헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί5́5́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ε, chapter 5)

διὰ ταύτησ τῆσ χώρασ οἱ Ἕλληνεσ, διά τε τῆσ πολεμίασ καὶ τῆσ φιλίασ, ἐπορεύθησαν ὀκτὼ σταθμούσ, καὶ ἀφικνοῦνται εἰσ Χάλυβασ. οὗτοι ὀλίγοι τε ἦσαν καὶ ὑπήκοοι τῶν Μοσσυνοίκων, καὶ ὁ βίοσ ἦν τοῖσ πλείστοισ αὐτῶν ἀπὸ σιδηρείασ. ἐντεῦθεν ἀφικνοῦνται εἰσ Τιβαρηνούσ.

ἡ δὲ τῶν Τιβαρηνῶν χώρα πολὺ ἦν πεδινωτέρα καὶ χωρία εἶχεν ἐπὶ θαλάττῃ ἧττον ἐρυμνά. καὶ οἱ στρατηγοὶ ἔχρῃζον πρὸσ τὰ χωρία προσβάλλειν καὶ τὴν στρατιὰν ὀνηθῆναί τι, καὶ τὰ ξένια ἃ ἧκε παρὰ Τιβαρηνῶν οὐκ ἐδέχοντο, ἀλλ’ ἐπιμεῖναι κελεύσαντεσ ἔστε βουλεύσαιντο ἐθύοντο. καὶ πολλὰ καταθυσάντων τέλοσ ἀπεδείξαντο οἱ μάντεισ πάντεσ γνώμην ὅτι οὐδαμῇ προσίοιντο οἱ θεοὶ τὸν πόλεμον.

ἐντεῦθεν δὴ τὰ ξένια ἐδέξαντο, καὶ ὡσ διὰ φιλίασ πορευόμενοι δύο ἡμέρασ ἀφίκοντο εἰσ Κοτύωρα πόλιν Ἑλληνίδα, Σινωπέων ἄποικον, οὖσαν δ’ ἐν τῇ Τιβαρηνῶν χώρᾳ. μέχρι ἐνταῦθα ἐπέζευσεν ἡ στρατιά.

πλῆθοσ τῆσ καταβάσεωσ τῆσ ὁδοῦ ἀπὸ τῆσ ἐν Βαβυλῶνι μάχησ ἄχρι εἰσ Κοτύωρα σταθμοὶ ἑκατὸν εἴκοσι δύο, παρασάγγαι ἑξακόσιοι καὶ εἴκοσι, στάδιοι μύριοι καὶ ὀκτακισχίλιοι καὶ ἑξακόσιοι, χρόνου πλῆθοσ ὀκτὼ μῆνεσ. ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρασ τετταράκοντα πέντε.

ἐν δὲ ταύταισ πρῶτον μὲν τοῖσ θεοῖσ ἔθυσαν, καὶ πομπὰσ ἐποίησαν κατὰ ἔθνοσ ἕκαστοι τῶν Ἑλλήνων καὶ ἀγῶνασ γυμνικούσ. τὰ δ’ ἐπιτήδει’ ἐλάμβανον τὰ μὲν ἐκ τῆσ Παφλαγονίασ, τὰ δ’ ἐκ τῶν χωρίων τῶν Κοτυωριτῶν·

οὐ γὰρ παρεῖχον ἀγοράν, οὐδ’ εἰσ τὸ τεῖχοσ τοὺσ ἀσθενοῦντασ ἐδέχοντο. ἐν τούτῳ ἔρχονται ἐκ Σινώπησ πρέσβεισ, φοβούμενοι περὶ τῶν Κοτυωριτῶν τῆσ τε πόλεωσ ἦν γὰρ ἐκείνων καὶ φόρον ἐκείνοισ ἔφερον καὶ περὶ τῆσ χώρασ, ὅτι ἤκουον δῃουμένην.

καὶ ἐλθόντεσ εἰσ τὸ στρατόπεδον ἔλεγον· προηγόρει δὲ Ἑκατώνυμοσ δεινὸσ νομιζόμενοσ εἶναι λέγειν· ἔπεμψεν ἡμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ στρατιῶται, ἡ τῶν Σινωπέων πόλισ ἐπαινέσοντάσ τε ὑμᾶσ ὅτι νικᾶτε Ἕλληνεσ ὄντεσ βαρβάρουσ, ἔπειτα δὲ καὶ ξυνησθησομένουσ ὅτι διὰ πολλῶν τε καὶ δεινῶν, ὡσ ἡμεῖσ ἠκούσαμεν, πραγμάτων σεσωσμένοι πάρεστε.

ἀξιοῦμεν δὲ Ἕλληνεσ ὄντεσ καὶ αὐτοὶ ὑφ’ ὑμῶν ὄντων Ἑλλήνων ἀγαθὸν μέν τι πάσχειν, κακὸν δὲ μηδέν·

οὐδὲ γὰρ ἡμεῖσ ὑμᾶσ οὐδὲν πώποτε ὑπήρξαμεν κακῶσ ποιοῦντεσ. Κοτυωρῖται δὲ οὗτοι εἰσὶ μὲν ἡμέτεροι ἄποικοι, καὶ τὴν χώραν ἡμεῖσ αὐτοῖσ ταύτην παραδεδώκαμεν βαρβάρουσ ἀφελόμενοι·

διὸ καὶ δασμὸν ἡμῖν φέρουσιν οὗτοι τεταγμένον καὶ Κερασούντιοι καὶ Τραπεζούντιοι· ὥστε ὅ τι ἂν τούτουσ κακὸν ποιήσητε ἡ Σινωπέων πόλισ νομίζει πάσχειν. νῦν δὲ ἀκούομεν ὑμᾶσ εἴσ τε τὴν πόλιν βίᾳ παρεληλυθότασ ἐνίουσ σκηνοῦν ἐν ταῖσ οἰκίαισ καὶ ἐκ τῶν χωρίων βίᾳ λαμβάνειν ὧν ἂν δέησθε οὐ πείθοντασ.

ταῦτ’ οὖν οὐκ ἀξιοῦμεν·

εἰ δὲ ταῦτα ποιήσετε, ἀνάγκη ἡμῖν καὶ Κορύλαν καὶ Παφλαγόνασ καὶ ἄλλον ὅντινα ἂν δυνώμεθα φίλον ποιεῖσθαι. πρὸσ ταῦτα ἀναστὰσ Ξενοφῶν ὑπὲρ τῶν στρατιωτῶν εἶπεν·

ἡμεῖσ δέ, ὦ ἄνδρεσ Σινωπεῖσ, ἥκομεν ἀγαπῶντεσ ὅτι τὰ σώματα διεσωσάμεθα καὶ τὰ ὅπλα· οὐ γὰρ ἦν δυνατὸν ἅμα τε χρήματα ἄγειν καὶ φέρειν καὶ τοῖσ πολεμίοισ μάχεσθαι. καὶ νῦν ἐπεὶ εἰσ τὰσ Ἑλληνίδασ πόλεισ ἤλθομεν, ἐν Τραπεζοῦντι μὲν παρεῖχον γὰρ ἡμῖν ἀγοράν ὠνούμενοι εἴχομεν τὰ ἐπιτήδεια, καὶ ἀνθ’ ὧν ἐτίμησαν ἡμᾶσ καὶ ξένια ἔδωκαν τῇ στρατιᾷ, ἀντετιμῶμεν αὐτούσ, καὶ εἴ τισ αὐτοῖσ φίλοσ ἦν τῶν βαρβάρων, τούτων ἀπειχόμεθα·

τοὺσ δὲ πολεμίουσ αὐτῶν ἐφ’ οὓσ αὐτοὶ ἡγοῖντο κακῶσ ἐποιοῦμεν ὅσον ἐδυνάμεθα. ἐρωτᾶτε δὲ αὐτοὺσ ὁποίων τινῶν ἡμῶν ἔτυχον·

πάρεισι γὰρ ἐνθάδε οὓσ ἡμῖν ἡγεμόνασ διὰ φιλίαν ἡ πόλισ ξυνέπεμψεν. ὅποι δ’ ἂν ἐλθόντεσ ἀγορὰν μὴ ἔχωμεν, ἄν τε εἰσ βάρβαρον γῆν ἄν τε εἰσ Ἑλληνίδα, οὐχ ὕβρει ἀλλὰ ἀνάγκῃ λαμβάνομεν τὰ ἐπιτήδεια.

καὶ Καρδούχουσ καὶ Ταόχουσ καὶ Χαλδαίουσ καίπερ βασιλέωσ οὐχ ὑπηκόουσ ὄντασ ὅμωσ καὶ μάλα φοβεροὺσ ὄντασ πολεμίουσ ἐκτησάμεθα διὰ τὸ ἀνάγκην εἶναι λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια, ἐπεὶ ἀγορὰν οὐ παρεῖχον.

Μάκρωνασ δὲ καίπερ βαρβάρουσ ὄντασ, ἐπεὶ ἀγορὰν οἱάν ἐδύναντο παρεῖχον, φίλουσ τε ἐνομίζομεν εἶναι καὶ βίᾳ οὐδὲν ἐλαμβάνομεν τῶν ἐκείνων.

Κοτυωρίτασ δέ, οὓσ ὑμετέρουσ φατὲ εἶναι, εἴ τι αὐτῶν εἰλήφαμεν, αὐτοὶ αἴτιοί εἰσιν·

οὐ γὰρ ὡσ φίλοι προσεφέροντο ἡμῖν, ἀλλὰ κλείσαντεσ τὰσ πύλασ οὔτε εἴσω ἐδέχοντο οὔτε ἔξω ἀγορὰν ἔπεμπον· ᾐτιῶντο δὲ τὸν παρ’ ὑμῶν ἁρμοστὴν τούτων αἴτιον εἶναι. ὃ δὲ λέγεισ βίᾳ παρελθόντασ σκηνοῦν, ἡμεῖσ ἠξιοῦμεν τοὺσ κάμνοντασ εἰσ τὰσ στέγασ δέξασθαι·

ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνέῳγον τὰσ πύλασ, ᾗ ἡμᾶσ ἐδέχετο αὐτὸ τὸ χωρίον ταύτῃ εἰσελθόντεσ ἄλλο μὲν οὐδὲν βίαιον ἐποιήσαμεν, σκηνοῦσι δ’ ἐν ταῖσ στέγαισ οἱ κάμνοντεσ τὰ αὑτῶν δαπανῶντεσ, καὶ τὰσ πύλασ φρουροῦμεν, ὅπωσ μὴ ἐπὶ τῷ ὑμετέρῳ ἁρμοστῇ ὦσιν οἱ κάμνοντεσ ἡμῶν, ἀλλ’ ἐφ’ ἡμῖν ᾖ κομίσασθαι ὅταν βουλώμεθα. οἱ δὲ ἄλλοι, ὡσ ὁρᾶτε, σκηνοῦμεν ὑπαίθριοι ἐν τῇ τάξει, παρεσκευασμένοι, ἂν μέν τισ εὖ ποιῇ, ἀντ’ εὖ ποιεῖν, ἂν δὲ κακῶσ, ἀλέξασθαι.

ἃ δὲ ἠπείλησασ ὡσ, ἢν ὑμῖν δοκῇ, Κορύλαν καὶ Παφλαγόνασ ξυμμάχουσ ποιήσεσθε ἐφ’ ἡμᾶσ, ἡμεῖσ δέ, ἢν μὲν ἀνάγκη ᾖ, πολεμήσομεν καὶ ἀμφοτέροισ·

ἤδη γὰρ καὶ ἄλλοισ πολλαπλασίοισ ὑμῶν ἐπολεμήσαμεν· ἀκούομεν δὲ αὐτὸν καὶ ἐπιθυμεῖν τῆσ ὑμετέρασ πόλεωσ καὶ χωρίων τῶν ἐπιθαλαττίων, πειρασόμεθα ξυμπράττοντεσ αὐτῷ ὧν ἐπιθυμεῖ φίλοι γίγνεσθαι.

ἐκ τούτου μάλα μὲν δῆλοι ἦσαν οἱ ξυμπρέσβεισ τῷ Ἑκατωνύμῳ χαλεπαίνοντεσ τοῖσ εἰρημένοισ, παρελθὼν δ’ αὐτῶν ἄλλοσ εἶπεν ὅτι οὐ πόλεμον ποιησόμενοι ἥκοιεν ἀλλὰ ἐπιδείξοντεσ ὅτι φίλοι εἰσί.

καὶ ξενίοισ, ἢν μὲν ἔλθητε πρὸσ τὴν Σινωπέων πόλιν, ἐκεῖ δεξόμεθα, νῦν δὲ τοὺσ ἐνθάδε κελεύσομεν διδόναι ἃ δύνανται· ὁρῶμεν γὰρ πάντα ἀληθῆ ὄντα ἃ λέγετε. ἐκ τούτου ξένιά τε ἔπεμπον οἱ Κοτυωρῖται καὶ οἱ στρατηγοὶ τῶν Ἑλλήνων ἐξένιζον τοὺσ τῶν Σινωπέων πρέσβεισ, καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ πολλά τε καὶ φιλικὰ διελέγοντο τά τε ἄλλα καὶ περὶ τῆσ λοιπῆσ πορείασ ἀνεπυνθάνοντο ὧν ἑκάτεροι ἐδέοντο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ε, chapter 5

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ε, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION