헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́14́02́

(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 2)

τὰ δὲ πέραν ἤδη τοῦ Μαιάνδρου τὰ λειπόμενα τῆσ περιοδείασ πάντ’ ἐστὶ Καρικά, οὐκέτι τοῖσ Λυδοῖσ ἐπιμεμιγμένων ἐνταῦθα τῶν Καρῶν ἀλλ’ ἤδη καθ’ αὑτοὺσ ὄντων, πλὴν εἴ τι Μιλήσιοι καὶ Μυούσιοι τῆσ παραλίασ ἀποτέτμηνται. ἀρχὴ μὲν οὖν τῆσ Καρίασ ἐστὶν ἡ τῶν Ῥοδίων περαία πρὸσ θαλάττησ, τέλοσ δὲ τὸ Ποσείδιον τῶν Μιλησίων, ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τὰ ἄκρα τοῦ Ταύρου μέχρι Μαιάνδρου. λέγουσι γὰρ ἀρχὴν εἶναι τοῦ Ταύρου τὰ ὑπερκείμενα ὄρη τῶν Χελιδονίων καλουμένων νήσων, αἵπερ ἐν μεθορίῳ τῆσ Παμφυλίασ καὶ τῆσ Λυκίασ πρόκεινται· ἐντεῦθεν γὰρ ἐξαίρεται πρὸσ ὕψοσ ὁ Ταῦροσ· τὸ δ’ ἀληθὲσ καὶ τὴν Λυκίαν ἅπασαν ὀρεινὴ ῥάχισ τοῦ Ταύρου διείργει πρὸσ τὰ ἐκτὸσ καὶ τὸ νότιον μέροσ ἀπὸ τῶν Κιβυρατικῶν μέχρι τῆσ περαίασ τῶν Ῥοδίων. κἀνταῦθα δ’ ἐστὶ συνεχὴσ ὀρεινή, πολὺ μέντοι ταπεινοτέρα καὶ οὐκέτι τοῦ Ταύρου νομίζεται, οὐδὲ τὰ μὲν ἐκτὸσ αὐτοῦ τὰ δ’ ἐντόσ, διὰ τὸ σποράδασ εἶναι τὰσ ἐξοχὰσ καὶ τὰσ εἰσοχὰσ ἐπίσησ εἴσ τε πλάτοσ καὶ μῆκοσ τῆσ χώρασ ἁπάσησ καὶ μηδὲν ἔχειν ὅμοιον διατειχίσματι. ἔστι δ’ ἅπασ μὲν ὁ περίπλουσ κατακολπίζοντι σταδίων τετρακισχιλίων ἐνακοσίων, αὐτὸσ δὲ ὁ τῆσ περαίασ τῶν Ῥοδίων ἐγγὺσ χιλίων καὶ πεντακοσίων. ἀρχὴ δὲ τὰ Δαίδαλα τῆσ Ῥοδίασ χωρίον, πέρασ δὲ τὸ καλούμενον ὄροσ Φοίνιξ, καὶ τοῦτο τῆσ Ῥοδίασ.

πρόκειται δ’ Ἐλαιοῦσσα νῆσοσ διέχουσα τῆσ Ῥόδου σταδίουσ ἑκατὸν εἴκοσι. μεταξὺ δὲ πρῶτον μὲν ἀπὸ Δαιδάλων πλέουσιν ἐπὶ τὴν δύσιν ἐπ’ εὐθείασ τῇ ἐκ Κιλικίασ καὶ Παμφυλίασ καὶ Λυκίασ παραλίᾳ κόλποσ ἐστὶν εὐλίμενοσ Γλαῦκοσ καλούμενοσ, εἶτα τὸ Ἀρτεμίσιον ἄκρα καὶ ἱερόν, εἶτα τὸ Λητῷον ἄλσοσ· ὑπὲρ αὐτοῦ δὲ καὶ τῆσ θαλάττησ ἐν ἑξήκοντα σταδίοισ Κάλυνδα πόλισ· εἶτα Καῦνοσ καὶ ποταμὸσ πλησίον Κάλβισ βαθὺσ ἔχων εἰσαγωγήν, καὶ μεταξὺ Πίσιλισ. ἔχει δ’ ἡ πόλισ νεώρια καὶ λιμένα κλειστόν·

ὑπέρκειται δὲ τῆσ πόλεωσ ἐν ὕψει φρούριον Ἴμβροσ. τῆσ δὲ χώρασ εὐδαίμονοσ οὔσησ ἡ πόλισ τοῦ θέρουσ ὁμολογεῖται παρὰ πάντων εἶναι δυσάεροσ καὶ τοῦ μετοπώρου . . . διὰ τὰ καύματα καὶ τὴν ἀφθονίαν τῶν ὡραίων· καὶ δὴ καὶ τὰ τοιαῦτα διηγημάτια θρυλεῖται, ὅτι Στρατόνικοσ ὁ κιθαριστὴσ ἰδὼν ἐπιμελῶσ χλωροὺσ τοὺσ Καυνίουσ, τοῦτ’ εἶναι ἔφη τὸ τοῦ ποιητοῦ οἱή περ φύλλων γενεή, τοιήδε καὶ ἀνδρῶν. μεμφομένων δὲ ὡσ σκώπτοιτο αὐτῷ ἡ πόλισ ὡσ νοσερά "ἐγώ" ἔφη "ταύτην θαρρήσαιμ’ ἂν λέγειν νοσεράν, ὅπου καὶ οἱ νεκροὶ περιπατοῦσιν; ἀπέστησαν δέ ποτε Καύνιοι τῶν Ῥοδίων· κριθέντεσ δ’ ἐπὶ τῶν Ῥωμαίων ἀπελήφθησαν πάλιν· καὶ ἔστι λόγοσ Μόλωνοσ κατὰ Καυνίων. φασὶ δ’ αὐτοὺσ ὁμογλώττουσ μὲν εἶναι τοῖσ Καρσίν, ἀφῖχθαι δ’ ἐκ Κρήτησ καὶ χρῆσθαι νόμοισ ἰδίοισ. ἑξῆσ δὲ Φύσκοσ πολίχνη λιμένα ἔχουσα καὶ ἄλσοσ Λητῷον·

εἶτα Λώρυμα παραλία τραχεῖα, καὶ ὄροσ ὑψηλότατον τῶν ταύτῃ ἐπ’ ἄκρῳ δὲ φρούριον ὁμώνυμον τῷ ὄρει Φοῖνιξ· πρόκειται δ’ ἡ Ἐλαιοῦσσα νῆσοσ ἐν τέτταρσι σταδίοισ κύκλον ἔχουσα ὅσον ὀκτωστάδιον. ἡ δὲ τῶν Ῥοδίων πόλισ κεῖται μὲν ἐπὶ τοῦ ἑωθινοῦ ἀκρωτηρίου, λιμέσι δὲ καὶ ὁδοῖσ καὶ τείχεσι καὶ τῇ ἄλλῃ κατασκευῇ τοσοῦτον διαφέρει τῶν ἄλλων ὥστ’ οὐκ ἔχομεν εἰπεῖν ἑτέραν ἀλλ’ οὐδὲ πάρισον, μή τί γε κρείττω ταύτησ τῆσ πόλεωσ.

θαυμαστὴ δὲ καὶ ἡ εὐνομία καὶ ἡ ἐπιμέλεια πρόσ τε τὴν ἄλλην πολιτείαν καὶ τὴν περὶ τὰ ναυτικά, ἀφ’ ἧσ ἐθαλαττοκράτησε πολὺν χρόνον καὶ τὰ λῃστήρια καθεῖλε καὶ Ῥωμαίοισ ἐγένετο φίλη καὶ τῶν βασιλέων τοῖσ φιλορωμαίοισ τε καὶ φιλέλλησιν· ἀφ’ ὧν αὐτόνομόσ τε διετέλεσε καὶ πολλοῖσ ἀναθήμασιν ἐκοσμήθη, ἃ κεῖται τὰ μὲν πλεῖστα ἐν τῷ Διονυσίῳ καὶ τῷ γυμνασίῳ, ἄλλα δ’ ἐν ἄλλοισ τόποισ. ἄριστα δὲ ὅ τε τοῦ Ἡλίου κολοσσόσ, ὅν φησιν ὁ ποιήσασ τὸ ἰαμβεῖον ὅτι ἑπτάκισ δέκα Χάρησ ἐποίει πηχέων ὁ Λίνδιοσ. κεῖται δὲ νῦν ὑπὸ σεισμοῦ πεσὼν περικλασθεὶσ ἀπὸ τῶν γονάτων· οὐκ ἀνέστησαν δ’ αὐτὸν κατά τι λόγιον. τοῦτό τε δὴ τῶν ἀναθημάτων κράτιστον τῶν γοῦν ἑπτὰ θεαμάτων ὁμολογεῖται καὶ αἱ τοῦ Πρωτογένουσ γραφαί, ὅ τε Ιἄλυσοσ καὶ ὁ Σάτυροσ παρεστὼσ στύλῳ, ἐπὶ δὲ τῷ στύλῳ πέρδιξ ἐφειστήκει, πρὸσ ὃν οὕτωσ ἐκεχήνεσαν ὡσ ἐοίκεν οἱ ἄνθρωποι νεωστὶ ἀνακειμένου τοῦ πίνακοσ, ὥστ’ ἐκεῖνον ἐθαύμαζον, ὁ δὲ Σάτυροσ παρεωρᾶτο καίτοι σφόδρα κατωρθωμένοσ· ἐξέπληττον δ’ ἔτι μᾶλλον οἱ περδικοτρόφοι κομίζοντεσ τοὺσ τιθασοὺσ καὶ τιθέντεσ καταντικρύ· ἐφθέγγοντο γὰρ πρὸσ τὴν γραφὴν οἱ πέρδικεσ καὶ ὠχλαγώγουν. ὁρῶν δὲ ὁ Πρωτογένησ τὸ ἔργον πάρεργον γεγονὸσ ἐδεήθη τῶν τοῦ τεμένουσ προεστώτων ἐπιτρέψαι παρελθόντα ἐξαλεῖψαι τὸν ὄρνιν καὶ ἐποίησε. δημοκηδεῖσ δ’ εἰσὶν οἱ Ῥόδιοι καίπερ οὐ δημοκρατούμενοι, συνέχειν δ’ ὅμωσ βουλόμενοι τὸ τῶν πενήτων πλῆθοσ. σιταρχεῖται δὴ ὁ δῆμοσ καὶ οἱ εὔποροι τοὺσ ἐνδεεῖσ ὑπολαμβάνουσιν ἔθει τινὶ πατρίῳ, λειτουργίαι τέ τινέσ εἰσιν ὀψωνιζόμεναι, ὥσθ’ ἅμα τόν τε πένητα ἔχειν τὴν διατροφὴν καὶ τὴν πόλιν τῶν χρειῶν μὴ καθυστερεῖν καὶ μάλιστα πρὸσ τὰσ ναυστολίασ. τῶν δὲ ναυστάθμων τινὰ καὶ κρυπτὰ ἦν καὶ ἀπόρρητα τοῖσ πολλοῖσ, τῷ δὲ κατοπτεύσαντι ἢ παρελθόντι εἴσω θάνατοσ ὡρ́ιστο ἡ ζημία. κἀνταῦθα δὲ ὥσπερ ἐν Μασσαλίᾳ καὶ Κυζίκῳ τὰ περὶ τοὺσ ἀρχιτέκτονασ καὶ τὰσ ὀργανοποιίασ καὶ θησαυροὺσ ὅπλων τε καὶ τῶν ἄλλων ἐσπούδασται διαφερόντωσ, καὶ ἔτι γε τῶν παρ’ ἄλλοισ μᾶλλον. Δωριεῖσ δ’ εἰσὶν ὥσπερ καὶ Ἁλικαρνασεῖσ καὶ Κνίδιοι καὶ Κῷοι.

οἱ γὰρ Δωριεῖσ οἱ τὰ Μέγαρα κτίσαντεσ μετὰ τὴν Κόδρου τελευτὴν οἱ μὲν ἔμειναν αὐτόθι, οἱ δὲ σὺν Ἀλθαιμένει τῷ Ἀργείῳ τῆσ εἰσ Κρήτην ἀποικίασ ἐκοινώνησαν, οἱ δ’ εἰσ τὴν Ῥόδον καὶ τὰσ λεχθείσασ ἀρτίωσ πόλεισ ἐμερίσθησαν. ταῦτα δὲ νεώτερα τῶν ὑφ’ Ὁμήρου λεγομένων ἐστί· Κνίδοσ μὲν γὰρ καὶ Ἁλικαρνασὸσ οὐδ’ ἦν πω, Ῥόδοσ δ’ ἦν καὶ Κῶσ, ἀλλ’ ᾠκεῖτο ὑφ’ Ἡρακλειδῶν. Τληπόλεμοσ μὲν οὖν ἀνδρωθεὶσ αὐτίκα πατρὸσ ἑοῖο φίλον μήτρωα κατέκτα ἤδη γηράσκοντα, Λικύμνιον. αἶψα δὲ νῆασ ἔπηξε, πολὺν δ’ ὅγε λαὸν ἀγείρασ βῆ φεύγων. εἶτά φησιν εἰσ Ῥόδον ἷξεν ἀλώμενοσ, τριχθὰ δὲ ᾤκηθεν καταφυλαδόν. καὶ τὰσ πόλεισ ὀνομάζει τὰσ τότε Λίνδον Ιἠλυσόν τε καὶ ἀργινόεντα Κάμειρον, τῆσ Ῥοδίων πόλεωσ οὔπω συνῳκισμένησ. οὐδαμοῦ δὴ ἐνταῦθα Δωριέασ ὀνομάζει, ἀλλ’ εἰ ἄρα Αἰολέασ ἐμφαίνει καὶ Βοιωτούσ, εἴπερ ἐκεῖ ἡ κατοικία τοῦ Ἡρακλέουσ καὶ τοῦ Λικυμνίου· εἰ δ’ ὥσπερ καὶ ἄλλοι φασίν, ἐξ Ἄργουσ καὶ Τίρυνθοσ ἀπῆρεν ὁ Τληπόλεμοσ, οὐδ’ οὕτω Δωρικὴ γίνεται ἡ ἐκεῖθεν ἀποικία· πρὸ γὰρ τῆσ Ἡρακλειδῶν καθόδου γεγένηται. καὶ τῶν Κῴων δὲ Φείδιππόσ τε καὶ Ἄντιφοσ ἡγησάσθην, Θεσσαλοῦ υἱε͂ δύω Ἡρακλείδαο ἄνακτοσ, καὶ οὗτοι τὸ Αἰολικὸν μᾶλλον ἢ τὸ Δωρικὸν γένοσ ἐμφαίνοντεσ. ἐκαλεῖτο δ’ ἡ Ῥόδοσ πρότερον Ὀφιοῦσσα καὶ Σταδία, εἶτα Τελχινὶσ ἀπὸ τῶν οἰκησάντων Τελχίνων τὴν νῆσον, οὓσ οἱ μὲν βασκάνουσ φασὶ καὶ γόητασ θείῳ καταρραίνοντασ τὸ τῆσ Στυγὸσ ὕδωρ ζώων τε καὶ φυτῶν ὀλέθρου χάριν, οἱ δὲ τέχναισ διαφέροντασ τοὐναντίον ὑπὸ τῶν ἀντιτέχνων βασκανθῆναι καὶ τῆσ δυσφημίασ τυχεῖν ταύτησ, ἐλθεῖν δ’ ἐκ Κρήτησ εἰσ Κύπρον πρῶτον, εἶτ’ εἰσ Ῥόδον, πρώτουσ δ’ ἐργάσασθαι σίδηρόν τε καὶ χαλκόν, καὶ δὴ καὶ τὴν ἁρ́πην τῷ Κρόνῳ δημιουργῆσαι.

εἴρηται μὲν οὖν καὶ πρότερον περὶ αὐτῶν, ἀλλὰ ποιεῖ τὸ πολύμυθον ἀναλαμβάνειν πάλιν ἀναπληροῦντασ εἴ τι παρελίπομεν. μετὰ δὲ τοὺσ Τελχῖνασ οἱ Ἡλιάδαι μυθεύονται κατασχεῖν τὴν νῆσον, ὧν ἑνὸσ Κερκάφου καὶ Κυδίππησ γενέσθαι παῖδασ τοὺσ τὰσ πόλεισ κτίσαντασ ἐπωνύμουσ αὑτῶν Λίνδον Ιἠλυσόν τε καὶ ἀργινόεντα Κάμειρον.

ἔνιοι δὲ τὸν Τληπόλεμον κτίσαι φασί, θέσθαι δὲ τὰ ὀνόματα ὁμωνύμωσ τῶν Δαναοῦ θυγατέρων τισίν. ἡ δὲ νῦν πόλισ ἐκτίσθη κατὰ τὰ Πελοποννησιακὰ ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ ἀρχιτέκτονοσ, ὥσ φασιν, ὑφ’ οὗ καὶ ὁ Πειραιεύσ·

οὐ συμμένει δ’ ὁ Πειραιεύσ, κακωθεὶσ ὑπό τε Λακεδαιμονίων πρότερον τῶν τὰ σκέλη καθελόντων καὶ ὑπὸ Σύλλα τοῦ Ῥωμαίων ἡγεμόνοσ. ἱστοροῦσι δὲ καὶ ταῦτα περὶ τῶν Ῥοδίων, ὅτι οὐ μόνον ἀφ’ οὗ χρόνου συνῴκισαν τὴν νῦν πόλιν εὐτύχουν κατὰ θάλατταν, ἀλλὰ καὶ πρὸ τῆσ Ὀλυμπικῆσ θέσεωσ συχνοῖσ ἔτεσιν ἔπλεον πόρρω τῆσ οἰκείασ ἐπὶ σωτηρίᾳ τῶν ἀνθρώπων·

ἀφ’ οὗ καὶ μέχρι Ἰβηρίασ ἔπλευσαν, κἀκεῖ μὲν τὴν Ῥόδην ἔκτισαν ἣν ὕστερον Μασσαλιῶται κατέσχον, ἐν δὲ τοῖσ Ὀπικοῖσ τὴν Παρθενόπην, ἐν δὲ Δαυνίοισ μετὰ Κῴων Ἐλπίασ. τινὲσ δὲ μετὰ τὴν ἐκ Τροίασ ἄφοδον τὰσ Γυμνησίασ νήσουσ ὑπ’ αὐτῶν κτισθῆναι λέγουσιν, ὧν τὴν μείζω φησὶ Τίμαιοσ μεγίστην εἶναι μετὰ τὰσ ἑπτά, Σαρδὼ Σικελίαν Κύπρον Κρήτην Εὔβοιαν Κύρνον Λέσβον, οὐ τἀληθῆ λέγων· πολὺ γὰρ ἄλλαι μείζουσ. φασὶ δὲ τοὺσ γυμνήτασ ὑπὸ Φοινίκων βαλεαρίδασ λέγεσθαι, διότι τὰσ Γυμνησίασ Βαλεαρίδασ λεχθῆναι. τινὲσ δὲ τῶν Ῥοδίων καὶ περὶ Σύβαριν ᾤκησαν κατὰ τὴν Χωνίαν. ἐοίκε δὲ καὶ ὁ ποιητὴσ μαρτυρεῖν τὴν ἐκ παλαιοῦ παροῦσαν τοῖσ Ῥοδίοισ εὐδαιμονίαν εὐθὺσ ἀπὸ τῆσ πρώτησ κτίσεωσ τῶν τριῶν πόλεων τριχθὰ δὲ ᾤκηθεν καταφυλαδόν, ἠδ’ ἐφίληθεν ἐκ Διόσ, ὅστε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσει, καί σφιν θεσπέσιον πλοῦτον κατέχευε Κρονίων. οἱ δ’ εἰσ μῦθον ἀνήγαγον τὸ ἔποσ καὶ χρυσὸν ὑσθῆναί φασιν ἐν τῇ νήσῳ κατὰ τὴν Ἀθηνᾶσ γένεσιν ἐκ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ Διόσ, ὡσ εἴρηκε Πίνδαροσ. ἡ δὲ νῆσοσ κύκλον ἔχει σταδίων ἐνακοσίων εἴκοσιν. ἔστι δὲ πρώτη μὲν Λίνδοσ ἀπὸ τῆσ πόλεωσ πλέουσιν ἐν δεξιᾷ ἔχουσι τὴν νῆσον, πόλισ ἐπὶ ὄρουσ ἱδρυμένη, πολὺ πρὸσ μεσημβρίαν ἀνατείνουσα καὶ πρὸσ Ἀλεξάνδρειαν μάλιστα·

ἱερὸν δέ ἐστιν Ἀθηνᾶσ Λινδίασ αὐτόθι ἐπιφανὲσ τῶν Δαναί̈δων ἵδρυμα. πρότερον μὲν οὖν καθ’ αὑτοὺσ ἐπολιτεύοντο οἱ Λίνδιοι, καθάπερ καὶ Καμειρεῖσ καὶ Ιἀλύσιοι, μετὰ ταῦτα δὲ συνῆλθον ἅπαντεσ εἰσ τὴν Ῥόδον. ἐντεῦθεν δ’ ἐστὶν εἷσ τῶν ἑπτὰ σοφῶν Κλεόβουλοσ. μετὰ δὲ Λίνδον Ἰξία χωρίον καὶ Μνασύριον·

εἶθ’ ὁ Ἀτάβυρισ, ὄροσ τῶν ἐνταῦθα ὑψηλότατον, ἱερὸν Διὸσ Ἀταβυρίου· εἶτα Κάμειροσ· εἶτ’ Ιἀλυσὸσ κώμη, καὶ ὑπὲρ αὐτὴν ἀκρόπολίσ ἐστιν Ὀχύρωμα καλουμένη· εἶθ’ ἡ τῶν Ῥοδίων πόλισ ἐν ὀγδοήκοντά που σταδίοισ. μεταξὺ δ’ ἐστὶ τὸ Θοάντειον ἀκτή τισ, ἧσ μάλιστα πρόκεινται αἱ Σποράδεσ αἱ περὶ τὴν Χαλκίαν, ὧν ἐμνήσθημεν πρότερον. ἄνδρεσ δ’ ἐγένοντο μνήμησ ἄξιοι πολλοὶ στρατηλάται τε καὶ ἀθληταί, ὧν εἰσι καὶ οἱ Παναιτίου τοῦ φιλοσόφου πρόγονοι·

τῶν δὲ πολιτικῶν καὶ τῶν περὶ λόγουσ καὶ φιλοσοφίαν ὅ τε Παναίτιοσ αὐτὸσ καὶ Στρατοκλῆσ καὶ Ἀνδρόνικοσ ὁ ἐκ τῶν περιπάτων καὶ Λεωνίδησ ὁ στωικόσ, ἔτι δὲ πρότερον Πραξιφάνησ καὶ Ιἑρώνυμοσ καὶ Εὔδημοσ. Ποσειδώνιοσ δ’ ἐπολιτεύσατο μὲν ἐν Ῥόδῳ καὶ ἐσοφίστευσεν, ἦν δ’ Ἀπαμεὺσ ἐκ τῆσ Συρίασ, καθάπερ καὶ Ἀπολλώνιοσ ὁ μαλακὸσ καὶ Μόλων, ἦσαν δὲ Ἀλαβανδεῖσ, Μενεκλέουσ μαθηταὶ τοῦ ῥήτοροσ. ἐπεδήμησε δὲ πρότερον Ἀπολλώνιοσ, ὀψὲ δ’ ἧκεν ὁ Μόλων, καὶ ἔφη πρὸσ αὐτὸν ἐκεῖνοσ "ὀψὲ μολών" ἀντὶ τοῦ ἐλθών· καὶ Πείσανδροσ δ’ ὁ τὴν Ἡράκλειαν γράψασ ποιητὴσ Ῥόδιοσ, καὶ Σιμμίασ ὁ γραμματικὸσ καὶ Ἀριστοκλῆσ ὁ καθ’ ἡμᾶσ· Διονύσιοσ δὲ ὁ Θρᾷξ καὶ Ἀπολλώνιοσ ὁ τοὺσ Ἀργοναύτασ ποιήσασ Ἀλεξανδρεῖσ μέν, ἐκαλοῦντο δὲ Ῥόδιοι. περὶ μὲν Ῥόδου ἀποχρώντωσ εἴρηται. πάλιν δὲ τῆσ Καρικῆσ παραλίασ τῆσ μετὰ τὴν Ῥόδον ἀπὸ Ἐλαιοῦντοσ καὶ τῶν Λωρύμων καμπτήρ τισ ἐπὶ τὰσ ἄρκτουσ ἐστί, καὶ λοιπὸν ἐπ’ εὐθείασ ὁ πλοῦσ μέχρι τῆσ Προποντίδοσ, ὡσ ἂν μεσημβρινήν τινα ποιῶν γραμμὴν ὅσον πεντακισχιλίων σταδίων ἢ μικρὸν ἀπολείπουσαν.

ἐνταῦθα δ’ ἐστὶν ἡ λοιπὴ τῆσ Καρίασ καὶ Ιὤνεσ καὶ Αἰολεῖσ καὶ Τροία καὶ τὰ περὶ Κύζικον καὶ Βυζάντιον. Μετὰ δ’ οὖν τὰ Λώρυμα τὸ Κυνὸσ σῆμα ἔστι καὶ Σύμη νῆσοσ. εἶτα Κνίδοσ δύο λιμένασ ἔχουσα, ὧν τὸν ἕτερον κλειστὸν τριηρικὸν καὶ ναύσταθμον ναυσὶν εἴκοσι.

πρόκειται δὲ νῆσοσ ἑπταστάδιόσ πωσ τὴν περίμετρον ὑψηλὴ θεατροειδὴσ συναπτομένη χώμασι πρὸσ τὴν ἤπειρον καὶ ποιοῦσα δίπολιν τρόπον τινὰ τὴν Κνίδον· πολὺ γὰρ αὐτῆσ μέροσ οἰκεῖ τὴν νῆσον σκεπάζουσαν ἀμφοτέρουσ τοὺσ λιμένασ. κατ’ αὐτὴν δ’ ἔστιν ἡ Νίσυροσ πελαγία. ἄνδρεσ δ’ ἀξιόλογοι Κνίδιοι πρῶτον μὲν Εὔδοξοσ ὁ μαθηματικὸσ τῶν Πλάτωνοσ ἑταίρων, εἶτ’ Ἀγαθαρχίδησ ὁ ἐκ τῶν περιπάτων, ἀνὴρ συγγραφεύσ, καθ’ ἡμᾶσ δὲ Θεόπομποσ, ὁ Καίσαροσ τοῦ θεοῦ φίλοσ τῶν μέγα δυναμένων, καὶ υἱὸσ Ἀρτεμίδωροσ. ἐντεῦθεν δὲ καὶ Κτησίασ ὁ ἰατρεύσασ μὲν Ἀρταξέρξην, συγγράψασ δὲ τὰ Ἀσσυρικὰ καὶ τὰ Περσικά. εἶτα μετὰ Κνίδον Κέραμοσ καὶ Βάργασα πολίχνια ὑπὲρ θαλάττησ. εἶθ’ Ἁλικαρνασόσ, τὸ βασίλειον τῶν τῆσ Καρίασ δυναστῶν, Ζεφυρία καλουμένη πρότερον.

ἐνταῦθα δ’ ἐστὶν ὅ τε τοῦ Μαυσώλου τάφοσ, ἓν τῶν ἑπτὰ θεαμάτων, . . . ἔργον, ὅπερ Ἀρτεμισία τῷ ἀνδρὶ κατεσκεύασε, καὶ ἡ Σαλμακὶσ κρήνη, διαβεβλημένη οὐκ οἶδ’ ὁπόθεν ὡσ μαλακίζουσα τοὺσ πιόντασ ἀπ’ αὐτῆσ. ἐοίκε δ’ ἡ τρυφὴ τῶν ἀνθρώπων αἰτιᾶσθαι τοὺσ ἀέρασ ἢ τὰ ὕδατα· τρυφῆσ δ’ αἴτια οὐ ταῦτα, ἀλλὰ πλοῦτοσ καὶ ἡ περὶ τὰσ διαίτασ ἀκολασία. ἔχει δ’ ἀκρόπολιν ἡ Ἁλικαρνασόσ· πρόκειται δ’ αὐτῆσ ἡ Ἀρκόνησοσ. οἰκισταὶ δ’ αὐτῆσ ἐγένοντο ἄλλοι τε καὶ Ἄνθησ μετὰ Τροιζηνίων. ἄνδρεσ δὲ γεγόνασιν ἐξ αὐτῆσ Ἡρόδοτόσ τε ὁ συγγραφεύσ, ὃν ὕστερον Θούριον ἐκάλεσαν διὰ τὸ κοινωνῆσαι τῆσ εἰσ Θουρίουσ ἀποικίασ, καὶ Ἡράκλειτοσ ὁ ποιητὴσ ὁ Καλλιμάχου ἑταῖροσ, καὶ καθ’ ἡμᾶσ Διονύσιοσ ὁ συγγραφεύσ. ἔπταισε δὲ καὶ αὕτη ἡ πόλισ βίᾳ ληφθεῖσα ὑπὸ Ἀλεξάνδρου.

Ἑκατόμνω γὰρ τοῦ Καρῶν βασιλέωσ ἦσαν υἱοὶ τρεῖσ, Μαύσωλοσ καὶ Ἱδριεὺσ καὶ Πιξώδαροσ, καὶ θυγατέρεσ δύο, ὧν τῇ πρεσβυτέρᾳ Ἀρτεμισίᾳ Μαύσωλοσ συνῴκησεν ὁ πρεσβύτατοσ τῶν ἀδελφῶν, ὁ δὲ δεύτεροσ Ἱδριεὺσ Ἄδᾳ τῇ ἑτέρᾳ ἀδελφῇ· ἐβασίλευσε δὲ Μαύσωλοσ· τελευτῶν δ’ ἄτεκνοσ τὴν ἀρχὴν κατέλιπε τῇ γυναικί, ὑφ’ ἧσ αὐτῷ κατεσκευάσθη ὁ λεχθεὶσ τάφοσ· φθίσει δ’ ἀποθανούσησ διὰ πένθοσ τοῦ ἀνδρὸσ Ἱδριεὺσ ἦρξε· καὶ τοῦτον ἡ γυνὴ Ἄδα διεδέξατο νόσῳ τελευτήσαντα· ἐξέβαλε δὲ ταύτην Πιξώδαροσ, ὁ λοιπὸσ τῶν Ἑκατόμνω παίδων· περσίσασ δὲ μεταπέμπεται σατράπην ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆσ ἀρχῆσ· ἀπελθόντοσ δ’ ἐκ τοῦ ζῆν καὶ τούτου κατεῖχεν ὁ σατράπησ τὴν Ἁλικαρνασὸν ἔχων Ἄδαν γυναῖκα, ἥτισ θυγάτηρ ἦν Πιξωδάρου ἐξ Ἀφνηίδοσ Καππαδοκίσσησ γυναικόσ. ἐπελθόντοσ δὲ Ἀλεξάνδρου πολιορκίαν ὑπέμεινεν, ἡ δὲ τοῦ Ἑκατόμνω θυγάτηρ Ἄδα, ἣν ὁ Πιξώδαροσ ἐξέβαλεν, ἱκετεύει τὸν Ἀλέξανδρον καὶ πείθει κατάγειν αὐτὴν εἰσ τὴν ἀφαιρεθεῖσαν βασιλείαν ὑποσχομένη ἐπὶ τὰ ἀφεστῶτα συμπράξειν αὐτῷ· τοὺσ γὰρ ἔχοντασ οἰκείουσ ὑπάρχειν αὐτῇ· παρεδίδου δὲ καὶ τὰ Ἄλινδα, ἐν ᾧ διέτριβεν αὐτή· ἐπαινέσασ δὲ καὶ βασίλισσαν ἀναδείξασ, ἁλούσησ τῆσ πόλεωσ πλὴν τῆσ ἄκρασ διττὴ δ’ ἦν, ἐκείνῃ πολιορκεῖν ἔδωκεν· ἑάλω δὲ ὀλίγῳ ὕστερον καὶ ἡ ἄκρα, πρὸσ ὀργὴν ἤδη καὶ ἀπέχθειαν τῆσ πολιορκίασ γενομένησ. ἑξῆσ δ’ ἐστὶν ἄκρα Τερμέριον Μυνδίων, καθ’ ἣν ἀντίκειται τῆσ Κῴασ ἄκρα Σκανδαρία διέχουσα τῆσ ἠπείρου σταδίουσ τετταράκοντα·

ἔστι δὲ καὶ χωρίον Τέρμερον ὑπὲρ τῆσ ἄκρασ. ἡ δὲ τῶν Κῴων πόλισ ἐκαλεῖτο τὸ παλαιὸν Ἀστυπάλαια, καὶ ᾠκεῖτο ἐν ἄλλῳ τόπῳ ὁμοίωσ ἐπὶ θαλάττῃ·

ἔπειτα διὰ στάσιν μετῴκησαν εἰσ τὴν νῦν πόλιν περὶ τὸ Σκανδάριον, καὶ μετωνόμασαν Κῶν ὁμωνύμωσ τῇ νήσῳ. ἡ μὲν οὖν πόλισ οὐ μεγάλη, κάλλιστα δὲ πασῶν συνῳκισμένη καὶ ἰδέσθαι τοῖσ καταπλέουσιν ἡδίστη. τῆσ δὲ νήσου τὸ μέγεθοσ ὅσον πεντακοσίων σταδίων καὶ πεντήκοντα· εὔκαρποσ δὲ πᾶσα, οἴνῳ δὲ καὶ ἀρίστη, καθάπερ Χίοσ καὶ Λέσβοσ· ἔχει δὲ πρὸσ νότον μὲν ἄκραν τὸν Λακητῆρα ἀφ’ οὗ ἑξήκοντα εἰσ Νίσυρον, πρὸσ δὲ τῷ Λακητῆρι χωρίον Ἁλίσαρνα, ἀπὸ δύσεωσ δὲ τὸ Δρέκανον καὶ κώμην καλουμένην Στομαλίμνην· τοῦτο μὲν οὖν ὅσον διακοσίουσ τῆσ πόλεωσ διέχει σταδίουσ· ὁ δὲ Λακητὴρ προσλαμβάνει πέντε καὶ τριάκοντα τῷ μήκει τοῦ πλοῦ. ἐν δὲ τῷ προαστείῳ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἔστι, σφόδρα ἔνδοξον καὶ πολλῶν ἀναθημάτων μεστόν, ἐν οἷσ ἐστι καὶ ὁ Ἀπελλοῦ Ἀντίγονοσ. ἦν δὲ καὶ ἡ ἀναδυομένη Ἀφροδίτη, ἣ νῦν ἀνάκειται τῷ θεῷ Καίσαρι ἐν Ῥώμῃ, τοῦ Σεβαστοῦ ἀναθέντοσ τῷ πατρὶ τὴν ἀρχηγέτιν τοῦ γένουσ αὐτοῦ· φασὶ δὲ τοῖσ Κῴοισ ἀντὶ τῆσ γραφῆσ ἑκατὸν ταλάντων ἄφεσιν γενέσθαι τοῦ προσταχθέντοσ φόρου. φασὶ δ’ Ἱπποκράτην μάλιστα ἐκ τῶν ἐνταῦθα ἀνακειμένων θεραπειῶν γυμνάσασθαι τὰ περὶ τὰσ διαίτασ· οὗτόσ τε δή ἐστι τῶν ἐνδόξων Κῷοσ ἀνὴρ καὶ Σῖμοσ ὁ ἰατρόσ, Φιλητᾶσ τε ποιητὴσ ἅμα καὶ κριτικόσ, καὶ καθ’ ἡμᾶσ Νικίασ ὁ καὶ τυραννήσασ Κῴων, καὶ Ἀρίστων ὁ ἀκροασάμενοσ τοῦ περιπατητικοῦ καὶ κληρονομήσασ ἐκεῖνον· ἦν δὲ καὶ Θεόμνηστοσ ὁ ψάλτησ ἐν ὀνόματι, ὃσ καὶ ἀντεπολιτεύσατο τῷ Νικίᾳ. ἐν δὲ τῇ παραλίᾳ τῆσ ἠπείρου κατὰ τὴν Μυνδίαν Ἀστυπάλαιά ἐστιν ἄκρα καὶ Ζεφύριον·

εἶτ’ εὐθὺσ ἡ Μύνδοσ λιμένα ἔχουσα, καὶ μετὰ ταύτην Βαργύλια, καὶ αὕτη πόλισ· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ Καρύανδα λιμὴν καὶ νῆσοσ ὁμώνυμοσ, ἣν ᾤκουν Καρυανδεῖσ. ἐντεῦθεν δ’ ἦν καὶ Σκύλαξ ὁ παλαιὸσ συγγραφεύσ. πλησίον δ’ ἐστὶ τῶν Βαργυλίων τὸ τῆσ Ἀρτέμιδοσ ἱερὸν τῆσ Κινδυάδοσ, ὃ πεπιστεύκασι περιύεσθαι· ἦν δέ ποτε καὶ χωρίον Κινδύη. ἐκ δὲ τῶν Βαργυλίων ἀνὴρ ἐλλόγιμοσ ἦν ὁ Ἐπικούρειοσ Πρώταρχοσ, ὁ Δημητρίου καθηγησάμενοσ τοῦ Λάκωνοσ προσαγορευθέντοσ. εἶτ’ Ιἀσὸσ ἐπὶ νήσῳ κεῖται προσκειμένη τῇ ἠπείρῳ·

ἔχει δὲ λιμένα, καὶ τὸ πλεῖστον τοῦ βίου τοῖσ ἐνθάδε ἐκ θαλάττησ· εὐοψεῖ γὰρ χώραν τ’ ἔχει παράλυπρον. καὶ δὴ καὶ διηγήματα τοιαῦτα πλάττουσιν εἰσ αὐτήν· κιθαρῳδοῦ γὰρ ἐπιδεικνυμένου τέωσ μὲν ἀκροᾶσθαι πάντασ· ὡσ δ’ ὁ κώδων ὁ κατὰ τὴν ὀψοπωλίαν ἐψόφησε, καταλιπόντασ ἀπελθεῖν ἐπὶ τὸ ὄψον πλὴν ἑνὸσ δυσκώφου· τὸν οὖν κιθαρῳδὸν προσιόντα εἰπεῖν ὅτι "ὦ ἄνθρωπε πολλήν σοι χάριν οἶδα τῆσ πρόσ με τιμῆσ καὶ φιλομουσίασ· οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι ἅμα τῷ κώδωνοσ ἀκοῦσαι ἀπιόντεσ οἴχονται. " ὁ δέ "τί λέγεισ; ἔφη "ἤδη γὰρ ὁ κώδων ἐψόφηκεν; εἰπόντοσ δέ "εὖ σοι εἰή" ἔφη καὶ ἀναστὰσ ἀπῆλθε καὶ αὐτόσ. ἐντεῦθεν δ’ ἦν ὁ διαλεκτικὸσ Διόδωροσ ὁ Κρόνοσ προσαγορευθείσ, κατ’ ἀρχὰσ μὲν ψευδῶσ· Ἀπολλώνιοσ γὰρ ἐκαλεῖτο ὁ Κρόνοσ, ὁ ἐπιστατήσασ ἐκείνου· μετήνεγκαν δ’ ἐπ’ αὐτὸν διὰ τὴν ἀδοξίαν τοῦ κατ’ ἀλήθειαν Κρόνου. μετὰ δ’ Ιἀσὸν τὸ τῶν Μιλησίων Ποσείδιον ἔστιν.

ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τρεῖσ εἰσι πόλεισ ἀξιόλογοι, Μύλασα Στρατονίκεια Ἀλάβανδα· αἱ δὲ ἄλλαι περιπόλιοι τούτων ἢ τῶν παραλίων, ὧν εἰσιν Ἀμυζὼν Ἡράκλεια Εὔρωμοσ Χαλκήτορεσ· τούτων μὲν οὖν ἐλάττων λόγοσ. τὰ δὲ Μύλασα ἵδρυται ἐν πεδίῳ σφόδρα εὐδαίμονι·

ὑπέρκειται δὲ κατὰ κορυφὴν ὄροσ αὐτοῦ, λατόμιον λευκοῦ λίθου κάλλιστον ἔχον· τοῦτο μὲν οὖν ὄφελόσ ἐστιν οὐ μικρόν, τὴν λιθείαν πρὸσ τὰσ οἰκοδομίασ ἄφθονον καὶ ἐγγύθεν ἔχον καὶ μάλιστα πρὸσ τὰσ τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ἄλλων δημοσίων ἔργων κατασκευάσ· τοιγάρτοι στοαῖσ τε καὶ ναοῖσ εἴ τισ ἄλλη κεκόσμηται παγκάλωσ. θαυμάζειν δ’ ἔστι τῶν ὑποβαλόντων οὕτωσ ἀλόγωσ τὸ κτίσμα ὀρθίῳ καὶ ὑπερδεξίῳ κρημνῷ· καὶ δὴ τῶν ἡγεμόνων τισ εἰπεῖν λέγεται θαυμάσασ τὸ πρᾶγμα "ταύτην γάρ" ἔφη "τὴν πόλιν ὁ κτίσασ, εἰ μὴ ἐφοβεῖτο, ἆρ’ οὐδ’ ᾐσχύνετο; ἔχουσι δ’ οἱ Μυλασεῖσ ἱερὰ δύο τοῦ Διόσ, τοῦ τε Ὀσογῶα καλουμένου καὶ Λαβραυνδηνοῦ, τὸ μὲν ἐν τῇ πόλει, τὰ δὲ Λάβραυνδα κώμη ἐστὶν ἐν τῷ ὄρει κατὰ τὴν ὑπέρθεσιν τὴν ἐξ Ἀλαβάνδων εἰσ τὰ Μύλασα ἄπωθεν τῆσ πόλεωσ· ἐνταῦθα νεώσ ἐστιν ἀρχαῖοσ καὶ ξόανον Διὸσ Στρατίου· τιμᾶται δὲ ὑπὸ τῶν κύκλῳ καὶ ὑπὸ τῶν Μυλασέων, ὁδόσ τε ἔστρωται σχεδόν τι καὶ ἑξήκοντα σταδίων μέχρι τῆσ πόλεωσ ἱερὰ καλουμένη, δι’ ἧσ πομποστολεῖται τὰ ἱερά· ἱερῶνται δ’ οἱ ἐπιφανέστατοι τῶν πολιτῶν ἀεὶ διὰ βίου. ταῦτα μὲν οὖν ἴδια τῆσ πόλεωσ. τρίτον δ’ ἐστὶν ἱερὸν τοῦ Καρίου Διὸσ κοινὸν ἁπάντων Καρῶν, οὗ μέτεστι καὶ Λυδοῖσ καὶ Μυσοῖσ ὡσ ἀδελφοῖσ. ἱστορεῖται δὲ κώμη ὑπάρξαι τὸ παλαιόν, πατρὶσ δὲ καὶ βασίλειον τῶν Καρῶν τῶν περὶ τὸν Ἑκατόμνω· πλησιάζει δὲ μάλιστα τῇ κατὰ Φύσκον θαλάττῃ ἡ πόλισ, καὶ τοῦτ’ ἐστὶν αὐτοῖσ ἐπίνειον. ἀξιολόγουσ δ’ ἔσχεν ἄνδρασ καθ’ ἡμᾶσ τὰ Μύλασα, ῥήτοράσ τε ἅμα καὶ δημαγωγοὺσ τῆσ πόλεωσ, Εὐθύδημόν τε καὶ Ὑβρέαν.

ὁ μὲν οὖν Εὐθύδημοσ ἐκ προγόνων παραλαβὼν οὐσίαν τε μεγάλην καὶ δόξαν, προσθεὶσ καὶ τὴν δεινότητα, οὐκ ἐν τῇ πατρίδι μόνον μέγασ ἦν ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ Ἀσίᾳ τῆσ πρώτησ ἠξιοῦτο τιμῆσ· Ὑβρέᾳ δ’ ὁ πατήρ, ὡσ αὐτὸσ διηγεῖτο ἐν τῇ σχολῇ καὶ παρὰ τῶν πολιτῶν ὡμολόγητο, ἡμίονον κατέλιπε ξυλοφοροῦντα καὶ ἡμιονηγόν· διοικούμενοσ δ’ ὑπὸ τούτων ὀλίγον χρόνον, Διοτρέφουσ τοῦ Ἀντιοχέωσ ἀκροασάμενοσ ἐπανῆλθε καὶ τῷ ἀγορανομίῳ παρέδωκεν αὑτόν· ἐνταῦθα δὲ κυλινδηθεὶσ καὶ χρηματισάμενοσ μικρὰ ὡρ́μησεν ἐπὶ τὸ πολιτεύεσθαι καὶ τοῖσ ἀγοραίοισ συνακολουθεῖν, ταχὺ δὲ αὔξησιν ἔσχε καὶ ἐθαυμάσθη ἔτι μὲν καὶ Εὐθυδήμου ζῶντοσ, ἀλλὰ τελευτήσαντοσ μάλιστα, κύριοσ γενόμενοσ τῆσ πόλεωσ. ζῶν δ’ ἐπεκράτει πολὺ ἐκεῖνοσ, δυνατὸσ ὢν ἅμα καὶ χρήσιμοσ τῇ πόλει, ὥστ’ εἰ καί τι τυραννικὸν προσῆν, τοῦτ’ ἀπελύετο τῷ παρακολουθεῖν τὸ χρήσιμον. ἐπαινοῦσι γοῦν τοῦτο τοῦ Ὑβρέου ὅπερ δημηγορῶν ἐπὶ τελευτῆσ εἶπεν "Εὐθύδημε, κακὸν εἶ τῆσ πόλεωσ ἀναγκαῖον· οὔτε γὰρ μετὰ σοῦ δυνάμεθα ζῆν οὔτ’ ἄνευ σοῦ. " αὐξηθεὶσ οὖν ἐπὶ πολὺ καὶ δόξασ καὶ πολίτησ ἀγαθὸσ εἶναι καὶ ῥήτωρ ἔπταισεν ἐν τῇ πρὸσ Λαβιηνὸν ἀντιπολιτείᾳ. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι μεθ’ ὅπλων ἐπιόντι καὶ Παρθικῆσ συμμαχίασ, ἤδη τῶν Παρθυαίων τὴν Ἀσίαν ἐχόντων, εἶξαν ἅτε ἀόπλοι καὶ εἰρηνικοί· Ζήνων δ’ ὁ Λαοδικεὺσ καὶ Ὑβρέασ οὐκ εἶξαν, ἀμφότεροι ῥήτορεσ, ἀλλὰ ἀπέστησαν τὰσ ἑαυτῶν πόλεισ· ὁ δ’ Ὑβρέασ καὶ προσπαρώξυνε φωνῇ τινι μειράκιον εὐερέθιστον καὶ ἀνοίασ πλῆρεσ. ἐκείνου γὰρ ἀνειπόντοσ ἑαυτὸν Παρθικὸν αὐτοκράτορα "οὐκοῦν" ἔφη "κἀγὼ λέγω ἐμαυτὸν Καρικὸν αὐτοκράτορα. " ἐκ τούτου δὲ ἐπὶ τὴν πόλιν ὡρ́μησε τάγματα ἔχων ἤδη συντεταγμένα Ῥωμαίων τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ· αὐτὸν μὲν οὖν οὐ κατέλαβε παραχωρήσαντα εἰσ Ῥόδον, τὴν δ’ οἰκίαν αὐτοῦ διελυμήνατο πολυτελεῖσ ἔχουσαν κατασκευὰσ καὶ διήρπασεν· ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὴν πόλιν ὅλην ἐκάκωσεν. ἐκλιπόντοσ δ’ ἐκείνου τὴν Ἀσίαν ἐπανῆλθε καὶ ἀνέλαβεν ἑαυτόν τε καὶ τὴν πόλιν. περὶ μὲν οὖν Μυλάσων ταῦτα. Στρατονίκεια δ’ ἐστὶ κατοικία Μακεδόνων·

ἐκοσμήθη δὲ καὶ αὕτη κατασκευαῖσ πολυτελέσιν ὑπὸ τῶν βασιλέων. ἔστι δ’ ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Στρατονικέων δύο ἱερά, ἐν μὲν Λαγίνοισ τὸ τῆσ Ἑκάτησ ἐπιφανέστατον πανηγύρεισ μεγάλασ συνάγον κατ’ ἐνιαυτόν, ἐγγὺσ δὲ τῆσ πόλεωσ τὸ τοῦ Χρυσαορέωσ Διὸσ κοινὸν ἁπάντων Καρῶν, εἰσ ὃ συνίασι θύσοντέσ τε καὶ βουλευσόμενοι περὶ τῶν κοινῶν· καλεῖται δὲ τὸ σύστημα αὐτῶν Χρυσαορέων, συνεστηκὸσ ἐκ κωμῶν· οἱ δὲ πλείστασ παρεχόμενοι κώμασ προέχουσι τῇ ψήφῳ, καθάπερ Κεραμιῆται· καὶ Στρατονικεῖσ δὲ τοῦ συστήματοσ μετέχουσιν οὐκ ὄντεσ τοῦ Καρικοῦ γένουσ, ἀλλ’ ὅτι κώμασ ἔχουσι τοῦ Χρυσαορικοῦ συστήματοσ. κἀνταῦθα δ’ ἀνὴρ ἀξιόλογοσ γεγένηται ῥήτωρ Μένιπποσ κατὰ τοὺσ πατέρασ ἡμῶν Κοτοκᾶσ ἐπικαλούμενοσ, ὃν μάλιστα ἐπαινεῖ τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν ῥητόρων ὧν ἠκροάσατο Κικέρων, ὥσ φησιν ἔν τινι γραφῇ αὐτὸσ συγκρίνων Ξενοκλεῖ καὶ τοῖσ κατ’ ἐκεῖνον ἀκμάζουσιν. ἔστι δὲ καὶ ἄλλη Στρατονίκεια ἡ πρὸσ τῷ Ταύρῳ καλουμένη, πολίχνιον προσκείμενον τῷ ὄρει. Ἀλάβανδα δὲ καὶ αὐτὴ μὲν ὑπόκειται λόφοισ δυσὶ συγκειμένοισ οὕτωσ ὥστ’ ὄψιν παρέχεσθαι κανθηλίου κατεστρωμένου.

καὶ δὴ καὶ ὁ μαλακὸσ Ἀπολλώνιοσ σκώπτων τὴν πόλιν εἴσ τε ταῦτα καὶ εἰσ τὸ τῶν σκορπίων πλῆθοσ, ἔφη αὐτὴν εἶναι σκορπίων κανθήλιον κατεστρωμένον· μεστὴ δ’ ἐστὶ καὶ αὕτη καὶ ἡ τῶν Μυλασέων πόλισ τῶν θηρίων τούτων καὶ ἡ μεταξὺ πᾶσα ὀρεινή. τρυφητῶν δ’ ἐστὶν ἀνθρώπων καὶ καπυριστῶν ἔχουσα ψαλτρίασ πολλάσ. ἄνδρεσ δ’ ἐγένοντο λόγου ἄξιοι δύο ῥήτορεσ ἀδελφοὶ Ἀλαβανδεῖσ, Μενεκλῆσ τε οὗ ἐμνήσθημεν μικρὸν ἐπάνω καὶ Ιἑροκλῆσ, καὶ οἱ μετοικήσαντεσ εἰσ τὴν Ῥόδον ὅ τε Ἀπολλώνιοσ καὶ ὁ Μόλων. πολλῶν δὲ λόγων εἰρημένων περὶ Καρῶν ὁ μάλισθ’ ὁμολογούμενόσ ἐστιν οὗτοσ ὅτι οἱ Κᾶρεσ ὑπὸ Μίνω ἐτάττοντο, τότε Λέλεγεσ καλούμενοι, καὶ τὰσ νήσουσ ᾤκουν·

εἶτ’ ἠπειρῶται γενόμενοι πολλὴν τῆσ παραλίασ καὶ τῆσ μεσογαίασ κατέσχον τοὺσ προκατέχοντασ ἀφελόμενοι· καὶ οὗτοι δ’ ἦσαν οἱ πλείουσ Λέλεγεσ καὶ Πελασγοί· πάλιν δὲ τούτουσ ἀφείλοντο μέροσ οἱ Ἕλληνεσ, Ιὤνέσ τε καὶ Δωριεῖσ. τοῦ δὲ περὶ τὰ στρατιωτικὰ ζήλου τά τε ὄχανα ποιοῦνται τεκμήρια καὶ τὰ ἐπίσημα καὶ τοὺσ λόφουσ· ἅπαντα γὰρ λέγεται Καρικά· Ἀνακρέων μέν γε φησίν διὰ δηὖτε καρικοεργέοσ ὀχάνου χεῖρα τιθέμεναι ὁ δ’ Ἀλκαῖοσ λόφον τε σείων Καρικόν. τοῦ ποιητοῦ δ’ εἰρηκότοσ οὑτωσί Μάσθλησ αὖ Καρῶν ἡγήσατο βαρβαροφώνων, οὐκ ἔχει λόγον πῶσ τοσαῦτα εἰδὼσ ἔθνη βάρβαρα μόνουσ εἴρηκε βαρβαροφώνουσ τοὺσ Κᾶρασ, βαρβάρουσ δ’ οὐδένασ·

οὔτ’ οὖν Θουκυδίδησ ὀρθῶσ· οὐδὲ γὰρ λέγεσθαί φησι βαρβάρουσ διὰ τὸ μηδὲ Ἕλληνάσ πω ἀντίπαλον εἰσ ἓν ὄνομα ἀποκεκρίσθαι· τό τε γὰρ μηδὲ Ἕλληνάσ πω ψεῦδοσ αὐτὸσ ὁ ποιητὴσ ἀπελέγχει ἀνδρόσ, τοῦ κλέοσ εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργοσ. καὶ πάλιν εἴτ’ ἐθέλεισ τραφθῆναι ἀν’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργοσ. μὴ λεγομένων τε βαρβάρων πῶσ ἔμελλεν εὖ λεχθήσεσθαι τὸ βαρβαροφώνων; οὔτε δὴ οὗτοσ εὖ οὔτ’ Ἀπολλόδωροσ ὁ γραμματικόσ, ὅτι τῷ κοινῷ ὀνόματι ἰδίωσ καὶ λοιδόρωσ ἐχρῶντο οἱ Ἕλληνεσ κατὰ τῶν Καρῶν, καὶ μάλιστα οἱ Ιὤνεσ μισοῦντεσ αὐτοὺσ διὰ τὴν ἔχθραν καὶ τὰσ συνεχεῖσ στρατείασ· ἐχρῆν γὰρ οὕτωσ βαρβάρουσ ὀνομάζειν. ἡμεῖσ δὲ ζητοῦμεν διὰ τί βαρβαροφώνουσ καλεῖ, βαρβάρουσ δ’ οὐδ’ ἅπαξ. "ὅτι" φησί "τὸ πληθυντικὸν εἰσ τὸ μέτρον οὐκ ἐμπίπτει, διὰ τοῦτ’ οὐκ εἴρηκε βαρβάρουσ. " ἀλλ’ αὕτη μὲν ἡ πτῶσισ οὐκ ἐμπίπτει, ἡ δ’ ὀρθὴ οὐ διαφέρει τῆσ Δάρδανοι Τρῶεσ καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι. τοιοῦτον δὲ καὶ τό οἱοῖ Τρώιοι ἵπποι. οὐδέ γε ὅτι τραχυτάτη ἡ γλῶττα τῶν Καρῶν· οὐ γάρ ἐστιν ἀλλὰ καὶ πλεῖστα Ἑλληνικὰ ὀνόματα ἔχει καταμεμιγμένα, ὥσ φησι Φίλιπποσ ὁ τὰ Καρικὰ γράψασ. οἶμαι δὲ τὸ βάρβαρον κατ’ ἀρχὰσ ἐκπεφωνῆσθαι οὕτωσ κατ’ ὀνοματοποιίαν ἐπὶ τῶν δυσεκφόρωσ καὶ σκληρῶσ καὶ τραχέωσ λαλούντων, ὡσ τὸ βατταρίζειν καὶ τραυλίζειν καὶ ψελλίζειν. εὐφυέστατοι γάρ ἐσμεν τὰσ φωνὰσ ταῖσ ὁμοίαισ φωναῖσ κατονομάζειν διὰ τὸ ὁμογενέσ· ᾗ δὴ καὶ πλεονάζουσιν ἐνταῦθα αἱ ὀνοματοποιίαι, οἱο͂ν τὸ κελαρύζειν καὶ κλαγγὴ δὲ καὶ ψόφοσ καὶ βοὴ καὶ κρότοσ, ὧν τὰ πλεῖστα ἤδη καὶ κυρίωσ ἐκφέρεται· πάντων δὴ τῶν παχυστομούντων οὕτωσ βαρβάρων λεγομένων, ἐφάνη τὰ τῶν ἀλλοεθνῶν στόματα τοιαῦτα, λέγω δὲ τὰ τῶν μὴ Ἑλλήνων. ἐκείνουσ οὖν ἰδίωσ ἐκάλεσαν βαρβάρουσ, ἐν ἀρχαῖσ μὲν κατὰ τὸ λοίδορον, ὡσ ἂν παχυστόμουσ ἢ τραχυστόμουσ, εἶτα κατεχρησάμεθα ὡσ ἐθνικῷ κοινῷ ὀνόματι ἀντιδιαιροῦντεσ πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ. καὶ γὰρ δὴ τῇ πολλῇ συνηθείᾳ καὶ ἐπιπλοκῇ τῶν βαρβάρων οὐκέτι ἐφαίνετο κατὰ παχυστομίαν καὶ ἀφυί̈αν τινὰ τῶν φωνητηρίων ὀργάνων τοῦτο συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ τὰσ τῶν διαλέκτων ἰδιότητασ. ἄλλη δέ τισ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ διαλέκτῳ ἀνεφάνη κακοστομία καὶ οἱο͂ν βαρβαροστομία, εἴ τισ ἑλληνίζων μὴ κατορθοίη, ἀλλ’ οὕτω λέγοι τὰ ὀνόματα ὡσ οἱ βάρβαροι οἱ εἰσαγόμενοι εἰσ τὸν ἑλληνισμὸν οὐκ ἰσχύοντεσ ἀρτιστομεῖν, ὡσ οὐδ’ ἡμεῖσ ἐν ταῖσ ἐκείνων διαλέκτοισ. τοῦτο δὲ μάλιστα συνέβη τοῖσ Καρσί· τῶν γὰρ ἄλλων οὔτ’ ἐπιπλεκομένων πω σφόδρα τοῖσ Ἕλλησιν, οὔτ’ ἐπιχειρούντων ἑλληνικῶσ ζῆν ἢ μανθάνειν τὴν ἡμετέραν διάλεκτον, πλὴν εἴ τινεσ σπάνιοι καὶ κατὰ τύχην ἐπεμίχθησαν καὶ κατ’ ἄνδρα ὀλίγοισ τῶν Ἑλλήνων τισίν· οὗτοι δὲ καθ’ ὅλην ἐπλανήθησαν τὴν Ἑλλάδα μισθοῦ στρατεύοντεσ. ἤδη οὖν τὸ βαρβαρόφωνον ἐπ’ ἐκείνων πυκνὸν ἦν ἀπὸ τῆσ εἰσ τὴν Ἑλλάδα αὐτῶν στρατείασ· καὶ μετὰ ταῦτα ἐπεπόλασε πολὺ μᾶλλον, ἀφ’ οὗ τάσ τε νήσουσ μετὰ τῶν Ἑλλήνων ᾤκησαν, κἀκεῖθεν εἰσ τὴν Ἀσίαν ἐκπεσόντεσ οὐδ’ ἐνταῦθα χωρὶσ Ἑλλήνων οἰκεῖν ἠδύναντο, ἐπιδιαβάντων τῶν Ιὤνων καὶ τῶν Δωριέων. ἀπὸ δὲ τῆσ αὐτῆσ αἰτίασ καὶ τὸ βαρβαρίζειν λέγεται· καὶ γὰρ τοῦτο ἐπὶ τῶν κακῶσ ἑλληνιζόντων εἰώθαμεν λέγειν, οὐκ ἐπὶ τῶν καριστὶ λαλούντων. οὕτωσ οὖν καὶ τὸ βαρβαροφωνεῖν καὶ τοὺσ βαρβαροφώνουσ δεκτέον τοὺσ κακῶσ ἑλληνίζοντασ· ἀπὸ δὲ τοῦ καρίζειν καὶ τὸ βαρβαρίζειν μετήνεγκαν εἰσ τὰσ περὶ ἑλληνισμοῦ τέχνασ καὶ τὸ σολοικίζειν, εἴτ’ ἀπὸ Σόλων εἴτ’ ἄλλωσ τοῦ ὀνόματοσ τούτου πεπλασμένου. φησὶ δὲ Ἀρτεμίδωροσ ἀπὸ Φύσκου τῆσ Ῥοδίων περαίασ ἰοῦσιν εἰσ Ἔφεσον μέχρι μὲν Λαγίνων ὀκτακοσίουσ εἶναι καὶ πεντήκοντα σταδίουσ, ἐντεῦθεν δ’ εἰσ Ἀλάβανδα πεντήκοντα ἄλλουσ καὶ διακοσίουσ, εἰσ δὲ Τράλλεισ ἑκατὸν ἑξήκοντα·

ἀλλ’ ἡ εἰσ Τράλλεισ ἐστὶ διαβάντι τὸν Μαίανδρον κατὰ μέσην που τὴν ὁδὸν ὅπου τῆσ Καρίασ οἱ ὁρ́οι· γίνονται δ’ οἱ πάντεσ ἀπὸ Φύσκου ἐπὶ τὸν Μαίανδρον κατὰ τὴν εἰσ Ἔφεσον ὁδὸν χίλιοι ἑκατὸν ὀγδοήκοντα. πάλιν ἀπὸ τοῦ Μαιάνδρου τῆσ Ιὠνίασ ἐφεξῆσ μῆκοσ ἐπιόντι κατὰ τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἀπὸ μὲν τοῦ ποταμοῦ εἰσ Τράλλεισ ὀγδοήκοντα, εἶτ’ εἰσ Μαγνησίαν ἑκατὸν τετταράκοντα, εἰσ Ἔφεσον δ’ ἑκατὸν εἴκοσιν, εἰσ δὲ Σμύρναν τριακόσιοι εἴκοσιν, εἰσ δὲ Φώκαιαν καὶ τοὺσ ὁρ́ουσ τῆσ Ιὠνίασ ἐλάττουσ τῶν διακοσίων, ὥστε τὸ ἐπ’ εὐθείασ μῆκοσ τῆσ Ιὠνίασ εἰή ἂν κατ’ αὐτὸν μικρῷ πλέον τῶν ὀκτακοσίων. ἐπεὶ δὲ κοινή τισ ὁδὸσ τέτριπται ἅπασι τοῖσ ἐπὶ τὰσ ἀνατολὰσ ὁδοιποροῦσιν ἐξ Ἐφέσου, καὶ ταύτην ἔπεισιν. ἐπὶ μὲν τὰ Κάρουρα τῆσ Καρίασ ὁρ́ιον πρὸσ τὴν Φρυγίαν διὰ Μαγνησίασ καὶ Τραλλέων Νύσησ Ἀντιοχείασ ὁδὸσ ἑπτακοσίων καὶ τετταράκοντα σταδίων· ἐντεῦθεν δὲ ἡ Φρυγία διὰ Λαοδικείασ καὶ Ἀπαμείασ καὶ Μητροπόλεωσ καὶ Χελιδονίων· ἐπὶ μὲν οὖν τὴν ἀρχὴν τῆσ Παρωρείου, τοὺσ Ὅλμουσ, στάδιοι περὶ ἐνακοσίουσ καὶ εἴκοσιν ἐκ τῶν Καρούρων· ἐπὶ δὲ τὸ πρὸσ τῇ Λυκαονίᾳ πέρασ τῆσ Παρωρείου τὸ Τυριαῖον διὰ Φιλομηλίου μικρῷ πλείουσ τῶν πεντακοσίων, εἶθ’ ἡ Λυκαονία μέχρι Κοροπασσοῦ διὰ Λαοδικείασ τῆσ κατακεκαυμένησ ὀκτακόσιοι τετταράκοντα, ἐκ δὲ Κοροπασσοῦ τῆσ Λυκαονίασ εἰσ Γαρσάουρα, πολίχνιον τῆσ Καππαδοκίασ ἐπὶ τῶν ὁρ́ων αὐτῆσ ἱδρυμένον, ἑκατὸν εἴκοσιν· ἐντεῦθεν δ’ εἰσ Μάζακα τὴν μητρόπολιν τῶν Καππαδόκων διὰ Σοάνδου καὶ Σαδακόρων ἑξακόσιοι ὀγδοήκοντα· ἐντεῦθεν δ’ ἐπὶ τὸν Εὐφράτην μέχρι Τομίσων χωρίου τῆσ Σωφηνῆσ διὰ Ἡρφῶν πολίχνησ χίλιοι τετρακόσιοι τετταράκοντα. τὰ δ’ ἐπ’ εὐθείασ τούτοισ μέχρι τῆσ Ἰνδικῆσ τὰ αὐτὰ κεῖται καὶ παρὰ τῷ Ἀρτεμιδώρῳ ἅπερ καὶ παρὰ τῷ Ἐρατοσθένει. λέγει δὲ καὶ Πολύβιοσ περὶ τῶν ἐκεῖ μάλιστα δεῖν πιστεύειν ἐκείνῳ. ἄρχεται δὲ ἀπὸ Σαμοσάτων τῆσ Κομμαγηνῆσ, ἣ πρὸσ τῇ διαβάσει καὶ τῷ Ζεύγματι κεῖται· εἰσ δὲ Σαμόσατα ἀπὸ τῶν ὁρ́ων τῆσ Καππαδοκίασ τῶν περὶ Τόμισα ὑπερθέντι τὸν Ταῦρον σταδίουσ εἴρηκε τετρακοσίουσ καὶ πεντήκοντα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 14, chapter 2

(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION