εἶπε τῷ εἰργμοφύλακι ὅτι ἄνδρα ἄγοι παρὰ πολεμάρχων ὃν εἶρξαι δέοι.

ὡσ δὲ ἀνέῳξε, τοῦτον μὲν εὐθὺσ ἀπέκτειναν, τοὺσ δὲ δεσμώτασ ἔλυσαν. καὶ τούτουσ μὲν ταχὺ τῶν ἐκ τῆσ στοᾶσ ὅπλων καθελόντεσ ὥπλισαν, καὶ ἀγαγόντεσ ἐπὶ τὸ Ἀμφεῖον θέσθαι ἐκέλευον τὰ ὅπλα. ἐκ δὲ τούτου εὐθὺσ ἐκήρυττον ἐξιέναι πάντασ Θηβαίουσ, ἱππέασ τε καὶ ὁπλίτασ, ὡσ τῶν τυράννων τεθνεώτων.

οἱ δὲ πολῖται, ἑώσ μὲν νὺξ ἦν, ἀπιστοῦντεσ ἡσυχίαν εἶχον· ἐπεὶ δ’ ἡμέρα τ’ ἦν καὶ φανερὸν ἦν τὸ γεγενημένον, ταχὺ δὴ καὶ οἱ ὁπλῖται καὶ οἱ ἱππεῖσ σὺν τοῖσ ὅπλοισ ἐξεβοήθουν. ἔπεμψαν δ’ ἱππέασ οἱ κατεληλυθότεσ καὶ ἐπὶ τοὺσ πρὸσ τοῖσ ὁρίοισ Ἀθηναίων τοὺσ δύο τῶν στρατηγῶν. οἱ δ’ εἰδότεσ τὸ πρᾶγμα ἐφ’ ὃ ἀπεστάλκεσαν . . . ὁ μέντοι ἐν τῇ ἀκροπόλει ἁρμοστὴσ ἐπεὶ ᾔσθετο τὸ νυκτερινὸν κήρυγμα, εὐθὺσ ἔπεμψεν εἰσ Πλαταιὰσ καὶ Θεσπιὰσ ἐπὶ βοήθειαν.

καὶ τοὺσ μὲν Πλαταιᾶσ αἰσθόμενοι προσιόντασ οἱ τῶν Θηβαίων ἱππεῖσ, ἀπαντήσαντεσ ἀπέκτειναν αὐτῶν πλέον ἢ εἴκοσιν· ἐπεὶ δὲ εἰσῆλθον ταῦτα πράξαντεσ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀπὸ τῶν ὁρίων ἤδη παρῆσαν, προσέβαλον πρὸσ τὴν ἀκρόπολιν. ὡσ δὲ ἔγνωσαν οἱ ἐν τῇ ἀκροπόλει ὀλίγοι ὄντεσ, τήν τε προθυμίαν τῶν προσιόντων ἁπάντων ἑώρων, καὶ τῶν κηρυγμάτων μεγάλων γιγνομένων τοῖσ πρώτοισ ἀναβᾶσιν, ἐκ τούτων φοβηθέντεσ εἶπον ὅτι ἀπίοιεν ἄν, εἰ σφίσιν ἀσφάλειαν μετὰ τῶν ὅπλων ἀπιοῦσι διδοῖεν.

οἱ δὲ ἄσμενοί τε ἔδοσαν ἃ ᾔτουν, καὶ σπεισάμενοι καὶ ὁρ́κουσ ὀμόσαντεσ ἐπὶ τούτοισ ἐξέπεμπον. ἐξιόντων μέντοι, ὅσουσ ἐπέγνωσαν τῶν ἐχθρῶν ὄντασ, συλλαμβάνοντεσ ἀπέκτειναν.

ἦσαν δέ τινεσ οἳ καὶ ὑπὸ Ἀθηναίων τῶν ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐπιβοηθησάντων ἐξεκλάπησαν καὶ διεσώθησαν. οἱ μέντοι Θηβαῖοι καὶ τοὺσ παῖδασ τῶν ἀποθανόντων, ὅσοισ ἦσαν, λαβόντεσ ἀπέσφαξαν. ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἐπύθοντο οἱ Λακεδαιμόνιοι, τὸν μὲν ἁρμοστὴν τὸν ἐγκαταλιπόντα τὴν ἀκρόπολιν καὶ οὐκ ἀναμείναντα τὴν βοήθειαν ἀπέκτειναν, φρουρὰν δὲ φαίνουσιν ἐπὶ τοὺσ Θηβαίουσ.

καὶ Ἀγησίλαοσ μὲν λέγων ὅτι ὑπὲρ τετταράκοντα ἀφ’ ἥβησ εἰή, καὶ ὥσπερ τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ τηλικούτοισ οὐκέτι ἀνάγνη εἰή τῆσ ἑαυτῶν ἔξω στρατεύεσθαι, οὕτω δὴ καὶ βασιλεῦσι τὸν αὐτὸν νόμον ὄντα ἀπεδείκνυε. κἀκεῖνοσ μὲν δὴ λέγων ταῦτα οὐκ ἐστρατεύετο. οὐ μέντοι τούτου γ’ ἕνεκεν κατέμεινεν, ἀλλ’ εὖ εἰδὼσ ὅτι εἰ στρατηγοίη, λέξοιεν οἱ πολῖται ὡσ Ἀγησίλαοσ, ὅπωσ βοηθήσειε τοῖσ τυράννοισ, πράγματα τῇ πόλει παρέχοι. εἰά οὖν αὐτοὺσ βουλεύεσθαι ὁποῖόν τι βούλοιντο περὶ τούτων. οἱ δ’ ἔφοροι διδασκόμενοι ὑπὸ τῶν μετὰ τὰσ ἐν Θήβαισ σφαγὰσ ἐκπεπτωκότων, Κλεόμβροτον ἐκπέμπουσι, πρῶτον τότε ἡγούμενον, μάλα χειμῶνοσ ὄντοσ.

τὴν μὲν οὖν δι’ Ἐλευθερῶν ὁδὸν Χαβρίασ ἔχων Ἀθηναίων πελταστὰσ ἐφύλαττεν· ὁ δὲ Κλεόμβροτοσ ἀνέβαινε κατὰ τὴν εἰσ Πλαταιὰσ φέρουσαν. προϊόντεσ δὲ οἱ πελτασταὶ περιτυγχάνουσιν ἐπὶ τῷ ἄκρῳ φυλάττουσι τοῖσ ἐκ τοῦ ἀνακείου λελυμένοισ, ὡσ περὶ ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα οὖσι. καὶ τούτουσ μὲν ἅπαντασ, εἰ μή τισ ἐξέφυγεν, οἱ πελτασταὶ ἀπέκτειναν· αὐτὸσ δὲ κατέβαινε πρὸσ τὰσ Πλαταιάσ, ἔτι φιλίασ οὔσασ. ἐπεὶ δὲ εἰσ Θεσπιὰσ ἀφίκετο, ἐκεῖθεν ὁρμηθεὶσ εἰσ Κυνὸσ κεφαλὰσ οὔσασ Θηβαίων ἐστρατοπεδεύσατο.

μείνασ δὲ ἐκεῖ περὶ ἑκκαίδεκα ἡμέρασ ἀπεχώρησε πάλιν εἰσ Θεσπιάσ. κἀκεῖ μὲν ἁρμοστὴν κατέλιπε Σφοδρίαν καὶ ἀπὸ τῶν συμμάχων τὸ τρίτον μέροσ ἑκάστων· παρέδωκε δὲ αὐτῷ καὶ χρήματα ὅσα ἐτύγχανεν οἴκοθεν ἔχων, καὶ ἐκέλευσε ξενικὸν προσμισθοῦσθαι. καὶ ὁ μὲν Σφοδρίασ ταῦτ’ ἔπραττεν.

ὁ δὲ Κλεόμβροτοσ ἀπῆγεν ἐπ’ οἴκου τὴν διὰ Κρεύσιοσ τοὺσ μεθ’ αὑτοῦ στρατιώτασ καὶ μάλα ἀποροῦντασ πότερά ποτε πόλεμοσ πρὸσ Θηβαίουσ ἢ εἰρήνη εἰή· ἤγαγε μὲν γὰρ εἰσ τὴν τῶν Θηβαίων τὸ στράτευμα, ἀπῆλθε δὲ ὡσ ἐδύνατο ἐλάχιστα κακουργήσασ. ἀπιόντι γε μὴν ἄνεμοσ αὐτῷ ἐξαίσιοσ ἐπεγένετο, ὃν καὶ οἰωνίζοντό τινεσ σημαίνειν πρὸ τῶν μελλόντων.

πολλὰ μὲν γὰρ καὶ ἄλλα βίαια ἐποίησεν, ἀτὰρ καὶ ὑπερβάλλοντοσ αὐτοῦ μετὰ τῆσ στρατιᾶσ ἐκ τῆσ Κρεύσιοσ τὸ καθῆκον ἐπὶ θάλατταν ὄροσ πολλοὺσ μὲν ὄνουσ κατεκρήμνισεν αὐτοῖσ σκεύεσι, πάμπολλα δὲ ὅπλα ἀφαρπασθέντα ἐξέπεσεν εἰσ τὴν θάλατταν. τέλοσ δὲ πολλοὶ οὐ δυνάμενοι σὺν τοῖσ ὅπλοισ πορεύεσθαι, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τοῦ ἄκρου κατέλιπον λίθων ἐμπλήσαντεσ ὑπτίασ τὰσ ἀσπίδασ.

καὶ τότε μὲν τῆσ Μεγαρικῆσ ἐν Αἰγοσθένοισ ἐδείπνησαν ὡσ ἐδύναντο· τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἐλθόντεσ ἐκομίσαντο τὰ ὅπλα. καὶ ἐκ τούτου οἴκαδε ἤδη ἕκαστοι ἀπῇσαν· ἀφῆκε γὰρ αὐτοὺσ ὁ Κλεόμβροτοσ. οἱ μὲν οὖν Ἀθηναῖοι ὁρῶντεσ τὴν τῶν Λακεδαιμονίων ῥώμην καὶ ὅτι πόλεμοσ ἐν Κορίνθῳ οὐκέτι ἦν, ἀλλ’ ἤδη παριόντεσ τὴν Ἀττικὴν οἱ Λακεδαιμόνιοι εἰσ τὰσ Θήβασ ἐνέβαλλον, οὕτωσ ἐφοβοῦντο ὥστε καὶ τὼ δύο στρατηγώ, οἳ συνηπιστάσθην τὴν τοῦ Μέλωνοσ ἐπὶ τοὺσ περὶ Λεοντιάδην ἐπανάστασιν, κρίναντεσ τὸν μὲν ἀπέκτειναν, τὸν δ’, ἐπεὶ οὐχ ὑπέμεινεν, ἐφυγάδευσαν.

οἱ δ’ αὖ Θηβαῖοι καὶ αὐτοὶ φοβούμενοι, εἰ μηδένεσ ἄλλοι ἢ αὐτοὶ πολεμήσοιεν τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, τοιόνδε εὑρίσκουσι μηχάνημα.

πείθουσι τὸν ἐν ταῖσ Θεσπιαῖσ ἁρμοστὴν Σφοδρίαν, χρήματα δόντεσ, ὡσ ὑπωπτεύετο, ἐμβαλεῖν εἰσ τὴν Ἀττικήν, ἵν’ ἐκπολεμώσειε τοὺσ Ἀθηναίουσ πρὸσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ. κἀκεῖνοσ πειθόμενοσ αὐτοῖσ, προσποιησάμενοσ τὸν Πειραιᾶ καταλήψεσθαι, ὅτι δὴ ἀπύλωτοσ ἦν, ἦγεν ἐκ τῶν Θεσπιῶν πρῲ δειπνήσαντασ τοὺσ στρατιώτασ, φάσκων πρὸ ἡμέρασ καθανύσειν εἰσ τὸν Πειραιᾶ. Θριᾶσι δ’ αὐτῷ ἡμέρα ἐπεγένετο, καὶ οὐδὲν ἐντεῦθεν ἐποίησεν ὥστε λαθεῖν, ἀλλ’ ἐπεὶ ἀπετράπετο, βοσκήματα διήρπασε καὶ οἰκίασ ἐπόρθησε.

τῶν δ’ ἐντυχόντων τινὲσ τῆσ νυκτὸσ φεύγοντεσ εἰσ τὸ ἄστυ ἀπήγγελλον τοῖσ Ἀθηναίοισ ὅτι στράτευμα πάμπολυ προσίοι. οἱ μὲν δὴ ταχὺ ὁπλισάμενοι καὶ ἱππεῖσ καὶ ὁπλῖται ἐν φυλακῇ τῆσ πόλεωσ ἦσαν. τῶν δὲ Λακεδαιμονίων καὶ πρέσβεισ ἐτύγχανον Ἀθήνησιν ὄντεσ παρὰ Καλλίᾳ τῷ προξένῳ Ἐτυμοκλῆσ τε καὶ Ἀριστόλοχοσ καὶ Ὤκυλλοσ·

οὓσ οἱ Ἀθηναῖοι, ἐπεὶ τὸ πρᾶγμα ἠγγέλθη, συλλαβόντεσ ἐφύλαττον, ὡσ καὶ τούτουσ συνεπιβουλεύοντασ. οἱ δὲ ἐκπεπληγμένοι τε ἦσαν τῷ πράγματι καὶ ἀπελογοῦντο ὡσ οὐκ ἄν ποτε οὕτω μῶροι ἦσαν ὡσ εἰ ᾔδεσαν καταλαμβανόμενον τὸν Πειραιᾶ, ἐν τῷ ἄστει ἂν ὑποχειρίουσ αὑτοὺσ παρεῖχον, καὶ ταῦτα παρὰ τῷ προξένῳ, οὗ τάχιστ’ ἂν ηὑρέθησαν. ἔτι δ’ ἔλεγον ὡσ εὔδηλον καὶ τοῖσ Ἀθηναίοισ ἔσοιτο ὅτι οὐδ’ ἡ πόλισ τῶν Λακεδαιμονίων ταῦτα συνῄδει.

Σφοδρίαν γὰρ εὖ εἰδέναι ἔφασαν ὅτι ἀπολωλότα πεύσοιντο ὑπὸ τῆσ πόλεωσ. κἀκεῖνοι μὲν κριθέντεσ μηδὲν συνειδέναι ἀφείθησαν. οἱ δ’ ἔφοροι ἀνεκάλεσάν τε τὸν Σφοδρίαν καὶ ὑπῆγον θανάτου.

ἐκεῖνοσ μέντοι φοβούμενοσ οὐχ ὑπήκουσεν· ὅμωσ δὲ καίπερ οὐχ ὑπακούων εἰσ τὴν κρίσιν ἀπέφυγε. καὶ πολλοῖσ ἔδοξεν αὕτη δὴ ἀδικώτατα ἐν Λακεδαίμονι <ἡ> δίκη κριθῆναι. ἐγένετο δὲ τοῦτο τὸ αἴτιον. ἦν υἱὸσ τῷ Σφοδρία Κλεώνυμοσ, ἡλικίαν τε ἔχων τὴν ἄρτι ἐκ παίδων, καὶ ἅμα κάλλιστόσ τε καὶ εὐδοκιμώτατοσ τῶν ἡλίκων.

τούτου δὲ ἐρῶν ἐτύγχανεν Ἀρχίδαμοσ ὁ Ἀγησιλάου. οἱ μὲν οὖν τοῦ Κλεομβότου φίλοι, ἅτε ἑταῖροι ὄντεσ τῷ Σφοδρίᾳ, ἀπολυτικῶσ αὐτοῦ εἶχον, τὸν δέ γε Ἀγησίλαον καὶ τοὺσ ἐκείνου φίλουσ ἐφοβοῦντο, καὶ τοὺσ διὰ μέσου δέ· δεινὰ γὰρ ἐδόκει πεποιηκέναι. ἐκ τούτου δὲ ὁ μὲν Σφοδρίασ εἶπε πρὸσ τὸν Κλεώνυμον·

Ἔξεστί σοι, ὦ υἱέ, σῶσαι τὸν πατέρα, δεηθέντι Ἀρχιδάμου εὐμενῆ Ἀγησίλαον ἐμοὶ εἰσ τὴν κρίσιν παρασχεῖν. ὁ δὲ ἀκούσασ ἐτόλμησεν ἐλθεῖν πρὸσ τὸν Ἀρχίδαμον, καὶ ἐδεῖτο σωτῆρα αὐτῷ τοῦ πατρὸσ γενέσθαι. ὁ μέντοι Ἀρχίδαμοσ ἰδὼν μὲν τὸν Κλεώνυμον κλαίοντα συνεδάκρυε παρεστηκώσ·

ἀκούσασ δὲ δεομένου, ἀπεκρίνατο· Ἀλλ’, ὦ Κλεώνυμε, ἴσθι μὲν ὅτι ἐγὼ τῷ ἐμῷ πατρὶ οὐδ’ ἀντιβλέπειν δύναμαι, ἀλλὰ κἄν τι βούλωμαι διαπράξασθαι ἐν τῇ πόλει, πάντων μᾶλλον ἢ τοῦ πατρὸσ δέομαι· ὅμωσ δ’, ἐπεὶ σὺ κελεύεισ, νόμιζε πᾶσάν με προθυμίαν ἕξειν ταῦτά σοι πραχθῆναι. καὶ τότε μὲν δὴ ἐκ τοῦ φιλιτίου εἰσ τὸν οἶκον ἐλθὼν ἀνεπαύετο·

τοῦ δ’ ὄρθρου ἀναστὰσ ἐφύλαττε μὴ λάθοι αὐτὸν ὁ πατὴρ ἐξελθών. ἐπεὶ δὲ εἶδεν αὐτὸν ἐξιόντα, πρῶτον μέν, εἴ τισ τῶν πολιτῶν παρῆν, παρίει τούτουσ διαλέγεσθαι αὐτῷ, ἔπειτα δ’, εἴ τισ ξένοσ, ἔπειτα δὲ καὶ τῶν θεραπόντων τῷ δεομένῳ παρεχώρει. τέλοσ δ’, ἐπεὶ ἀπὸ τοῦ Εὐρώτα ἀπιὼν ὁ Ἀγησίλαοσ εἰσῆλθεν οἴκαδε, ἀπιὼν ᾤχετο οὐδὲ προσελθών. καὶ τῇ ὑστεραίᾳ δὲ ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησεν. ὁ δ’ Ἀγησίλαοσ ὑπώπτευε μὲν ὧν ἕνεκεν ἐφοίτα, οὐδὲν μέντοι ἠρώτα, ἀλλ’ εἰά αὐτόν.

ὁ δ’ αὖ Ἀρχίδαμοσ ἐπεθύμει μέν, ὥσπερ εἰκόσ, ὁρᾶν τὸν Κλεώνυμον· ὅπωσ μέντοι ἔλθοι πρὸσ αὐτὸν μὴ διειλεγμένοσ τῷ πατρὶ περὶ ὧν ἐκεῖνοσ ἐδεήθη οὐκ εἶχεν. οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν Σφοδρίαν οὐχ ὁρῶντεσ τὸν Ἀρχίδαμον ἰόντα, πρόσθεν δὲ θαμίζοντα, ἐν παντὶ ἦσαν μὴ λελοιδορημένοσ ὑπὸ Ἀγησιλάου εἰή. τέλοσ μέντοι ὁ Ἀρχίδαμοσ ἐτόλμησε προσελθεῖν καὶ εἰπεῖν·

Ὦ πάτερ, Κλεώνυμόσ με κελεύει σου δεηθῆναι σῶσαί οἱ τὸν πατέρα· καὶ ἐγὼ ταὐτά σου δέομαι, εἰ δυνατόν. ὁ δ’ ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ σοὶ μὲν ἔγωγε συγγνώμην ἔχω· αὐτὸσ μέντοι ὅπωσ <ἂν> συγγνώμησ τύχοιμι παρὰ τῆσ πόλεωσ ἄνδρα μὴ καταγιγνώσκων ἀδικεῖν οἷσ ἐχρηματίσατο ἐπὶ κακῷ τῆσ πόλεωσ οὐχ ὁρῶ. ὁ δὲ τότε μὲν πρὸσ ταῦτα οὐδὲν εἶπεν, ἀλλ’ ἡττηθεὶσ τοῦ δικαίου ἀπῆλθεν.

ὕστερον δὲ ἢ αὐτὸσ νοήσασ ἢ διδαχθεὶσ ὑπό του εἶπεν ἐλθών· Ἀλλ’ ὅτι μέν, ὦ πάτερ, εἰ μηδὲν ἠδίκει Σφοδρίασ, ἀπέλυσασ ἂν αὐτὸν οἶδα· νῦν δέ, εἰ ἠδίκηκέ τι, ἡμῶν ἕνεκεν συγγνώμησ ὑπὸ σοῦ τυχέτω. ὁ δὲ εἶπεν· Οὐκοῦν ἂν μέλλῃ καλὰ ταῦθ’ ἡμῖν εἶναι, οὕτωσ ἔσται. ὁ μὲν δὴ ταῦτ’ ἀκούσασ μάλα δύσελπισ ὢν ἀπῄει. τῶν δὲ τοῦ Σφοδρία φίλων τισ διαλεγόμενοσ Ἐτυμοκλεῖ εἶπεν·

Ὑμεῖσ μέν, οἶμαι, ἔφη, πάντεσ οἱ Ἀγησιλάου φίλοι ἀποκτενεῖτε τὸν Σφοδρίαν. καὶ ὁ Ἐτυμοκλῆσ· Μὰ Δία οὐκ ἄρα ταὔτ’, ἔφη, ποιήσομεν Ἀγησιλάῳ, ἐπεὶ ἐκεῖνόσ γε πρὸσ πάντασ ὅσοισ διείλεκται ταὐτὰ λέγει, μὴ ἀδικεῖν μὲν Σφοδρίαν ἀδύνατον εἶναι· ὅστισ μέντοι παῖσ τε ὢν καὶ παιδίσκοσ καὶ ἡβῶν πάντα τὰ καλὰ ποιῶν διετέλεσε, χαλεπὸν εἶναι τοιοῦτον ἄνδρα ἀποκτιννύναι· τὴν γὰρ Σπάρτην τοιούτων δεῖσθαι στρατιωτῶν. ὁ οὖν ἀκούσασ ταῦτα ἀπήγγειλε τῷ Κλεωνύμῳ.

ὁ δ’ ἡσθείσ, εὐθὺσ ἐλθὼν πρὸσ τὸν Ἀρχίδαμον εἶπεν· Ὅτι μὲν ἡμῶν ἐπιμελῇ ἤδη ἴσμεν· εὖ δ’ ἐπίστω, Ἀρχίδαμε, ὅτι καὶ ἡμεῖσ πειρασόμεθα ἐπιμελεῖσθαι ὡσ μήποτε σὺ ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ φιλίᾳ αἰσχυνθῇσ. καὶ οὐκ ἐψεύσατο, ἀλλὰ καὶ ζῶν ἅπαντ’ ἐποίει ὅσα καλὰ ἐν τῇ Σπάρτῃ, καὶ ἐν Λεύκτροισ πρὸ τοῦ βασιλέωσ μαχόμενοσ σὺν Δείνωνι τῷ πολεμάρχῳ τρὶσ πεσὼν πρῶτοσ τῶν πολιτῶν ἐν μέσοισ τοῖσ πολεμίοισ ἀπέθανε. καὶ ἠνίασε μὲν εἰσ τὰ ἔσχατα τὸν Ἀρχίδαμον, ὡσ δ’ ὑπέσχετο, οὐ κατῄσχυνεν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐκόσμησε. τοιούτῳ μὲν δὴ τρόπῳ Σφοδρίασ ἀπέφυγε. τῶν μέντοι Ἀθηναίων οἱ βοιωτιάζοντεσ ἐδίδασκον τὸν δῆμον ὡσ οἱ Λακεδαιμόνιοι οὐχ ὅπωσ τιμωρήσαιντο, ἀλλὰ καὶ ἐπαινέσειαν τὸν Σφοδρίαν, ὅτι ἐπεβούλευσε ταῖσ Ἀθήναισ.

καὶ ἐκ τούτου οἱ Ἀθηναῖοι ἐπύλωσάν τε τὸν Πειραιᾶ, ναῦσ τε ἐναυπηγοῦντο, τοῖσ τε Βοιωτοῖσ πάσῃ προθυμίᾳ ἐβοήθουν. οἱ δ’ αὖ Λακεδαιμόνιοι φρουράν τε ἔφηναν ἐπὶ τοὺσ Θηβαίουσ, καὶ τὸν Ἀγησίλαον νομίσαντεσ φρονιμώτερον ἂν σφίσι τοῦ Κλεομβρότου ἡγεῖσθαι, ἐδέοντο αὐτοῦ ἄγειν τὴν στρατιάν.

ὁ δὲ εἰπὼν ὅτι οὐδὲν ἂν ὅ τι τῇ πόλει δοκοίη ἀντειπεῖν παρεσκευάζετο εἰσ τὴν ἔξοδον. γιγνώσκων δ’ ὅτι εἰ μή τισ προκαταλήψοιτο τὸν Κιθαιρῶνα, οὐ ῥᾴδιον ἔσται εἰσ τὰσ Θήβασ ἐμβαλεῖν, μαθὼν πολεμοῦντασ τοὺσ Κλητορίουσ τοῖσ Ὀρχομενίοισ καὶ ξενικὸν τρέφοντασ, ἐκοινολογήσατο αὐτοῖσ, ὅπωσ <προσ>γένοιτο τὸ ξενικὸν αὐτῷ, εἴ τι δεηθείη.

ἐπεὶ δὲ τὰ διαβατήρια ἐγένετο, πέμψασ, πρὶν ἐν Τεγέᾳ αὐτὸσ εἶναι, πρὸσ τὸν ἄρχοντα τῶν παρὰ τοῖσ Κλητορίοισ ξένων, καὶ μισθὸν δοὺσ μηνόσ, ἐκέλευε προκαταλαβεῖν αὐτοὺσ τὸν Κιθαιρῶνα.

τοῖσ δ’ Ὀρχομενίοισ εἶπεν, ἑώσ στρατεία εἰή, παύσασθαι τοῦ πολέμου· εἰ δέ τισ πόλισ στρατιᾶσ οὔσησ ἔξω ἐπὶ πόλιν στρατεύσοι, ἐπὶ ταύτην ἔφη πρῶτον ἰέναι κατὰ τὸ δόγμα τῶν συμμάχων. ἐπεὶ δὲ ὑπερέβαλε τὸν Κιθαιρῶνα, ἐλθὼν εἰσ Θεσπιὰσ ἐκεῖθεν ὁρμηθεὶσ ᾔει ἐπὶ τὴν τῶν Θηβαίων χώραν.

εὑρὼν δὲ ἀποτεταφρευμένον τε καὶ ἀπεσταυρωμένον κύκλῳ τὸ πεδίον καὶ τὰ πλείστου ἄξια τῆσ χώρασ, στρατοπεδευόμενοσ ἄλλοτ’ ἄλλῃ καὶ μετ’ ἄριστον ἐξάγων ἐδῄου τῆσ χώρασ τὰ πρὸσ ἑαυτοῦ τῶν σταυρωμάτων καὶ τῆσ τάφρου. οἱ γὰρ πολέμιοι, ὅπου ἐπιφαίνοιτο ὁ Ἀγησίλαοσ, ἀντιπαρῇσαν αὐτῷ ἐντὸσ τοῦ χαρακώματοσ ὡσ ἀμυνούμενοι. καί ποτε ἀποχωροῦντοσ αὐτοῦ ἤδη τὴν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, οἱ τῶν Θηβαίων ἱππεῖσ τέωσ ἀφανεῖσ ὄντεσ ἐξαίφνησ διὰ τῶν ὡδοποιημένων τοῦ χαρακώματοσ ἐξόδων ἐξελαύνουσι, καὶ οἱᾶ δὴ ἀπιόντων πρὸσ δεῖπνον καὶ συσκευαζομένων τῶν πελταστῶν, τῶν δ’ ἱππέων τῶν μὲν ἔτι καταβεβηκότων, τῶν δ’ ἀναβαινόντων, ἐπελαύνουσι·

καὶ τῶν πελταστῶν συχνοὺσ κατέβαλον καὶ τῶν ἱππέων Κλέαν καὶ Ἐπικυδίδαν Σπαρτιάτασ, καὶ τῶν περιοίκων ἕνα, Εὔδικον, καὶ τῶν Θηβαίων τινὰσ φυγάδασ, οὔπω ἀναβεβηκότασ ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ. ὡσ δὲ ἀναστρέψασ σὺν τοῖσ ὁπλίταισ ἐβοήθησεν ὁ Ἀγησίλαοσ, οἵ τε ἱππεῖσ ἤλαυνον ἐναντίον τοῖσ ἱππεῦσι καὶ τὰ δέκα ἀφ’ ἥβησ ἐκ τῶν ὁπλιτῶν ἔθει σὺν αὐτοῖσ.

οἱ μέντοι τῶν Θηβαίων ἱππεῖσ ἐῴκεσαν ὑποπεπωκόσι που ἐν μεσημβρίᾳ· ὑπέμενον μὲν γὰρ τοῖσ ἐπελαύνουσιν ὥστ’ ἐξακοντίζειν τὰ δόρατα, ἐξικνοῦντο δ’ οὔ. ἀναστρέφοντεσ δὲ ἐκ τοσούτου ἀπέθανον αὐτῶν δώδεκα.

ὡσ δὲ κατέγνω ὁ Ἀγησίλαοσ ὅτι ἀεὶ μετ’ ἄριστον καὶ οἱ πολέμιοι ἐφαίνοντο, θυσάμενοσ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ ἦγεν ὡσ οἱο͂́ν τε τάχιστα, καὶ παρῆλθε δι’ ἐρημίασ ἔσω τῶν χαρακωμάτων. ἐκ δὲ τούτου τὰ ἐντὸσ ἔτεμνε καὶ ἔκαε μέχρι τοῦ ἄστεωσ. ταῦτα δὲ ποιήσασ καὶ πάλιν ἀποχωρήσασ εἰσ Θεσπιάσ, ἐτείχισε τὸ ἄστυ αὐτοῖσ· καὶ ἐκεῖ μὲν Φοιβίδαν κατέλιπεν ἁρμοστήν, αὐτὸσ δὲ ὑπερβαλὼν πάλιν εἰσ τὰ Μέγαρα τοὺσ μὲν συμμάχουσ διῆκε, τὸ δὲ πολιτικὸν στράτευμα ἐπ’ οἴκου ἀπήγαγεν. ἐκ δὲ τούτου ὁ Φοιβίδασ ἐκπέμπων μὲν λῃστήρια ἔφερε καὶ ἦγε τοὺσ Θηβαίουσ, καταδρομὰσ δὲ ποιούμενοσ ἐκακούργει τὴν χώραν.

οἱ δ’ αὖ Θηβαῖοι ἀντιτιμωρεῖσθαι βουλόμενοι στρατεύουσι πανδημεὶ ἐπὶ τὴν τῶν Θεσπιῶν χώραν. ἐπεὶ δ’ ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ, ὁ Φοιβίδασ σὺν τοῖσ πελτασταῖσ προσκείμενοσ οὐδαμοῦ εἰά αὐτοὺσ ἀποσκεδάννυσθαι τῆσ φάλαγγοσ· ὥστε οἱ Θηβαῖοι μάλα ἀχθόμενοι τῇ ἐμβολῇ θάττονα τὴν ἀποχώρησιν ἐποιοῦντο, καὶ οἱ ὀρεοκόμοι δὲ ἀπορριπτοῦντεσ ὃν εἰλήφεσαν καρπὸν ἀπήλαυνον οἴκαδε· οὕτω δεινὸσ φόβοσ τῷ στρατεύματι ἐνέπεσεν. ὁ δὲ ἐν τούτῳ θρασέωσ ἐπέκειτο, περὶ ἑαυτὸν μὲν ἔχων τὸ πελταστικόν, τὸ δ’ ὁπλιτικὸν ἐν τάξει ἕπεσθαι κελεύσασ.

καὶ ἐν ἐλπίδι ἐγένετο τροπὴν τῶν ἀνδρῶν ποιήσασθαι· αὐτόσ τε γὰρ ἐρρωμένωσ ἡγεῖτο, καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἅπτεσθαι τῶν ἀνδρῶν παρεκελεύετο, καὶ τοὺσ τῶν Θεσπιῶν ὁπλίτασ ἀκολουθεῖν ἐκέλευεν. ὡσ δὲ ἀποχωροῦντεσ οἱ τῶν Θηβαίων ἱππεῖσ ἐπὶ νάπῃ ἀδιαβάτῳ ἐγίγνοντο, πρῶτον μὲν ἡθροίσθησαν, ἔπειτα δὲ ἀνέστρεφον διὰ τὸ ἀπορεῖν ὅπῃ διαβαῖεν.

οἱ μὲν οὖν πελτασταὶ ὀλίγοι ὄντεσ οἱ πρῶτοι φοβηθέντεσ αὐτοὺσ ἔφυγον· οἱ δὲ ἱππεῖσ αὖ τοῦτο ὡσ εἶδον, ἐδιδάχθησαν ὑπὸ τῶν φευγόντων ἐπιθέσθαι αὐτοῖσ. καὶ ὁ μὲν δὴ Φοιβίδασ καὶ δύο ἢ τρεῖσ μετ’ αὐτοῦ μαχόμενοι ἀπέθανον, οἱ δὲ μισθοφόροι τούτου γενομένου πάντεσ ἔφυγον.

ἐπεὶ δὲ φεύγοντεσ ἀφίκοντο πρὸσ τοὺσ ὁπλίτασ τῶν Θεσπιῶν, κἀκεῖνοι, μάλα πρόσθεν μέγα φρονοῦντεσ μὴ ὑπείξειν τοῖσ Θηβαίοισ, ἔφυγον, οὐδέν τι πάνυ διωκόμενοι· καὶ γὰρ ἦν ἤδη ὀψέ. καὶ ἀπέθανον μὲν οὐ πολλοί, ὅμωσ δὲ οὐ πρόσθεν ἔστησαν οἱ Θεσπιεῖσ, πρὶν ἐν τῷ τείχει ἐγένοντο. ἐκ δὲ τούτου πάλιν αὖ τὰ τῶν Θηβαίων ἀνεζωπυρεῖτο, καὶ ἐστρατεύοντο εἰσ Θεσπιὰσ καὶ εἰσ τὰσ ἄλλασ τὰσ περιοικίδασ πόλεισ.

ὁ μέντοι δῆμοσ ἐξ αὐτῶν εἰσ τὰσ Θήβασ ἀπεχώρει· ἐν πάσαισ γὰρ ταῖσ πόλεσι δυναστεῖαι καθειστήκεσαν, ὥσπερ ἐν Θήβαισ· ὥστε καὶ οἱ ἐν ταύταισ ταῖσ πόλεσι φίλοι τῶν Λακεδαιμονίων βοηθείασ ἐδέοντο. μετὰ δὲ τὸν Φοιβίδα θάνατον πολέμαρχον μὲν καὶ μόραν οἱ Λακεδαιμόνιοι κατὰ θάλατταν πέμψαντεσ τὰσ Θεσπιὰσ ἐφύλαττον. ἐπεὶ δὲ τὸ ἐάρ ἐπέστη, πάλιν ἔφαινον φρουρὰν οἱ ἔφοροι εἰσ τὰσ Θήβασ, καὶ τοῦ Ἀγησιλάου, ᾗπερ τὸ πρόσθεν, ἐδέοντο ἡγεῖσθαι.

ὁ δ’ ὑπὲρ τῆσ ἐμβολῆσ ταὐτὰ γιγνώσκων, πρὶν καὶ τὰ διαβατήρια θύεσθαι, πέμψασ πρὸσ τὸν ἐν Θεσπιαῖσ πολέμαρχον ἐκέλευε προκαταλαβεῖν τὸ ὑπὲρ τῆσ κατὰ τὸν Κιθαιρῶνα ὁδοῦ ἄκρον καὶ φυλάττειν, ἑώσ ἂν αὐτὸσ ἔλθῃ. ἐπεὶ δὲ τοῦτο ὑπερβαλὼν ἐν ταῖσ Πλαταιαῖσ ἐγένετο, πάλιν προσεποιήσατο εἰσ τὰσ Θεσπιὰσ πρῶτον ἰέναι, καὶ πέμπων ἀγοράν τε ἐκέλευε παρασκευάζειν καὶ τὰσ πρεσβείασ ἐκεῖ περιμένειν·

ὥστε οἱ Θηβαῖοι ἰσχυρῶσ τὴν πρὸσ Θεσπιῶν ἐμβολὴν ἐφύλαττον. ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ τῇ ὑστεραίᾳ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ θυσάμενοσ ἐπορεύετο τὴν ἐπ’ Ἐρυθράσ·

καὶ ὡσ στρατεύματι δυοῖν ἡμέραιν ὁδὸν ἐν μιᾷ καθανύσασ ἔφθασεν ὑπερβὰσ τὸ κατὰ Σκῶλον σταύρωμα, πρὶν ἐλθεῖν τοὺσ Θηβαίουσ ἀπὸ τῆσ φυλακῆσ, καθ’ ἣν τὸ πρόσθεν εἰσῆλθε. τοῦτο δὲ ποιήσασ τὰ πρὸσ ἑώ τῆσ τῶν Θηβαίων πόλεωσ ἐδῄου μέχρι τῆσ Ταναγραίων· ἔτι γὰρ τότε καὶ τὴν Τάναγραν οἱ περὶ Ὑπατόδωρον, φίλοι ὄντεσ τῶν Λακεδαιμονίων, εἶχον. καὶ ἐκ τούτου δὴ ἀπῄει ἐν ἀριστερᾷ ἔχων τὸ τεῖχοσ. οἱ δὲ Θηβαῖοι ὑπελθόντεσ ἀντετάξαντο ἐπὶ Γραὸσ στήθει, ὄπισθεν ἔχοντεσ τήν τε τάφρον καὶ τὸ σταύρωμα, νομίζοντεσ καλὸν εἶναι ἐνταῦθα διακινδυνεύειν·

καὶ γὰρ στενὸν ἦν ταύτῃ ἐπιεικῶσ καὶ δύσβατον τὸ χωρίον. ὁ δ’ Ἀγησίλαοσ ἰδὼν ταῦτα πρὸσ ἐκείνουσ μὲν οὐκ ἦγεν, ἐπισιμώσασ δὲ πρὸσ τὴν πόλιν ᾔει. οἱ δ’ αὖ Θηβαῖοι δείσαντεσ περὶ τῆσ πόλεωσ, ὅτι ἐρήμη ἦν, ἀπολιπόντεσ ἔνθα παρατεταγμένοι ἦσαν δρόμῳ ἔθεον εἰσ τὴν πόλιν τὴν ἐπὶ Ποτνιὰσ ὁδόν·

ἦν γὰρ αὕτη ἀσφαλεστέρα. καὶ μέντοι ἐδόκει καλὸν γενέσθαι τὸ ἐνθύμημα τοῦ Ἀγησιλάου, ὅτι πόρρω ἀπαγαγὼν ἀπὸ τῶν πολεμίων ἀποχωρεῖν δρόμῳ αὐτοὺσ ἐποίησεν· ὅμωσ μέντοι ἐπὶ παραθέοντασ αὐτοὺσ τῶν πολεμάρχων τινὲσ ἐπέδραμον σὺν ταῖσ μόραισ. οἱ μέντοι Θηβαῖοι ἀπὸ τῶν λόφων τὰ δόρατα ἐξηκόντιζον, ὥστε καὶ ἀπέθανεν Ἀλύπητοσ, εἷσ τῶν πολεμάρχων, ἀκοντισθεὶσ δόρατι·

ὅμωσ δὲ καὶ ἀπὸ τούτου τοῦ λόφου ἐτράπησαν οἱ Θηβαῖοι· ὥστε ἀναβάντεσ οἱ Σκιρῖται καὶ τῶν ἱππέων τινὲσ ἔπαιον τοὺσ τελευταίουσ τῶν Θηβαίων παρελαύνοντασ <εἰσ> τὴν πόλιν. ὡσ μέντοι ἐγγὺσ τοῦ τείχουσ ἐγένοντο, ὑποστρέφουσιν οἱ Θηβαῖοι·

οἱ δὲ Σκιρῖται ἰδόντεσ αὐτοὺσ θᾶττον ἢ βάδην ἀπῆλθον. καὶ ἀπέθανε μὲν οὐδεὶσ αὐτῶν· ὅμωσ δὲ οἱ Θηβαῖοι τροπαῖόν τε ἐστήσαντο, ὅτι ἀπεχώρησαν οἱ ἀναβάντεσ. ὁ μέντοι Ἀγησίλαοσ, ἐπεὶ ὡρ́α ἦν, ἀπελθὼν ἐστρατοπεδεύσατο ἔνθαπερ τοὺσ πολεμίουσ εἶδε παρατεταγμένουσ·

τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἀπήγαγε τὴν ἐπὶ Θεσπιάσ. θρασέωσ δὲ παρακολουθούντων τῶν πελταστῶν, οἳ ἦσαν μισθοφόροι τοῖσ Θηβαίοισ, καὶ τὸν Χαβρίαν ἀνακαλούντων, ὅτι οὐκ ἠκολούθει, ὑποστραφέντεσ οἱ τῶν Ὀλυνθίων ἱππεῖσ, ἤδη γὰρ κατὰ τοὺσ ὁρ́κουσ συνεστρατεύοντο, ἐδίωξάν τε αὐτοὺσ πρὸσ ὄρθιον, καθάπερ ἠκολούθουν, καὶ ἀπέκτειναν αὐτῶν μάλα πολλούσ· ταχὺ γὰρ πρὸσ ἄναντεσ εὐήλατον ἁλίσκονται πεζοὶ ὑφ’ ἱππέων. ἐπεὶ δ’ ἐγένετο ὁ Ἀγησίλαοσ ἐν ταῖσ Θεσπιαῖσ, εὑρὼν στασιάζοντασ τοὺσ πολίτασ, καὶ βουλομένων τῶν φασκόντων λακωνίζειν ἀποκτεῖναι τοὺσ ἐναντίουσ, ὧν καὶ Μένων ἦν, τοῦτο μὲν οὖν οὐκ ἐπέτρεψε·

διαλλάξασ δὲ αὐτοὺσ καὶ ὁρ́κουσ ὀμόσαι ἀλλήλοισ ἀναγκάσασ, οὕτωσ ἀπῆλθε πάλιν διὰ τοῦ Κιθαιρῶνοσ τὴν ἐπὶ Μέγαρα. καὶ ἐκεῖθεν τοὺσ μὲν συμμάχουσ ἀφῆκε, τὸ δὲ πολιτικὸν στράτευμα οἴκαδε ἀπήγαγε. μάλα δὲ πιεζόμενοι οἱ Θηβαῖοι σπάνει σίτου διὰ τὸ δυοῖν ἐτοῖν μὴ εἰληφέναι καρπὸν ἐκ τῆσ γῆσ, πέμπουσιν ἐπὶ δυοῖν τριήροιν ἄνδρασ εἰσ Παγασὰσ ἐπὶ σῖτον δέκα τάλαντα δόντεσ.

Ἀλκέτασ δὲ ὁ Λακεδαιμόνιοσ φυλάττων Ὠρεόν, ἐν ᾧ ἐκεῖνοι τὸν σῖτον συνεωνοῦντο, ἐπληρώσατο τρεῖσ τριήρεισ, ἐπιμεληθεὶσ ὅπωσ μὴ ἐξαγγελθείη. ἐπεὶ δὲ ἀπήγετο ὁ σῖτοσ, λαμβάνει ὁ Ἀλκέτασ τόν τε σῖτον καὶ τὰσ τριήρεισ, καὶ τοὺσ ἄνδρασ ἐζώγρησεν οὐκ ἐλάττουσ ἢ τριακοσίουσ. τούτουσ δὲ εἶρξεν ἐν τῇ ἀκροπόλει, οὗπερ αὐτὸσ ἐσκήνου. ἀκολουθοῦντοσ δέ τινοσ τῶν Ὠρειτῶν παιδόσ, ὡσ ἔφασαν, μάλα καλοῦ τε κἀγαθοῦ, καταβαίνων ἐκ τῆσ ἀκροπόλεωσ περὶ τοῦτον ἦν.

καταγνόντεσ δὲ οἱ αἰχμάλωτοι τὴν ἀμέλειαν, καταλαμβάνουσι τὴν ἀκρόπολιν, καὶ ἡ πόλισ ἀφίσταται· ὥστ’ εὐπόρωσ ἤδη οἱ Θηβαῖοι σῖτον παρεκομίζοντο. ὑποφαίνοντοσ δὲ πάλιν τοῦ ἦροσ ὁ μὲν Ἀγησίλαοσ κλινοπετὴσ ἦν.

ὅτε γὰρ ἀπῆγε τὸ στράτευμα ἐκ τῶν Θηβῶν, ἐν τοῖσ Μεγάροισ ἀναβαίνοντοσ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Ἀφροδισίου εἰσ τὸ ἀρχεῖον ῥήγνυται ὁποία δὴ φλέψ, καὶ ἐρρύη τὸ ἐκ τοῦ σώματοσ αἷμα εἰσ τὸ ὑγιὲσ σκέλοσ. γενομένησ δὲ τῆσ κνήμησ ὑπερόγκου καὶ ὀδυνῶν ἀφορήτων, Συρακόσιόσ τισ ἰατρὸσ σχάζει τὴν παρὰ τῷ σφυρῷ φλέβα αὐτοῦ. ὡσ δὲ ἅπαξ ἤρξατο, ἔρρει αὐτῷ νύκτα τε καὶ ἡμέραν τὸ αἷμα, καὶ πάντα ποιοῦντεσ οὐκ ἐδύναντο σχεῖν τὸ ῥεῦμα πρὶν ἐλιποψύχησε· τότε μέντοι ἐπαύσατο. καὶ οὕτωσ ἐκεῖνοσ μὲν ἀποκομισθεὶσ εἰσ Λακεδαίμονα ἠρρώστει τό τε λοιπὸν θέροσ καὶ διὰ χειμῶνοσ. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι, ἐπεὶ ἐάρ ὑπέφαινε, πάλιν φρουράν τε ἔφαινον καὶ Κλεόμβροτον ἡγεῖσθαι ἐκέλευον.

ἐπεὶ δ’ ἔχων τὸ στράτευμα πρὸσ τῷ Κιθαιρῶνι ἐγένετο, προῇσαν αὐτῷ οἱ πελτασταὶ ὡσ προκαταληψόμενοι τὰ ὑπὲρ τῆσ ὁδοῦ. Θηβαίων δὲ καὶ Ἀθηναίων προκατέχοντέσ τινεσ τὸ ἄκρον τέωσ μὲν εἰών αὐτοὺσ ἀναβαίνειν· ἐπεὶ δ’ ἐπ’ αὐτοῖσ ἦσαν, ἐξαναστάντεσ ἐδίωκον καὶ ἀπέκτειναν περὶ τετταράκοντα. τούτου δὲ γενομένου ὁ Κλεόμβροτοσ ἀδύνατον νομίσασ τὸ ὑπερβῆναι εἰσ τὴν τῶν Θηβαίων, ἀπῆγέ τε καὶ διῆκε τὸ στράτευμα. συλλεγέντων δὲ τῶν συμμάχων εἰσ Λακεδαίμονα, λόγοι ἐγίγνοντο ἀπὸ τῶν συμμάχων ὅτι διὰ μαλακίαν κατατριβήσοιντο ὑπὸ τοῦ πολέμου.

ἐξεῖναι γὰρ σφίσι ναῦσ πληρώσαντασ πολὺ πλείουσ τῶν Ἀθηναίων ἑλεῖν λιμῷ τὴν πόλιν αὐτῶν· ἐξεῖναι δ’ ἐν ταῖσ αὐταῖσ ταύταισ ναυσὶ καὶ εἰσ Θήβασ στράτευμα διαβιβάζειν, εἰ μὲν βούλοιντο, ἐπὶ Φωκέων, εἰ δὲ βούλοιντο, ἐπὶ Κρεύσιοσ. ταῦτα δὲ λογισάμενοι ἑξήκοντα μὲν τριήρεισ ἐπλήρωσαν, Πόλλισ δ’ αὐτῶν ναύαρχοσ ἐγένετο.

καὶ μέντοι οὐκ ἐψεύσθησαν οἱ ταῦτα γνόντεσ, ἀλλ’ οἱ Ἀθηναῖοι ἐπολιορκοῦντο· τὰ γὰρ σιταγωγὰ αὐτοῖσ πλοῖα ἐπὶ μὲν τὸν Γεραστὸν ἀφίκετο, ἐκεῖθεν δ’ οὐκέτι ἤθελε παραπλεῖν, τοῦ ναυτικοῦ ὄντοσ τοῦ Λακεδαιμονίων περί τε Αἴγιναν καὶ Κέω καὶ Ἄνδρον. γνόντεσ δ’ οἱ Ἀθηναῖοι τὴν ἀνάγκην, ἐνέβησαν αὐτοὶ εἰσ τὰσ ναῦσ, καὶ ναυμαχήσαντεσ πρὸσ τὸν Πόλλιν Χαβρίου ἡγουμένου νικῶσι τῇ ναυμαχίᾳ. καὶ ὁ μὲν σῖτοσ τοῖσ Ἀθηναίοισ οὕτω παρεκομίσθη. παρασκευαζομένων δὲ τῶν Λακεδαιμονίων στράτευμα διαβιβάζειν ἐπὶ τοὺσ Βοιωτούσ, ἐδεήθησαν οἱ Θηβαῖοι τῶν Ἀθηναίων περὶ Πελοπόννησον στράτευμα πέμψαι, νομίσαντεσ εἰ τοῦτο γένοιτο, οὐ δυνατὸν ἔσεσθαι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἅμα μὲν τὴν ἑαυτῶν χώραν φυλάττειν, ἅμα δὲ τὰσ περὶ ἐκεῖνα τὰ χωρία συμμαχίδασ πόλεισ, ἅμα δὲ στράτευμα διαβιβάζειν ἱκανὸν πρὸσ ἑαυτούσ.

καὶ οἱ Ἀθηναῖοι μέντοι ὀργιζόμενοι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ διὰ τὸ Σφοδρία ἔργον, προθύμωσ ἐξέπεμψαν περὶ τὴν Πελοπόννησον ναῦσ τε ἑξήκοντα πληρώσαντεσ καὶ στρατηγὸν αὐτῶν Τιμόθεον ἑλόμενοι.

ἅτε δὲ εἰσ τὰσ Θήβασ οὐκ ἐμβεβληκότων τῶν πολεμίων οὔτ’ ἐν ᾧ Κλεόμβροτοσ ἦγε τὴν στρατιὰν ἔτει οὔτ’ ἐν ᾧ Τιμόθεοσ περιέπλευσε, θρασέωσ δὴ ἐστρατεύοντο οἱ Θηβαῖοι ἐπὶ τὰσ περιοικίδασ πόλεισ καὶ πάλιν αὐτὰσ ἀνελάμβανον. ὁ μέντοι Τιμόθεοσ περιπλεύσασ Κέρκυραν μὲν εὐθὺσ ὑφ’ ἑαυτῷ ἐποιήσατο·

οὐ μέντοι ἠνδραποδίσατο οὐδὲ ἄνδρασ ἐφυγάδευσεν οὐδὲ νόμουσ μετέστησεν· ἐξ ὧν τὰσ περὶ ἐκεῖνα πόλεισ πάσασ εὐμενεστέρασ ἔσχεν. ἀντεπλήρωσαν δὲ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι ναυτικόν, καὶ Νικόλοχον ναύαρχον, μάλα θρασὺν ἄνδρα, ἐξέπεμψαν·

ὃσ ἐπειδὴ εἶδε τὰσ μετὰ Τιμοθέου ναῦσ, οὐκ ἐμέλλησε, καίπερ ἓξ νεῶν αὐτῷ ἀπουσῶν τῶν Ἀμβρακιωτίδων, ἀλλὰ πέντε καὶ πεντήκοντα ἔχων ναῦσ ἑξήκοντα οὔσαισ ταῖσ μετὰ Τιμοθέου ἐναυμάχησε. καὶ τότε μὲν ἡττήθη, καὶ τροπαῖον ὁ Τιμόθεοσ ἔστησεν ἐν Ἀλυζείᾳ. ὁ δὲ ἀνειλκυσμένων τῶν Τιμοθέου νεῶν καὶ ἐπισκευαζομένων, ἐπεὶ παρεγένοντο αὐτῷ αἱ Ἀμβρακιώτιδεσ ἓξ τριήρεισ, ἐπὶ τὴν Ἀλύζειαν ἔπλευσεν, ἔνθα ἦν ὁ Τιμόθεοσ.

ὡσ δὲ οὐκ ἀντανῆγε, τροπαῖον αὖ κἀκεῖνοσ ἐστήσατο ἐν ταῖσ ἐγγυτάτω νήσοισ. ὁ δὲ Τιμόθεοσ ἐπεὶ ἅσ τε εἶχεν ἐπεσκεύασε καὶ ἐκ Κερκύρασ ἄλλασ προσεπληρώσατο, γενομένων αὐτῷ τῶν πασῶν πλέον ἑβδομήκοντα, πολὺ δὴ ὑπερεῖχε ναυτικῷ· χρήματα μέντοι μετεπέμπετο Ἀθήνηθεν· πολλῶν γὰρ ἐδεῖτο, ἅτε πολλὰσ ναῦσ ἔχων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 4

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION