헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́10́04́

(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 4)

ἐπεὶ δὲ πρῶτον περὶ τῶν τῆσ Πελοποννήσου νήσων τῶν τε ἄλλων διῆλθον καὶ τῶν ἐν τῷ Κορινθιακῷ κόλπῳ καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ, περὶ τῆσ Κρήτησ ἐφεξῆσ ῥητέον καὶ γὰρ αὕτη τῆσ Πελοποννήσου ἐστί καὶ εἴ τισ περὶ τὴν Κρήτην· ἐν δὲ ταύταισ αἵ τε Κυκλάδεσ εἰσὶ καὶ αἱ Σποράδεσ, αἱ μὲν ἄξιαι μνήμησ αἱ δ’ ἀσημότεραι. νυνὶ δὲ περὶ τῆσ Κρήτησ πρῶτον λέγωμεν.

Εὔδοξοσ μὲν οὖν ἐν τῷ Αἰγαίῳ φησὶν αὐτὴν ἱδρῦσθαι· δεῖ δὲ μὴ οὕτωσ, ἀλλὰ κεῖσθαι μὲν μεταξὺ τῆσ Κυρηναίασ καὶ τῆσ Ἑλλάδοσ τῆσ ἀπὸ Σουνίου μέχρι τῆσ Λακωνικῆσ, ἐπὶ μῆκοσ ταύταισ ταῖσ χώραισ παράλληλον ἀπὸ τῆσ ἑσπέρασ ἐπὶ τὴν ἑώ· κλύζεσθαι δὲ ἀπὸ μὲν τῶν ἄρκτων τῷ Αἰγαίῳ πελάγει καὶ τῷ Κρητικῷ, ἀπὸ δὲ τοῦ νότου τῷ Λιβυκῷ τῷ συνάπτοντι πρὸσ τὸ Αἰγύπτιον πέλαγοσ. τῶν δὲ ἄκρων τὸ μὲν ἑσπέριόν ἐστι τὸ περὶ Φαλάσαρνα, πλάτοσ ἔχον διακοσίων που σταδίων καὶ εἰσ δύο ἀκρωτήρια μεριζόμενον ὧν τὸ μὲν νότιον καλεῖται Κριοῦ μέτωπον τὸ δ’ ἀρκτικὸν Κίμαροσ, τὸ δ’ ἑῷον τὸ Σαμώνιόν ἐστιν ὑπερπῖπτον τοῦ Σουνίου οὐ πολὺ πρὸσ ἑώ. μέγεθοσ δὲ Σωσικράτησ μέν, ὅν φησιν ἀκριβοῦν Ἀπολλόδωροσ τὰ περὶ τὴν νῆσον, ἀφορίζεται μήκει μὲν πλειόνων ἢ δισχιλίων σταδίων καὶ τριακοσίων, πλάτει δὲ ὑπὸ τὸ μέγεθοσ, ὥσθ’ ὁ κύκλοσ κατὰ τοῦτον γίνοιτ’ ἂν πλέον ἢ πεντακισχίλιοι στάδιοι·

Ἀρτεμίδωροσ δὲ τετρακισχιλίουσ καὶ ἑκατόν φησιν. Ιἑρώνυμοσ δὲ μῆκοσ δισχιλίων φήσασ τὸ δὲ πλάτοσ ἀνώμαλον, πλειόνων ἂν εἰή λέγων τὸν κύκλον ἢ ὅσων Ἀρτεμίδωροσ. κατὰ δὲ τὸ τρίτον μέροσ τοῦ μήκουσ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . τὸ δὲ ἔνθεν ἰσθμόσ ἐστιν ὡσ ἑκατὸν σταδίων ἔχων κατοικίαν πρὸσ μὲν τῇ βορείῳ θαλάττῃ Ἀμφίμαλλαν, πρὸσ δὲ τῇ νοτίῳ Φοίνικα τὸν Λαμπέων· πλατυτάτη δὲ κατὰ τὸ μέσον ἐστί, πάλιν δ’ ἐντεῦθεν εἰσ στενώτερον τοῦ προτέρου συμπίπτουσιν ἰσθμὸν αἱ ᾐόνεσ περὶ ἑξήκοντα σταδίων, τὸν ἀπὸ Μινῴασ τῆσ Λυττίων εἰσ Ιἑράπυτναν καὶ τὸ Λιβυκὸν πέλαγοσ· ἐν κόλπῳ δ’ ἐστὶν ἡ πόλισ. εἶτα πρόεισιν εἰσ ὀξὺ ἀκρωτήριον τὸ Σαμώνιον ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον νεῦον καὶ τὰσ Ῥοδίων νήσουσ. ἔστι δ’ ὀρεινὴ καὶ δασεῖα ἡ νῆσοσ, ἔχει δ’ αὐλῶνασ εὐκάρπουσ.

τῶν δ’ ὀρῶν τὰ μὲν πρὸσ δύσιν καλεῖται Λευκά, οὐ λειπόμενα τοῦ Ταϋγέτου κατὰ τὸ ὕψοσ, ἐπὶ τὸ μῆκοσ δ’ ἐκτεταμένα ὅσον τριακοσίων σταδίων καὶ ποιοῦντα ῥάχιν τελευτῶσάν πωσ ἐπὶ τὰ στενά. ἐν μέσῳ δ’ ἐστὶ κατὰ τὸ εὐρυχωρότατον τῆσ νήσου τὸ Ἰδαῖον ὄροσ ὑψηλότατον τῶν ἐκεῖ, περιφερὲσ δ’ ἐν κύκλῳ σταδίων ἑξακοσίων· περιοικεῖται δ’ ὑπὸ τῶν ἀρίστων πόλεων. ἄλλα δ’ ἐστὶ πάρισα τοῖσ Λευκοῖσ, τὰ μὲν ἐπὶ νότον τὰ δ’ ἐπὶ τὴν ἑώ λήγοντα. ἔστι δ’ ἀπὸ τῆσ Κυρηναίασ ἐπὶ τὸ Κριοῦ μέτωπον δυεῖν ἡμερῶν καὶ νυκτῶν πλοῦσ, ἀπὸ δὲ Κιμάρου ἐπὶ Ταίναρον εἰσὶ στάδιοι ἑπτακόσιοι μεταξὺ δὲ Κύθηρα, ἀπὸ δὲ τοῦ Σαμωνίου πρὸσ Αἴγυπτον τεττάρων ἡμερῶν καὶ νυκτῶν πλοῦσ, οἱ δὲ τριῶν φασι·

σταδίων δ’ εἶναι τοῦτόν τινεσ πεντακισχιλίων εἰρήκασιν, οἱ δὲ ἔτι ἐλαττόνων. Ἐρατοσθένησ δ’ ἀπὸ μὲν τῆσ Κυρηναίασ μέχρι Κριοῦ μετώπου δισχιλίουσ φησίν, ἔνθεν δ’ εἰσ Πελοπόννησον ἐλάττουσ . . . Ἄλλη δ’ ἄλλων γλῶσσα μεμιγμένη φησὶν ὁ ποιητήσ ἐν μὲν Ἀχαιοί, ἐν δ’ Ἐτεόκρητεσ μεγαλήτορεσ, ἐν δὲ Κύδωνεσ, Δωριέεσ τε τριχάικεσ δῖοί τε Πελασγοί.

τούτων φησὶ Στάφυλοσ τὸ μὲν πρὸσ ἑώ Δωριεῖσ κατέχειν, τὸ δὲ δυσμικὸν Κύδωνασ, τὸ δὲ νότιον Ἐτεόκρητασ, ὧν εἶναι πολίχνιον Πρᾶσον, ὅπου τὸ τοῦ Δικταίου Διὸσ ἱερόν· τοὺσ δ’ ἄλλουσ ἰσχύοντασ πλέον οἰκῆσαι τὰ πεδία. τοὺσ μὲν οὖν Ἐτεόκρητασ καὶ τοὺσ Κύδωνασ αὐτόχθονασ ὑπάρξαι εἰκόσ, τοὺσ δὲ λοιποὺσ ἐπήλυδασ, οὓσ ἐκ Θετταλίασ φησὶν ἐλθεῖν Ἄνδρων τῆσ Δωρίδοσ μὲν πρότερον νῦν δὲ Ἑστιαιώτιδοσ λεγομένησ· ἐξ ἧσ ὡρμήθησαν, ὥσ φησιν, οἱ περὶ τὸν Παρνασσὸν οἰκήσαντεσ Δωριεῖσ καὶ ἔκτισαν τήν τε Ἐρινεὸν καὶ Βοιὸν καὶ Κυτίνιον, ἀφ’ οὗ καὶ τριχάικεσ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λέγονται. οὐ πάνυ δὲ τὸν τοῦ Ἄνδρωνοσ λόγον ἀποδέχονται, τὴν μὲν τετράπολιν Δωρίδα τρίπολιν ἀποφαίνοντοσ, τὴν δὲ μητρόπολιν τῶν Δωριέων ἄποικον Θετταλῶν· τριχάικασ δὲ δέχονται ἤτοι ἀπὸ τῆσ τριλοφίασ ἢ ἀπὸ τοῦ τριχίνουσ εἶναι τοὺσ λόφουσ. πόλεισ δ’ εἰσὶν ἐν τῇ Κρήτῃ πλείουσ μέν, μέγισται δὲ καὶ ἐπιφανέσταται τρεῖσ, Κνωσσὸσ Γόρτυνα Κυδωνία.

διαφερόντωσ δὲ τὴν Κνωσσὸν καὶ Ὅμηροσ ὑμνεῖ μεγάλην καλῶν καὶ βασίλειον τοῦ Μίνω καὶ οἱ ὕστερον. καὶ δὴ καὶ διετέλεσε μέχρι πολλοῦ φερομένη τὰ πρῶτα, εἶτα ἐταπεινώθη καὶ πολλὰ τῶν νομίμων ἀφῃρέθη, μετέστη δὲ τὸ ἀξίωμα εἴσ τε Γόρτυναν καὶ Λύττον, ὕστερον δ’ ἀνέλαβε πάλιν τὸ παλαιὸν σχῆμα τὸ τῆσ μητροπόλεωσ. κεῖται δ’ ἐν πεδίῳ κύκλον ἔχουσα ἡ Κνωσσὸσ τὸν ἀρχαῖον τριάκοντα σταδίων, μεταξὺ τῆσ Λυκτίασ καὶ τῆσ Γορτυνίασ, διέχουσα τῆσ μὲν Γορτύνησ σταδίουσ διακοσίουσ, τῆσ δὲ Λύττου, ἣν ὁ ποιητὴσ Λύκτον ὠνόμασεν, ἑκατὸν εἴκοσι· τῆσ δὲ θαλάττησ Κνωσσὸσ μὲν τῆσ βορείου πέντε καὶ εἴκοσι, Γόρτυνα δὲ τῆσ Λιβυκῆσ ἐνενήκοντα, Λύττοσ δὲ καὶ αὐτὴ τῆσ Λιβυκῆσ ὀγδοήκοντα. ἔχει δ’ ἐπίνειον τὸ Ἡράκλειον ἡ Κνωσσόσ. Μίνω δέ φασιν ἐπινείῳ χρήσασθαι τῷ Ἀμνισῷ, ὅπου τὸ τῆσ Εἰλειθυίασ ἱερόν.

ἐκαλεῖτο δ’ ἡ Κνωσσὸσ Καίρατοσ πρότερον ὁμώνυμοσ τῷ παραρρέοντι ποταμῷ. ἱστόρηται δ’ ὁ Μίνωσ νομοθέτησ γενέσθαι σπουδαῖοσ θαλαττοκρατῆσαί τε πρῶτοσ, τριχῆ δὲ διελὼν τὴν νῆσον ἐν ἑκάστῳ τῷ μέρει κτίσαι πόλιν, τὴν μὲν Κνωσσὸν ἐν τῷ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . καταντικρὺ τῆσ Πελοποννήσου· καὶ αὐτὴ δ’ ἐστὶ προσβόρειοσ. ὡσ δ’ εἴρηκεν Ἔφοροσ, ζηλωτὴσ ὁ Μίνωσ ἀρχαίου τινὸσ Ῥαδαμάνθυοσ δικαιοτάτου ἀνδρὸσ ὁμωνύμου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὃσ πρῶτοσ τὴν νῆσον ἐξημερῶσαι δοκεῖ νομίμοισ καὶ συνοικισμοῖσ πόλεων καὶ πολιτείαισ, σκηψάμενοσ παρὰ Διὸσ φέρειν ἕκαστα τῶν τιθεμένων δογμάτων εἰσ μέσον. τοῦτον δὴ μιμούμενοσ καὶ ὁ Μίνωσ δι’ ἐννέα ἐτῶν, ὡσ ἐοίκεν, ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ τοῦ Διὸσ ἄντρον καὶ διατρίβων ἐνθάδε, ἀπῄει συντεταγμένα ἔχων παραγγέλματά τινα, ἃ ἔφασκεν εἶναι προστάγματα τοῦ Διόσ· ἀφ’ ἧσ αἰτίασ καὶ τὸν ποιητὴν οὕτωσ εἰρηκέναι ἐνθάδε Μίνωσ ἐννέωροσ βασίλευε Διὸσ μεγάλου ὀαριστήσ. τοιαῦτα δ’ εἰπόντοσ οἱ ἀρχαῖοι περὶ αὐτοῦ πάλιν ἄλλουσ εἰρήκασι λόγουσ ὑπεναντίουσ τούτοισ, ὡσ τυραννικόσ τε γένοιτο καὶ βίαιοσ καὶ δασμολόγοσ, τραγῳδοῦντεσ τὰ περὶ τὸν Μινώταυρον καὶ τὸν λαβύρινθον καὶ τὰ Θησεῖ συμβάντα καὶ Δαιδάλῳ. ταῦτα μὲν οὖν ὁποτέρωσ ἔχει χαλεπὸν εἰπεῖν.

ἔστι δὲ καὶ ἄλλοσ λόγοσ οὐχ ὁμολογούμενοσ, τῶν μὲν ξένον τῆσ νήσου τὸν Μίνω λεγόντων τῶν δ’ ἐπιχώριον. ὁ μέντοι ποιητὴσ τῇ δευτέρᾳ δοκεῖ μᾶλλον συνηγορεῖν ἀποφάσει, ὅταν φῇ ὅτι Ζεὺσ πρῶτον Μίνωα τέκε Κρήτῃ ἐπίουρον. ὑπὲρ τῆσ Κρήτησ ὁμολογεῖται διότι κατὰ τοὺσ παλαιοὺσ χρόνουσ ἐτύγχανεν εὐνομουμένη καὶ ζηλωτὰσ ἑαυτῆσ τοὺσ ἀρίστουσ τῶν Ἑλλήνων ἀπέφηνεν, ἐν δὲ τοῖσ πρώτοισ Λακεδαιμονίουσ, καθάπερ Πλάτων τε ἐν τοῖσ νόμοισ δηλοῖ καὶ Ἔφοροσ ἐν τῇ Εὐρώπῃ ἀναγέγραφεν· ὕστερον δὲ πρὸσ τὸ χεῖρον μετέβαλεν ἐπὶ πλεῖστον. μετὰ γὰρ τοὺσ Τυρρηνούσ, οἳ μάλιστα ἐδῄωσαν τὴν καθ’ ἡμᾶσ θάλατταν, οὗτοί εἰσιν οἱ διαδεξάμενοι τὰ λῃστήρια· τούτουσ δ’ ἐπόρθησαν ὕστερον οἱ Κίλικεσ· κατέλυσαν δὲ πάντασ Ῥωμαῖοι τήν τε Κρήτην ἐκπολεμήσαντεσ καὶ τὰ πειρατικὰ τῶν Κιλίκων φρούρια. νῦν δὲ Κνωσσὸσ καὶ Ῥωμαίων ἀποικίαν ἔχει. περὶ μὲν οὖν Κνωσσοῦ ταῦτα, πόλεωσ οὐκ ἀλλοτρίασ ἡμῖν, διὰ δὲ τἀνθρώπινα καὶ τὰσ ἐν αὐτοῖσ μεταβολὰσ καὶ συντυχίασ ἐκλελειμμένων τῶν συμβολαίων τῶν ὑπαρξάντων ἡμῖν πρὸσ τὴν πόλιν.

Δορύλαοσ γὰρ ἦν ἀνὴρ τακτικόσ, τῶν Μιθριδάτου τοῦ Εὐεργέτου φίλων· οὗτοσ διὰ τὴν ἐν τοῖσ πολεμικοῖσ ἐμπειρίαν ξενολογεῖν ἀποδειχθεὶσ πολὺσ ἦν ἔν τε τῇ Ἑλλάδι καὶ τῇ Θρᾴκῃ, πολὺσ δὲ καὶ τοῖσ παρὰ τῆσ Κρήτησ ἰοῦσιν, οὔπω τὴν νῆσον ἐχόντων Ῥωμαίων, συχνοῦ δὲ ὄντοσ ἐν αὐτῇ τοῦ μισθοφορικοῦ καὶ στρατιωτικοῦ πλήθουσ, ἐξ οὗ καὶ τὰ λῃστήρια πληροῦσθαι συνέβαινεν. ἐπιδημοῦντοσ δὲ τοῦ Δορυλάου κατὰ τύχην ἐνέστη πόλεμοσ τοῖσ Κνωσσίοισ πρὸσ τοὺσ Γορτυνίουσ· αἱρεθεὶσ δὲ στρατηγὸσ καὶ κατορθώσασ διὰ ταχέων ἤρατο τιμὰσ τὰσ μεγίστασ, καὶ ἐπειδὴ μικρὸν ὕστερον ἐξ ἐπιβουλῆσ δολοφονηθέντα ἔγνω τὸν Εὐεργέτην ὑπὸ τῶν φίλων ἐν Σινώπῃ, τὴν διαδοχὴν δὲ εἰσ γυναῖκα καὶ παιδία ἥκουσαν, ἀπογνοὺσ τῶν ἐκεῖ κατέμεινεν ἐν τῇ Κνωσσῷ· τεκνοποιεῖται δ’ ἐκ Μακέτιδοσ γυναικὸσ Στερόπησ τοὔνομα δύο μὲν υἱεῖσ Λαγέταν καὶ Στρατάρχαν, ὧν τὸν Στρατάρχαν ἐσχατόγηρων καὶ ἡμεῖσ ἤδη εἴδομεν, θυγατέρα δὲ μίαν. δυεῖν δὲ ὄντων υἱῶν τοῦ Εὐεργέτου διεδέξατο τὴν βασιλείαν Μιθριδάτησ ὁ προσαγορευθεὶσ Εὐπάτωρ ἕνδεκα ἔτη γεγονώσ· τούτῳ σύντροφοσ ὑπῆρξεν ὁ τοῦ Φιλεταίρου Δορύλαοσ· ἦν δ’ ὁ Φιλέταιροσ ἀδελφὸσ τοῦ τακτικοῦ Δορυλάου. ἀνδρωθεὶσ δ’ ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ τοσοῦτο ᾕρητο τῇ συντροφίᾳ τῇ πρὸσ τὸν Δορύλαον ὥστ’ οὐκ ἐκεῖνον μόνον εἰσ τιμὰσ ἦγε τὰσ μεγίστασ, ἀλλὰ καὶ τῶν συγγενῶν ἐπεμελεῖτο καὶ τοὺσ ἐν Κνωσσῷ μετεπέμπετο· ἦσαν δ’ οἱ περὶ Λαγέταν, τοῦ μὲν πατρὸσ ἤδη τετελευτηκότοσ, αὐτοὶ δ’ ἠνδρωμένοι, καὶ ἧκον ἀφέντεσ τὰ ἐν Κνωσσῷ· τοῦ δὲ Λαγέτα θυγάτηρ ἦν ἡ μήτηρ τῆσ ἐμῆσ μητρόσ. εὐτυχοῦντοσ μὲν δὴ ἐκείνου συνευτυχεῖν καὶ τούτοισ συνέβαινε, καταλυθέντοσ δὲ ἐφωράθη γὰρ ἀφιστὰσ τοῖσ Ῥωμαίοισ τὴν βασιλείαν ἐφ’ ᾧ αὐτὸσ εἰσ τὴν ἀρχὴν καταστήσεται συγκατελύθη καὶ τὰ τούτων καὶ ἐταπεινώθησαν· ὠλιγωρήθη δὲ καὶ τὰ πρὸσ τοὺσ Κνωσσίουσ συμβόλαια καὶ αὐτοὺσ μυρίασ μεταβολὰσ δεξαμένουσ. ἀλλὰ γὰρ ὁ μὲν περὶ τῆσ Κνωσσοῦ λόγοσ τοιοῦτοσ.

διαρρεῖ δ’ αὐτὴν ὅλην ὁ Ληθαῖοσ ποταμόσ. μετὰ δὲ ταύτην δευτερεῦσαι δοκεῖ κατὰ τὴν δύναμιν ἡ τῶν Γορτυνίων πόλισ. συμπράττουσαί τε γὰρ ἀλλήλαισ ἅπαντασ ὑπηκόουσ εἶχον αὗται τοὺσ ἄλλουσ, στασιάσασαί τε διέστησαν τὰ κατὰ τὴν νῆσον· προσθήκη δ’ ἦν ἡ Κυδωνία μεγίστη ὁποτέροισ προσγένοιτο. κεῖται δ’ ἐν πεδίῳ καὶ ἡ τῶν Γορτυνίων πόλισ, τὸ παλαιὸν μὲν ἴσωσ τετειχισμένη καθάπερ καὶ Ὅμηροσ εἴρηκε Γόρτυνά τε τειχήεσσαν , ὕστερον δ’ ἀποβαλοῦσα τὸ τεῖχοσ ἐκ θεμελίων καὶ πάντα τὸν χρόνον μείνασα ἀτείχιστοσ· καὶ γὰρ ὁ Φιλοπάτωρ Πτολεμαῖοσ ἀρξάμενοσ τειχίζειν ὅσον ἐπὶ ὀγδοήκοντα σταδίουσ παρῆλθε μόνον· ἀξιόλογον δ’ οὖν ἐξεπλήρου ποτὲ κύκλον ἡ οἴκησισ ὅσον πεντήκοντα σταδίων· διέχει δὲ τῆσ Λιβυκῆσ θαλάττησ κατὰ Λεβῆνα τὸ ἐμπόριον αὐτῆσ ἐνενήκοντα· ἔχει δέ τι καὶ ἄλλο ἐπίνειον τὸ Μάταλον, διέχει δ’ αὐτῆσ ἑκατὸν τριάκοντα. ἐκ δὲ Λεβῆνοσ ἦν Λευκοκόμασ τε καὶ ὁ ἐραστὴσ αὐτοῦ Εὐξύνθετοσ, οὓσ ἱστορεῖ Θεόφραστοσ ἐν τῷ περὶ ἔρωτοσ λόγῳ, ἄθλων ὧν ὁ Λευκοκόμασ τῷ Εὐξυνθέτῳ προσέταξεν ἕνα φήσασ εἶναι τοῦτον, τὸν ἐν Πράσῳ κύνα ἀναγαγεῖν αὐτῷ·

τῆσ μέντοι Κυδωνίασ ὄροσ ἐστὶ Τίτυροσ, ἐν ᾧ ἱερόν ἐστιν οὐ Δικταῖον ἀλλὰ Δικτύνναιον. ὅμοροι δ’ εἰσὶν αὐτοῖσ οἱ Πράσιοι, τῆσ μὲν θαλάττησ ἑβδομήκοντα Γόρτυνοσ δὲ διέχοντεσ ἑκατὸν καὶ ὀγδοήκοντα. εἴρηται δὲ ὅτι τῶν Ἐτεοκρήτων ὑπῆρχεν ἡ Πρᾶσοσ καὶ διότι ἐνταῦθα τὸ τοῦ Δικταίου Διὸσ ἱερόν· καὶ γὰρ ἡ Δίκτη πλησίον, οὐχ ὡσ Ἄρατοσ "ὄρεοσ σχεδὸν Ἰδαίοιο. " καὶ γὰρ χιλίουσ ἡ Δίκτη τῆσ Ἴδησ ἀπέχει, πρὸσ ἀνίσχοντα ἥλιον ἀπ’ αὐτῆσ κειμένη, τοῦ δὲ Σαμωνίου ἑκατόν. μεταξὺ δὲ τοῦ Σαμωνίου καὶ τῆσ Χερρονήσου ἡ Πρᾶσοσ ἵδρυτο ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ ἑξήκοντα σταδίοισ· κατέσκαψαν δ’ Ιἑραπύτνιοι. οὐκ εὖ δὲ οὐδὲ τὸν Καλλίμαχον λέγειν φασίν, ὡσ ἡ Βριτόμαρτισ φεύγουσα τὴν Μίνω βίαν ἀπὸ τῆσ Δίκτησ ἅλοιτο εἰσ ἁλιέων δίκτυα, καὶ διὰ τοῦτο αὐτὴ μὲν Δίκτυννα ὑπὸ τῶν Κυδωνιατῶν προσαγορευθείη, Δίκτη δὲ τὸ ὄροσ· οὐδὲ γὰρ ὅλωσ ἐκ γειτόνων ἐστὶ τοῖσ τόποισ τούτοισ ἡ Κυδωνία, πρὸσ δὲ τοῖσ ἑσπερίοισ κεῖται τῆσ νήσου πέρασι. Κυδωνία δ’ ἐπὶ θαλάττῃ μὲν ἵδρυται βλέπουσα πρὸσ τὴν Λακωνικήν, διέχει δ’ ἑκατέρασ τὸ ἴσον τῆσ τε Κνωσσοῦ καὶ τῆσ Γόρτυνοσ οἱο͂ν ὀκτακοσίουσ σταδίουσ, Ἀπτέρασ δὲ ὀγδοήκοντα, τῆσ ταύτῃ δὲ θαλάττησ τετταράκοντα.

Ἀπτέρασ δ’ ἐπίνειόν ἐστι Κίσαμοσ· πρὸσ ἑσπέραν δ’ ὅμοροι τοῖσ Κυδωνιάταισ Πολυρρήνιοι, παρ’ οἷσ ἐστι τὸ τῆσ Δικτύννησ ἱερόν· ἀπέχουσι δὲ τῆσ θαλάττησ ὡσ τριάκοντα σταδίουσ, Φαλασάρνησ δὲ ἑξήκοντα. κωμηδὸν δ’ ᾤκουν πρότερον· εἶτ’ Ἀχαιοὶ καὶ Λάκωνεσ συνῴκησαν τειχίσαντεσ ἐρυμνὸν χωρίον βλέπον πρὸσ μεσημβρίαν. τῶν δ’ ὑπὸ Μίνω συνῳκισμένων τριῶν τὴν λοιπὴν Φαιστὸσ δ’ ἦν αὕτη κατέσκαψαν Γορτύνιοι, τῆσ μὲν Γόρτυνοσ διέχουσαν ἑξήκοντα, τῆσ δὲ θαλάττησ εἴκοσι, τοῦ δὲ Ματάλου τοῦ ἐπινείου τετταράκοντα·

τὴν δὲ χώραν ἔχουσιν οἱ κατασκάψαντεσ. Γορτυνίων δ’ ἐστὶ καὶ τὸ Ῥύτιον σὺν τῇ Φαιστῷ Φαιστόν τε Ῥύτιόν τε. ἐκ δὲ τῆσ Φαιστοῦ τὸν τοὺσ καθαρμοὺσ ποιήσαντα διὰ τῶν ἐπῶν Ἐπιμενίδην φασὶν εἶναι. καὶ ὁ Λισσὴν δὲ τῆσ Φαιστίασ. Λύττου δέ, ἧσ ἐμνήσθημεν καὶ πρότερον, ἐπίνειόν ἐστιν ἡ λεγομένη Χερρόνησοσ, ἐν ᾗ τὸ τῆσ Βριτομάρτεωσ ἱερόν· αἱ δὲ συγκαταλεχθεῖσαι πόλεισ οὐκέτ’ εἰσὶ Μίλητόσ τε καὶ Λύκαστοσ, τὴν δὲ χώραν τὴν μὲν ἐνείμαντο Λύττιοι τὴν δὲ Κνώσσιοι κατασκάψαντεσ τὴν πόλιν. τοῦ δὲ ποιητοῦ τὸ μὲν ἑκατόμπολιν λέγοντοσ τὴν Κρήτην τὸ δὲ ἐνενηκοντάπολιν, Ἔφοροσ μὲν ὕστερον ἐπικτισθῆναι τὰσ δέκα φησὶ μετὰ τὰ Τρωικὰ ὑπὸ τῶν Ἀλθαιμένει τῷ Ἀργείῳ συνακολουθησάντων Δωριέων·

τὸν μὲν οὖν Ὀδυσσέα λέγει ἐνενηκοντάπολιν ὀνομάσαι· οὗτοσ μὲν οὖν πιθανόσ ἐστιν ὁ λόγοσ, ἄλλοι δ’ ὑπὸ τῶν Ἰδομενέωσ ἐχθρῶν κατασκαφῆναί φασι τὰσ δέκα· ἀλλ’ οὔτε κατὰ τὰ Τρωικά φησιν ὁ ποιητὴσ ἑκατοντάπολιν ὑπάρξαι τὴν Κρήτην, ἀλλὰ μᾶλλον κατ’ αὐτόν ἐκ γὰρ τοῦ ἰδίου προσώπου λέγει· εἰ δ’ ἐκ τῶν τότε ὄντων τινὸσ ἦν ὁ λόγοσ, καθάπερ ἐν τῇ Ὀδυσσείᾳ, ἡνίκα ἐνενηκοντάπολιν φράζει, καλῶσ εἶχεν ἂν οὕτω δέχεσθαι, οὔτ’ εἰ συγχωρήσαιμεν τοῦτό γε, ὁ ἑξῆσ λόγοσ σώζοιτ’ ἄν. οὔτε γὰρ κατὰ τὴν στρατείαν οὔτε μετὰ τὴν ἐπάνοδον τὴν ἐκεῖθεν τοῦ Ἰδομενέωσ εἰκόσ ἐστιν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ τὰσ πόλεισ ἠφανίσθαι ταύτασ· ὁ γὰρ ποιητὴσ φήσασ πάντασ δ’ Ἰδομενεὺσ Κρήτην εἰσήγαγ’ ἑταίρουσ, οἳ φύγον ἐκ πολέμου, πόντοσ δέ οἱ οὔτιν’ ἀπηύρα, καὶ τούτου τοῦ πάθουσ ἐμέμνητ’ ἄν· οὐ γὰρ δήπου Ὀδυσσεὺσ μὲν ἔγνω τὸν ἀφανισμὸν τῶν πόλεων ὁ μηδενὶ συμμίξασ τῶν Ἑλλήνων μήτε κατὰ τὴν πλάνην μήθ’ ὕστερον, ὁ δὲ καὶ συστρατεύσασ τῷ Ἰδομενεῖ καὶ συνανασωθεὶσ οὐκ ἔγνω τὰ συμβάντα οἴκοι αὐτῷ οὔτε κατὰ τὴν στρατείαν οὔτε τὴν ἐπάνοδον τὴν ἐκεῖθεν· ἀλλὰ μὴν οὐδὲ μετὰ τὴν ἐπάνοδον· εἰ γὰρ μετὰ πάντων ἐσώθη τῶν ἑταίρων, ἰσχυρὸσ ἐπανῆλθεν, ὥστ’ οὐκ ἔμελλον ἰσχύσειν οἱ ἐχθροὶ τοσοῦτον ὅσον δέκα ἀφαιρεῖσθαι πόλεισ αὐτόν. τῆσ μὲν οὖν χώρασ τῶν Κρητῶν τοιαύτη τισ ἡ περιοδεία. τῆσ δὲ πολιτείασ ἧσ Ἔφοροσ ἀνέγραψε τὰ κυριώτατα ἐπιδραμεῖν ἀποχρώντωσ ἂν ἔχοι.

δοκεῖ δέ, φησίν, ὁ νομοθέτησ μέγιστον ὑποθέσθαι ταῖσ πόλεσιν ἀγαθὸν τὴν ἐλευθερίαν· μόνην γὰρ ταύτην ἴδια ποιεῖν τῶν κτησαμένων τὰ ἀγαθά, τὰ δ’ ἐν δουλείᾳ τῶν ἀρχόντων ἀλλ’ οὐχὶ τῶν ἀρχομένων εἶναι· τοῖσ δ’ ἔχουσι ταύτην φυλακῆσ δεῖν· τὴν μὲν οὖν ὁμόνοιαν διχοστασίασ αἰρομένησ ἀπαντᾶν, ἣ γίνεται διὰ πλεονεξίαν καὶ τρυφήν· σωφρόνωσ γὰρ καὶ λιτῶσ ζῶσιν ἅπασιν οὔτε φθόνον οὔθ’ ὕβριν οὔτε μῖσοσ ἀπαντᾶν πρὸσ τοὺσ ὁμοίουσ· διόπερ τοὺσ μὲν παῖδασ εἰσ τὰσ ὀνομαζομένασ ἀγέλασ κελεῦσαι φοιτᾶν, τοὺσ δὲ τελείουσ ἐν τοῖσ συσσιτίοισ ἃ καλοῦσιν ἀνδρεῖα συσσιτεῖν, ὅπωσ τῶν ἴσων μετάσχοιεν τοῖσ εὐπόροισ οἱ πενέστεροι δημοσίᾳ τρεφόμενοι· πρὸσ δὲ τὸ μὴ δειλίαν ἀλλ’ ἀνδρείαν κρατεῖν ἐκ παίδων ὅπλοισ καὶ πόνοισ συντρέφειν, ὥστε καταφρονεῖν καύματοσ καὶ ψύχουσ καὶ τραχείασ ὁδοῦ καὶ ἀνάντουσ καὶ πληγῶν τῶν ἐν γυμνασίοισ καὶ μάχαισ ταῖσ κατὰ σύνταγμα· ἀσκεῖν δὲ καὶ τοξικῇ καὶ ἐνοπλίῳ ὀρχήσει, ἣν καταδεῖξαι Κουρῆτα πρῶτον, ὕστερον δὲ καὶ συντάξαντα τὴν κληθεῖσαν ἀπ’ αὐτοῦ πυρρίχην, ὥστε μηδὲ τὴν παιδιὰν ἄμοιρον εἶναι τῶν πρὸσ πόλεμον χρησίμων· ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τοῖσ ῥυθμοῖσ Κρητικοῖσ χρῆσθαι κατὰ τὰσ ᾠδὰσ συντονωτάτοισ οὖσιν οὓσ Θάλητα ἀνευρεῖν, ᾧ καὶ τοὺσ παιᾶνασ καὶ τὰσ ἄλλασ τὰσ ἐπιχωρίουσ ᾠδὰσ ἀνατιθέασι καὶ πολλὰ τῶν νομίμων· καὶ ἐσθῆτι δὲ καὶ ὑποδέσει πολεμικῇ χρῆσθαι, καὶ τῶν δώρων τιμιώτατα αὐτοῖσ εἶναι τὰ ὅπλα. λέγεσθαι δ’ ὑπό τινων ὡσ Λακωνικὰ εἰή τὰ πολλὰ τῶν νομιζομένων Κρητικῶν, τὸ δ’ ἀληθὲσ εὑρῆσθαι μὲν ὑπ’ ἐκείνων, ἠκριβωκέναι δὲ τοὺσ Σπαρτιάτασ, τοὺσ δὲ Κρῆτασ ὀλιγωρῆσαι, κακωθεισῶν τῶν πόλεων καὶ μάλιστα τῆσ Κνωσσίων, τῶν πολεμικῶν·

μεῖναι δέ τινα τῶν νομίμων παρὰ Λυττίοισ καὶ Γορτυνίοισ καὶ ἄλλοισ τισὶ πολιχνίοισ μᾶλλον ἢ παρ’ ἐκείνοισ· καὶ δὴ καὶ τὰ Λυττίων νόμιμα ποιεῖσθαι μαρτύρια τοὺσ τὰ Λακωνικὰ πρεσβύτερα ἀποφαίνοντασ· ἀποίκουσ γὰρ ὄντασ φυλάττειν τὰ τῆσ μητροπόλεωσ ἔθη, ἐπεὶ ἄλλωσ γε εὐήθεσ εἶναι τὸ τοὺσ βέλτιον συνεστῶτασ καὶ πολιτευομένουσ τῶν χειρόνων ζηλωτὰσ ἀποφαίνειν· οὐκ εὖ δὲ ταῦτα λέγεσθαι· οὔτε γὰρ ἐκ τῶν νῦν καθεστηκότων τὰ παλαιὰ τεκμηριοῦσθαι δεῖν, εἰσ τἀναντία ἑκατέρων μεταπεπτωκότων· καὶ γὰρ ναυκρατεῖν πρότερον τοὺσ Κρῆτασ, ὥστε καὶ παροιμιάζεσθαι πρὸσ τοὺσ προσποιουμένουσ μὴ εἰδέναι ἃ ἴσασιν "ὁ Κρὴσ ἀγνοεῖ τὴν θάλατταν," νῦν δ’ ἀποβεβληκέναι τὸ ναυτικόν· οὔτε ὅτι ἄποικοί τινεσ τῶν πόλεων γεγόνασι τῶν ἐν Κρήτῃ Σπαρτιατῶν, ἐν τοῖσ ἐκείνων νομίμοισ διαμένειν ἐπηναγκάσθαι· πολλὰσ γοῦν τῶν ἀποικίδων μὴ φυλάττειν τὰ πάτρια, πολλὰσ δὲ καὶ τῶν μὴ ἀποικίδων ἐν Κρήτῃ τὰ αὐτὰ ἔχειν τοῖσ ἀποίκοισ ἔθη. τῶν τε Σπαρτιατῶν τὸν νομοθέτην Λυκοῦργον πέντε γενεαῖσ νεώτερον Ἀλθαιμένουσ εἶναι τοῦ στείλαντοσ τὴν εἰσ Κρήτην ἀποικίαν·

παρ’ Ἀλκμᾶνι γοῦν οὕτω κεῖσθαι φοίναισ δὲ καὶ ἐν θιάσοισιν ἀνδρείων παρὰ δαιτυμόνεσσι πρέπει παιᾶνα κατάρχειν. τὸν μὲν γὰρ ἱστορεῖσθαι Κίσσου παῖδα τοῦ τὸ Ἄργοσ κτίσαντοσ περὶ τὸν αὐτὸν χρόνον ἡνίκα Προκλῆσ τὴν Σπάρτην συνῴκιζε, Λυκοῦργον δ’ ὁμολογεῖσθαι παρὰ πάντων ἕκτον ἀπὸ Προκλέουσ γεγονέναι· τὰ δὲ μιμήματα μὴ εἶναι πρότερα τῶν παραδειγμάτων μηδὲ τὰ νεώτερα τῶν πρεσβυτέρων· τήν τε ὄρχησιν τὴν παρὰ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἐπιχωριάζουσαν καὶ τοὺσ ῥυθμοὺσ καὶ παιᾶνασ τοὺσ κατὰ νόμον ᾀδομένουσ καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν νομίμων Κρητικὰ καλεῖσθαι παρ’ αὐτοῖσ ὡσ ἂν ἐκεῖθεν ὁρμώμενα· τῶν δ’ ἀρχείων τὰ μὲν καὶ τὰσ διοικήσεισ ἔχειν τὰσ αὐτὰσ καὶ τὰσ ἐπωνυμίασ, ὥσπερ καὶ τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν καὶ τὴν τῶν ἱππέων πλὴν ὅτι τοὺσ ἐν Κρήτῃ ἱππέασ καὶ ἵππουσ κεκτῆσθαι συμβέβηκεν· ἐξ οὗ τεκμαίρονται πρεσβυτέραν εἶναι τῶν ἐν Κρήτῃ ἱππέων τὴν ἀρχήν· σώζειν γὰρ τὴν ἐτυμότητα τῆσ προσηγορίασ· τοὺσ δὲ μὴ ἱπποτροφεῖν, τοὺσ ἐφόρουσ δὲ τὰ αὐτὰ τοῖσ ἐν Κρήτῃ κόσμοισ διοικοῦντασ ἑτέρωσ ὠνομάσθαι· τὰ δὲ συσσίτια ἀνδρεῖα παρὰ μὲν τοῖσ Κρησὶν καὶ νῦν ἔτι καλεῖσθαι, παρὰ δὲ τοῖσ Σπαρτιάταισ μὴ διαμεῖναι καλούμενα ὁμοίωσ πρότερον· λέγεσθαι δ’ ὑπὸ τῶν Κρητῶν ὡσ καὶ παρ’ αὐτοὺσ ἀφίκοιτο Λυκοῦργοσ κατὰ τοιαύτην αἰτίαν·

ἀδελφὸσ ἦν πρεσβύτεροσ τοῦ Λυκούργου Πολυδέκτησ· οὗτοσ τελευτῶν ἔγκυον κατέλιπε τὴν γυναῖκα· τέωσ μὲν οὖν ἐβασίλευεν ὁ Λυκοῦργοσ ἀντὶ τοῦ ἀδελφοῦ, γενομένου δὲ παιδὸσ ἐπετρόπευεν ἐκεῖνον, εἰσ ὃν ἡ ἀρχὴ καθήκουσα ἐτύγχανε· λοιδορούμενοσ δή τισ αὐτῷ σαφῶσ εἶπεν εἰδέναι διότι βασιλεύσοι· λαβὼν δ’ ὑπόνοιαν ἐκεῖνοσ ὡσ ἐκ τοῦ λόγου τούτου διαβάλλοιτο ἐπιβουλὴ ἐξ αὐτοῦ τοῦ παιδόσ, δείσασ μὴ ἐκ τύχησ ἀποθανόντοσ αἰτίαν αὐτὸσ ἔχοι παρὰ τῶν ἐχθρῶν, ἀπῆρεν εἰσ Κρήτην. ταύτην μὲν δὴ λέγεσθαι τῆσ ἀποδημίασ αἰτίαν· ἐλθόντα δὲ πλησιάσαι Θάλητι μελοποιῷ ἀνδρὶ καὶ νομοθετικῷ, ἱστορήσαντα δὲ παρ’ αὐτοῦ τὸν τρόπον ὃν Ῥαδάμανθύσ τε πρότερον καὶ ὕστερον Μίνωσ, ὡσ παρὰ τοῦ Διόσ, τοὺσ νόμουσ ἐκφέροι εἰσ ἀνθρώπουσ, γενόμενον δὲ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ καταμαθόντα καὶ τὰ ἐκεῖ νόμιμα, ἐντυχόντα δ’, ὥσ φασί τινεσ, καὶ Ὁμήρῳ διατρίβοντι ἐν Χίῳ, κατᾶραι πάλιν εἰσ τὴν οἰκείαν, καταλαβεῖν δὲ τὸν τοῦ ἀδελφοῦ υἱὸν τὸν Πολυδέκτου Χαρίλαον βασιλεύοντα· εἶθ’ ὁρμῆσαι διαθεῖναι τοὺσ νόμουσ φοιτῶντα ὡσ τὸν θεὸν τὸν ἐν Δελφοῖσ, κἀκεῖθεν κομίζοντα τὰ προστάγματα, καθάπερ οἱ περὶ Μίνω ἐκ τοῦ ἄντρου τοῦ Διὸσ παραπλήσια ἐκείνοισ τὰ πλείω. τῶν Κρητικῶν τὰ κυριώτατα τῶν καθ’ ἕκαστα τοιαῦτα εἴρηκε.

γαμεῖν μὲν ἅμα πάντεσ ἀναγκάζονται παρ’ αὐτοῖσ οἱ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἐκ τῆσ τῶν παίδων ἀγέλησ ἐκκριθέντεσ, οὐκ εὐθὺσ δ’ ἄγονται παρ’ ἑαυτοὺσ τὰσ γαμηθείσασ παῖδασ, ἀλλ’ ἐπὰν ἤδη διοικεῖν ἱκαναὶ ὦσι τὰ περὶ τοὺσ οἴκουσ· φερνὴ δ’ ἐστίν, ἂν ἀδελφοὶ ὦσι, τὸ ἥμισυ τῆσ τοῦ ἀδελφοῦ μερίδοσ· παῖδασ δὲ γράμματά τε μανθάνειν καὶ τὰσ ἐκ τῶν νόμων ᾠδὰσ καί τινα εἴδη τῆσ μουσικῆσ. τοὺσ μὲν οὖν ἔτι νεωτέρουσ εἰσ τὰ συσσίτια ἄγουσι τὰ ἀνδρεῖα· χαμαὶ δὲ καθήμενοι διαιτῶνται μετ’ ἀλλήλων ἐν φαύλοισ τριβωνίοισ καὶ χειμῶνοσ καὶ θέρουσ τὰ αὐτά, διακονοῦσί τε καὶ ἑαυτοῖσ καὶ τοῖσ ἀνδράσι· συμβάλλουσι δ’ εἰσ μάχην καὶ οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ συσσιτίου πρὸσ ἀλλήλουσ, καὶ πρὸσ ἕτερα συσσίτια· καθ’ ἕκαστον δὲ ἀνδρεῖον ἐφέστηκε παιδονόμοσ· οἱ δὲ μείζουσ εἰσ τὰσ ἀγέλασ ἄγονται· τὰσ δ’ ἀγέλασ συνάγουσιν οἱ ἐπιφανέστατοι τῶν παίδων καὶ δυνατώτατοι ἕκαστοσ ὅσουσ πλείστουσ οἱο͂́σ τέ ἐστιν ἀθροίζων· ἑκάστησ δὲ τῆσ ἀγέλησ ἄρχων ἐστὶν ὡσ τὸ πολὺ ὁ πατὴρ τοῦ συναγαγόντοσ, κύριοσ ὢν ἐξάγειν ἐπὶ θήραν καὶ δρόμουσ, τὸν δ’ ἀπειθοῦντα κολάζειν· τρέφονται δὲ δημοσίᾳ· τακταῖσ δέ τισιν ἡμέραισ ἀγέλη πρὸσ ἀγέλην συμβάλλει μετὰ αὐλοῦ καὶ λύρασ εἰσ μάχην ἐν ῥυθμῷ, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖσ πολεμικοῖσ εἰώθασιν, ἐκφέρουσι δὲ καὶ τὰσ πληγὰσ τὰσ μὲν διὰ χειρὸσ τὰσ δὲ καὶ δι’ ὅπλων σιδηρῶν. ἴδιον δ’ αὐτοῖσ τὸ περὶ τοὺσ ἔρωτασ νόμιμον·

οὐ γὰρ πειθοῖ κατεργάζονται τοὺσ ἐρωμένουσ ἀλλ’ ἁρπαγῇ· προλέγει τοῖσ φίλοισ πρὸ τριῶν ἢ πλειόνων ἡμερῶν ὁ ἐραστὴσ ὅτι μέλλει τὴν ἁρπαγὴν ποιεῖσθαι· τοῖσ δ’ ἀποκρύπτειν μὲν τὸν παῖδα ἢ μὴ ἐᾶν πορεύεσθαι τὴν τεταγμένην ὁδὸν τῶν αἰσχίστων ἐστίν, ὡσ ἐξομολογουμένοισ ὅτι ἀνάξιοσ ὁ παῖσ εἰή τοιούτου ἐραστοῦ τυγχάνειν· συνιόντεσ δ’, ἂν μὲν τῶν ἴσων ἢ τῶν ὑπερεχόντων τισ ᾖ τοῦ παιδὸσ τιμῇ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὁ ἁρπάζων, ἐπιδιώκοντεσ ἀνθήψαντο μόνον μετρίωσ τὸ νόμιμον ἐκπληροῦντεσ, τἆλλα δ’ ἐπιτρέπουσιν ἄγειν χαίροντεσ· ἂν δ’ ἀνάξιοσ, ἀφαιροῦνται· πέρασ δὲ τῆσ ἐπιδιώξεώσ ἐστιν ἑώσ ἂν ἀχθῇ ὁ παῖσ εἰσ τὸ τοῦ ἁρπάσαντοσ ἀνδρεῖον. ἐράσμιον δὲ νομίζουσιν οὐ τὸν κάλλει διαφέροντα, ἀλλὰ τὸν ἀνδρείᾳ καὶ κοσμιότητι . . . καὶ δωρησάμενοσ ἀπάγει τὸν παῖδα τῆσ χώρασ εἰσ ὃν βούλεται τόπον· ἐπακολουθοῦσι δὲ τῇ ἁρπαγῇ οἱ παραγενόμενοι, ἑστιαθέντεσ δὲ καὶ συνθηρεύσαντεσ δίμηνον οὐ γὰρ ἔξεστι πλείω χρόνον κατέχειν τὸν παῖδα εἰσ τὴν πόλιν καταβαίνουσιν. ἀφίεται δ’ ὁ παῖσ δῶρα λαβὼν στολὴν πολεμικὴν καὶ βοῦν καὶ ποτήριον. ταῦτα μὲν τὰ κατὰ τὸν νόμον δῶρα . . . καὶ ἄλλα πλείω καὶ πολυτελῆ, ὥστε συνερανίζειν τοὺσ φίλουσ διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἀναλωμάτων. τὸν μὲν οὖν βοῦν θύει τῷ Διὶ καὶ ἑστιᾷ τοὺσ συγκαταβαίνοντασ, εἶτ’ ἀποφαίνεται περὶ τῆσ πρὸσ τὸν ἐραστὴν ὁμιλίασ εἴτ’ ἀσμενίζων τετύχηκεν εἴτε μή, τοῦ νόμου τοῦτ’ ἐπιτρέψαντοσ, ἵν’ εἴ τισ αὐτῷ βία προσενήνεκται κατὰ τὴν ἁρπαγήν, ἐνταῦθα παρῇ τιμωρεῖν ἑαυτῷ καὶ ἀπαλλάττεσθαι. τοῖσ δὲ καλοῖσ τὴν ἰδέαν καὶ προγόνων ἐπιφανῶν αἰσχρὸν ἐραστῶν μὴ τυχεῖν, ὡσ διὰ τὸν τρόπον τοῦτο παθοῦσιν. ἔχουσι δὲ τιμὰσ οἱ παρασταθέντεσ οὕτω γὰρ καλοῦσι τοὺσ ἁρπαγέντασ· ἔν τε γὰρ τοῖσ χοροῖσ καὶ τοῖσ δρόμοισ ἔχουσι τὰσ ἐντιμοτάτασ χώρασ, τῇ τε στολῇ κοσμεῖσθαι διαφερόντωσ τῶν ἄλλων ἐφίεται τῇ δοθείσῃ παρὰ τῶν ἐραστῶν, καὶ οὐ τότε μόνον ἀλλὰ καὶ τέλειοι γενόμενοι διάσημον ἐσθῆτα φέρουσιν, ἀφ’ ἧσ γνωσθήσεται ἕκαστοσ κλεινὸσ γενόμενοσ· τὸν μὲν γὰρ ἐρώμενον καλοῦσι κλεινὸν τὸν δ’ ἐραστὴν φιλήτορα. ταῦτα μὲν τὰ περὶ τοὺσ ἔρωτασ νόμιμα.

ἄρχοντασ δὲ δέκα αἱροῦνται· περὶ δὲ τῶν μεγίστων συμβούλοισ χρῶνται τοῖσ γέρουσι καλουμένοισ· καθίστανται δ’ εἰσ τοῦτο τὸ συνέδριον οἱ τῆσ τῶν κόσμων ἀρχῆσ ἠξιωμένοι καὶ τἆλλα δόκιμοι κρινόμενοι. ἀξίαν δ’ ἀναγραφῆσ τὴν τῶν Κρητῶν πολιτείαν ὑπέλαβον διά τε τὴν ἰδιότητα καὶ τὴν δόξαν· οὐ πολλὰ δὲ διαμένει τούτων τῶν νομίμων, ἀλλὰ τοῖσ Ῥωμαίων διατάγμασι τὰ πλεῖστα διοικεῖται, καθάπερ καὶ ἐν ταῖσ ἄλλαισ ἐπαρχίαισ συμβαίνει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 10, chapter 4

(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION