헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί5́2́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 2)

τούτων δὲ προκεχωρηκότων ὡσ ἐβούλοντο, ἔδοξεν αὐτοῖσ, ὅσοι ἐν τῷ πολέμῳ τῶν συμμάχων ἐπέκειντο καὶ τοῖσ πολεμίοισ εὐμενέστεροι ἦσαν ἢ τῇ Λακεδαίμονι, τούτουσ κολάσαι καὶ κατασκευάσαι ὡσ μὴ δύναιντο ἀπιστεῖν. πρῶτον μὲν οὖν πέμψαντεσ πρὸσ τοὺσ Μαντινέασ ἐκέλευσαν αὐτοὺσ τὸ τεῖχοσ περιαιρεῖν, λέγοντεσ ὅτι οὐκ ἂν πιστεύσειαν ἄλλωσ αὐτοῖσ μὴ σὺν τοῖσ πολεμίοισ γενέσθαι. αἰσθάνεσθαι γὰρ ἔφασαν καὶ ὡσ σῖτον ἐξέπεμπον τοῖσ Ἀργείοισ σφῶν αὐτοῖσ πολεμούντων, καὶ ὡσ ἔστι μὲν ὅτε οὐδὲ συστρατεύοιεν ἐκεχειρίαν προφασιζόμενοι, ὁπότε δὲ καὶ ἀκολουθοῖεν, ὡσ κακῶσ συστρατεύοιεν.

ἔτι δὲ γιγνώσκειν ἔφασαν φθονοῦντασ μὲν αὐτούσ, εἴ τι σφίσιν ἀγαθὸν γίγνοιτο, ἐφηδομένουσ δ’, εἴ τισ συμφορὰ προσπίπτοι. ἐλέγοντο δὲ καὶ αἱ σπονδαὶ ἐξεληλυθέναι τοῖσ Μαντινεῦσι τούτῳ τῷ ἔτει αἱ μετὰ τὴν ἐν Μαντινείᾳ μάχην τριακονταετεῖσ γενόμεναι. ἐπεὶ δ’ οὐκ ἤθελον καθαιρεῖν τὰ τείχη, φρουρὰν φαίνουσιν ἐπ’ αὐτούσ.

Ἀγησίλαοσ μὲν οὖν ἐδεήθη τῆσ πόλεωσ ἀφεῖναι ἑαυτὸν ταύτησ τῆσ στρατηγίασ, λέγων ὅτι τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἡ τῶν Μαντινέων πόλισ πολλὰ ὑπηρετήκοι ἐν τοῖσ πρὸσ Μεσσήνην πολέμοισ· Ἀγησίπολισ δὲ ἐξήγαγε τὴν φρουρὰν καὶ μάλα Παυσανίου τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ φιλικῶσ ἔχοντοσ πρὸσ τοὺσ ἐν Μαντινείᾳ τοῦ δήμου προστάτασ. ὡσ δὲ ἐνέβαλε, πρῶτον μὲν τὴν γῆν ἐδῄου.

ἐπεὶ δὲ οὐδ’ οὕτω καθῄρουν τὰ τείχη, τάφρον ὤρυττε κύκλῳ περὶ τὴν πόλιν, τοῖσ μὲν ἡμίσεσι τῶν στρατιωτῶν προκαθημένοισ σὺν τοῖσ ὅπλοισ τῶν ταφρευόντων, τοῖσ δ’ ἡμίσεσιν ἐργαζομένοισ. ἐπεὶ δὲ ἐξείργαστο ἡ τάφροσ, ἀσφαλῶσ ἤδη κύκλῳ τεῖχοσ περὶ τὴν πόλιν ᾠκοδόμησεν. αἰσθόμενοσ δὲ ὅτι ὁ σῖτοσ ἐν τῇ πόλει πολὺσ ἐνείη, εὐετηρίασ γενομένησ τῷ πρόσθεν ἔτει, καὶ νομίσασ χαλεπὸν ἔσεσθαι, εἰ δεήσει πολὺν χρόνον τρύχειν στρατείαισ τήν τε πόλιν καὶ τοὺσ συμμάχουσ, ἀπέχωσε τὸν ῥέοντα ποταμὸν διὰ τῆσ πόλεωσ μάλ’ ὄντα εὐμεγέθη. ἐμφραχθείσησ δὲ τῆσ ἀπορροίασ ᾔρετο τὸ ὕδωρ ὑπέρ τε τῶν ὑπὸ ταῖσ οἰκίαισ καὶ ὑπὲρ τῶν ὑπὸ τῷ τείχει θεμελίων.

βρεχομένων δὲ τῶν κάτω πλίνθων καὶ προδιδουσῶν τὰσ ἄνω, τὸ μὲν πρῶτον ἐρρήγνυτο τὸ τεῖχοσ, ἔπειτα δὲ καὶ ἐκλίνετο. οἱ δὲ χρόνον μέν τινα ξύλα ἀντήρειδον καὶ ἐμηχανῶντο ὡσ μὴ πίπτοι ὁ πύργοσ· ἐπεὶ δὲ ἡττῶντο τοῦ ὕδατοσ, δείσαντεσ μὴ πεσόντοσ πῃ τοῦ κύκλῳ τείχουσ δοριάλωτοι γένοιντο, ὡμολόγουν περιαιρήσειν. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι οὐκ ἔφασαν σπείσεσθαι, εἰ μὴ καὶ διοικιοῖντο κατὰ κώμασ. οἱ δ’ αὖ νομίσαντεσ ἀνάγκην εἶναι, συνέφασαν καὶ ταῦτα ποιήσειν. οἰομένων δὲ ἀποθανεῖσθαι τῶν ἀργολιζόντων καὶ τῶν τοῦ δήμου προστατῶν, διεπράξατο ὁ πατὴρ παρὰ τοῦ Ἀγησιπόλιδοσ ἀσφάλειαν αὐτοῖσ γενέσθαι ἀπαλλαττομένοισ ἐκ τῆσ πόλεωσ, ἑξήκοντα οὖσι.

καὶ ἀμφοτέρωθεν μὲν τῆσ ὁδοῦ ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν πυλῶν ἔχοντεσ τὰ δόρατα οἱ Λακεδαιμόνιοι ἕστασαν, θεώμενοι τοὺσ ἐξιόντασ. καὶ μισοῦντεσ αὐτοὺσ ὅμωσ ἀπείχοντο αὐτῶν ῥᾷον ἢ οἱ βέλτιστοι τῶν Μαντινέων. καὶ τοῦτο μὲν εἰρήσθω μέγα τεκμήριον πειθαρχίασ. ἐκ δὲ τούτου καθῃρέθη μὲν τὸ τεῖχοσ, διῳκίσθη δ’ ἡ Μαντίνεια τετραχῇ, καθάπερ τὸ ἀρχαῖον ᾤκουν.

καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἤχθοντο, ὅτι τὰσ μὲν ὑπαρχούσασ οἰκίασ ἔδει καθαιρεῖν, ἄλλασ δὲ οἰκοδομεῖν· ἐπεὶ δὲ οἱ ἔχοντεσ τὰσ οὐσίασ ἐγγύτερον μὲν ᾤκουν τῶν χωρίων ὄντων αὐτοῖσ περὶ τὰσ κώμασ, ἀριστοκρατίᾳ δ’ ἐχρῶντο, ἀπηλλαγμένοι δ’ ἦσαν τῶν βαρέων δημαγωγῶν, ἥδοντο τοῖσ πεπραγμένοισ. καὶ ἔπεμπον μὲν αὐτοῖσ οἱ Λακεδαιμόνιοι οὐ καθ’ ἕν, ἀλλὰ κατὰ κώμην ἑκάστην ξεναγόν. συνεστρατεύοντο δ’ ἐκ τῶν κωμῶν πολὺ προθυμότερον ἢ ὅτε ἐδημοκρατοῦντο. καὶ τὰ μὲν δὴ περὶ Μαντινείασ οὕτω διεπέπρακτο, σοφωτέρων γενομένων ταύτῃ γε τῶν ἀνθρώπων τὸ μὴ διὰ τειχῶν ποταμὸν ποιεῖσθαι. οἱ δ’ ἐκ Φλειοῦντοσ φεύγοντεσ αἰσθανόμενοι τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἐπισκοποῦντασ τῶν συμμάχων ὁποῖοί τινεσ ἕκαστοι ἐν τῷ πολέμῳ αὐτοῖσ ἐγεγένηντο, καιρὸν ἡγησάμενοι, ἐπορεύθησαν εἰσ Λακεδαίμονα καὶ ἐδίδασκον ὡσ ἑώσ μὲν σφεῖσ οἴκοι ἦσαν, ἐδέχετό τε ἡ πόλισ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ εἰσ τὸ τεῖχοσ καὶ συνεστρατεύοντο ὅποι ἡγοῖντο·

ἐπεὶ δὲ σφᾶσ αὐτοὺσ ἐξέβαλον, ὡσ ἕπεσθαι μὲν οὐδαμοῦ ἐθέλοιεν, μόνουσ δὲ πάντων ἀνθρώπων Λακεδαιμονίουσ οὐ δέχοιντο εἴσω τῶν πυλῶν. ἀκούσασιν οὖν ταῦτα τοῖσ ἐφόροισ ἄξιον ἔδοξεν ἐπιστροφῆσ εἶναι.

καὶ πέμψαντεσ πρὸσ τὴν τῶν Φλειασίων πόλιν ἔλεγον ὡσ φίλοι μὲν οἱ φυγάδεσ τῇ Λακεδαιμονίων πόλει εἰε͂ν, ἀδικοῦντεσ δ’ οὐδὲν φεύγοιεν. ἀξιοῦν δ’ ἔφασαν μὴ ὑπ’ ἀνάγκησ, ἀλλὰ παρ’ ἑκόντων διαπράξασθαι κατελθεῖν αὐτούσ. ἃ δὴ ἀκούσαντεσ οἱ Φλειάσιοι ἔδεισαν μὴ εἰ στρατεύσαιντο ἐπ’ αὐτούσ, τῶν ἔνδοθεν παρείησάν τινεσ αὐτοὺσ εἰσ τὴν πόλιν. καὶ γὰρ συγγενεῖσ πολλοὶ ἔνδον ἦσαν τῶν φευγόντων καὶ ἄλλωσ εὐμενεῖσ, καὶ οἱᾶ δὴ ἐν ταῖσ πλείσταισ πόλεσι νεωτέρων τινὲσ ἐπιθυμοῦντεσ πραγμάτων κατάγειν ἐβούλοντο τὴν φυγήν. τοιαῦτα μὲν δὴ φοβηθέντεσ, ἐψηφίσαντο καταδέχεσθαι τοὺσ φυγάδασ, καὶ ἐκείνοισ μὲν ἀποδοῦναι τὰ ἐμφανῆ κτήματα, τοὺσ δὲ τὰ ἐκείνων πριαμένουσ ἐκ δημοσίου τὴν τιμὴν ἀπολαβεῖν·

εἰ δέ τι ἀμφίλογον πρὸσ ἀλλήλουσ γίγνοιτο, δίκῃ διακριθῆναι. καὶ ταῦτα μὲν αὖ περὶ τῶν Φλειασίων φυγάδων ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ ἐπέπρακτο. ἐξ Ἀκάνθου δὲ καὶ Ἀπολλωνίασ, αἵπερ μέγισται τῶν περὶ Ὄλυνθον πόλεων, πρέσβεισ ἀφίκοντο εἰσ Λακεδαίμονα.

ἀκούσαντεσ δ’ οἱ ἔφοροι ὧν ἕνεκα ἧκον, προσήγαγον αὐτοὺσ πρόσ τε τὴν ἐκκλησίαν καὶ τοὺσ συμμάχουσ. ἔνθα δὴ Κλειγένησ Ἀκάνθιοσ ἔλεξεν·

Ὦ ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοί τε καὶ σύμμαχοι, οἰόμεθα λανθάνειν ὑμᾶσ πρᾶγμα μέγα φυόμενον ἐν τῇ Ἑλλάδι. ὅτι μὲν γὰρ τῶν ἐπὶ Θρᾴκησ μεγίστη πόλισ Ὄλυνθοσ σχεδὸν πάντεσ ἐπίστασθε. οὗτοι τῶν πόλεων προσηγάγοντο ἐφ’ ᾧτε νόμοισ τοῖσ αὐτοῖσ χρῆσθαι καὶ συμπολιτεύειν, ἔπειτα δὲ καὶ τῶν μειζόνων προσέλαβόν τινασ. ἐκ δὲ τούτου ἐπεχείρησαν καὶ τὰσ τῆσ Μακεδονίασ πόλεισ ἐλευθεροῦν ἀπὸ Ἀμύντου τοῦ Μακεδόνων βασιλέωσ. ἐπεὶ δὲ εἰσήκουσαν αἱ ἐγγύτατα αὐτῶν, ταχὺ καὶ ἐπὶ τὰσ πόρρω καὶ μείζουσ ἐπορεύοντο·

καὶ κατελίπομεν ἡμεῖσ ἔχοντασ ἤδη ἄλλασ τε πολλὰσ καὶ Πέλλαν, ἥπερ μεγίστη τῶν ἐν Μακεδονίᾳ πόλεων· καὶ Ἀμύνταν δὲ ᾐσθανόμεθα ἀποχωροῦντά τε ἐκ τῶν πόλεων καὶ ὅσον οὐκ ἐκπεπτωκότα ἤδη ἐκ πάσησ Μακεδονίασ. πέμψαντεσ δὲ καὶ πρὸσ ἡμᾶσ καὶ πρὸσ Ἀπολλωνιάτασ οἱ Ὀλύνθιοι προεῖπον ἡμῖν ὅτι εἰ μὴ παρεσόμεθα συστρατευσόμενοι, ἐκεῖνοι ἐφ’ ἡμᾶσ ἰοιέν. ἡμεῖσ δέ, ὦ ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοι, βουλόμεθα μὲν τοῖσ πατρίοισ νόμοισ χρῆσθαι καὶ αὐτοπολῖται εἶναι·

εἰ μέντοι μὴ βοηθήσει τισ, ἀνάγκη καὶ ἡμῖν μετ’ ἐκείνων γίγνεσθαι. καίτοι νῦν γ’ ἤδη αὐτοῖσ εἰσὶν ὁπλῖται μὲν οὐκ ἐλάττουσ ὀκτακοσίων, πελτασταὶ δὲ πολὺ πλείουσ ἢ τοσοῦτοι· ἱππεῖσ γε μέντοι, ἐὰν καὶ ἡμεῖσ μετ’ αὐτῶν γενώμεθα, ἔσονται πλείουσ ἢ χίλιοι. κατελίπομεν δὲ καὶ Ἀθηναίων καὶ Βοιωτῶν πρέσβεισ ἤδη αὐτόθι.

ἠκούομεν δὲ ὡσ καὶ αὐτοῖσ Ὀλυνθίοισ ἐψηφισμένον εἰή συμπέμπειν πρέσβεισ εἰσ ταύτασ τὰσ πόλεισ περὶ συμμαχίασ. καίτοι εἰ τοσαύτη δύναμισ προσγενήσεται τῇ τε Ἀθηναίων καὶ Θηβαίων ἰσχύι, ὁρᾶτε, ἔφη, ὅπωσ μὴ οὐκέτι εὐμεταχείριστα ἔσται ἐκεῖνα ὑμῖν. ἐπεὶ δὲ καὶ Ποτείδαιαν ἔχουσιν ἐπὶ τῷ ἰσθμῷ τῆσ Παλλήνησ οὖσαν, νομίζετε καὶ τὰσ ἐντὸσ ταύτησ πόλεισ ὑπηκόουσ ἔσεσθαι αὐτῶν. τεκμήριον δ’ ἔτι ἔστω ὑμῖν καὶ τοῦτο ὅτι ἰσχυρῶσ αὗται αἱ πόλεισ πεφόβηνται· μάλιστα γὰρ μισοῦσαι τοὺσ Ὀλυνθίουσ ὅμωσ οὐκ ἐτόλμησαν μεθ’ ἡμῶν πρεσβείασ πέμπειν διδαξούσασ ταῦτα. ἐννοήσατε δὲ καὶ τόδε, πῶσ εἰκὸσ ὑμᾶσ τῆσ μὲν Βοιωτίασ ἐπιμεληθῆναι ὅπωσ μὴ καθ’ ἓν εἰή, πολὺ δὲ μείζονοσ ἁθροιζομένησ δυνάμεωσ ἀμελῆσαι, καὶ ταύτησ οὐ κατὰ γῆν μόνον, ἀλλὰ καὶ κατὰ θάλατταν ἰσχυρᾶσ γιγνομένησ.

τί γὰρ δὴ καὶ ἐμποδών, ὅπου ξύλα μὲν ναυπηγήσιμα ἐν αὐτῇ τῇ χώρᾳ ἐστί, χρημάτων δὲ πρόσοδοι ἐκ πολλῶν μὲν λιμένων, ἐκ πολλῶν δ’ ἐμπορίων, πολυανθρωπία γε μὴν διὰ τὴν πολυσιτίαν ὑπάρχει; ἀλλὰ μὴν καὶ γείτονέσ γ’ εἰσὶν αὐτοῖσ Θρᾷκεσ οἱ ἀβασίλευτοι, οἳ θεραπεύουσι μὲν καὶ νῦν ἤδη τοὺσ Ὀλυνθίουσ·

εἰ δὲ ὑπ’ ἐκείνοισ ἔσονται, πολλὴ καὶ αὕτη δύναμισ προσγένοιτ’ ἂν αὐτοῖσ. τούτων γε μὴν ἀκολουθούντων καὶ τὰ ἐν τῷ Παγγαίῳ χρύσεια χεῖρα ἂν αὐτοῖσ ἤδη ὀρέγοι. καὶ τούτων ἡμεῖσ οὐδὲν λέγομεν ὅ τι οὐ καὶ ἐν τῷ τῶν Ὀλυνθίων δήμῳ μυριόλεκτόν ἐστι. τό γε μὴν φρόνημα αὐτῶν τί ἄν τισ λέγοι;

καὶ γὰρ ὁ θεὸσ ἴσωσ ἐποίησεν ἅμα τῷ δύνασθαι καὶ τὰ φρονήματα αὔξεσθαι τῶν ἀνθρώπων. ἡμεῖσ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοί τε καὶ σύμμαχοι, ἐξαγγέλλομεν ὅτι οὕτω τἀκεῖ ἔχει· ὑμεῖσ δὲ βουλεύεσθε, εἰ δοκεῖ ἄξια ἐπιμελείασ εἶναι. δεῖ γε μὴν ὑμᾶσ καὶ τόδε εἰδέναι, ὡσ ἣν εἰρήκαμεν δύναμιν μεγάλην οὖσαν, οὔπω δυσπάλαιστόσ ἐστιν. αἱ γὰρ ἄκουσαι τῶν πόλεων τῆσ πολιτείασ κοινωνοῦσαι, αὗται, ἄν τι ἴδωσιν ἀντίπαλον, ταχὺ ἀποστήσονται· εἰ μέντοι συγκλεισθήσονται ταῖσ τε ἐπιγαμίαισ καὶ ἐγκτήσεσι παρ’ ἀλλήλοισ, ἃσ ἐψηφισμένοι εἰσί, καὶ γνώσονται ὅτι μετὰ τῶν κρατούντων ἕπεσθαι κερδαλέον ἐστίν, ὥσπερ Ἀρκάδεσ, ὅταν μεθ’ ὑμῶν ἰώσι, τά τε αὑτῶν σῴζουσι καὶ τὰ ἀλλότρια ἁρπάζουσιν, ἴσωσ οὐκέθ’ ὁμοίωσ εὔλυτα ἔσται.

λεχθέντων δὲ τούτων ἐδίδοσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι τοῖσ συμμάχοισ λόγον καὶ ἐκέλευον συμβουλεύειν ὅ τι γιγνώσκει τισ ἄριστον τῇ Πελοποννήσῳ τε καὶ τοῖσ συμμάχοισ.

ἐκ τούτου μέντοι πολλοὶ μὲν συνηγόρευον στρατιὰν ποιεῖν, μάλιστα δὲ οἱ βουλόμενοι χαρίζεσθαι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, καὶ ἔδοξε πέμπειν τὸ εἰσ τοὺσ μυρίουσ σύνταγμα ἑκάστην πόλιν. λόγοι δὲ ἐγένοντο ἀργύριόν τε ἀντ’ ἀνδρῶν ἐξεῖναι διδόναι τῇ βουλομένῃ τῶν πόλεων, τριώβολον Αἰγιναῖον κατὰ ἄνδρα, ἱππέασ τε εἴ τισ παρέχοι, ἀντὶ τεττάρων ὁπλιτῶν τὸν μισθὸν τῷ ἱππεῖ δίδοσθαι·

εἰ δέ τισ τῶν πόλεων ἐκλίποι τὴν στρατιάν, ἐξεῖναι Λακεδαιμονίοισ ἐπιζημιοῦν στατῆρι κατὰ τὸν ἄνδρα τῆσ ἡμέρασ.

ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἔδοξεν, ἀναστάντεσ οἱ Ἀκάνθιοι πάλιν ἐδίδασκον ὡσ ταῦτα καλὰ μὲν εἰή τὰ ψηφίσματα, οὐ μέντοι δυνατὰ ταχὺ περανθῆναι.

βέλτιον οὖν ἔφασαν εἶναι, ἐν ᾧ αὕτη ἡ παρασκευὴ ἁθροίζοιτο, ὡσ τάχιστα ἄνδρα ἐξελθεῖν ἄρχοντα καὶ δύναμιν ἐκ Λακεδαίμονόσ τε, ὅση ἂν ταχὺ ἐξέλθοι, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων πόλεων· τούτου γὰρ γενομένου τάσ τε οὔπω προσκεχωρηκυίασ πόλεισ στῆναι ἂν καὶ τὰσ βεβιασμένασ ἧττον ἂν συμμαχεῖν. δοξάντων δὲ καὶ τούτων, ἐκπέμπουσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι Εὐδαμίδαν, καὶ σὺν αὐτῷ νεοδαμώδεισ τε καὶ τῶν περιοίκων καὶ τῶν Σκιριτῶν ἄνδρασ ὡσ δισχιλίουσ.

ὁ μέντοι Εὐδαμίδασ ἐξιὼν Φοιβίδαν τὸν ἀδελφὸν ἐδεήθη τῶν ἐφόρων τοὺσ ὑπολειπομένουσ τῶν ἑαυτῷ προστεταγμένων ἁθροίσαντα μετιέναι· αὐτὸσ δὲ ἐπεὶ ἀφίκετο εἰσ τὰ ἐπὶ Θρᾴκησ χωρία, ταῖσ μὲν δεομέναισ τῶν πόλεων φρουροὺσ ἔπεμπε, Ποτείδαιαν δὲ καὶ προσέλαβεν ἑκοῦσαν, σύμμαχον ἤδη ἐκείνων οὖσαν, καὶ ἐντεῦθεν ὁρμώμενοσ ἐπολέμει ὥσπερ εἰκὸσ τὸν ἐλάττω ἔχοντα δύναμιν. ὁ δὲ Φοιβίδασ, ἐπεὶ ἡθροίσθησαν αὐτῷ οἱ ὑπολειφθέντεσ τοῦ Εὐδαμίδου, λαβὼν αὐτοὺσ ἐπορεύετο.

ὡσ δ’ ἐγένοντο ἐν Θήβαισ, ἐστρατοπεδεύσαντο μὲν ἔξω τῆσ πόλεωσ περὶ τὸ γυμνάσιον· στασιαζόντων δὲ τῶν Θηβαίων, πολεμαρχοῦντεσ μὲν ἐτύγχανον Ἰσμηνίασ τε καὶ Λεοντιάδησ, διάφοροι δὲ ὄντεσ ἀλλήλοισ καὶ ἀρχηγὸσ ἑκάτεροσ τῶν ἑταιριῶν. ὁ μὲν οὖν Ἰσμηνίασ διὰ τὸ μῖσοσ τῶν Λακεδαιμονίων οὐδὲ ἐπλησίαζε τῷ Φοιβίδᾳ. ὁ μέντοι Λεοντιάδησ ἄλλωσ τε ἐθεράπευεν αὐτόν, καὶ ἐπεὶ εἰσῳκειώθη, ἔλεγε τάδε· Ἔξεστί σοι, ὦ Φοιβίδα, τῇδε τῇ ἡμέρᾳ μέγιστα ἀγαθὰ τῇ σεαυτοῦ πατρίδι ὑπουργῆσαι·

ἐὰν γὰρ ἀκολουθήσῃσ ἐμοὶ σὺν τοῖσ ὁπλίταισ, εἰσάξω σε ἐγὼ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν. τούτου δὲ γενομένου νόμιζε τὰσ Θήβασ παντάπασιν ὑπὸ Λακεδαιμονίοισ καὶ ἡμῖν τοῖσ ὑμετέροισ φίλοισ ἔσεσθαι. καίτοι νῦν μέν, ὡσ ὁρᾷσ, ἀποκεκήρυκται μηδένα μετὰ σοῦ στρατεύειν Θηβαίων ἐπ’ Ὀλυνθίουσ·

ἐὰν δέ γε σὺ ταῦτα μεθ’ ἡμῶν πράξῃσ, εὐθύσ σοι ἡμεῖσ πολλοὺσ μὲν ὁπλίτασ, πολλοὺσ δὲ ἱππέασ συμπέμψομεν· ὥστε πολλῇ δυνάμει βοηθήσεισ τῷ ἀδελφῷ, καὶ ἐν ᾧ μέλλει ἐκεῖνοσ Ὄλυνθον καταστρέφεσθαι, σὺ κατεστραμμένοσ ἔσει Θήβασ, πολὺ μείζω πόλιν Ὀλύνθου. ἀκούσασ δὲ ταῦτα ὁ Φοιβίδασ ἀνεκουφίσθη·

καὶ γὰρ ἦν τοῦ λαμπρόν τι ποιῆσαι πολὺ μᾶλλον ἢ τοῦ ζῆν ἐραστήσ, οὐ μέντοι λογιστικόσ γε οὐδὲ πάνυ φρόνιμοσ ἐδόκει εἶναι. ἐπεὶ δὲ ὡμολόγησε ταῦτα, προορμῆσαι μὲν αὐτὸν ἐκέλευσεν, ὥσπερ συνεσκευασμένοσ ἦν εἰσ τὸ ἀπιέναι· ἡνίκα δ’ ἂν ᾖ καιρόσ, πρὸσ σὲ ἥξω ἐγώ, ἔφη ὁ Λεοντιάδησ, καὶ αὐτόσ σοι ἡγήσομαι. ἐν ᾧ δὲ ἡ μὲν βουλὴ ἐκάθητο ἐν τῇ ἐν ἀγορᾷ στοᾷ διὰ τὸ τὰσ γυναῖκασ ἐν τῇ Καδμείᾳ θεσμοφοριάζειν, θέρουσ δὲ ὄντοσ καὶ μεσημβρίασ πλείστη ἦν ἐρημία ἐν ταῖσ ὁδοῖσ, ἐν τούτῳ προσελάσασ ἐφ’ ἵππου ὁ Λεοντιάδησ ἀποστρέφει τε τὸν Φοιβίδαν καὶ ἡγεῖται εὐθὺσ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν.

καταστήσασ δ’ ἐκεῖ τὸν Φοιβίδαν καὶ τοὺσ μετ’ αὐτοῦ καὶ παραδοὺσ τὴν βαλανάγραν αὐτῷ τῶν πυλῶν, καὶ εἰπὼν μηδένα παριέναι εἰσ τὴν ἀκρόπολιν ὅντινα μὴ αὐτὸσ κελεύοι, εὐθὺσ ἐπορεύετο πρὸσ τὴν βουλήν. ἐλθὼν δὲ εἶπε τάδε·

Ὅτι μέν, ὦ ἄνδρεσ, Λακεδαιμόνιοι κατέχουσι τὴν ἀκρόπολιν, μηδὲν ἀθυμεῖτε· οὐδενὶ γάρ φασι πολέμιοι ἥκειν, ὅστισ μὴ πολέμου ἐρᾷ· ἐγὼ δὲ τοῦ νόμου κελεύοντοσ ἐξεῖναι πολεμάρχῳ λαβεῖν, εἴ τισ δοκεῖ ἄξια θανάτου ποιεῖν, λαμβάνω τουτονὶ Ἰσμηνίαν, ὡσ πολεμοποιοῦντα. καὶ ὑμεῖσ δὲ οἱ λοχαγοί τε καὶ οἱ μετὰ τούτων τεταγμένοι, ἀνίστασθε, καὶ λαβόντεσ ἀπαγάγετε τοῦτον ἔνθα εἴρηται. οἱ μὲν δὴ εἰδότεσ τὸ πρᾶγμα παρῆσάν τε καὶ ἐπείθοντο καὶ συνελάμβανον·

τῶν δὲ μὴ εἰδότων, ἐναντίων δὲ ὄντων τοῖσ περὶ Λεοντιάδην, οἱ μὲν ἔφευγον εὐθὺσ ἔξω τῆσ πόλεωσ, δείσαντεσ μὴ ἀποθάνοιεν· οἱ δὲ καὶ οἴκαδε πρῶτον ἀπεχώρησαν· ἐπεὶ δὲ εἰργμένον τὸν Ἰσμηνίαν ᾔσθοντο οἱ ἐν τῇ Καδμείᾳ, τότε δὴ ἀπεχώρησαν εἰσ τὰσ Ἀθήνασ οἱ ταὐτὰ γιγνώσκοντεσ Ἀνδροκλείδᾳ τε καὶ Ἰσμηνίᾳ μάλιστα τριακόσιοι. ὡσ δὲ ταῦτ’ ἐπέπρακτο, πολέμαρχον μὲν ἀντὶ Ἰσμηνίου ἄλλον εἵλοντο, ὁ δὲ Λεοντιάδησ εὐθὺσ εἰσ Λακεδαίμονα ἐπορεύετο.

ηὑρ͂ε δ’ ἐκεῖ τοὺσ μὲν ἐφόρουσ καὶ τῆσ πόλεωσ τὸ πλῆθοσ χαλεπῶσ ἔχοντασ τῷ Φοιβίδᾳ, ὅτι οὐ προσταχθέντα ὑπὸ τῆσ πόλεωσ ταῦτα ἐπεπράχει· ὁ μέντοι Ἀγησίλαοσ ἔλεγεν ὅτι εἰ μὲν βλαβερὰ τῇ Λακεδαίμονι πεπραχὼσ εἰή, δίκαιοσ εἰή ζημιοῦσθαι, εἰ δὲ ἀγαθά, ἀρχαῖον εἶναι νόμιμον ἐξεῖναι τὰ τοιαῦτα αὐτοσχεδιάζειν. αὐτὸ οὖν τοῦτ’, ἔφη, προσήκει σκοπεῖν, πότερον ἀγαθὰ ἢ κακά ἐστι τὰ πεπραγμένα. ἔπειτα μέντοι ὁ Λεοντιάδησ ἐλθὼν εἰσ τοὺσ ἐκκλήτουσ ἔλεγε τοιάδε·

Ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοι, ὡσ μὲν πολεμικῶσ εἶχον ὑμῖν οἱ Θηβαῖοι, πρὶν τὰ νῦν πεπραγμένα γενέσθαι, καὶ ὑμεῖσ ἐλέγετε· ἑωρᾶτε γὰρ ἀεὶ τούτουσ τοῖσ μὲν ὑμετέροισ δυσμενέσι φιλικῶσ ἔχοντασ, τοῖσ δ’ ὑμετέροισ φίλοισ ἐχθροὺσ ὄντασ. οὐκ ἐπὶ μὲν τὸν ἐν Πειραιεῖ δῆμον, πολεμιώτατον ὄντα ὑμῖν, οὐκ ἠθέλησαν συστρατεύειν, Φωκεῦσι δέ, ὅτι ὑμᾶσ εὐμενεῖσ ὄντασ ἑώρων, ἐπεστράτευον; ἀλλὰ μὴν καὶ πρὸσ Ὀλυνθίουσ εἰδότεσ ὑμᾶσ πόλεμον ἐκφέροντασ συμμαχίαν ἐποιοῦντο, καὶ ὑμεῖσ γε τότε μὲν ἀεὶ προσείχετε τὸν νοῦν πότε ἀκούσεσθε βιαζομένουσ αὐτοὺσ τὴν Βοιωτίαν ὑφ’ αὑτοῖσ εἶναι·

νῦν δ’ ἐπεὶ τάδε πέπρακται, οὐδὲν ὑμᾶσ δεῖ Θηβαίουσ φοβεῖσθαι· ἀλλ’ ἀρκέσει ὑμῖν μικρὰ σκυτάλη ὥστ’ ἐκεῖθεν πάντα ὑπηρετεῖσθαι ὅσων ἂν δέησθε, ἐὰν ὥσπερ ἡμεῖσ ὑμῶν, οὕτω καὶ ὑμεῖσ ἡμῶν ἐπιμελῆσθε. ἀκούουσι ταῦτα τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἔδοξε τήν τε ἀκρόπολιν ὥσπερ κατείληπτο φυλάττειν καὶ Ἰσμηνίᾳ κρίσιν ποιῆσαι.

ἐκ δὲ τούτου πέμπουσι δικαστὰσ Λακεδαιμονίων μὲν τρεῖσ, ἀπὸ δὲ τῶν συμμαχίδων ἕνα ἀφ’ ἑκάστησ καὶ μικρᾶσ καὶ μεγάλησ πόλεωσ. ἐπεὶ δὲ συνεκαθίζετο τὸ δικαστήριον, τότε δὴ κατηγορεῖτο τοῦ Ἰσμηνίου καὶ ὡσ βαρβαρίζοι καὶ ὡσ ξένοσ τῷ Πέρσῃ ἐπ’ οὐδενὶ ἀγαθῷ τῆσ Ἑλλάδοσ γεγενημένοσ εἰή καὶ ὡσ τῶν παρὰ βασιλέωσ χρημάτων μετειληφὼσ εἰή καὶ ὅτι τῆσ ἐν τῇ Ἑλλάδι ταραχῆσ πάσησ ἐκεῖνόσ τε καὶ Ἀνδροκλείδασ αἰτιώτατοι εἰε͂ν. ὁ δὲ ἀπελογεῖτο μὲν πρὸσ πάντα ταῦτα, οὐ μέντοι ἔπειθέ γε τὸ μὴ οὐ μεγαλοπράγμων τε καὶ κακοπράγμων εἶναι.

καὶ ἐκεῖνοσ μὲν κατεψηφίσθη καὶ ἀποθνῄσκει· οἱ δὲ περὶ Λεοντιάδην εἶχόν τε τὴν πόλιν καὶ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἔτι πλείω ὑπηρέτουν ἢ προσετάττετο αὐτοῖσ. τούτων δὴ πεπραγμένων οἱ Λακεδαιμόνιοι πολὺ προθυμότερον τὴν εἰσ τὴν Ὄλυνθον στρατιὰν συναπέστελλον.

καὶ ἐκπέμπουσι Τελευτίαν μὲν ἁρμοστήν, τὴν δ’ εἰσ τοὺσ μυρίουσ σύνταξιν αὐτοί τε ἅπαντασ συνεξέπεμπον, καὶ εἰσ τὰσ συμμαχίδασ πόλεισ σκυτάλασ διέπεμπον, κελεύοντεσ ἀκολουθεῖν Τελευτίᾳ κατὰ τὸ δόγμα τῶν συμμάχων. καὶ οἵ τε ἄλλοι προθύμωσ τῷ Τελευτίᾳ ὑπηρέτουν, καὶ γὰρ οὐκ ἀχάριστοσ ἐδόκει εἶναι τοῖσ ὑπουργοῦσί τι, καὶ ἡ τῶν Θηβαίων δὲ πόλισ, ἅτε καὶ Ἀγησιλάου ὄντοσ αὐτῷ ἀδελφοῦ, προθύμωσ συνέπεμψε καὶ ὁπλίτασ καὶ ἱππέασ. ὁ δὲ σπεύδων μὲν οὐ μάλα ἐπορεύετο, ἐπιμελόμενοσ δὲ τοῦ τε μὴ ἀδικῶν τοὺσ φίλουσ πορεύεσθαι καὶ τοῦ ὡσ πλείστην δύναμιν ἁθροίζειν.

προέπεμπε δὲ καὶ πρὸσ Ἀμύνταν, καὶ ἠξίου αὐτὸν καὶ ξένουσ μισθοῦσθαι καὶ τοῖσ πλησίον βασιλεῦσι χρήματα διδόναι, ὡσ συμμάχουσ εἶναι, εἴπερ βούλοιτο τὴν ἀρχὴν ἀναλαβεῖν. ἔπεμπε δὲ καὶ πρὸσ Δέρδαν τὸν Ἐλιμίασ ἄρχοντα, διδάσκων ὅτι οἱ Ὀλύνθιοι κατεστραμμένοι τὴν μείζω δύναμιν Μακεδονίασ εἰε͂ν, καὶ οὐκ ἀνήσουσι τὴν ἐλάττω, εἰ μή τισ αὐτοὺσ παύσει τῆσ ὕβρεωσ. ταῦτα δὲ ποιῶν, μάλα πολλὴν ἔχων στρατιὰν ἀφίκετο εἰσ τὴν ἑαυτῶν συμμαχίδα.

ἐπεὶ δ’ ἦλθεν εἰσ τὴν Ποτείδαιαν, ἐκεῖθεν συνταξάμενοσ ἐπορεύετο εἰσ τὴν πολεμίαν. καὶ πρὸσ μὲν τὴν πόλιν ἰὼν οὔτ’ ἔκαεν οὔτ’ ἔκοπτε, νομίζων, εἴ τι ποιήσειε τούτων, ἐμποδὼν ἂν αὐτῷ πάντα γίγνεσθαι καὶ προσιόντι καὶ ἀπιόντι· ὁπότε δὲ ἀναχωροίη ἀπὸ τῆσ πόλεωσ, τότε ὀρθῶσ ἔχειν κόπτοντα τὰ δένδρα ἐμποδὼν καταβάλλειν, εἴ τισ ὄπισθεν ἐπίοι. ὡσ δὲ ἀπεῖχεν ἀπὸ τῆσ πόλεωσ οὐδὲ δέκα στάδια, ἔθετο τὰ ὅπλα, εὐώνυμον μὲν αὐτὸσ ἔχων, οὕτω γὰρ συνέβαινεν αὐτῷ κατὰ τὰσ πύλασ ἰέναι ᾗ ἐξῇσαν οἱ πολέμιοι, ἡ δ’ ἄλλη φάλαγξ τῶν συμμάχων ἀπετέτατο πρὸσ τὸ δεξιόν.

καὶ τῶν ἱππέων δὲ τοὺσ μὲν Λάκωνασ καὶ τοὺσ Θηβαίουσ καὶ ὅσοι τῶν Μακεδόνων παρῆσαν ἐπὶ τῷ δεξιῷ ἐτάξατο, παρὰ δὲ αὑτῷ εἶχε Δέρδαν τε καὶ τοὺσ ἐκείνου ἱππέασ ὡσ εἰσ τετρακοσίουσ διά τε τὸ ἄγασθαι τοῦτο τὸ ἱππικὸν καὶ διὰ τὸ θεραπεύειν τὸν Δέρδαν, ὡσ ἡδόμενοσ παρείη. ἐπεὶ δὲ καὶ οἱ πολέμιοι ἐλθόντεσ ἀντιπαρετάξαντο ὑπὸ τῷ τείχει, συσπειραθέντεσ αὐτῶν οἱ ἱππεῖσ ἐμβάλλουσι κατὰ τοὺσ Λάκωνασ καὶ Βοιωτούσ.

καὶ Πολύχαρμόν τε τὸν Λακεδαιμόνιον ἵππαρχον καταβάλλουσιν ἀπὸ τοῦ ἵππου καὶ κείμενον πάμπολλα κατέτρωσαν, καὶ ἄλλουσ ἀπέκτειναν, καὶ τέλοσ τρέπονται τὸ ἐπὶ τῷ δεξιῷ κέρατι ἱππικόν. φευγόντων δὲ τῶν ἱππέων ἐνέκλινε καὶ τὸ ἐχόμενον πεζὸν αὐτῶν, καὶ ὅλον δ’ ἂν ἐκινδύνευσεν ἡττηθῆναι τὸ στράτευμα, εἰ μὴ Δέρδασ ἔχων τὸ ἑαυτοῦ ἱππικὸν εὐθὺσ πρὸσ τὰσ πύλασ τῶν Ὀλυνθίων ἤλασεν. ἐπῄει δὲ καὶ ὁ Τελευτίασ σὺν τοῖσ περὶ ἑαυτὸν ἐν τάξει. ὡσ δὲ ταῦτα ᾔσθοντο οἱ Ὀλύνθιοι ἱππεῖσ, δείσαντεσ μὴ ἀποκλεισθεῖεν τῶν πυλῶν, ἀναστρέψαντεσ ἀπεχώρουν πολλῇ σπουδῇ.

ἔνθα δὴ ὁ Δέρδασ παρελαύνοντασ παμπόλλουσ ἱππέασ αὐτῶν ἀπέκτεινεν. ἀπεχώρησαν δὲ καὶ οἱ πεζοὶ τῶν Ὀλυνθίων εἰσ τὴν πόλιν· οὐ μέντοι πολλοὶ αὐτῶν ἀπέθανον, ἅτε ἐγγὺσ τοῦ τείχουσ ὄντοσ. ἐπεὶ δὲ τροπαῖόν τε ἐστάθη καὶ ἡ νίκη αὕτη τῷ Τελευτίᾳ ἐγεγένητο, ἀπιὼν δὴ ἔκοπτε τὰ δένδρα.

καὶ τοῦτο μὲν στρατευσάμενοσ τὸ θέροσ διῆκε καὶ τὸ Μακεδονικὸν στράτευμα καὶ τὸ τοῦ Δέρδα· πολλάκισ μέντοι καὶ οἱ Ὀλύνθιοι καταθέοντεσ εἰσ τὰσ τῶν Λακεδαιμονίων συμμαχίδασ πόλεισ ἐλεηλάτουν καὶ ἄνδρασ ἀπεκτίννυον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 2

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION