헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί3́2́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Γ, chapter 2)

ἐπεὶ δὲ ᾕρηντο, ἡμέρα τε σχεδὸν ὑπέφαινε καὶ εἰσ τὸ μέσον ἧκον οἱ ἄρχοντεσ, καὶ ἔδοξεν αὐτοῖσ προφυλακὰσ καταστήσαντασ συγκαλεῖν τοὺσ στρατιώτασ. ἐπεὶ δὲ καὶ οἱ ἄλλοι στρατιῶται συνῆλθον, ἀνέστη πρῶτοσ μὲν Χειρίσοφοσ ὁ Λακεδαιμόνιοσ καὶ ἔλεξεν ὧδε. ἄνδρεσ στρατιῶται, χαλεπὰ μὲν τὰ παρόντα, ὁπότε ἀνδρῶν στρατηγῶν τοιούτων στερόμεθα καὶ λοχαγῶν καὶ στρατιωτῶν, πρὸσ δ’ ἔτι καὶ οἱ ἀμφὶ Ἀριαῖον οἱ πρόσθεν σύμμαχοι ὄντεσ προδεδώκασιν ἡμᾶσ·

ὅμωσ δὲ δεῖ ἐκ τῶν παρόντων ἄνδρασ ἀγαθοὺσ τελέθειν καὶ μὴ ὑφίεσθαι, ἀλλὰ πειρᾶσθαι ὅπωσ, ἢν μὲν δυνώμεθα, καλῶσ νικῶντεσ σῳζώμεθα·

εἰ δὲ μή, ἀλλὰ καλῶσ γε ἀποθνῄσκωμεν, ὑποχείριοι δὲ μηδέποτε γενώμεθα ζῶντεσ τοῖσ πολεμίοισ. οἰόμαι γὰρ ἂν ἡμᾶσ τοιαῦτα παθεῖν οἱᾶ τοὺσ ἐχθροὺσ οἱ θεοὶ ποιήσειαν. ἐπὶ τούτῳ Κλεάνωρ ὁ Ὀρχομένιοσ ἀνέστη καὶ ἔλεξεν ὧδε.

ἀλλ’ ὁρᾶτε μέν, ὦ ἄνδρεσ, τὴν βασιλέωσ ἐπιορκίαν καὶ ἀσέβειαν, ὁρᾶτε δὲ τὴν Τισσαφέρνουσ ἀπιστίαν, ὅστισ λέγων ὡσ γείτων τε εἰή τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ περὶ πλείστου ἂν ποιήσαιτο σῶσαι ἡμᾶσ, καὶ ἐπὶ τούτοισ αὐτὸσ ὀμόσασ ἡμῖν, αὐτὸσ δεξιὰσ δούσ, αὐτὸσ ἐξαπατήσασ συνέλαβε τοὺσ στρατηγούσ, καὶ οὐδὲ Δία ξένιον ᾐδέσθη, ἀλλὰ Κλεάρχῳ καὶ ὁμοτράπεζοσ γενόμενοσ αὐτοῖσ τούτοισ ἐξαπατήσασ τοὺσ ἄνδρασ ἀπολώλεκεν. Ἀριαῖοσ δέ, ὃν ἡμεῖσ ἠθέλομεν βασιλέα καθιστάναι, καὶ ἐδώκαμεν καὶ ἐλάβομεν πιστὰ μὴ προδώσειν ἀλλήλουσ, καὶ οὗτοσ οὔτε τοὺσ θεοὺσ δείσασ οὔτε Κῦρον τεθνηκότα αἰδεσθείσ, τιμώμενοσ μάλιστα ὑπὸ Κύρου ζῶντοσ νῦν πρὸσ τοὺσ ἐκείνου ἐχθίστουσ ἀποστὰσ ἡμᾶσ τοὺσ Κύρου φίλουσ κακῶσ ποιεῖν πειρᾶται.

ἀλλὰ τούτουσ μὲν οἱ θεοὶ ἀποτείσαιντο·

ἡμᾶσ δὲ δεῖ ταῦτα ὁρῶντασ μήποτε ἐξαπατηθῆναι ἔτι ὑπὸ τούτων, ἀλλὰ μαχομένουσ ὡσ ἂν δυνώμεθα κράτιστα τοῦτο ὅ τι ἂν δοκῇ τοῖσ θεοῖσ πάσχειν. ἐκ τούτου Ξενοφῶν ἀνίσταται ἐσταλμένοσ ἐπὶ πόλεμον ὡσ ἐδύνατο κάλλιστα, νομίζων, εἴτε νίκην διδοῖεν οἱ θεοί, τὸν κάλλιστον κόσμον τῷ νικᾶν πρέπειν, εἴτε τελευτᾶν δέοι, ὀρθῶσ ἔχειν τῶν καλλίστων ἑαυτὸν ἀξιώσαντα ἐν τούτοισ τῆσ τελευτῆσ τυγχάνειν·

τοῦ λόγου δὲ ἤρχετο ὧδε. τὴν μὲν τῶν βαρβάρων ἐπιορκίαν τε καὶ ἀπιστίαν λέγει μὲν Κλεάνωρ, ἐπίστασθε δὲ καὶ ὑμεῖσ οἶμαι.

εἰ μὲν οὖν βουλόμεθα πάλιν αὐτοῖσ διὰ φιλίασ ἰέναι, ἀνάγκη ἡμᾶσ πολλὴν ἀθυμίαν ἔχειν, ὁρῶντασ καὶ τοὺσ στρατηγούσ, οἳ διὰ πίστεωσ αὐτοῖσ ἑαυτοὺσ ἐνεχείρισαν, οἱᾶ πεπόνθασιν· εἰ μέντοι διανοούμεθα σὺν τοῖσ ὅπλοισ ὧν τε πεποιήκασι δίκην ἐπιθεῖναι αὐτοῖσ καὶ τὸ λοιπὸν διὰ παντὸσ πολέμου αὐτοῖσ ἰέναι, σὺν τοῖσ θεοῖσ πολλαὶ ἡμῖν καὶ καλαὶ ἐλπίδεσ εἰσὶ σωτηρίασ. τοῦτο δὲ λέγοντοσ αὐτοῦ πτάρνυταί τισ·

ἀκούσαντεσ δ’ οἱ στρατιῶται πάντεσ μιᾷ ὁρμῇ προσεκύνησαν τὸν θεόν, καὶ ὁ Ξενοφῶν εἶπε· δοκεῖ μοι, ὦ ἄνδρεσ, ἐπεὶ περὶ σωτηρίασ ἡμῶν λεγόντων οἰωνὸσ τοῦ Διὸσ τοῦ σωτῆροσ ἐφάνη, εὔξασθαι τῷ θεῷ τούτῳ θύσειν σωτήρια ὅπου ἂν πρῶτον εἰσ φιλίαν χώραν ἀφικώμεθα, συνεπεύξασθαι δὲ καὶ τοῖσ ἄλλοισ θεοῖσ θύσειν κατὰ δύναμιν. καὶ ὅτῳ δοκεῖ ταῦτ’, ἔφη, ἀνατεινάτω τὴν χεῖρα. καὶ ἀνέτειναν ἅπαντεσ. ἐκ τούτου ηὔξαντο καὶ ἐπαιάνισαν. ἐπεὶ δὲ τὰ τῶν θεῶν καλῶσ εἶχεν, ἤρχετο πάλιν ὧδε. ἐτύγχανον λέγων ὅτι πολλαὶ καὶ καλαὶ ἐλπίδεσ ἡμῖν εἰε͂ν σωτηρίασ.

πρῶτον μὲν γὰρ ἡμεῖσ μὲν ἐμπεδοῦμεν τοὺσ τῶν θεῶν ὁρ́κουσ, οἱ δὲ πολέμιοι ἐπιωρκήκασί τε καὶ τὰσ σπονδὰσ παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ λελύκασιν. οὕτω δ’ ἐχόντων εἰκὸσ τοῖσ μὲν πολεμίοισ ἐναντίουσ εἶναι τοὺσ θεούσ, ἡμῖν δὲ συμμάχουσ, οἵπερ ἱκανοί εἰσι καὶ τοὺσ μεγάλουσ ταχὺ μικροὺσ ποιεῖν καὶ τοὺσ μικροὺσ κἂν ἐν δεινοῖσ ὦσι σῴζειν εὐπετῶσ, ὅταν βούλωνται. ἔπειτα δὲ ἀναμνήσω γὰρ ὑμᾶσ καὶ τοὺσ τῶν προγόνων τῶν ἡμετέρων κινδύνουσ, ἵνα εἰδῆτε ὡσ ἀγαθοῖσ τε ὑμῖν προσήκει εἶναι σῴζονταί τε σὺν τοῖσ θεοῖσ καὶ ἐκ πάνυ δεινῶν οἱ ἀγαθοί.

ἐλθόντων μὲν γὰρ Περσῶν καὶ τῶν σὺν αὐτοῖσ παμπληθεῖ στόλῳ ὡσ ἀφανιούντων τὰσ Ἀθήνασ, ὑποστῆναι αὐτοὶ Ἀθηναῖοι τολμήσαντεσ ἐνίκησαν αὐτούσ. καὶ εὐξάμενοι τῇ Ἀρτέμιδι ὁπόσουσ κατακάνοιεν τῶν πολεμίων τοσαύτασ χιμαίρασ καταθύσειν τῇ θεῷ, ἐπεὶ οὐκ εἶχον ἱκανὰσ εὑρεῖν, ἔδοξεν αὐτοῖσ κατ’ ἐνιαυτὸν πεντακοσίασ θύειν, καὶ ἔτι νῦν ἀποθύουσιν.

ἔπειτα ὅτε Ξέρξησ ὕστερον ἀγείρασ τὴν ἀναρίθμητον στρατιὰν ἦλθεν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, καὶ τότε ἐνίκων οἱ ἡμέτεροι πρόγονοι τοὺσ τούτων προγόνουσ καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν.

ὧν ἔστι μὲν τεκμήρια ὁρᾶν τὰ τρόπαια, μέγιστον δὲ μαρτύριον ἡ ἐλευθερία τῶν πόλεων ἐν αἷσ ὑμεῖσ ἐγένεσθε καὶ ἐτράφητε· οὐδένα γὰρ ἄνθρωπον δεσπότην ἀλλὰ τοὺσ θεοὺσ προσκυνεῖτε. τοιούτων μέν ἐστε προγόνων.

οὐ μὲν δὴ τοῦτό γε ἐρῶ ὡσ ὑμεῖσ καταισχύνετε αὐτούσ· ἀλλ’ οὐ πολλαὶ ἡμέραι ἀφ’ οὗ ἀντιταξάμενοι τούτοισ τοῖσ ἐκείνων ἐκγόνοισ πολλαπλασίουσ ὑμῶν αὐτῶν ἐνικᾶτε σὺν τοῖσ θεοῖσ. καὶ τότε μὲν δὴ περὶ τῆσ Κύρου βασιλείασ ἄνδρεσ ἦτε ἀγαθοί·

νῦν δ’ ὁπότε περὶ τῆσ ὑμετέρασ σωτηρίασ ὁ ἀγών ἐστι, πολὺ δήπου ὑμᾶσ προσήκει καὶ ἀμείνονασ καὶ προθυμοτέρουσ εἶναι. ἀλλὰ μὴν καὶ θαρραλεωτέρουσ νῦν πρέπει εἶναι πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ.

τότε μὲν γὰρ ἄπειροι ὄντεσ αὐτῶν τὸ δὲ πλῆθοσ ἄμετρον ὁρῶντεσ, ὅμωσ ἐτολμήσατε σὺν τῷ πατρῴῳ φρονήματι ἰέναι εἰσ αὐτούσ· νῦν δὲ ὁπότε καὶ πεῖραν ἤδη ἔχετε αὐτῶν ὅτι οὐ θέλουσι καὶ πολλαπλάσιοι ὄντεσ μὴ δέχεσθαι ὑμᾶσ, τί ἔτι ὑμῖν προσήκει τούτουσ φοβεῖσθαι; μηδὲ μέντοι τοῦτο μεῖον δόξητε ἔχειν ὅτι οἱ Κύρειοι πρόσθεν σὺν ἡμῖν ταττόμενοι νῦν ἀφεστήκασιν.

ἔτι γὰρ οὗτοι κακίονέσ εἰσι τῶν ὑφ’ ἡμῶν ἡττημένων· ἔφυγον γοῦν πρὸσ ἐκείνουσ καταλιπόντεσ ἡμᾶσ. τοὺσ δ’ ἐθέλοντασ φυγῆσ ἄρχειν πολὺ κρεῖττον σὺν τοῖσ πολεμίοισ ταττομένουσ ἢ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ τάξει ὁρᾶν. εἰ δέ τισ ὑμῶν ἀθυμεῖ ὅτι ἡμῖν μὲν οὐκ εἰσὶν ἱππεῖσ, τοῖσ δὲ πολεμίοισ πολλοὶ πάρεισιν, ἐνθυμήθητε ὅτι οἱ μύριοι ἱππεῖσ οὐδὲν ἄλλο ἢ μύριοί εἰσιν ἄνθρωποι·

ὑπὸ μὲν γὰρ ἵππου ἐν μάχῃ οὐδεὶσ πώποτε οὔτε δηχθεὶσ οὔτε λακτισθεὶσ ἀπέθανεν, οἱ δὲ ἄνδρεσ εἰσὶν οἱ ποιοῦντεσ ὅ τι ἂν ἐν ταῖσ μάχαισ γίγνηται. οὐκοῦν τῶν ἱππέων πολὺ ἡμεῖσ ἐπ’ ἀσφαλεστέρου ὀχήματόσ ἐσμεν·

οἱ μὲν γὰρ ἐφ’ ἵππων κρέμανται φοβούμενοι οὐχ ἡμᾶσ μόνον ἀλλὰ καὶ τὸ καταπεσεῖν· ἡμεῖσ δ’ ἐπὶ γῆσ βεβηκότεσ πολὺ μὲν ἰσχυρότερον παίσομεν, ἤν τισ προσίῃ, πολὺ δὲ μᾶλλον ὅτου ἂν βουλώμεθα τευξόμεθα. ἑνὶ δὲ μόνῳ προέχουσιν οἱ ἱππεῖσ ἡμᾶσ· φεύγειν αὐτοῖσ ἀσφαλέστερόν ἐστιν ἢ ἡμῖν. εἰ δὲ δὴ τὰσ μὲν μάχασ θαρρεῖτε, ὅτι δὲ οὐκέτι ὑμῖν Τισσαφέρνησ ἡγήσεται οὐδὲ βασιλεὺσ ἀγορὰν παρέξει, τοῦτο ἄχθεσθε, σκέψασθε πότερον κρεῖττον Τισσαφέρνην ἡγεμόνα ἔχειν, ὃσ ἐπιβουλεύων ἡμῖν φανερόσ ἐστιν, ἢ οὓσ ἂν ἡμεῖσ ἄνδρασ λαβόντεσ ἡγεῖσθαι κελεύωμεν, οἳ εἴσονται ὅτι, ἤν τι περὶ ἡμᾶσ ἁμαρτάνωσι, περὶ τὰσ ἑαυτῶν ψυχὰσ καὶ σώματα ἁμαρτήσονται.

τὰ δὲ ἐπιτήδεια πότερον ὠνεῖσθαι κρεῖττον ἐκ τῆσ ἀγορᾶσ ἧσ οὗτοι παρεῖχον μικρὰ μέτρα πολλοῦ ἀργυρίου, μηδὲ τοῦτο ἔτι ἔχοντασ, ἢ αὐτοὺσ λαμβάνειν ἤνπερ κρατῶμεν, μέτρῳ χρωμένουσ ὁπόσῳ ἂν ἕκαστοσ βούληται.

εἰ δὲ ταῦτα μὲν γιγνώσκετε ὅτι κρείττονα, τοὺσ δὲ ποταμοὺσ ἄπορον νομίζετε εἶναι καὶ μεγάλωσ ἡγεῖσθε ἐξαπατηθῆναι διαβάντεσ, σκέψασθε εἰ ἄρα τοῦτο καὶ μωρότατον πεποιήκασιν οἱ βάρβαροι.

πάντεσ γὰρ ποταμοί, ἢν καὶ πρόσω τῶν πηγῶν ἄποροι ὦσι, προσιοῦσι πρὸσ τὰσ πηγὰσ διαβατοὶ γίγνονται οὐδὲ τὸ γόνυ βρέχοντεσ. εἰ δὲ μήθ’ οἱ ποταμοὶ διήσουσιν ἡγεμών τε μηδεὶσ ἡμῖν φανεῖται, οὐδ’ ὣσ ἡμῖν γε ἀθυμητέον.

ἐπιστάμεθα γὰρ Μυσούσ, οὓσ οὐκ ἂν ἡμῶν φαίημεν βελτίουσ εἶναι, ὅτι βασιλέωσ ἄκοντοσ ἐν βασιλέωσ χώρᾳ πολλάσ τε καὶ εὐδαίμονασ καὶ μεγάλασ πόλεισ οἰκοῦσιν, ἐπιστάμεθα δὲ Πισίδασ ὡσαύτωσ, Λυκάονασ δὲ καὶ αὐτοὶ εἴδομεν ὅτι ἐν τοῖσ πεδίοισ τὰ ἐρυμνὰ καταλαβόντεσ τὴν τούτων χώραν καρποῦνται· καὶ ἡμᾶσ δ’ ἂν ἔφην ἔγωγε χρῆναι μήπω φανεροὺσ εἶναι οἴκαδε ὡρμημένουσ, ἀλλὰ κατασκευάζεσθαι ὡσ αὐτοῦ οἰκήσοντασ.

οἶδα γὰρ ὅτι καὶ Μυσοῖσ βασιλεὺσ πολλοὺσ μὲν ἡγεμόνασ ἂν δοίη, πολλοὺσ δ’ ἂν ὁμήρουσ τοῦ ἀδόλωσ ἐκπέμψειν, καὶ ὁδοποιήσειέ γ’ ἂν αὐτοῖσ καὶ εἰ σὺν τεθρίπποισ βούλοιντο ἀπιέναι. καὶ ἡμῖν γ’ ἂν οἶδ’ ὅτι τρισάσμενοσ ταῦτ’ ἐποίει, εἰ ἑώρα ἡμᾶσ μένειν κατασκευαζομένουσ. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μή, ἂν ἅπαξ μάθωμεν ἀργοὶ ζῆν καὶ ἐν ἀφθόνοισ βιοτεύειν, καὶ Μήδων δὲ καὶ Περσῶν καλαῖσ καὶ μεγάλαισ γυναιξὶ καὶ παρθένοισ ὁμιλεῖν, μὴ ὥσπερ οἱ λωτοφάγοι ἐπιλαθώμεθα τῆσ οἴκαδε ὁδοῦ.

δοκεῖ οὖν μοι εἰκὸσ καὶ δίκαιον εἶναι πρῶτον εἰσ τὴν Ἑλλάδα καὶ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ πειρᾶσθαι ἀφικνεῖσθαι καὶ ἐπιδεῖξαι τοῖσ Ἕλλησιν ὅτι ἑκόντεσ πένονται, ἐξὸν αὐτοῖσ τοὺσ νῦν οἴκοι σκληρῶσ ἐκεῖ πολιτεύοντασ ἐνθάδε κομισαμένουσ πλουσίουσ ὁρᾶν.

ἀλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρεσ, πάντα ταῦτα τἀγαθὰ δῆλον ὅτι τῶν κρατούντων ἐστί· τοῦτο δὴ δεῖ λέγειν, ὅπωσ ἂν πορευοίμεθά τε ὡσ ἀσφαλέστατα καὶ εἰ μάχεσθαι δέοι ὡσ κράτιστα μαχοίμεθα.

πρῶτον μὲν τοίνυν, ἔφη, δοκεῖ μοι κατακαῦσαι τὰσ ἁμάξασ ἃσ ἔχομεν, ἵνα μὴ τὰ ζεύγη ἡμῶν στρατηγῇ, ἀλλὰ πορευώμεθα ὅπῃ ἂν τῇ στρατιᾷ συμφέρῃ· ἔπειτα καὶ τὰσ σκηνὰσ συγκατακαῦσαι. αὗται γὰρ αὖ ὄχλον μὲν παρέχουσιν ἄγειν, συνωφελοῦσι δ’ οὐδὲν οὔτε εἰσ τὸ μάχεσθαι οὔτ’ εἰσ τὸ τὰ ἐπιτήδεια ἔχειν. ἔτι δὲ καὶ τῶν ἄλλων σκευῶν τὰ περιττὰ ἀπαλλάξωμεν πλὴν ὅσα πολέμου ἕνεκεν ἢ σίτων ἢ ποτῶν ἔχομεν, ἵνα ὡσ πλεῖστοι μὲν ἡμῶν ἐν τοῖσ ὅπλοισ ὦσιν, ὡσ ἐλάχιστοι δὲ σκευοφορῶσι.

κρατουμένων μὲν γὰρ ἐπίστασθε ὅτι πάντα ἀλλότρια· ἢν δὲ κρατῶμεν, καὶ τοὺσ πολεμίουσ δεῖ σκευοφόρουσ ἡμετέρουσ νομίζειν. λοιπόν μοι εἰπεῖν ὅπερ καὶ μέγιστον νομίζω εἶναι.

ὁρᾶτε γὰρ καὶ τοὺσ πολεμίουσ ὅτι οὐ πρόσθεν ἐξενεγκεῖν ἐτόλμησαν πρὸσ ἡμᾶσ πόλεμον πρὶν τοὺσ στρατηγοὺσ ἡμῶν συνέλαβον, νομίζοντεσ ὄντων μὲν τῶν ἀρχόντων καὶ ἡμῶν πειθομένων ἱκανοὺσ εἶναι ἡμᾶσ περιγενέσθαι τῷ πολέμῳ, λαβόντεσ δὲ τοὺσ ἄρχοντασ ἀναρχίᾳ ἂν καὶ ἀταξίᾳ ἐνόμιζον ἡμᾶσ ἀπολέσθαι. δεῖ οὖν πολὺ μὲν τοὺσ ἄρχοντασ ἐπιμελεστέρουσ γενέσθαι τοὺσ νῦν τῶν πρόσθεν, πολὺ δὲ τοὺσ ἀρχομένουσ εὐτακτοτέρουσ καὶ πειθομένουσ μᾶλλον τοῖσ ἄρχουσι νῦν ἢ πρόσθεν·

ἢν δέ τισ ἀπειθῇ, ἢν ψηφίσασθαι τὸν ἀεὶ ὑμῶν ἐντυγχάνοντα σὺν τῷ ἄρχοντι κολάζειν·

οὕτωσ οἱ πολέμιοι πλεῖστον ἐψευσμένοι ἔσονται· τῇδε γὰρ τῇ ἡμέρᾳ μυρίουσ ὄψονται ἀνθ’ ἑνὸσ Κλεάρχουσ τοὺσ οὐδενὶ ἐπιτρέψοντασ κακῷ εἶναι. ἀλλὰ γὰρ καὶ περαίνειν ἤδη ὡρ́α·

ἴσωσ γὰρ οἱ πολέμιοι αὐτίκα παρέσονται. ὅτῳ οὖν ταῦτα δοκεῖ καλῶσ ἔχειν, ἐπικυρωσάτω ὡσ τάχιστα, ἵνα ἔργῳ περαίνηται. εἰ δέ τι ἄλλο βέλτιον ἢ ταύτῃ, τολμάτω καὶ ὁ ἰδιώτησ διδάσκειν· πάντεσ γὰρ κοινῆσ σωτηρίασ δεόμεθα. μετὰ ταῦτα Χειρίσοφοσ εἶπεν·

ἀλλ’ εἰ μέν τινοσ ἄλλου δεῖ πρὸσ τούτοισ οἷσ λέγει Ξενοφῶν, καὶ αὐτίκα ἐξέσται ποιεῖν· ἃ δὲ νῦν εἴρηκε δοκεῖ μοι ὡσ τάχιστα ψηφίσασθαι ἄριστον εἶναι· καὶ ὅτῳ δοκεῖ ταῦτα, ἀνατεινάτω τὴν χεῖρα. ἀνέτειναν πάντεσ.

ἀναστὰσ δὲ πάλιν εἶπε Ξενοφῶν· ὦ ἄνδρεσ, ἀκούσατε ὧν προσδοκεῖ μοι. δῆλον ὅτι πορεύεσθαι ἡμᾶσ δεῖ ὅπου ἕξομεν τὰ ἐπιτήδεια· ἀκούω δὲ κώμασ εἶναι καλὰσ οὐ πλέον εἴκοσι σταδίων ἀπεχούσασ· οὐκ ἂν οὖν θαυμάζοιμεν εἰ οἱ πολέμιοι, ὥσπερ οἱ δειλοὶ κύνεσ τοὺσ μὲν παριόντασ διώκουσί τε καὶ δάκνουσιν, ἢν δύνωνται, τοὺσ δὲ διώκοντασ φεύγουσιν, εἰ καὶ αὐτοὶ ἡμῖν ἀπιοῦσιν ἐπακολουθοῖεν.

ἴσωσ οὖν ἀσφαλέστερον ἡμῖν πορεύεσθαι πλαίσιον ποιησαμένουσ τῶν ὅπλων, ἵνα τὰ σκευοφόρα καὶ ὁ πολὺσ ὄχλοσ ἐν ἀσφαλεστέρῳ εἰή.

εἰ οὖν νῦν ἀποδειχθείη τίνασ χρὴ ἡγεῖσθαι τοῦ πλαισίου καὶ τὰ πρόσθεν κοσμεῖν καὶ τίνασ ἐπὶ τῶν πλευρῶν ἑκατέρων εἶναι, τίνασ δ’ ὀπισθοφυλακεῖν, οὐκ ἂν ὁπότε οἱ πολέμιοι ἔλθοιεν βουλεύεσθαι ἡμᾶσ δέοι, ἀλλὰ χρῴμεθα ἂν εὐθὺσ τοῖσ τεταγμένοισ. εἰ μὲν οὖν ἄλλο τισ βέλτιον ὁρᾷ, ἄλλωσ ἐχέτω·

εἰ δὲ μή, Χειρίσοφοσ μὲν ἡγοῖτο, ἐπειδὴ καὶ Λακεδαιμόνιόσ ἐστι· τῶν δὲ πλευρῶν ἑκατέρων δύο τὼ πρεσβυτάτω στρατηγὼ ἐπιμελοίσθην· ὀπισθοφυλακοῖμεν δ’ ἡμεῖσ οἱ νεώτατοι ἐγὼ καὶ Τιμασίων τὸ νῦν εἶναι. τὸ δὲ λοιπὸν πειρώμενοι ταύτησ τῆσ τάξεωσ βουλευσόμεθα ὅ τι ἂν ἀεὶ κράτιστον δοκῇ εἶναι.

εἰ δέ τισ ἄλλο ὁρᾷ βέλτιον, λεξάτω. ἐπεὶ δ’ οὐδεὶσ ἀντέλεγεν, εἶπεν· ὅτῳ δοκεῖ ταῦτα, ἀνατεινάτω τὴν χεῖρα. ἔδοξε ταῦτα. νῦν τοίνυν, ἔφη, ἀπιόντασ ποιεῖν δεῖ τὰ δεδογμένα.

καὶ ὅστισ τε ὑμῶν τοὺσ οἰκείουσ ἐπιθυμεῖ ἰδεῖν, μεμνήσθω ἀνὴρ ἀγαθὸσ εἶναι· οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλωσ τούτου τυχεῖν· ὅστισ τε ζῆν ἐπιθυμεῖ, πειράσθω νικᾶν· τῶν μὲν γὰρ νικώντων τὸ καίνειν, τῶν δὲ ἡττωμένων τὸ ἀποθνῄσκειν ἐστί· καὶ εἴ τισ δὲ χρημάτων ἐπιθυμεῖ, κρατεῖν πειράσθω· τῶν γὰρ νικώντων ἐστὶ καὶ τὰ ἑαυτῶν σῴζειν καὶ τὰ τῶν ἡττωμένων λαμβάνειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Γ, chapter 2

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Γ, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION