헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΞψροπαέ1́5́

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Α, chapter 5)

ὁ μὲν δὴ Κῦροσ οὕτωσ ἀπελθὼν ἐν Πέρσαισ ἐνιαυτὸν λέγεται ἐν τοῖσ παισὶν ἔτι γενέσθαι. καὶ τὸ μὲν πρῶτον οἱ παῖδεσ ἔσκωπτον αὐτὸν ὡσ ἡδυπαθεῖν ἐν Μήδοισ μεμαθηκὼσ ἥκοι· ἐπεὶ δὲ καὶ ἐσθίοντα αὐτὸν ἑώρων ὥσπερ καὶ αὐτοὶ ἡδέωσ καὶ πίνοντα, καὶ εἴ ποτε ἐν ἑορτῇ εὐωχία γένοιτο, ἐπιδιδόντα μᾶλλον αὐτὸν τοῦ ἑαυτοῦ μέρουσ ᾐσθάνοντο ἢ προσδεόμενον, καὶ πρὸσ τούτοισ δὲ τἆλλα κρατιστεύοντα αὐτὸν ἑώρων ἑαυτῶν, ἐνταῦθα δὴ πάλιν ὑπέπτησσον αὐτῷ οἱ ἥλικεσ. ἐπεὶ δὲ διελθὼν τὴν παιδείαν ταύτην ἤδη εἰσῆλθεν εἰσ τοὺσ ἐφήβουσ, ἐν τούτοισ αὖ ἐδόκει κρατιστεύειν καὶ μελετῶν ἃ χρῆν καὶ καρτερῶν καὶ αἰδούμενοσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ καὶ πειθόμενοσ τοῖσ ἄρχουσι. προϊόντοσ δὲ τοῦ χρόνου ὁ μὲν Ἀστυάγησ ἐν τοῖσ Μήδοισ ἀποθνῄσκει, ὁ δὲ Κυαξάρησ ὁ τοῦ Ἀστυάγουσ παῖσ, τῆσ δὲ Κύρου μητρὸσ ἀδελφόσ, τὴν βασιλείαν ἔσχε τὴν Μήδων.

ὁ δὲ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ κατεστραμμένοσ μὲν πάντασ Σύρουσ, φῦλον πάμπολυ, ὑπήκοον δὲ πεποιημένοσ τὸν Ἀραβίων βασιλέα, ὑπηκόουσ δὲ ἔχων ἤδη καὶ Ὑρκανίουσ, πολιορκῶν δὲ καὶ Βακτρίουσ, ἐνόμιζεν, εἰ τοὺσ Μήδουσ ἀσθενεῖσ ποιήσειε, πάντων γε τῶν πέριξ ῥᾳδίωσ ἄρξειν· ἰσχυρότατον γὰρ τῶν ἐγγὺσ φύλων τοῦτο ἐδόκει εἶναι. οὕτω δὴ διαπέμπει πρόσ τε τοὺσ ὑπ’ αὐτὸν πάντασ καὶ πρὸσ Κροῖσον τὸν Λυδῶν βασιλέα καὶ πρὸσ τὸν Καππαδοκῶν καὶ πρὸσ Φρύγασ ἀμφοτέρουσ καὶ πρὸσ Παφλαγόνασ καὶ Ἰνδοὺσ καὶ πρὸσ Κᾶρασ καὶ Κίλικασ, τὰ μὲν καὶ διαβάλλων τοὺσ Μήδουσ καὶ Πέρσασ, λέγων ὡσ μεγάλα τ’ εἰή ταῦτα ἔθνη καὶ ἰσχυρὰ καὶ συνεστηκότα εἰσ ταὐτό, καὶ ἐπιγαμίασ ἀλλήλοισ πεποιημένοι εἰε͂ν, καὶ κινδυνεύσοιεν, εἰ μή τισ αὐτοὺσ φθάσασ ἀσθενώσοι, ἐπὶ ἓν ἕκαστον τῶν ἐθνῶν ἰόντεσ καταστρέψασθαι.

οἱ μὲν δὴ καὶ τοῖσ λόγοισ τούτοισ πειθόμενοι συμμαχίαν αὐτῷ ἐποιοῦντο, οἱ δὲ καὶ δώροισ καὶ χρήμασιν ἀναπειθόμενοι· πολλὰ γὰρ καὶ τοιαῦτα ἦν αὐτῷ. Κυαξάρησ δὲ ὁ τοῦ Ἀστυάγουσ παῖσ ἐπεὶ ᾐσθάνετο τήν τ’ ἐπιβουλὴν καὶ τὴν παρασκευὴν τῶν συνισταμένων ἐφ’ ἑαυτόν, αὐτόσ τε εὐθέωσ ὅσα ἐδύνατο ἀντιπαρεσκευάζετο καὶ εἰσ Πέρσασ ἔπεμπε πρόσ τε τὸ κοινὸν καὶ πρὸσ Καμβύσην τὸν τὴν ἀδελφὴν ἔχοντα καὶ βασιλεύοντα ἐν Πέρσαισ.

ἔπεμπε δὲ καὶ πρὸσ Κῦρον, δεόμενοσ αὐτοῦ πειρᾶσθαι ἄρχοντα ἐλθεῖν τῶν ἀνδρῶν, εἴ τινασ πέμποι στρατιώτασ τὸ Περσῶν κοινόν. ἤδη γὰρ καὶ ὁ Κῦροσ διατετελεκὼσ τὰ ἐν τοῖσ ἐφήβοισ δέκα ἔτη ἐν τοῖσ τελείοισ ἀνδράσιν ἦν. οὕτω δὴ δεξαμένου τοῦ Κύρου οἱ βουλεύοντεσ γεραίτεροι αἱροῦνται αὐτὸν ἄρχοντα τῆσ εἰσ Μήδουσ στρατιᾶσ.

ἔδοσαν δὲ αὐτῷ καὶ προσελέσθαι διακοσίουσ τῶν ὁμοτίμων, τῶν δ’ αὖ διακοσίων ἑκάστῳ τέτταρασ ἔδωκαν προσελέσθαι καὶ τούτουσ ἐκ τῶν ὁμοτίμων· γίγνονται μὲν δὴ οὗτοι χίλιοι· τῶν δ’ αὖ χιλίων τούτων ἑκάστῳ ἔταξαν ἐκ τοῦ δήμου τῶν Περσῶν δέκα μὲν πελταστὰσ προσελέσθαι, δέκα δὲ σφενδονήτασ, δέκα δὲ τοξότασ· καὶ οὕτωσ ἐγένοντο μύριοι μὲν τοξόται, μύριοι δὲ πελτασταί, μύριοι δὲ σφενδονῆται· χωρὶσ δὲ τούτων οἱ χίλιοι ὑπῆρχον. τοσαύτη μὲν δὴ στρατιὰ τῷ Κύρῳ ἐδόθη. ἐπεὶ δὲ ᾑρέθη τάχιστα, ἤρχετο πρῶτον ἀπὸ τῶν θεῶν·

καλλιερησάμενοσ δὲ τότε προσῃρεῖτο τοὺσ διακοσίουσ· ἐπεὶ δὲ προσείλοντο καὶ οὗτοι δὴ τοὺσ τέτταρασ ἕκαστοι, συνέλεξεν αὐτοὺσ καὶ εἶπε τότε πρῶτον ἐν αὐτοῖσ τάδε. ἄνδρεσ φίλοι, ἐγὼ προσειλόμην μὲν ὑμᾶσ, οὐ νῦν πρῶτον δοκιμάσασ, ἀλλ’ ἐκ παίδων ὁρῶν ὑμᾶσ ἃ μὲν καλὰ ἡ πόλισ νομίζει, προθύμωσ ταῦτα ἐκπονοῦντασ, ἃ δὲ αἰσχρὰ ἡγεῖται, παντελῶσ τούτων ἀπεχομένουσ.

ὧν δ’ ἕνεκα αὐτόσ τε οὐκ ἄκων εἰσ τόδε τὸ τέλοσ κατέστην καὶ ὑμᾶσ παρεκάλεσα δηλῶσαι ὑμῖν βούλομαι. ἐγὼ γὰρ κατενόησα ὅτι οἱ πρόγονοι χείρονεσ μὲν ἡμῶν οὐδὲν ἐγένοντο·

ἀσκοῦντεσ γοῦν κἀκεῖνοι διετέλεσαν ἅπερ ἔργα ἀρετῆσ νομίζεται· ὅ τι μέντοι προσεκτήσαντο τοιοῦτοι ὄντεσ ἢ τῷ τῶν Περσῶν κοινῷ ἀγαθὸν ἢ αὑτοῖσ, τοῦτ’ οὐκέτι δύναμαι ἰδεῖν. καίτοι ἐγὼ οἶμαι οὐδεμίαν ἀρετὴν ἀσκεῖσθαι ὑπ’ ἀνθρώπων ὡσ μηδὲν πλέον ἔχωσιν οἱ ἐσθλοὶ γενόμενοι τῶν πονηρῶν, ἀλλ’ οἵ τε τῶν παραυτίκα ἡδονῶν ἀπεχόμενοι οὐχ ἵνα μηδέποτε εὐφρανθῶσι, τοῦτο πράττουσιν, ἀλλ’ ὡσ διὰ ταύτην τὴν ἐγκράτειαν πολλαπλάσια εἰσ τὸν ἔπειτα χρόνον εὐφρανούμενοι οὕτω παρασκευάζονται·

οἵ τε λέγειν προθυμούμενοι δεινοὶ γενέσθαι οὐχ ἵνα εὖ λέγοντεσ μηδέποτε παύσωνται, τοῦτο μελετῶσιν, ἀλλ’ ἐλπίζοντεσ τῷ λέγειν εὖ πείθοντεσ ἀνθρώπουσ πολλὰ καὶ μεγάλα ἀγαθὰ διαπράξεσθαι· οἵ τε αὖ τὰ πολεμικὰ ἀσκοῦντεσ οὐχ ὡσ μαχόμενοι μηδέποτε παύσωνται, τοῦτ’ ἐκπονοῦσιν, ἀλλὰ νομίζοντεσ καὶ οὗτοι τὰ πολεμικὰ ἀγαθοὶ γενόμενοι πολὺν μὲν ὄλβον, πολλὴν δὲ εὐδαιμονίαν, μεγάλασ δὲ τιμὰσ καὶ ἑαυτοῖσ καὶ πόλει περιάψειν. εἰ δέ τινεσ ταῦτα ἐκπονήσαντεσ πρίν τινα καρπὸν ἀπ’ αὐτῶν κομίσασθαι περιεῖδον αὑτοὺσ γήρᾳ ἀδυνάτουσ γενομένουσ, ὅμοιον ἔμοιγε δοκοῦσι πεπονθέναι οἱο͂ν εἴ τισ γεωργὸσ ἀγαθὸσ προθυμηθεὶσ γενέσθαι καὶ εὖ σπείρων καὶ εὖ φυτεύων, ὁπότε καρποῦσθαι ταῦτα δέοι, ἐῴη τὸν καρπὸν ἀσυγκόμιστον εἰσ τὴν γῆν πάλιν καταρρεῖν.

καὶ εἴ τίσ γε ἀσκητὴσ πολλὰ πονήσασ καὶ ἀξιόνικοσ γενόμενοσ ἀναγώνιστοσ διατελέσειεν, οὐδ’ ἂν οὗτόσ μοι δοκεῖ δικαίωσ ἀναίτιοσ εἶναι ἀφροσύνησ. ἀλλ’ ἡμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ, μὴ πάθωμεν ταῦτα, ἀλλ’ ἐπείπερ σύνισμεν ἡμῖν αὐτοῖσ ἀπὸ παίδων ἀρξάμενοι ἀσκηταὶ ὄντεσ τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἔργων, ἰώμεν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, οὓσ ἐγὼ σαφῶσ ἐπίσταμαι ἰδιώτασ ὄντασ ὡσ πρὸσ ἡμᾶσ ἀγωνίζεσθαι.

οὐ γάρ πω οὗτοι ἱκανοί εἰσιν ἀγωνισταί, οἳ ἂν τοξεύωσι καὶ ἀκοντίζωσι καὶ ἱππεύωσιν ἐπιστημόνωσ, ἢν δέ που πονῆσαι δέῃ, τούτῳ λείπωνται, ἀλλ’ οὗτοι ἰδιῶταί εἰσι κατὰ τοὺσ πόνουσ· οὐδέ γε οἵτινεσ ἀγρυπνῆσαι δέον ἡττῶνται τούτου, ἀλλὰ καὶ οὗτοι ἰδιῶται κατὰ τὸν ὕπνον· οὐδέ γε οἱ ταῦτα μὲν ἱκανοί, ἀπαίδευτοι δὲ ὡσ χρὴ καὶ συμμάχοισ καὶ πολεμίοισ χρῆσθαι, ἀλλὰ καὶ οὗτοι δῆλον ὡσ τῶν μεγίστων παιδευμάτων ἀπείρωσ ἔχουσιν. ὑμεῖσ δὲ νυκτὶ μὲν δήπου ὅσαπερ οἱ ἄλλοι ἡμέρᾳ δύναισθ’ ἂν χρῆσθαι, πόνουσ δὲ τοῦ ζῆν ἡδέωσ ἡγεμόνασ νομίζετε, λιμῷ δὲ ὅσαπερ ὄψῳ διαχρῆσθε, ὑδροποσίαν δὲ ῥᾷον τῶν λεόντων φέρετε, κάλλιστον δὲ πάντων καὶ πολεμικώτατον κτῆμα εἰσ τὰσ ψυχὰσ συγκεκόμισθε·

ἐπαινούμενοι γὰρ μᾶλλον ἢ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι χαίρετε. τοὺσ δ’ ἐπαίνου ἐραστὰσ ἀνάγκη διὰ τοῦτο πάντα μὲν πόνον, πάντα δὲ κίνδυνον ἡδέωσ ὑποδύεσθαι. εἰ δὲ ταῦτα ἐγὼ λέγω περὶ ὑμῶν ἄλλῃ γιγνώσκων, ἐμαυτὸν ἐξαπατῶ.

ὅ τι γὰρ μὴ τοιοῦτον ἀποβήσεται παρ’ ὑμῶν, εἰσ ἐμὲ τὸ ἐλλεῖπον ἥξει. ἀλλὰ πιστεύω τοι τῇ πείρᾳ καὶ τῇ ὑμῶν εἰσ ἐμὲ εὐνοίᾳ καὶ τῇ τῶν πολεμίων ἀνοίᾳ μὴ ψεύσειν με ταύτασ τὰσ ἀγαθὰσ ἐλπίδασ. ἀλλὰ θαρροῦντεσ ὁρμώμεθα, ἐπειδὴ καὶ ἐκποδὼν ἡμῖν γεγένηται τὸ δόξαι τῶν ἀλλοτρίων ἀδίκωσ ἐφίεσθαι. νῦν γὰρ ἔρχονται μὲν οἱ πολέμιοι ἄρχοντεσ ἀδίκων χειρῶν, καλοῦσι δὲ ἡμᾶσ ἐπικούρουσ οἱ φίλοι· τί οὖν ἐστιν ἢ τοῦ ἀλέξασθαι δικαιότερον ἢ τοῦ τοῖσ φίλοισ ἀρήγειν κάλλιον; ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνο οἶμαι ὑμᾶσ θαρρεῖν, τὸ μὴ παρημεληκότα με τῶν θεῶν τὴν ἔξοδον ποιεῖσθαι·

πολλὰ γάρ μοι συνόντεσ ἐπίστασθε οὐ μόνον τὰ μεγάλα ἀλλὰ καὶ τὰ μικρὰ πειρώμενον ἀεὶ ἀπὸ θεῶν ὁρμᾶσθαι. τέλοσ εἶπε· τί δεῖ ἔτι λέγειν; ἀλλ’ ὑμεῖσ μὲν τοὺσ ἄνδρασ ἑλόμενοι καὶ ἀναλαβόντεσ καὶ τἆλλα παρασκευασάμενοι ἴτε ἐσ Μήδουσ· ἐγὼ δ’ ἐπανελθὼν πρὸσ τὸν πατέρα πρόειμι δή, ὅπωσ τὰ τῶν πολεμίων ὡσ τάχιστα μαθὼν οἱᾶ́ ἐστι παρασκευάζωμαι ὅ τι ἂν δέωμαι, ὅπωσ ὡσ κάλλιστα σὺν θεῷ ἀγωνιζώμεθα. οἱ μὲν δὴ ταῦτα ἔπραττον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Α, chapter 5

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Α, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION