헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί6́4́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 4)

ταύτην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν αὐτοῦ ηὐλίζοντο ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ πρὸσ τῷ λιμένι. τὸ δὲ χωρίον τοῦτο ὃ καλεῖται Κάλπησ λιμὴν ἔστι μὲν ἐν τῇ Θρᾴκῃ τῇ ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἀρξαμένη δὲ ἡ Θρᾴκη αὕτη ἐστὶν ἀπὸ τοῦ στόματοσ τοῦ Πόντου μέχρι Ἡρακλείασ ἐπὶ δεξιὰ εἰσ τὸν Πόντον εἰσπλέοντι. καὶ τριήρει μέν ἐστιν εἰσ Ἡράκλειαν ἐκ Βυζαντίου κώπαισ ἡμέρασ μακρᾶσ πλοῦσ·

ἐν δὲ τῷ μέσῳ ἄλλη μὲν πόλισ οὐδεμία οὔτε φιλία οὔτε Ἑλληνίσ, ἀλλὰ Θρᾷκεσ Βιθυνοί· καὶ οὓσ ἂν λάβωσι τῶν Ἑλλήνων ἐκπίπτοντασ ἢ ἄλλωσ πωσ δεινὰ ὑβρίζειν λέγονται τοὺσ Ἕλληνασ. ὁ δὲ Κάλπησ λιμὴν ἐν μέσῳ μὲν κεῖται ἑκατέρωθεν πλεόντων ἐξ Ἡρακλείασ καὶ Βυζαντίου, ἔστι δ’ ἐν τῇ θαλάττῃ προκείμενον χωρίον, τὸ μὲν εἰσ τὴν θάλατταν καθῆκον αὐτοῦ πέτρα ἀπορρώξ, ὕψοσ ὅπῃ ἐλάχιστον οὐ μεῖον εἴκοσιν ὀργυιῶν, ὁ δὲ αὐχὴν ὁ εἰσ τὴν γῆν ἀνήκων τοῦ χωρίου μάλιστα τεττάρων πλέθρων τὸ εὖροσ·

τὸ δ’ ἐντὸσ τοῦ αὐχένοσ χωρίον ἱκανὸν μυρίοισ ἀνθρώποισ οἰκῆσαι. λιμὴν δ’ ὑπ’ αὐτῇ τῇ πέτρᾳ τὸ πρὸσ ἑσπέραν αἰγιαλὸν ἔχων.

κρήνη δὲ ἡδέοσ ὕδατοσ καὶ ἄφθονοσ ῥέουσα ἐπ’ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ ὑπὸ τῇ ἐπικρατείᾳ τοῦ χωρίου. ξύλα δὲ πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα, πάνυ δὲ πολλὰ καὶ καλὰ ναυπηγήσιμα ἐπ’ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ. τὸ δὲ ὄροσ εἰσ μεσόγειαν μὲν ἀνήκει ὅσον ἐπὶ εἴκοσι σταδίουσ, καὶ τοῦτο γεῶδεσ καὶ ἄλιθον·

τὸ δὲ παρὰ θάλατταν πλέον ἢ ἐπὶ εἴκοσι σταδίουσ δασὺ πολλοῖσ καὶ παντοδαποῖσ καὶ μεγάλοισ ξύλοισ. ἡ δὲ ἄλλη χώρα καλὴ καὶ πολλή, καὶ κῶμαι ἐν αὐτῇ εἰσι πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι·

φέρει γὰρ ἡ γῆ καὶ κριθὰσ καὶ πυροὺσ καὶ ὄσπρια πάντα καὶ μελίνασ καὶ σήσαμα καὶ σῦκα ἀρκοῦντα καὶ ἀμπέλουσ πολλὰσ καὶ ἡδυοίνουσ καὶ τἆλλα πάντα πλὴν ἐλαῶν. ἡ μὲν χώρα ἦν τοιαύτη.

ἐσκήνουν δ’ ἐν τῷ αἰγιαλῷ πρὸσ τῇ θαλάττῃ· εἰσ δὲ τὸ πόλισμα ἂν γενόμενον οὐκ ἐβούλοντο στρατοπεδεύεσθαι, ἀλλὰ ἐδόκει καὶ τὸ ἐλθεῖν ἐνταῦθα ἐξ ἐπιβουλῆσ εἶναι, βουλομένων τινῶν κατοικίσαι πόλιν. τῶν γὰρ στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι ἦσαν οὐ σπάνει βίου ἐκπεπλευκότεσ ἐπὶ ταύτην τὴν μισθοφοράν, ἀλλὰ τὴν Κύρου ἀρετὴν ἀκούοντεσ, οἱ μὲν καὶ ἄνδρασ ἄγοντεσ, οἱ δὲ καὶ προσανηλωκότεσ χρήματα, καὶ τούτων ἕτεροι ἀποδεδρακότεσ πατέρασ καὶ μητέρασ, οἱ δὲ καὶ τέκνα καταλιπόντεσ ὡσ χρήματ’ αὐτοῖσ κτησάμενοι ἥξοντεσ πάλιν, ἀκούοντεσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ πράττειν.

τοιοῦτοι ὄντεσ ἐπόθουν εἰσ τὴν Ἑλλάδα σῴζεσθαι. ἐπειδὴ δὲ ὑστέρα ἡμέρα ἐγένετο τῆσ εἰσ ταὐτὸν συνόδου, ἐπ’ ἐξόδῳ ἐθύετο Ξενοφῶν·

ἀνάγκη γὰρ ἦν ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐξάγειν· ἐπενόει δὲ καὶ τοὺσ νεκροὺσ θάπτειν. ἐπεὶ δὲ τὰ ἱερὰ καλὰ ἐγένετο, εἵποντο καὶ οἱ Ἀρκάδεσ, καὶ τοὺσ μὲν νεκροὺσ τοὺσ πλείστουσ ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστουσ ἔθαψαν· ἤδη γὰρ ἦσαν πεμπταῖοι καὶ οὐχ οἱο͂́ν τε ἀναιρεῖν ἔτι ἦν· ἐνίουσ δὲ τοὺσ ἐκ τῶν ὁδῶν συνενεγκόντεσ ἔθαψαν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ὡσ ἐδύναντο κάλλιστα· οὓσ δὲ μὴ ηὑρ́ισκον, κενοτάφιον αὐτοῖσ ἐποίησαν μέγα, καὶ στεφάνουσ ἐπέθεσαν. ταῦτα δὲ ποιήσαντεσ ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.

καὶ τότε μὲν δειπνήσαντεσ ἐκοιμήθησαν. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ συνῆλθον οἱ στρατιῶται πάντεσ· συνῆγε δὲ μάλιστα Ἀγασίασ τε ὁ Στυμφάλιοσ λοχαγὸσ καὶ Ιἑρώνυμοσ Ἠλεῖοσ λοχαγὸσ καὶ ἄλλοι οἱ πρεσβύτατοι τῶν Ἀρκάδων. καὶ δόγμα ἐποιήσαντο, ἐάν τισ τοῦ λοιποῦ μνησθῇ δίχα τὸ στράτευμα ποιεῖν, θανάτῳ αὐτὸν ζημιοῦσθαι, καὶ κατὰ χώραν ἀπιέναι ᾗπερ πρόσθεν εἶχε τὸ στράτευμα καὶ ἄρχειν τοὺσ πρόσθεν στρατηγούσ.

καὶ Χειρίσοφοσ μὲν ἤδη ἐτετελευτήκει φάρμακον πιὼν πυρέττων· τὰ δ’ ἐκείνου Νέων Ἀσιναῖοσ παρέλαβε. μετὰ δὲ ταῦτα ἀναστὰσ εἶπε Ξενοφῶν·

ὦ ἄνδρεσ στρατιῶται, τὴν μὲν πορείαν, ὡσ ἐοίκε, δῆλον ὅτι πεζῇ ποιητέον· οὐ γὰρ ἔστι πλοῖα· ἀνάγκη δὲ πορεύεσθαι ἤδη· οὐ γὰρ ἔστι μένουσι τὰ ἐπιτήδεια. ἡμεῖσ οὖν, ἔφη, θυσόμεθα· ὑμᾶσ δὲ δεῖ παρασκευάζεσθαι ὡσ μαχουμένουσ εἴ ποτε καὶ ἄλλοτε· οἱ γὰρ πολέμιοι ἀνατεθαρρήκασιν. ἐκ τούτου ἐθύοντο οἱ στρατηγοί, μάντισ δὲ παρῆν Ἀρηξίων Ἀρκάσ·

ὁ δὲ Σιλανὸσ ὁ Ἀμπρακιώτησ ἤδη ἀπεδεδράκει πλοῖον μισθωσάμενοσ ἐξ Ἡρακλείασ. θυομένοισ δὲ ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. ταύτην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν ἐπαύσαντο.

καί τινεσ ἐτόλμων λέγειν ὡσ ὁ Ξενοφῶν βουλόμενοσ τὸ χωρίον οἰκίσαι πέπεικε τὸν μάντιν λέγειν ὡσ τὰ ἱερὰ οὐ γίγνεται ἐπὶ ἀφόδῳ. ἐντεῦθεν κηρύξασ τῇ αὔριον παρεῖναι ἐπὶ τὴν θυσίαν τὸν βουλόμενον, καὶ μάντισ εἴ τισ εἰή, παραγγείλασ παρεῖναι ὡσ συνθεασόμενον τὰ ἱερά, ἔθυε·

καὶ ἐνταῦθα παρῆσαν πολλοί. θυομένῳ δὲ πάλιν εἰσ τρὶσ ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά.

ἐκ τούτου χαλεπῶσ εἶχον οἱ στρατιῶται· καὶ γὰρ τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν ἃ ἔχοντεσ ἦλθον, καὶ ἀγορὰ οὐδεμία πω παρῆν. ἐκ τούτου ξυνελθόντων εἶπε πάλιν Ξενοφῶν·

ὦ ἄνδρεσ, ἐπὶ μὲν τῇ πορείᾳ, ὡσ ὁρᾶτε, τὰ ἱερὰ οὔπω γίγνεται· τῶν δ’ ἐπιτηδείων ὁρῶ ὑμᾶσ δεομένουσ· ἀνάγκη οὖν μοι δοκεῖ εἶναι θύεσθαι περὶ αὐτοῦ τούτου. ἀναστάσ τισ εἶπε·

καὶ εἰκότωσ ἄρα ἡμῖν οὐ γίγνεται τὰ ἱερά· ὡσ γὰρ ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου χθὲσ ἥκοντοσ πλοίου ἤκουσά τινοσ ὅτι Κλέανδροσ <ὁ> ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστὴσ μέλλει ἥξειν πλοῖα καὶ τριήρεισ ἔχων. ἐκ τούτου δὲ ἀναμένειν μὲν πᾶσιν ἐδόκει·

ἐπὶ δὲ τὰ ἐπιτήδεια ἀνάγκη ἦν ἐξιέναι. καὶ ἐπὶ τούτῳ πάλιν ἐθύετο εἰσ τρίσ, καὶ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. καὶ ἤδη καὶ ἐπὶ σκηνὴν ἰόντεσ τὴν Ξενοφῶντοσ ἔλεγον ὅτι οὐκ ἔχοιεν τὰ ἐπιτήδεια. ὁ δ’ οὐκ ἂν ἔφη ἐξαγαγεῖν μὴ γιγνομένων τῶν ἱερῶν. καὶ πάλιν τῇ ὑστεραίᾳ ἐθύετο, καὶ σχεδόν τι πᾶσα ἡ στρατιὰ διὰ τὸ μέλειν ἅπασιν ἐκυκλοῦντο περὶ τὰ ἱερά·

τὰ δὲ θύματα ἐπελελοίπει. οἱ δὲ στρατηγοὶ ἐξῆγον μὲν οὔ, συνεκάλεσαν δέ. εἶπεν οὖν Ξενοφῶν·

ἴσωσ οἱ πολέμιοι συνειλεγμένοι εἰσὶ καὶ ἀνάγκη μάχεσθαι· εἰ οὖν καταλιπόντεσ <τὰ σκεύη> ἐν τῷ ἐρυμνῷ χωρίῳ ὡσ εἰσ μάχην παρεσκευασμένοι ἰοίμεν, ἴσωσ ἂν τὰ ἱερὰ προχωροίη ἡμῖν. ἀκούσαντεσ δ’ οἱ στρατιῶται ἀνέκραγον, ὡσ οὐδὲν δέον εἰσ τὸ χωρίον ἄγειν, ἀλλὰ θύεσθαι ὡσ τάχιστα.

καὶ πρόβατα μὲν οὐκέτι ἦν, βοῦσ δὲ ὑπὸ ἁμάξησ πριάμενοι ἐθύοντο· καὶ Ξενοφῶν Κλεάνοροσ ἐδεήθη τοῦ Ἀρκάδοσ προθυμεῖσθαι, εἴ τι ἐν τούτῳ εἰή. ἀλλ’ οὐδ’ ὣσ ἐγένοντο. Νέων δὲ ἦν μὲν στρατηγὸσ κατὰ τὸ Χειρισόφου μέροσ, ἐπεὶ δὲ ἑώρα τοὺσ ἀνθρώπουσ ὡσ εἶχον δεινῶσ τῇ ἐνδείᾳ, βουλόμενοσ αὐτοῖσ χαρίζεσθαι, εὑρών τινα ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην, ὃσ ἔφη κώμασ ἐγγὺσ εἰδέναι ὅθεν εἰή λαβεῖν τὰ ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε τὸν βουλόμενον ἰέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια, ὡσ ἡγεμόνοσ ἐσομένου.

ἐξέρχονται δὴ σὺν δορατίοισ καὶ ἀσκοῖσ καὶ θυλάκοισ καὶ ἄλλοισ ἀγγείοισ εἰσ δισχιλίουσ ἀνθρώπουσ. ἐπειδὴ δὲ ἦσαν ἐν ταῖσ κώμαισ καὶ διεσπείροντο ὡσ ἐπὶ τὸ λαμβάνειν, ἐπιπίπτουσιν αὐτοῖσ οἱ Φαρναβάζου ἱππεῖσ πρῶτοι·

βεβοηθηκότεσ γὰρ ἦσαν τοῖσ Βιθυνοῖσ, βουλόμενοι σὺν τοῖσ Βιθυνοῖσ, εἰ δύναιντο, ἀποκωλῦσαι τοὺσ Ἕλληνασ μὴ ἐλθεῖν εἰσ τὴν Φρυγίαν· οὗτοι οἱ ἱππεῖσ ἀποκτείνουσι τῶν ἀνδρῶν οὐ μεῖον πεντακοσίουσ· οἱ δὲ λοιποὶ ἐπὶ τὸ ὄροσ ἀνέφυγον. ἐκ τούτου ἀπαγγέλλει τισ ταῦτα τῶν ἀποφευγόντων εἰσ τὸ στρατόπεδον.

καὶ ὁ Ξενοφῶν, ἐπεὶ οὐκ ἐγεγένητο τὰ ἱερὰ ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ, λαβὼν βοῦν ὑπὸ ἁμάξησ οὐ γὰρ ἦν ἄλλα ἱερεῖα, σφαγιασάμενοσ ἐβοήθει καὶ οἱ ἄλλοι οἱ μέχρι τριάκοντα ἐτῶν ἅπαντεσ. καὶ ἀναλαβόντεσ τοὺσ λοιποὺσ ἄνδρασ εἰσ τὸ στρατόπεδον ἀφικνοῦνται.

καὶ ἤδη μὲν ἀμφὶ ἡλίου δυσμὰσ ἦν καὶ οἱ Ἕλληνεσ μάλ’ ἀθύμωσ ἔχοντεσ ἐδειπνοποιοῦντο, καὶ ἐξαπίνησ διὰ τῶν λασίων τῶν Βιθυνῶν τινεσ ἐπιγενόμενοι τοῖσ προφύλαξι τοὺσ μὲν κατέκαινον τοὺσ δὲ ἐδίωξαν μέχρι εἰσ τὸ στρατόπεδον. καὶ κραυγῆσ γενομένησ εἰσ τὰ ὅπλα πάντεσ ἔδραμον οἱ Ἕλληνεσ·

καὶ διώκειν μὲν καὶ κινεῖν τὸ στρατόπεδον νυκτὸσ οὐκ ἀσφαλὲσ ἐδόκει εἶναι· δασέα γὰρ ἦν τὰ χωρία· ἐν δὲ τοῖσ ὅπλοισ ἐνυκτέρευον φυλαττόμενοι ἱκανοῖσ φύλαξι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 4

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION