Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ε, chapter 6

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ε, chapter 6)

ταύτῃ μὲν τῇ ἡμέρᾳ τοῦτο τὸ τέλοσ ἐγένετο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ξυνέλεξαν οἱ στρατηγοὶ τοὺσ στρατιώτασ. καὶ ἐδόκει αὐτοῖσ περὶ τῆσ λοιπῆσ πορείασ παρακαλέσαντασ τοὺσ Σινωπέασ βουλεύεσθαι. εἴτε γὰρ πεζῇ δέοι πορεύεσθαι, χρήσιμοι ἂν ἐδόκουν εἶναι οἱ Σινωπεῖσ· ἔμπειροι γὰρ ἦσαν τῆσ Παφλαγονίασ· εἴτε κατὰ θάλατταν, προσδεῖν ἐδόκει Σινωπέων· μόνοι γὰρ ἂν ἐδόκουν ἱκανοὶ εἶναι πλοῖα παρασχεῖν ἀρκοῦντα τῇ στρατιᾷ. καλέσαντεσ οὖν τοὺσ πρέσβεισ ξυνεβουλεύοντο, καὶ ἠξίουν Ἕλληνασ ὄντασ Ἕλλησι τούτῳ πρῶτον καλῶσ δέχεσθαι τῷ εὔνουσ τε εἶναι καὶ τὰ κάλλιστα ξυμβουλεύειν.

ἀναστὰσ δὲ Ἑκατώνυμοσ πρῶτον μὲν ἀπελογήσατο περὶ οὗ εἶπεν ὡσ τὸν Παφλαγόνα φίλον ποιήσοιντο, ὅτι οὐχ ὡσ τοῖσ Ἕλλησι πολεμησόντων σφῶν εἴποι, ἀλλ’ ὅτι ἐξὸν τοῖσ βαρβάροισ φίλουσ εἶναι τοὺσ Ἕλληνασ αἱρήσονται.

ἐπεὶ δὲ ξυμβουλεύειν ἐκέλευον, ἐπευξάμενοσ εἶπεν ὧδε. εἰ μὲν ξυμβουλεύοιμι ἃ βέλτιστά μοι εἶναι δοκεῖ, πολλά μοι καὶ ἀγαθὰ γένοιτο·

εἰ δὲ μή, τἀναντία. αὐτὴ γὰρ ἡ ἱερὰ ξυμβουλὴ λεγομένη εἶναι δοκεῖ μοι παρεῖναι· νῦν γὰρ δὴ ἂν μὲν εὖ ξυμβουλεύσασ φανῶ, πολλοὶ ἔσονται οἱ ἐπαινοῦντέσ με, ἂν δὲ κακῶσ, πολλοὶ ἔσεσθε οἱ καταρώμενοι. πράγματα μὲν οὖν οἶδ’ ὅτι πολὺ πλείω ἕξομεν, ἐὰν κατὰ θάλατταν κομίζησθε·

ἡμᾶσ γὰρ δεήσει τὰ πλοῖα πορίζειν· ἢν δὲ κατὰ γῆν στέλλησθε, ὑμᾶσ δεήσει τοὺσ μαχομένουσ εἶναι. ὅμωσ δὲ λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔμπειροσ γάρ εἰμι καὶ τῆσ χώρασ τῆσ Παφλαγόνων καὶ τῆσ δυνάμεωσ.

ἔχει γὰρ ἀμφότερα, καὶ πεδία κάλλιστα καὶ ὄρη ὑψηλότατα. καὶ πρῶτον μὲν οἶδα εὐθὺσ ᾗ τὴν εἰσβολὴν ἀνάγκη ποιεῖσθαι·

οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλῃ ἢ ᾗ τὰ κέρατα τοῦ ὄρουσ τῆσ ὁδοῦ καθ’ ἑκάτερά ἐστιν ὑψηλά, ἃ κρατεῖν κατέχοντεσ καὶ πάνυ ὀλίγοι δύναιντ’ ἄν· τούτων δὲ κατεχομένων οὐδ’ ἂν οἱ πάντεσ ἄνθρωποι δύναιντ’ ἂν διελθεῖν. ταῦτα δὲ καὶ δείξαιμι ἄν, εἴ μοί τινα βούλοισθε ξυμπέμψαι. ἔπειτα δὲ οἶδα καὶ πεδία ὄντα καὶ ἱππείαν ἣν αὐτοὶ οἱ βάρβαροι νομίζουσι κρείττω εἶναι ἁπάσησ τῆσ βασιλέωσ ἱππείασ.

καὶ νῦν οὗτοι οὐ παρεγένοντο βασιλεῖ καλοῦντι, ἀλλὰ μεῖζον φρονεῖ ὁ ἄρχων αὐτῶν. ἢν δὲ καὶ δυνηθῆτε τά τε ὄρη κλέψαι ἢ φθάσαι λαβόντεσ καὶ ἐν τῷ πεδίῳ κρατῆσαι μαχόμενοι τούσ τε ἱππέασ τούτων καὶ πεζῶν μυριάδασ πλέον ἢ δώδεκα, ἥξετε ἐπὶ τοὺσ ποταμούσ, πρῶτον μὲν τὸν Θερμώδοντα, εὖροσ τριῶν πλέθρων, ὃν χαλεπὸν οἶμαι διαβαίνειν ἄλλωσ τε καὶ πολεμίων πολλῶν ἔμπροσθεν ὄντων, πολλῶν δὲ ὄπισθεν ἑπομένων·

δεύτερον δὲ Ἶριν, τρίπλεθρον ὡσαύτωσ· τρίτον δὲ Ἅλυν, οὐ μεῖον δυοῖν σταδίοιν, ὃν οὐκ ἂν δύναισθε ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ τίσ ἔσται ὁ παρέχων; ὡσ δ’ αὔτωσ καὶ ὁ Παρθένιοσ ἄβατοσ· ἐφ’ ὃν ἔλθοιτε ἄν, εἰ τὸν Ἅλυν διαβαίητε.

ἐγὼ μὲν οὖν οὐ χαλεπὴν ὑμῖν εἶναι νομίζω τὴν πορείαν ἀλλὰ παντάπασιν ἀδύνατον. ἂν δὲ πλέητε, ἔστιν ἐνθένδε μὲν εἰσ Σινώπην παραπλεῦσαι, ἐκ Σινώπησ δὲ εἰσ Ἡράκλειαν· ἐξ Ἡρακλείασ δὲ οὔτε πεζῇ οὔτε κατὰ θάλατταν ἀπορία· πολλὰ γὰρ καὶ πλοῖά ἐστιν ἐν Ἡρακλείᾳ. ἐπεὶ δὲ ταῦτ’ ἔλεξεν, οἱ μὲν ὑπώπτευον φιλίασ ἕνεκα τῆσ Κορύλα λέγειν·

καὶ γὰρ ἦν πρόξενοσ αὐτῷ· οἱ δὲ καὶ ὡσ δῶρα ληψόμενον διὰ τὴν ξυμβουλὴν ταύτην· οἱ δὲ ὑπώπτευον καὶ τούτου ἕνεκα λέγειν ὡσ μὴ πεζῇ ἰόντεσ τὴν Σινωπέων τι χώραν κακὸν ἐργάζοιντο. οἱ δ’ οὖν Ἕλληνεσ ἐψηφίσαντο κατὰ θάλατταν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι. μετὰ ταῦτα Ξενοφῶν εἶπεν·

ὦ Σινωπεῖσ, οἱ μὲν ἄνδρεσ ᾕρηνται πορείαν ἣν ὑμεῖσ ξυμβουλεύετε· οὕτω δὲ ἔχει· εἰ μὲν μέλλει πλοῖα ἔσεσθαι ἱκανὰ ὡσ ἀριθμῷ ἕνα μὴ καταλείπεσθαι ἐνθάδε, ἡμεῖσ ἂν πλέοιμεν· εἰ δὲ μέλλοιμεν οἱ μὲν καταλείψεσθαι οἱ δὲ πλεύσεσθαι, οὐκ ἂν ἐμβαίημεν εἰσ τὰ πλοῖα. γιγνώσκομεν γὰρ ὅτι ὅπου μὲν ἂν κρατῶμεν, δυναίμεθ’ ἂν καὶ σῴζεσθαι καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἔχειν·

εἰ δέ που ἥττουσ τῶν πολεμίων ληφθησόμεθα, εὔδηλον δὴ ὅτι ἐν ἀνδραπόδων χώρᾳ ἐσόμεθα. ἀκούσαντεσ ταῦτα οἱ πρέσβεισ ἐκέλευον πέμπειν πρέσβεισ. καὶ πέμπουσι Καλλίμαχον Ἀρκάδα καὶ Ἀρίστωνα Ἀθηναῖον καὶ Σαμόλαν Ἀχαιόν.

καὶ οἱ μὲν ᾤχοντο. ἐν δὲ τούτῳ τῷ χρόνῳ Ξενοφῶντι, ὁρῶντι μὲν ὁπλίτασ πολλοὺσ τῶν Ἑλλήνων, ὁρῶντι δὲ πελταστὰσ πολλοὺσ καὶ τοξότασ καὶ σφενδονήτασ καὶ ἱππέασ δὲ καὶ μάλα ἤδη διὰ τὴν τριβὴν ἱκανούσ, ὄντασ δ’ ἐν τῷ Πόντῳ, ἔνθα οὐκ ἂν ἀπ’ ὀλίγων χρημάτων τοσαύτη δύναμισ παρεσκευάσθη, καλὸν αὐτῷ ἐδόκει εἶναι χώραν καὶ δύναμιν τῇ Ἑλλάδι προσκτήσασθαι πόλιν κατοικίσαντασ.

καὶ γενέσθαι ἂν αὐτῷ ἐδόκει μεγάλη, καταλογιζομένῳ τό τε αὑτῶν πλῆθοσ καὶ τοὺσ περιοικοῦντασ τὸν Πόντον.

καὶ ἐπὶ τούτοισ ἐθύετο πρίν τινι εἰπεῖν τῶν στρατιωτῶν Σιλανὸν παρακαλέσασ τὸν Κύρου μάντιν γενόμενον τὸν Ἀμπρακιώτην. ὁ δὲ Σιλανὸσ δεδιὼσ μὴ γένηται ταῦτα καὶ καταμείνῃ που ἡ στρατιά, ἐκφέρει εἰσ τὸ στράτευμα λόγον ὅτι Ξενοφῶν βούλεται καταμεῖναι τὴν στρατιὰν καὶ πόλιν οἰκίσαι καὶ ἑαυτῷ ὄνομα καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι.

αὐτὸσ δ’ ὁ Σιλανὸσ ἐβούλετο ὅτι τάχιστα εἰσ τὴν Ἑλλάδα ἀφικέσθαι·

οὓσ γὰρ παρὰ Κύρου ἔλαβε τρισχιλίουσ δαρεικοὺσ ὅτε τὰσ δέκα ἡμέρασ ἠλήθευσε θυόμενοσ Κύρῳ, διεσεσώκει. τῶν δὲ στρατιωτῶν, ἐπεὶ ἤκουσαν, τοῖσ μὲν ἐδόκει βέλτιστον εἶναι καταμεῖναι, τοῖσ δὲ πολλοῖσ οὔ.

Τιμασίων δὲ ὁ Δαρδανεὺσ καὶ Θώραξ ὁ Βοιώτιοσ πρὸσ ἐμπόρουσ τινὰσ παρόντασ τῶν Ἡρακλεωτῶν καὶ Σινωπέων λέγουσιν ὅτι εἰ μὴ ἐκποριοῦσι τῇ στρατιᾷ μισθὸν ὥστε ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια ἐκπλέοντασ, ὅτι κινδυνεύσει μεῖναι τοσαύτη δύναμισ ἐν τῷ Πόντῳ· βούλεται γὰρ Ξενοφῶν καὶ ἡμᾶσ παρακαλεῖ, ἐπειδὰν ἔλθῃ τὰ πλοῖα, τότε εἰπεῖν ἐξαίφνησ τῇ στρατιᾷ· ἄνδρεσ, νῦν μὲν ὁρῶμεν ὑμᾶσ ἀπόρουσ ὄντασ καὶ ἐν τῷ ἀπόπλῳ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια καὶ ὡσ οἴκαδε ἀπελθόντασ ὀνῆσαί τι τοὺσ οἴκοι·

εἰ δὲ βούλεσθε τῆσ κύκλῳ χώρασ περὶ τὸν Πόντον οἰκουμένησ ἐκλεξάμενοι ὅποι ἂν βούλησθε κατασχεῖν, καὶ τὸν μὲν ἐθέλοντα ἀπιέναι οἴκαδε, τὸν δ’ ἐθέλοντα μένειν αὐτοῦ, πλοῖα δ’ ὑμῖν πάρεστιν, ὥστε ὅπῃ ἂν βούλησθε ἐξαίφνησ ἂν ἐπιπέσοιτε. ἀκούσαντεσ ταῦτα οἱ ἔμποροι ἀπήγγελλον ταῖσ πόλεσι·

ξυνέπεμψε δ’ αὐτοῖσ Τιμασίων Δαρδανεὺσ Εὐρύμαχόν τε τὸν Δαρδανέα καὶ Θώρακα τὸν Βοιώτιον ταὐτὰ ἐροῦντασ. Σινωπεῖσ δὲ καὶ Ἡρακλεῶται ταῦτα ἀκούσαντεσ πέμπουσι πρὸσ τὸν Τιμασίωνα καὶ κελεύουσι προστατεῦσαι λαβόντα χρήματα ὅπωσ ἐκπλεύσῃ ἡ στρατιά. ὁ δὲ ἄσμενοσ ἀκούσασ ἐν ξυλλόγῳ τῶν στρατιωτῶν ὄντων λέγει τάδε.

οὐ δεῖ προσέχειν μονῇ, ὦ ἄνδρεσ, οὐδὲ τῆσ Ἑλλάδοσ οὐδὲν περὶ πλείονοσ ποιεῖσθαι. ἀκούω δέ τινασ θύεσθαι ἐπὶ τούτῳ οὐδ’ ὑμῖν λέγοντασ. ὑπισχνοῦμαι δὲ ὑμῖν, ἂν ἐκπλέητε, ἀπὸ νουμηνίασ μισθοφορὰν παρέξειν κυζικηνὸν ἑκάστῳ τοῦ μηνόσ·

καὶ ἄξω ὑμᾶσ εἰσ τὴν Τρῳάδα, ἔνθεν καί εἰμι φυγάσ, καὶ ὑπάρξει ὑμῖν ἡ ἐμὴ πόλισ· ἑκόντεσ γάρ με δέξονται. ἡγήσομαι δὲ αὐτὸσ ἐγὼ ἔνθεν πολλὰ χρήματα λήψεσθε.

ἔμπειροσ δέ εἰμι τῆσ Αἰολίδοσ καὶ τῆσ Φρυγίασ καὶ τῆσ Τρῳάδοσ καὶ τῆσ Φαρναβάζου ἀρχῆσ πάσησ, τὰ μὲν διὰ τὸ ἐκεῖθεν εἶναι, τὰ δὲ διὰ τὸ ξυνεστρατεῦσθαι ἐν αὐτῇ σὺν Κλεάρχῳ τε καὶ Δερκυλίδᾳ. ἀναστὰσ αὖθισ Θώραξ ὁ Βοιώτιοσ, ὃσ περὶ στρατηγίασ Ξενοφῶντι ἐμάχετο, ἔφη, εἰ ἐξέλθοιεν ἐκ τοῦ Πόντου, ἔσεσθαι αὐτοῖσ Χερρόνησον χώραν καλὴν καὶ εὐδαίμονα ὥστε τῷ βουλομένῳ ἐνοικεῖν, τῷ δὲ μὴ βουλομένῳ ἀπιέναι οἴκαδε.

γελοῖον δὲ εἶναι ἐν τῇ Ἑλλάδι οὔσησ χώρασ πολλῆσ καὶ ἀφθόνου ἐν τῇ βαρβάρων μαστεύειν. ἔστε δ’ ἄν, ἔφη, ἐκεῖ γένησθε, κἀγὼ καθάπερ Τιμασίων ὑπισχνοῦμαι ὑμῖν τὴν μισθοφοράν.

ταῦτα δὲ ἔλεγεν εἰδὼσ ἃ Τιμασίωνι οἱ Ἡρακλεῶται καὶ οἱ Σινωπεῖσ ὑπισχνοῦντο ὥστε ἐκπλεῖν. ὁ δὲ Ξενοφῶν ἐν τούτῳ ἐσίγα.

ἀναστὰσ δὲ Φιλήσιοσ καὶ Λύκων οἱ Ἀχαιοὶ ἔλεγον ὡσ δεινὸν εἰή ἰδίᾳ μὲν Ξενοφῶντα πείθειν τε καταμένειν καὶ θύεσθαι ὑπὲρ τῆσ μονῆσ μὴ κοινούμενον τῇ στρατιᾷ, εἰσ δὲ τὸ κοινὸν μηδὲν ἀγορεύειν περὶ τούτων. ὥστε ἠναγκάσθη ὁ Ξενοφῶν ἀναστῆναι καὶ εἰπεῖν τάδε. ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ, θύομαι μὲν ὡσ ὁρᾶτε ὁπόσα δύναμαι καὶ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ὅπωσ ταῦτα τυγχάνω καὶ λέγων καὶ νοῶν καὶ πράττων ὁποῖα μέλλει ὑμῖν τε κάλλιστα καὶ ἄριστα ἔσεσθαι καὶ ἐμοί.

καὶ νῦν ἐθυόμην περὶ αὐτοῦ τούτου, εἰ ἄμεινον εἰή ἄρχεσθαι λέγειν εἰσ ὑμᾶσ καὶ πράττειν περὶ τούτων ἢ παντάπασι μηδὲ ἅπτεσθαι τοῦ πράγματοσ. Σιλανὸσ δέ μοι ὁ μάντισ ἀπεκρίνατο τὸ μὲν μέγιστον, τὰ ἱερὰ καλὰ εἶναι·

ᾔδει γὰρ καὶ ἐμὲ οὐκ ἄπειρον ὄντα διὰ τὸ ἀεὶ παρεῖναι τοῖσ ἱεροῖσ· ἔλεξε δὲ ὅτι ἐν τοῖσ ἱεροῖσ φαίνοιτό τισ δόλοσ καὶ ἐπιβουλὴ ἐμοί, ὡσ ἄρα γιγνώσκων ὅτι αὐτὸσ ἐπεβούλευε διαβάλλειν με πρὸσ ὑμᾶσ. ἐξήνεγκε γὰρ τὸν λόγον ὡσ ἐγὼ πράττειν ταῦτα διανοοίμην ἤδη οὐ πείσασ ὑμᾶσ. ἐγὼ δὲ εἰ μὲν ἑώρων ἀποροῦντασ ὑμᾶσ, τοῦτ’ ἂν ἐσκόπουν ἀφ’ οὗ ἂν γένοιτο ὥστε λαβόντασ ὑμᾶσ πόλιν τὸν μὲν βουλόμενον ἀποπλεῖν ἤδη, τὸν δὲ μὴ βουλόμενον, ἐπεὶ κτήσαιτο ἱκανὰ ὥστε καὶ τοὺσ ἑαυτοῦ οἰκείουσ ὠφελῆσαί τι.

ἐπεὶ δὲ ὁρῶ ὑμῖν καὶ τὰ πλοῖα πέμποντασ Ἡρακλεώτασ καὶ Σινωπέασ ὥστε ἐκπλεῖν, καὶ μισθὸν ὑπισχνουμένουσ ὑμῖν ἄνδρασ ἀπὸ νουμηνίασ, καλόν μοι δοκεῖ εἶναι σῳζομένουσ ἔνθα βουλόμεθα μισθὸν τῆσ σωτηρίασ λαμβάνειν, καὶ αὐτόσ τε παύομαι ἐκείνησ τῆσ διανοίασ, καὶ ὁπόσοι πρὸσ ἐμὲ προσῇσαν λέγοντεσ ὡσ χρὴ ταῦτα πράττειν, ἀναπαύεσθαί φημι χρῆναι.

οὕτω γὰρ γιγνώσκω·

ὁμοῦ μὲν ὄντεσ πολλοὶ ὥσπερ νυνὶ δοκεῖτε ἄν μοι καὶ ἔντιμοι εἶναι καὶ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια· ἐν γὰρ τῷ κρατεῖν ἐστι καὶ τὸ λαμβάνειν τὰ τῶν ἡττόνων· διασπασθέντεσ δ’ ἂν καὶ κατὰ μικρὰ γενομένησ τῆσ δυνάμεωσ οὔτ’ ἂν τροφὴν δύναισθε λαμβάνειν οὔτε χαίροντεσ ἂν ἀπαλλάξαιτε. δοκεῖ οὖν μοι ἅπερ ὑμῖν, ἐκπορεύεσθαι εἰσ τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐάν τισ μέντοι ἀπολιπὼν ληφθῇ πρὶν ἐν ἀσφαλεῖ εἶναι πᾶν τὸ στράτευμα, κρίνεσθαι αὐτὸν ὡσ ἀδικοῦντα.

καὶ ὅτῳ δοκεῖ, ἔφη, ταῦτα, ἀράτω τὴν χεῖρα. ἀνέτειναν ἅπαντεσ.

ὁ δὲ Σιλανὸσ ἐβόα, καὶ ἐπεχείρει λέγειν ὡσ δίκαιον εἰή ἀπιέναι τὸν βουλόμενον. οἱ δὲ στρατιῶται οὐκ ἠνείχοντο, ἀλλ’ ἠπείλουν αὐτῷ ὅτι εἰ λήψονται ἀποδιδράσκοντα, τὴν δίκην ἐπιθήσοιεν. ἐντεῦθεν ἐπεὶ ἔγνωσαν οἱ Ἡρακλεῶται ὅτι ἐκπλεῖν δεδογμένον εἰή καὶ Ξενοφῶν αὐτὸσ ἐπεψηφικὼσ εἰή, τὰ μὲν πλοῖα πέμπουσι, τὰ δὲ χρήματα ἃ ὑπέσχοντο Τιμασίωνι καὶ Θώρακι ἐψευσμένοι ἦσαν τῆσ μισθοφορᾶσ.

ἐνταῦθα δὲ ἐκπεπληγμένοι ἦσαν καὶ ἐδεδίεσαν τὴν στρατιὰν οἱ τὴν μισθοφορὰν ὑπεσχημένοι.

παραλαβόντεσ οὖν οὗτοι καὶ τοὺσ ἄλλουσ στρατηγοὺσ οἷσ ἀνεκεκοίνωντο ἃ πρόσθεν ἔπραττον, πάντεσ δ’ ἦσαν πλὴν Νέωνοσ τοῦ Ἀσιναίου, ὃσ Χειρισόφῳ ὑπεστρατήγει, Χειρίσοφοσ δὲ οὔπω παρῆν, ἔρχονται πρὸσ Ξενοφῶντα, καὶ λέγουσιν ὅτι μεταμέλοι αὐτοῖσ, καὶ δοκοίη κράτιστον εἶναι πλεῖν εἰσ Φᾶσιν, ἐπεὶ πλοῖα ἔστι, καὶ κατασχεῖν τὴν Φασιανῶν χώραν. αἰήτου δὲ ὑιδοῦσ ἐτύγχανε βασιλεύων αὐτῶν.

Ξενοφῶν δὲ ἀπεκρίνατο ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων εἴποι εἰσ τὴν στρατιάν· ὑμεῖσ δὲ ξυλλέξαντεσ, ἔφη, εἰ βούλεσθε, λέγετε. ἐνταῦθα ἀποδείκνυται Τιμασίων ὁ Δαρδανεὺσ γνώμην οὐκ ἐκκλησιάζειν ἀλλὰ τοὺσ αὑτοῦ ἕκαστον λοχαγοὺσ πρῶτον πειρᾶσθαι πείθειν. καὶ ἀπελθόντεσ ταῦτ’ ἐποίουν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION