헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́07́03́

(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 3)

τὸ δὲ νότιον μέροσ τῆσ Γερμανίασ τὸ πέραν τοῦ Ἄλβιοσ τὸ μὲν συνεχὲσ ἀκμὴν ὑπὸ τῶν Σοήβων κατέχεται· εἶτ’ εὐθὺσ ἡ τῶν Γετῶν συνάπτει γῆ, κατ’ ἀρχὰσ μὲν στενή, παρατεταμένη τῷ Ἴστρῳ κατὰ τὸ νότιον μέροσ, κατὰ δὲ τοὐναντίον τῇ παρωρείᾳ τοῦ Ἑρκυνίου δρυμοῦ, μέροσ τι τῶν ὀρῶν καὶ αὐτὴ κατέχουσα, εἶτα πλατύνεται πρὸσ τὰσ ἄρκτουσ μέχρι Τυρεγετῶν· τοὺσ δὲ ἀκριβεῖσ ὁρ́ουσ οὐκ ἔχομεν φράζειν. διὰ δὲ τὴν ἄγνοιαν τῶν τόπων τούτων οἱ τὰ Ῥιπαῖα ὄρη καὶ τοὺσ Ὑπερβορείουσ μυθοποιοῦντεσ λόγου ἠξίωνται, καὶ ἃ Πυθέασ ὁ Μασσαλιώτησ κατεψεύσατο ταῦτα τῆσ παρωκεανίτιδοσ, προσχήματι χρώμενοσ τῇ περὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ μαθηματικὰ ἱστορίᾳ. ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἐάσθωσαν· οὐδὲ γὰρ εἴ τινα Σοφοκλῆσ τραγῳδεῖ περὶ τῆσ Ὠρειθυίασ λέγων ὡσ ἀναρπαγεῖσα ὑπὸ Βορέου κομισθείη ὑπέρ τε πόντον πάντ’ ἐπ’ ἔσχατα χθονὸσ νυκτόσ τε πηγὰσ οὐρανοῦ τ’ ἀναπτυχάσ, Φοίβου παλαιὸν κῆπον, οὐδὲν ἂν εἰή πρὸσ τὰ νῦν, ἀλλ’ ἐατέον, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ Φαίδρῳ ὁ Σωκράτησ. ἃ δὲ ἔκ τε τῆσ παλαιᾶσ ἱστορίασ καὶ τῆσ νῦν παρειλήφαμεν, ταῦτα λέγωμεν. οἱ τοίνυν Ἕλληνεσ τοὺσ Γέτασ Θρᾷκασ ὑπελάμβανον·

ᾤκουν δ’ ἐφ’ ἑκάτερα τοῦ Ἴστρου καὶ οὗτοι καὶ οἱ Μυσοὶ Θρᾷκεσ ὄντεσ καὶ αὐτοὶ καὶ οὓσ νῦν Μοισοὺσ καλοῦσιν, ἀφ’ ὧν ὡρμήθησαν καὶ οἱ νῦν μεταξὺ Λυδῶν καὶ Φρυγῶν καὶ Τρώων οἰκοῦντεσ Μυσοί. καὶ αὐτοὶ δ’ οἱ Φρύγεσ Βρίγεσ εἰσί, Θρᾴκιόν τι ἔθνοσ, καθάπερ καὶ Μυγδόνεσ καὶ Βέβρυκεσ καὶ Μαιδοβιθυνοὶ καὶ Βιθυνοὶ καὶ Θυνοὶ, δοκῶ δὲ καὶ τοὺσ Μαριανδυνούσ. οὗτοι μὲν οὖν τελέωσ ἐκλελοίπασι πάντεσ τὴν Εὐρώπην, οἱ δὲ Μυσοὶ συνέμειναν. καὶ Ὅμηρον δ’ ὀρθῶσ εἰκάζειν μοι δοκεῖ Ποσειδώνιοσ τοὺσ ἐν τῇ Εὐρώπῃ Μυσοὺσ κατονομάζειν λέγω δὲ τοὺσ ἐν τῇ Θρᾴκῃ ὅταν φῇ αὐτὸσ δὲ πάλιν τρέπεν ὄσσε φαεινώ, νόσφιν ἐφ’ ἱπποπόλων Θρῃκῶν καθορώμενοσ αἰᾶν Μυσῶν τ’ ἀγχεμάχων. ἐπεὶ εἴ γε τοὺσ κατὰ τὴν Ἀσίαν Μυσοὺσ δέχοιτό τισ, ἀπηρτημένοσ ἂν εἰή ὁ λόγοσ. τὸ γὰρ ἀπὸ τῶν Τρώων τρέψαντα τὴν ὁρ́ασιν ἐπὶ τὴν Θρᾳκῶν γῆν συγκαταλέγειν ταύτῃ τὴν τῶν Μυσῶν, τῶν οὐ νόσφιν ὄντων ἀλλ’ ὁμόρων τῇ Τρῳάδι καὶ ὄπισθεν αὐτῆσ ἱδρυμένων καὶ ἑκατέρωθεν, διειργομένων δ’ ἀπὸ τῆσ Θρᾴκησ πλατεῖ Ἑλλησπόντῳ, συγχέοντοσ ἂν εἰή τὰσ ἠπείρουσ καὶ ἅμα τῆσ φράσεωσ οὐκ ἀκούοντοσ. τὸ γὰρ πάλιν τρέπεν μάλιστα μέν ἐστιν εἰσ τοὐπίσω· ὁ δ’ ἀπὸ τῶν Τρώων μεταφέρων τὴν ὄψιν ἐπὶ τοὺσ μὴ ὄπισθεν αὐτῶν ἢ ἐκ πλαγίων ὄντασ προσωτέρω μὲν μεταφέρει, εἰσ τοὐπίσω δ’ οὐ πάνυ. καὶ τὸ ἐπιφερόμενον δ’ αὐτοῦ τούτου μαρτύριον, ὅτι τοὺσ ἱππημολγοὺσ καὶ γαλακτοφάγουσ καὶ ἀβίουσ συνῆψεν αὐτοῖσ, οἵπερ εἰσὶν οἱ ἁμάξοικοι Σκύθαι καὶ Σαρμάται. καὶ γὰρ νῦν ἀναμέμικται ταῦτα τὰ ἔθνη τοῖσ Θρᾳξὶ καὶ τὰ Βασταρνικά, μᾶλλον μὲν τοῖσ ἐκτὸσ Ἴστρου, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἐντόσ. τούτοισ δὲ καὶ τὰ Κελτικά, οἵ τε Βόιοι καὶ Σκορδίσκοι καὶ Ταυρίσκοι. τοὺσ δὲ Σκορδίσκουσ ἔνιοι Σκορδίστασ καλοῦσι· καὶ τοὺσ Ταυρίσκουσ δὲ Τευρίσκουσ καὶ Ταυρίστασ φασί. λέγει δὲ τοὺσ Μυσοὺσ ὁ Ποσειδώνιοσ καὶ ἐμψύχων ἀπέχεσθαι κατ’ εὐσέβειαν, διὰ δὲ τοῦτο καὶ θρεμμάτων·

μέλιτι δὲ χρῆσθαι καὶ γάλακτι καὶ τυρῷ ζῶντασ καθ’ ἡσυχίαν, διὰ δὲ τοῦτο καλεῖσθαι θεοσεβεῖσ τε καὶ καπνοβάτασ· εἶναι δέ τινασ τῶν Θρᾳκῶν οἳ χωρὶσ γυναικὸσ ζῶσιν, οὓσ κτίστασ καλεῖσθαι, ἀνιερῶσθαί τε διὰ τιμὴν καὶ μετὰ ἀδείασ ζῆν· τούτουσ δὴ συλλήβδην ἅπαντασ τὸν ποιητὴν εἰπεῖν ἀγαυοὺσ ἱππημολγοὺσ γλακτοφάγουσ ἀβίουσ τε, δικαιοτάτουσ ἀνθρώπουσ. ἀβίουσ δὲ προσαγορεύειν μάλιστα ὅτι χωρὶσ γυναικῶν, ἡγούμενον ἡμιτελῆ τινα βίον τὸν χῆρον, καθάπερ καὶ τὸν οἶκον ἡμιτελῆ τὸν Πρωτεσιλάου διότι χῆροσ· ἀγχεμάχουσ δὲ τοὺσ Μυσούσ, ὅτι ἀπόρθητοι, καθὰ οἱ ἀγαθοὶ πολεμισταί· δεῖν δὲ ἐν τῷ τρισκαιδεκάτῳ γράφειν ἀντὶ τοῦ Μυσῶν τ’ ἀγχεμάχων Μοισῶν τ’ ἀγχεμάχων. τὸ μὲν οὖν τὴν γραφὴν κινεῖν ἐκ τοσούτων ἐτῶν εὐδοκιμήσασαν περιττὸν ἴσωσ·

πολὺ γὰρ πιθανώτερον ὠνομάσθαι μὲν ἐξ ἀρχῆσ Μυσούσ, μετωνομάσθαι δὲ ὡσ νῦν. τοὺσ ἀβίουσ δὲ τοὺσ χήρουσ οὐ μᾶλλον ἢ τοὺσ ἀνεστίουσ καὶ τοὺσ ἁμαξοίκουσ δέξαιτ’ ἄν τισ· μάλιστα γὰρ περὶ τὰ συμβόλαια καὶ τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν συνισταμένων τῶν ἀδικημάτων, τοὺσ οὕτωσ ἀπ’ ὀλίγων εὐτελῶσ ζῶντασ δικαιοτάτουσ εὔλογον κληθῆναι· ἐπεὶ καὶ οἱ φιλόσοφοι τῇ σωφροσύνῃ τὴν δικαιοσύνην ἐγγυτάτω τιθέντεσ τὸ αὔταρκεσ καὶ τὸ λιτὸν ἐν τοῖσ πρώτοισ ἐζήλωσαν· ἀφ’ οὗ καὶ προεκπτώσεισ τινὰσ αὐτῶν παρέωσαν ἐπὶ τὸν κυνισμόν. τὸ δὲ χήρουσ γυναικῶν οἰκεῖν οὐδεμίαν τοιαύτην ἔμφασιν ὑπογράφει, καὶ μάλιστα παρὰ τοῖσ Θρᾳξὶ καὶ τούτων τοῖσ Γέταισ. ὁρ́α δ’ ἃ λέγει Μένανδροσ περὶ αὐτῶν οὐ πλάσασ, ὡσ εἰκόσ, ἀλλ’ ἐξ ἱστορίασ λαβών πάντεσ μὲν οἱ Θρᾷκεσ, μάλιστα δ’ οἱ Γέται ἡμεῖσ ἁπάντων καὶ γὰρ αὐτὸσ εὔχομαι ἐκεῖθεν εἶναι τὸ γένοσ οὐ σφόδρ’ ἐγκρατεῖσ ἐσμέν. καὶ ὑποβὰσ μικρὸν τῆσ περὶ τὰσ γυναῖκασ ἀκρασίασ τίθησι τὰ παραδείγματα· γαμεῖ γὰρ ἡμῶν οὐδὲ εἷσ, εἰ μὴ δέκ’ ἢ ἕνδεκα γυναῖκασ δώδεκά τ’ ἢ πλείουσ τινέσ· ἂν τέτταρασ δ’ ἢ πέντε γεγαμηκὼσ τύχῃ καταστροφῆσ τισ, ἀνυμέναιοσ ἄθλιοσ ἄνυμφοσ οὗτοσ ἐπικαλεῖτ’ ἐν τοῖσ ἐκεῖ. ταῦτα γὰρ ὁμολογεῖται μὲν καὶ παρὰ τῶν ἄλλων, οὐκ εἰκὸσ δὲ τοὺσ αὐτοὺσ ἅμα μὲν ἄθλιον νομίζειν βίον τὸν μὴ μετὰ πολλῶν γυναικῶν, ἅμα δὲ σπουδαῖον καὶ δίκαιον τὸν τῶν γυναικῶν χῆρον. τὸ δὲ δὴ καὶ θεοσεβεῖσ νομίζειν καὶ καπνοβάτασ τοὺσ ἐρήμουσ γυναικῶν σφόδρα ἐναντιοῦται ταῖσ κοιναῖσ ὑπολήψεσιν. ἅπαντεσ γὰρ τῆσ δεισιδαιμονίασ ἀρχηγοὺσ οἰόνται τὰσ γυναῖκασ· αὗται δὲ καὶ τοὺσ ἄνδρασ προκαλοῦνται πρὸσ τὰσ ἐπὶ πλέον θεραπείασ τῶν θεῶν καὶ ἑορτὰσ καὶ ποτνιασμούσ· σπάνιον δ’ εἴ τισ ἀνὴρ καθ’ αὑτὸν ζῶν εὑρίσκεται τοιοῦτοσ. ὁρ́α δὲ πάλιν τὸν αὐτὸν ποιητὴν ἃ λέγει εἰσάγων τὸν ἀχθόμενον ταῖσ περὶ τὰσ θυσίασ τῶν γυναικῶν δαπάναισ καὶ λέγοντα ἐπιτρίβουσι δ’ ἡμᾶσ οἱ θεοί, μάλιστα τοὺσ γήμαντασ· ἀεὶ γάρ τινα ἄγειν ἑορτήν ἐστ’ ἀνάγκη. τὸν δὲ μισογύνην αὐτὰ ταῦτα αἰτιώμενον ἐθύομεν δὲ πεντάκισ τῆσ ἡμέρασ, ἐκυμβάλιζον δ’ ἑπτὰ θεράπαιναι κύκλῳ, αἱ δ’ ὠλόλυζον. τὸ μὲν οὖν ἰδίωσ τοὺσ ἀγύνουσ τῶν Γετῶν εὐσεβεῖσ νομίζεσθαι παράλογόν τι ἐμφαίνει· τὸ δ’ ἰσχύειν ἐν τῷ ἔθνει τούτῳ τὴν περὶ τὸ θεῖον σπουδὴν ἔκ τε ὧν εἶπε Ποσειδώνιοσ οὐκ ἀπιστητέον καὶ ἐκ τῆσ ἄλλησ ἱστορίασ. λέγεται γάρ τινα τῶν Γετῶν ὄνομα Ζάμολξιν δουλεῦσαι Πυθαγόρᾳ καί τινα τῶν οὐρανίων παρ’ ἐκείνου μαθεῖν, τὰ δὲ καὶ παρ’ Αἰγυπτίων πλανηθέντα καὶ μέχρι δεῦρο·

ἐπανελθόντα δ’ εἰσ τὴν οἰκείαν σπουδασθῆναι παρὰ τοῖσ ἡγεμόσι καὶ τῷ ἔθνει προλέγοντα τὰσ ἐπισημασίασ, τελευτῶντα δὲ πεῖσαι τὸν βασιλέα κοινωνὸν τῆσ ἀρχῆσ αὐτὸν λαβεῖν ὡσ τὰ παρὰ τῶν θεῶν ἐξαγγέλλειν ἱκανόν· καὶ κατ’ ἀρχὰσ μὲν ἱερέα κατασταθῆναι τοῦ μάλιστα τιμωμένου παρ’ αὐτοῖσ θεοῦ, μετὰ ταῦτα δὲ καὶ θεὸν προσαγορευθῆναι, καὶ καταλαβόντα ἀντρῶδέσ τι χωρίον ἄβατον τοῖσ ἄλλοισ ἐνταῦθα διαιτᾶσθαι, σπάνιον ἐντυγχάνοντα τοῖσ ἐκτὸσ πλὴν τοῦ βασιλέωσ καὶ τῶν θεραπόντων· συμπράττειν δὲ τὸν βασιλέα ὁρῶντα τοὺσ ἀνθρώπουσ προσέχοντασ ἑαυτῷ πολὺ πλέον ἢ πρότερον, ὡσ ἐκφέροντι τὰ προστάγματα κατὰ συμβουλὴν θεῶν. τουτὶ δὲ τὸ ἔθοσ διέτεινεν ἄχρι καὶ εἰσ ἡμᾶσ, ἀεί τινοσ εὑρισκομένου τοιούτου τὸ ἦθοσ, ὃσ τῷ μὲν βασιλεῖ σύμβουλοσ ὑπῆρχε, παρὰ δὲ τοῖσ Γέταισ ὠνομάζετο θεόσ· καὶ τὸ ὄροσ ὑπελήφθη ἱερόν, καὶ προσαγορεύουσιν οὕτωσ· ὄνομα δ’ αὐτῷ Κωγαίονον ὁμώνυμον τῷ παραρρέοντι ποταμῷ. καὶ δὴ ὅτε Βυρεβίστασ ἦρχε τῶν Γετῶν, ἐφ’ ὃν ἤδη παρεσκευάσατο Καῖσαρ ὁ θεὸσ στρατεύειν, Δεκαίνεοσ εἶχε ταύτην τὴν τιμήν, καί πωσ τὸ τῶν ἐμψύχων ἀπέχεσθαι Πυθαγόρειον τοῦ Ζαμόλξιοσ ἔμεινε παραδοθέν. τοιαῦτα μὲν οὖν οὐ κακῶσ ἄν τισ διαποροίη περὶ τῶν κειμένων παρὰ τῷ ποιητῇ περί τε Μυσῶν καὶ ἀγαυῶν ἱππημολγῶν·

ἃ δ’ Ἀπολλόδωροσ ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ νεῶν προοιμιαζόμενοσ εἴρηκεν ἥκιστα λέγοιτ’ ἄν. ἐπαινεῖ γὰρ Ἐρατοσθένουσ ἀπόφασιν, ὅτι φησὶν ἐκεῖνοσ καὶ Ὅμηρον καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ παλαιοὺσ τὰ μὲν Ἑλληνικὰ εἰδέναι τῶν δὲ πόρρω πολλὴν ἔχειν ἀπειρίαν, ἀπείρουσ μὲν μακρῶν ὁδῶν ὄντασ ἀπείρουσ δὲ τοῦ ναυτίλλεσθαι. συνηγορῶν δὲ τούτοισ Ὅμηρόν φησι τὴν μὲν Αὐλίδα καλεῖν πετρήεσσαν, ὥσπερ καὶ ἔστι, πολύκνημον δὲ τὸν Ἐτεωνόν, πολυτρήρωνα δὲ τὴν Θίσβην, ποιήεντα δὲ τὸν Ἁλίαρτον· τὰ δ’ ἄπωθεν οὔτ’ αὐτὸν εἰδέναι οὔτε τοὺσ ἄλλουσ. ποταμῶν γοῦν περὶ τετταράκοντα ῥεόντων εἰσ τὸν Πόντον μηδὲ τῶν ἐνδοξοτάτων μηδενὸσ μεμνῆσθαι, οἱο͂ν Ἴστρου Τανάιδοσ Βορυσθένουσ Ὑπάνιοσ Φάσιδοσ Θερμώδοντοσ Ἅλυοσ· ἔτι δὲ Σκυθῶν μὲν μὴ μεμνῆσθαι, πλάττειν δὲ ἀγαυούσ τινασ ἱππημολγοὺσ καὶ γαλακτοφάγουσ ἀβίουσ τε, Παφλαγόνασ τε τοὺσ ἐν τῇ μεσογαίᾳ ἱστορηκέναι παρὰ τῶν πεζῇ τοῖσ τόποισ πλησιασάντων, τὴν παραλίαν δὲ ἀγνοεῖν· καὶ εἰκότωσ γε. ἄπλουν γὰρ εἶναι τότε τὴν θάλατταν ταύτην καὶ καλεῖσθαι Ἄξενον διὰ τὸ δυσχείμερον καὶ τὴν ἀγριότητα τῶν περιοικούντων ἐθνῶν καὶ μάλιστα τῶν Σκυθικῶν, ξενοθυτούντων καὶ σαρκοφαγούντων καὶ τοῖσ κρανίοισ ἐκπώμασι χρωμένων· ὕστερον δ’ Εὔξεινον κεκλῆσθαι τῶν Ιὤνων ἐν τῇ παραλίᾳ πόλεισ κτισάντων· ὁμοίωσ δ’ ἀγνοεῖν καὶ τὰ περὶ Αἴγυπτον καὶ Λιβύην, οἱο͂ν τὰσ ἀναβάσεισ τοῦ Νείλου καὶ προσχώσεισ τοῦ πελάγουσ, ὧν οὐδαμοῦ μεμνῆσθαι, οὐδὲ τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ μεταξὺ τῆσ Ἐρυθρᾶσ καὶ τῆσ Αἰγυπτίασ θαλάττησ, οὐδὲ τῶν κατὰ τὴν Ἀραβίαν καὶ Αἰθιοπίαν καὶ τὸν ὠκεανόν, εἰ μὴ Ζήνωνι τῷ φιλοσόφῳ προσεκτέον γράφοντι Αἰθίοπάσ θ’ ἱκόμην καὶ Σιδονίουσ Ἄραβάσ τε. οὐ θαυμαστὸν δ’ εἶναι περὶ Ὁμήρου· καὶ γὰρ τοὺσ ἔτι νεωτέρουσ ἐκείνου πολλὰ ἀγνοεῖν καὶ τερατολογεῖν, Ἡσίοδον μὲν Ἡμίκυνασ λέγοντα καὶ Μεγαλοκεφάλουσ καὶ Πυγμαίουσ, Ἀλκμᾶνα δὲ Στεγανόποδασ, Αἰσχύλον δὲ κυνοκεφάλουσ καὶ στερνοφθάλμουσ καὶ μονομμάτουσ καὶ ἄλλα μυρία. ἀπὸ δὲ τούτων ἐπὶ τοὺσ συγγραφέασ βαδίζει Ῥιπαῖα ὄρη λέγοντασ καὶ τὸ Ὠγύιον ὄροσ καὶ τὴν τῶν Γοργόνων καὶ Ἑσπερίδων κατοικίαν, καὶ τὴν παρὰ Θεοπόμπῳ Μεροπίδα γῆν, παρ’ Ἑκαταίῳ δὲ Κιμμερίδα πόλιν, παρ’ Εὐημέρῳ δὲ τὴν Παγχαί̈αν γῆν, παρ’ Ἀριστοτέλει δὲ ποταμίουσ λίθουσ ἐξ ἄμμου . . . ἐκ δὲ τῶν ὄμβρων τήκεσθαι, ἐν δὲ τῇ Λιβύῃ Διονύσου πόλιν εἶναι, ταύτην δ’ οὐκ ἐνδέχεσθαι δὶσ τὸν αὐτὸν ἐξευρεῖν. ἐπιτιμᾷ δὲ καὶ τοῖσ περὶ Σικελίαν τὴν πλάνην λέγουσι καθ’ Ὅμηρον τὴν Ὀδυσσέωσ· εἰ γὰρ αὖ χρῆναι τὴν μὲν πλάνην ἐκεῖ γεγονέναι φάσκειν, τὸν δὲ ποιητὴν ἐξωκεανικέναι μυθολογίασ χάριν. καὶ τοῖσ μὲν ἄλλοισ συγγνώμην εἶναι, Καλλιμάχῳ δὲ μὴ πάνυ μεταποιουμένῳ γε γραμματικῆσ, ὃσ τὴν μὲν Γαῦδον Καλυψοῦσ νῆσόν φησι, τὴν δὲ Κόρκυραν Σχερίαν. ἄλλουσ δ’ αἰτιᾶται ψεύσασθαι περὶ Γερήνων καὶ τοῦ Ἀκακησίου καὶ Δήμου ἐν Ἰθάκῃ, Πελεθρονίου δ’ ἐν Πηλίῳ, Γλαυκωπίου δ’ ἐν Ἀθήναισ. τούτοισ δὲ μικρά τινα προσθεὶσ τοιαῦτα παύεται, τὰ πλεῖστα μετενέγκασ παρὰ τοῦ Ἐρατοσθένουσ, ὡσ καὶ πρότερον ἐμνήσθημεν, οὐκ εὖ εἰρημένα. τὸ μὲν γὰρ τοὺσ ὕστερον ἐμπειροτέρουσ γεγονέναι τῶν πάλαι περὶ τὰ τοιαῦτα καὶ Ἐρατοσθένει καὶ τούτῳ δοτέον· τὸ δ’ οὕτω πέρα τοῦ μετρίου προάγειν καὶ μάλιστα ἐφ’ Ὁμήρου, δοκεῖ μοι κἂν ἐπιπλῆξαί τισ δικαίωσ καὶ τοὐναντίον εἰπεῖν, ὡσ περὶ ὧν ἀγνοοῦσιν αὐτοί, περὶ τούτων τῷ ποιητῇ προφέρουσι. τὰ μὲν οὖν ἄλλα ἐν τοῖσ καθ’ ἕκαστα οἰκείασ μνήμησ τυγχάνει, τὰ δ’ ἐν τοῖσ καθόλου. νυνὶ δὲ περὶ Θρᾳκῶν ἐλέγομεν Μυσῶν τ’ ἀγχεμάχων καὶ ἀγαυῶν ἱππημολγῶν, γλακτοφάγων ἀβίων τε, δικαιοτάτων ἀνθρώπων, βουλόμενοι συγκρῖναι τά τε ὑφ’ ἡμῶν καὶ τὰ ὑπὸ Ποσειδωνίου λεχθέντα καὶ τὰ ὑπὸ τούτων·

πρότερον δ’ ὅτι τὴν ἐπιχείρησιν ὑπεναντίαν τοῖσ προτεθεῖσι πεποίηνται. προὔθεντο μὲν γὰρ διδάξαι διότι τῶν πόρρω τῆσ Ἑλλάδοσ πλείων ἦν ἄγνοια τοῖσ πρεσβυτέροισ ἢ τοῖσ νεωτέροισ, ἔδειξαν δὲ τἀναντία, καὶ οὐ κατὰ τὰ πόρρω μόνον ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ τῇ Ἑλλάδι. ἀλλ’, ὡσ ἔφην, τὰ ἄλλα μὲν ὑπερκείσθω, τὰ δὲ νῦν σκοπῶμεν. Σκυθῶν μὲν γὰρ μὴ μεμνῆσθαι κατ’ ἄγνοιάν φασι, μηδὲ τῆσ περὶ τοὺσ ξένουσ ὠμότητοσ αὐτῶν, καταθυόντων καὶ σαρκοφαγούντων καὶ τοῖσ κρανίοισ ἐκπώμασι χρωμένων, δι’ οὓσ Ἄξενοσ ὠνομάζετο ὁ πόντοσ, πλάττειν δ’ ἀγαυούσ τινασ ἱππημολγοὺσ γαλακτοφάγουσ ἀβίουσ τε, δικαιοτάτουσ ἀνθρώπουσ, τοὺσ οὐδαμοῦ γῆσ ὄντασ. πῶσ οὖν Ἄξενον ὠνόμαζον, εἰ μὴ ᾔδεισαν τὴν ἀγριότητα, μηδ’ αὐτοὺσ τοὺσ μάλιστα τοιούτουσ; οὗτοι δ’ εἰσὶ δήπου οἱ Σκύθαι. πότερον δ’ οὐδ’ ἱππημολγοὶ ἦσαν οἱ ἐπέκεινα τῶν Μυσῶν καὶ Θρᾳκῶν καὶ Γετῶν, οὐδὲ γαλακτοφάγοι καὶ ἄβιοι; ἀλλὰ καὶ νῦν εἰσιν ἁμάξοικοι καὶ νομάδεσ καλούμενοι, ζῶντεσ ἀπὸ θρεμμάτων καὶ γάλακτοσ καὶ τυροῦ καὶ μάλιστα ἱππείου, θησαυρισμὸν δ’ οὐκ εἰδότεσ οὐδὲ καπηλείαν πλὴν εἰ φόρτον ἀντὶ φόρτου. πῶσ οὖν ἠγνόει τοὺσ Σκύθασ ὁ ποιητήσ, ἱππημολγοὺσ καὶ γαλακτοφάγουσ τινὰσ προσαγορεύων; ὅτι γὰρ οἱ τότε τούτουσ ἱππημολγοὺσ ἐκάλουν, καὶ Ἡσίοδοσ μάρτυσ ἐν τοῖσ ὑπ’ Ἐρατοσθένουσ παρατεθεῖσιν ἔπεσιν Αἰθίοπασ τε Λίγυσ τε ἰδὲ Σκύθασ ἱππημολγούσ. τί δὲ θαυμαστόν, εἰ διὰ τὸ πλεονάζειν παρ’ ἡμῖν τὴν περὶ τὰ συμβόλαια ἀδικίαν δικαιοτάτουσ εἶπεν ἀνθρώπουσ τοὺσ ἥκιστα ἐν τοῖσ συμβολαίοισ καὶ τῷ ἀργυρισμῷ ζῶντασ, ἀλλὰ καὶ κοινὰ κεκτημένουσ πάντα πλὴν ξίφουσ καὶ ποτηρίου, ἐν δὲ τοῖσ πρῶτον τὰσ γυναῖκασ πλατωνικῶσ ἔχοντασ κοινὰσ καὶ τέκνα; καὶ Αἰσχύλοσ δ’ ἐμφαίνει συνηγορῶν τῷ ποιητῇ φήσασ περὶ τῶν Σκυθῶν ἀλλ’ ἱππάκησ βρωτῆρεσ εὔνομοι Σκύθαι αὕτη δ’ ἡ ὑπόληψισ καὶ νῦν ἔτι συμμένει παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν· ἁπλουστάτουσ τε γὰρ αὐτοὺσ νομίζομεν καὶ ἥκιστα κακεντρεχεῖσ εὐτελεστέρουσ τε πολὺ ἡμῶν καὶ αὐταρκεστέρουσ· καίτοι ὅ γε καθ’ ἡμᾶσ βίοσ εἰσ πάντασ σχεδόν τι διατέτακε τὴν πρὸσ τὸ χεῖρον μεταβολήν, τρυφὴν καὶ ἡδονὰσ καὶ κακοτεχνίασ καὶ πλεονεξίασ μυρίασ πρὸσ ταῦτ’ εἰσάγων. πολὺ οὖν τῆσ τοιαύτησ κακίασ καὶ εἰσ τοὺσ βαρβάρουσ ἐμπέπτωκε τούσ τε ἄλλουσ καὶ τοὺσ νομάδασ· καὶ γὰρ θαλάττησ ἁψάμενοι χείρουσ γεγόνασι λῃστεύοντεσ καὶ ξενοκτονοῦντεσ, καὶ ἐπιπλεκόμενοι πολλοῖσ μεταλαμβάνουσι τῆσ ἐκείνων πολυτελείασ καὶ καπηλείασ· ἃ δοκεῖ μὲν εἰσ ἡμερότητα συντείνειν, διαφθείρει δὲ τὰ ἤθη καὶ ποικιλίαν ἀντὶ τῆσ ἁπλότητοσ τῆσ ἄρτι λεχθείσησ εἰσάγει. οἱ μέντοι πρὸ ἡμῶν καὶ μάλιστα οἱ ἐγγὺσ τοῖσ Ὁμήρου χρόνοισ τοιοῦτοί τινεσ ἦσαν καὶ ὑπελαμβάνοντο παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ὁποίουσ Ὅμηρόσ φησιν.

ὁρ́α δὲ ἃ λέγει Ἡρόδοτοσ περὶ τοῦ τῶν Σκυθῶν βασιλέωσ, ἐφ’ ὃν ἐστράτευσε Δαρεῖοσ, καὶ τὰ ἐπεσταλμένα παρ’ αὐτοῦ. ὁρ́α δὲ καὶ ἃ λέγει Χρύσιπποσ περὶ τῶν τοῦ Βοσπόρου βασιλέων τῶν περὶ Λεύκωνα. πλήρεισ δὲ καὶ αἱ Περσικαὶ ἐπιστολαὶ τῆσ ἁπλότητοσ ἧσ λέγω, καὶ τὰ ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων καὶ Βαβυλωνίων καὶ Ἰνδῶν ἀπομνημονευόμενα. διὰ τοῦτο δὲ καὶ ὁ Ἀνάχαρσισ καὶ Ἄβαρισ καί τινεσ ἄλλοι τοιοῦτοι παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν εὐδοκίμουν, ὅτι ἐθνικόν τινα χαρακτῆρα ἐπέφαινον εὐκολίασ καὶ λιτότητοσ καὶ δικαιοσύνησ. καὶ τί δεῖ τοὺσ πάλαι λέγειν; Ἀλέξανδροσ γὰρ ὁ Φιλίππου κατὰ τὴν ἐπὶ Θρᾷκασ τοὺσ ὑπὲρ τοῦ Αἵμου στρατείαν ἐμβαλὼν εἰσ Τριβαλλούσ, ὁρῶν μέχρι τοῦ Ἴστρου καθήκοντασ καὶ τῆσ ἐν αὐτῷ νήσου Πεύκησ, τὰ πέραν δὲ Γέτασ ἔχοντασ, ἀφῖχθαι λέγεται μέχρι δεῦρο, καὶ εἰσ μὲν τὴν νῆσον ἀποβῆναι μὴ δύνασθαι σπάνει πλοίων ἐκεῖσε γὰρ καταφυγόντα τὸν τῶν Τριβαλλῶν βασιλέα Σύρμον ἀντισχεῖν πρὸσ τὴν ἐπιχείρησιν, εἰσ δὲ τοὺσ Γέτασ διαβάντα ἑλεῖν αὐτῶν πόλιν καὶ ἀναστρέψαι διὰ ταχέων εἰσ τὴν οἰκείαν, λαβόντα δῶρα παρὰ τῶν ἐθνῶν καὶ παρὰ τοῦ Σύρμου. φησὶ δὲ Πτολεμαῖοσ ὁ Λάγου κατὰ ταύτην τὴν στρατείαν συμμῖξαι τῷ Ἀλεξάνδρῳ Κελτοὺσ τοὺσ περὶ τὸν Ἀδρίαν φιλίασ καὶ ξενίασ χάριν, δεξάμενον δὲ αὐτοὺσ φιλοφρόνωσ τὸν βασιλέα ἐρέσθαι παρὰ πότον, τί μάλιστα εἰή ὃ φοβοῖντο, νομίζοντα αὐτὸν ἐρεῖν· αὐτοὺσ δ’ ἀποκρίνασθαι ὅτι οὐδὲν πλὴν εἰ ἄρα μὴ ὁ οὐρανὸσ αὐτοῖσ ἐπιπέσοι, φιλίαν γε μὴν ἀνδρὸσ τοιούτου περὶ παντὸσ τίθεσθαι. ταῦτα δὲ ἁπλότητοσ τῆσ τῶν βαρβάρων ἐστὶ σημεῖα, τοῦ τε μὴ συγχωρήσαντοσ μὲν τὴν ἀπόβασιν τὴν εἰσ τὴν νῆσον, δῶρα δὲ πέμψαντοσ καὶ συνθεμένου φιλίαν, καὶ τῶν φοβεῖσθαι μὲν οὐδένα φαμένων, φιλίαν δὲ περὶ παντὸσ τίθεσθαι μεγάλων ἀνδρῶν. ὅ τε Δρομιχαίτησ κατὰ τοὺσ διαδόχουσ ἦν Γετῶν βασιλεύσ· ἐκεῖνοσ τοίνυν λαβὼν ζωγρίᾳ Λυσίμαχον ἐπιστρατεύσαντα αὐτῷ, δείξασ τὴν πενίαν τήν τε ἑαυτοῦ καὶ τοῦ ἔθνουσ, ὁμοίωσ δὲ καὶ τὴν αὐτάρκειαν, ἐκέλευσε τοῖσ τοιούτοισ μὴ πολεμεῖν, ἀλλὰ φίλοισ χρῆσθαι· ταῦτα δ’ εἰπών, ξενίσασ καὶ συνθέμενοσ φιλίαν ἀπέλυσεν αὐτόν. ἔφοροσ δ’ ἐν τῇ τετάρτῃ μὲν τῆσ ἱστορίασ Εὐρώπῃ δ’ ἐπιγραφομένῃ βίβλῳ, περιοδεύσασ τὴν Εὐρώπην μέχρι Σκυθῶν ἐπὶ τέλει φησὶν εἶναι τῶν τε ἄλλων Σκυθῶν καὶ τῶν Σαυροματῶν τοὺσ βίουσ ἀνομοίουσ·

τοὺσ μὲν γὰρ εἶναι χαλεποὺσ ὥστε καὶ ἀνθρωποφαγεῖν, τοὺσ δὲ καὶ τῶν ἄλλων ζῴων ἀπέχεσθαι. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι, φησί, τὰ περὶ τῆσ ὠμότητοσ αὐτῶν λέγουσιν, εἰδότεσ τὸ δεινόν τε καὶ τὸ θαυμαστὸν ἐκπληκτικὸν ὄν· δεῖν δὲ τἀναντία καὶ λέγειν καὶ παραδείγματα ποιεῖσθαι· καὶ αὐτὸσ οὖν περὶ τῶν δικαιοτάτοισ ἤθεσι χρωμένων ποιήσεσθαι τοὺσ λόγουσ· εἶναι γάρ τινασ τῶν νομάδων Σκυθῶν γάλακτι τρεφομένουσ ἵππων τῇ τε δικαιοσύνῃ πάντων διαφέρειν· μεμνῆσθαι δ’ αὐτῶν τοὺσ ποιητάσ, Ὅμηρον μὲν γλακτοφάγων Ἀβίων τε, δικαιοτάτων ἀνθρώπων φήσαντα τὴν γῆν καθορᾶν τὸν Δία, Ἡσίοδον δ’ ἐν τῇ καλουμένῃ γῆσ περιόδῳ τὸν Φινέα ὑπὸ τῶν Ἁρπυιῶν ἄγεσθαι γλακτοφάγων εἰσ γαῖαν ἀπήναισ οἰκί’ ἐχόντων. εἶτ’ αἰτιολογεῖ διότι ταῖσ διαίταισ εὐτελεῖσ ὄντεσ καὶ οὐ χρηματισταὶ πρόσ τε ἀλλήλουσ εὐνομοῦνται, κοινὰ πάντα ἔχοντεσ τά τε ἄλλα καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τέκνα καὶ τὴν ὅλην συγγένειαν, πρόσ τε τοὺσ ἐκτὸσ ἄμαχοί εἰσι καὶ ἀνίκητοι, οὐδὲν ἔχοντεσ ὑπὲρ οὗ δουλεύσουσι. καλεῖ δὲ καὶ Χοιρίλον εἰπόντα ἐν τῇ διαβάσει τῆσ σχεδίασ ἣν ἔζευξε Δαρεῖοσ μηλονόμοι τε Σάκαι, γενεῇ Σκύθαι· αὐτὰρ ἔναιον Ἀσίδα πυροφόρον· νομάδων γε μὲν ἦσαν ἄποικοι, ἀνθρώπων νομίμων. καὶ τὸν Ἀνάχαρσιν δὲ σοφὸν καλῶν ὁ Ἔφοροσ τούτου τοῦ γένουσ φησὶν εἶναι· νομισθῆναι δὲ καὶ τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἐπ’ εὐτελείᾳ σωφροσύνῃ καὶ συνέσει· εὑρήματά τε αὐτοῦ λέγει τά τε ζώπυρα καὶ τὴν ἀμφίβολον ἄγκυραν καὶ τὸν κεραμικὸν τροχόν. ταῦτα δὲ λέγω σαφῶσ μὲν εἰδὼσ ὅτι καὶ οὗτοσ αὐτὸσ οὐ τἀληθέστατα λέγει περὶ πάντων, καὶ δὴ καὶ τὸ τοῦ Ἀναχάρσιδοσ· πῶσ γὰρ ὁ τροχὸσ εὑρ́ημα αὐτοῦ, ὃν οἶδεν Ὅμηροσ πρεσβύτεροσ ὤν; ἀλλ’ ἐκεῖνα διασημῆναι βουλόμενοσ ὅτι κοινῇ τινι φήμῃ καὶ ὑπὸ τῶν παλαιῶν καὶ ὑπὸ τῶν ὑστέρων πεπιστεῦσθαι συνέβαινε τὸ τῶν νομάδων, τοὺσ μάλιστα ἀπῳκισμένουσ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων γαλακτοφάγουσ τε εἶναι καὶ ἀβίουσ καὶ δικαιοτάτουσ, ἀλλ’ οὐχ ὑπὸ Ὁμήρου πεπλάσθαι. περί τε τῶν Μυσῶν δίκαιόσ ἐστιν ὑποσχεῖν λόγον τῶν ἐν τοῖσ ἔπεσι λεγομένων Ἀπολλόδωροσ, πότερ’ ἡγεῖται καὶ τούτουσ εἶναι πλάσμα, ὅταν φῇ ὁ ποιητὴσ Μυσῶν τ’ ἀγχεμάχων καὶ ἀγαυῶν ἱππημολγῶν, ἢ τοὺσ ἐν τῇ Ἀσίᾳ δέχεται.

τοὺσ μὲν οὖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ δεχόμενοσ παρερμηνεύσει τὸν ποιητήν, ὡσ προείρηται, πλάσμα δὲ λέγων, ὡσ μὴ ὄντων ἐν τῇ Θρᾴκῃ Μυσῶν, παρὰ τὰ ὄντα ἐρεῖ. ἔτι γὰρ ἐφ’ ἡμῶν Αἴλιοσ Κάτοσ μετῴκισεν ἐκ τῆσ περαίασ τοῦ Ἴστρου πέντε μυριάδασ σωμάτων παρὰ τῶν Γετῶν, ὁμογλώττου τοῖσ Θρᾳξὶν ἔθνουσ, εἰσ τὴν Θρᾴκην· καὶ νῦν οἰκοῦσιν αὐτόθι Μοισοὶ καλούμενοι, ἤτοι καὶ τῶν πρότερον οὕτω καλουμένων, ἐν δὲ τῇ Ἀσίᾳ Μυσῶν μετονομασθέντων, ἢ ὅπερ οἰκειότερόν ἐστι τῇ ἱστορίᾳ καὶ τῇ ἀποφάσει τοῦ ποιητοῦ, τῶν ἐν τῇ Θρᾴκῃ Μυσῶν καλουμένων πρότερον. περὶ μὲν δὴ τούτων ἅλισ· ἐπάνειμι δὲ ἐπὶ τὴν ἑξῆσ περιήγησιν. τῶν δὴ Γετῶν τὰ μὲν παλαιὰ ἀφείσθω, τὰ δ’ εἰσ ἡμᾶσ ἤδη τοιαῦτα ὑπῆρξε.

Βοιρεβίστασ ἀνὴρ Γέτησ, ἐπιστὰσ ἐπὶ τὴν τοῦ ἔθνουσ ἐπιστασίαν, ἀνέλαβε κεκακωμένουσ τοὺσ ἀνθρώπουσ ὑπὸ συχνῶν πολέμων καὶ τοσοῦτον ἐπῆρεν ἀσκήσει καὶ νήψει καὶ τῷ προσέχειν τοῖσ προστάγμασιν, ὥστ’ ὀλίγων ἐτῶν μεγάλην ἀρχὴν κατεστήσατο καὶ τῶν ὁμόρων τοὺσ πλείστουσ ὑπέταξε τοῖσ Γέταισ· ἤδη δὲ καὶ Ῥωμαίοισ φοβερὸσ ἦν, διαβαίνων ἀδεῶσ τὸν Ἴστρον καὶ τὴν Θρᾴκην λεηλατῶν μέχρι Μακεδονίασ καὶ τῆσ Ἰλλυρίδοσ, τούσ τε Κελτοὺσ τοὺσ ἀναμεμιγμένουσ τοῖσ τε Θρᾳξὶ καὶ τοῖσ Ἰλλυριοῖσ ἐξεπόρθησε, Βοίουσ δὲ καὶ ἄρδην ἠφάνισε τοὺσ ὑπὸ Κριτασίρῳ καὶ Ταυρίσκουσ. πρὸσ δὲ τὴν εὐπείθειαν τοῦ ἔθνουσ συναγωνιστὴν ἔσχε Δεκαίνεον ἄνδρα γόητα, πεπλανημένον κατὰ τὴν Αἴγυπτον καὶ προσημασίασ ἐκμεμαθηκότα τινάσ, δι’ ὧν ὑπεκρίνετο τὰ θεῖα· καὶ δι’ ὀλίγου καθίστατο θεόσ, καθάπερ ἔφαμεν περὶ τοῦ Ζαμόλξεωσ διηγούμενοι. τῆσ δ’ εὐπειθείασ σημεῖον· ἐπείσθησαν γὰρ ἐκκόψαι τὴν ἄμπελον καὶ ζῆν οἴνου χωρίσ. ὁ μὲν οὖν Βοιρεβίστασ ἔφθη καταλυθεὶσ ἐπαναστάντων αὐτῷ τινων πρὶν ἢ Ῥωμαίουσ στεῖλαι στρατείαν ἐπ’ αὐτόν· οἱ δὲ διαδεξάμενοι τὴν ἀρχὴν εἰσ πλείω μέρη διέστησαν. καὶ δὴ καὶ νῦν, ἡνίκα ἔπεμψεν ἐπ’ αὐτοὺσ στρατείαν ὁ Σεβαστὸσ Καῖσαρ, εἰσ πέντε μερίδασ, τότε δὲ εἰσ τέτταρασ διεστῶτεσ ἐτύγχανον· οἱ μὲν οὖν τοιοῦτοι μερισμοὶ πρόσκαιροι καὶ ἄλλοτ’ ἄλλοι. γέγονε δὲ καὶ ἄλλοσ τῆσ χώρασ μερισμὸσ συμμένων ἐκ παλαιοῦ·

τοὺσ μὲν γὰρ Δακοὺσ προσαγορεύουσι τοὺσ δὲ Γέτασ, Γέτασ μὲν τοὺσ πρὸσ τὸν Πόντον κεκλιμένουσ καὶ πρὸσ τὴν ἑώ, Δακοὺσ δὲ τοὺσ εἰσ τἀναντία πρὸσ τὴν Γερμανίαν καὶ τὰσ τοῦ Ἴστρου πηγάσ, οὓσ οἶμαι Δάουσ καλεῖσθαι τὸ παλαιόν· ἀφ’ οὗ καὶ παρὰ τοῖσ Ἀττικοῖσ ἐπεπόλασε τὰ τῶν οἰκετῶν ὀνόματα Γέται καὶ Δᾶοι. τοῦτο γὰρ πιθανώτερον ἢ ἀπὸ τῶν Σκυθῶν οὓσ καλοῦσι Δάασ· πόρρω γὰρ ἐκεῖνοι περὶ τὴν Ὑρκανίαν, καὶ οὐκ εἰκὸσ ἐκεῖθεν κομίζεσθαι ἀνδράποδα εἰσ τὴν Ἀττικήν. ἐξ ὧν γὰρ ἐκομίζετο, ἢ τοῖσ ἔθνεσιν ἐκείνοισ ὁμωνύμουσ ἐκάλουν τοὺσ οἰκέτασ, ὡσ Λυδὸν καὶ Σύρον, ἢ τοῖσ ἐπιπολάζουσιν ἐκεῖ ὀνόμασι προσηγόρευον, ὡσ Μάνην ἢ Μίδαν τὸν Φρύγα, Τίβιον δὲ τὸν Παφλαγόνα. ἐπὶ τοσοῦτον δ’ ὑπὸ τοῦ Βοιρεβίστα τὸ ἔθνοσ ἐξαρθὲν ἐταπεινώθη τελέωσ ὑπό τε τῶν στάσεων καὶ τῶν Ῥωμαίων· ἱκανοὶ δ’ ὅμωσ εἰσὶν ἔτι καὶ νῦν στέλλειν τέτταρασ μυριάδασ. ῥεῖ δὲ δι’ αὐτῶν Μάρισοσ ποταμὸσ εἰσ τὸν Δανούιον, ᾧ τὰσ παρασκευὰσ ἀνεκόμιζον οἱ Ῥωμαῖοι τὰσ πρὸσ τὸν πόλεμον·

καὶ γὰρ τοῦ ποταμοῦ τὰ μὲν ἄνω καὶ πρὸσ ταῖσ πηγαῖσ μέρη μέχρι τῶν καταρακτῶν Δανούιον προσηγόρευον, ἃ μάλιστα διὰ τῶν Δακῶν φέρεται, τὰ δὲ κάτω μέχρι τοῦ Πόντου τὰ παρὰ τοὺσ Γέτασ καλοῦσιν Ἴστρον· ὁμόγλωττοι δ’ εἰσὶν οἱ Δακοὶ τοῖσ Γέταισ. παρὰ μὲν οὖν τοῖσ Ἕλλησιν οἱ Γέται γνωρίζονται μᾶλλον διὰ τὸ συνεχεῖσ τὰσ μεταναστάσεισ ἐφ’ ἑκάτερα τοῦ Ἴστρου ποιεῖσθαι καὶ τοῖσ Μοισοῖσ ἀναμεμῖχθαι· καὶ τὸ τῶν Τριβαλλῶν δ’ ἔθνοσ, Θρᾳκικὸν ὄν, τὸ αὐτὸ πέπονθε τοῦτο. μεταναστάσεισ γὰρ δέδεκται, τῶν πλησιοχώρων εἰσ τοὺσ ἀσθενεστέρουσ ἐξαναστάντων, τῶν μὲν ἐκ τῆσ περαίασ Σκυθῶν καὶ Βασταρνῶν καὶ Σαυροματῶν ἐπικρατούντων πολλάκισ, ὥστε καὶ ἐπιδιαβαίνειν τοῖσ ἐξελαθεῖσι καὶ καταμένειν τινὰσ αὐτῶν ἢ ἐν ταῖσ νήσοισ ἢ ἐν τῇ Θρᾴκῃ· τῶν δ’ ἐκ θατέρου μέρουσ ὑπ’ Ἰλλυριῶν μάλιστα κατισχυομένων. αὐξηθέντεσ δ’ οὖν ἐπὶ πλεῖστον οἵ τε Γέται οἵ τε Δακοί, ὥστε καὶ εἰκοσιμυριάδασ ἐκπέμπειν στρατείασ, νῦν ὅσον εἰσ τέτταρασ μυριάδασ συνεσταλμένοι τυγχάνουσι, καὶ ἐγγὺσ μὲν ἥκουσι τοῦ ὑπακούειν Ῥωμαίων, οὔπω δ’ εἰσὶν ὑποχείριοι τελέωσ διὰ τὰσ ἐκ τῶν Γερμανῶν ἐλπίδασ πολεμίων ὄντων τοῖσ Ῥωμαίοισ. μεταξὺ δὲ τῆσ Ποντικῆσ θαλάττησ τῆσ ἀπὸ Ἴστρου ἐπὶ Τύραν καὶ ἡ τῶν Γετῶν ἐρημία πρόκειται πεδιὰσ πᾶσα καὶ ἄνυδροσ, ἐν ᾗ Δαρεῖοσ ἀποληφθεὶσ ὁ Ὑστάσπεω, καθ’ ὃν καιρὸν διέβη τὸν Ἴστρον ἐπὶ τοὺσ Σκύθασ, ἐκινδύνευσε πανστρατιᾷ δίψῃ διαλυθῆναι·

συνῆκε δ’ ὀψὲ καὶ ἀνέστρεψε. Λυσίμαχοσ δ’ ὕστερον στρατεύσασ ἐπὶ Γέτασ καὶ τὸν βασιλέα Δρομιχαίτην οὐκ ἐκινδύνευσε μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑάλω ζωγρίᾳ· πάλιν δ’ ἐσώθη τυχὼν εὐγνώμονοσ τοῦ βαρβάρου, καθάπερ εἶπον πρότερον. πρὸσ δὲ ταῖσ ἐκβολαῖσ μεγάλη νῆσόσ ἐστιν ἡ Πεύκη·

κατασχόντεσ δ’ αὐτὴν Βαστάρναι Πευκῖνοι προσηγορεύθησαν· εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλαι νῆσοι πολὺ ἐλάττουσ, αἱ μὲν ἀνωτέρω ταύτησ αἱ δὲ πρὸσ τῇ θαλάττῃ. ἑπτάστομοσ γάρ ἐστι· μέγιστον δὲ τὸ ἱερὸν στόμα καλούμενον, δι’ οὗ σταδίων ἀνάπλουσ ἐπὶ τὴν Πεύκην ἑκατὸν εἴκοσιν, ἧσ κατὰ τὸ κάτω μέροσ ἐποίησε τὸ ζεῦγμα Δαρεῖοσ· δύναιτο δ’ ἂν ζευχθῆναι καὶ κατὰ τὸ ἄνω. τοῦτο δὲ καὶ πρῶτόν ἐστι στόμα ἐν ἀριστερᾷ εἰσπλέοντι εἰσ τὸν Πόντον· τὰ δ’ ἑξῆσ ἐν παράπλῳ τῷ ἐπὶ τὸν Τύραν· διέχει δ’ ἀπ’ αὐτοῦ τὸ ἕβδομον στόμα περὶ τριακοσίουσ σταδίουσ. γίνονται οὖν μεταξὺ τῶν στομάτων νησῖδεσ. τὰ μὲν δὴ τρία στόματα τὰ ἐφεξῆσ τῷ ἱερῷ στόματί ἐστι μικρά, τὰ δὲ λοιπὰ τοῦ μὲν πολὺ ἐλάττονα τῶν δὲ μείζονα· Ἔφοροσ δὲ πεντάστομον εἴρηκε τὸν Ἴστρον. ἐντεῦθεν δ’ ἐπὶ Τύραν ποταμὸν πλωτὸν ἐνακόσιοι στάδιοι· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ δύο λίμναι μεγάλαι, ἡ μὲν ἀνεῳγμένη πρὸσ τὴν θάλατταν ὥστε καὶ λιμένι χρῆσθαι, ἡ δ’ ἄστομοσ. ἐπὶ δὲ τῷ στόματι τοῦ Τύρα πύργοσ ἐστὶ Νεοπτολέμου καλούμενοσ καὶ κώμη Ἑρμώνακτοσ λεγομένη.

ἀναπλεύσαντι δὲ ἑκατὸν τετταράκοντα σταδίουσ ἐφ’ ἑκάτερα πόλεισ, ἡ μὲν Νικωνία ἡ δ’ ἐν ἀριστερᾷ Ὀφιοῦσσα· οἱ δὲ προσοικοῦντεσ τῷ ποταμῷ πόλιν φασὶν ἀνιόντι ἑκατὸν καὶ εἴκοσι σταδίουσ. διέχει δὲ τοῦ στόματοσ ἡ νῆσοσ ἡ Λευκὴ δίαρμα πεντακοσίων σταδίων, ἱερὰ τοῦ Ἀχιλλέωσ, πελαγία. εἶτα Βορυσθένησ ποταμὸσ πλωτὸσ ἐφ’ ἑξακοσίουσ σταδίουσ καὶ πλησίον ἄλλοσ ποταμὸσ Ὕπανισ καὶ νῆσοσ πρὸ τοῦ στόματοσ τοῦ Βορυσθένουσ ἔχουσα λιμένα.

πλεύσαντι δὲ τὸν Βορυσθένη σταδίουσ διακοσίουσ ὁμώνυμοσ τῷ ποταμῷ πόλισ· ἡ δ’ αὐτὴ καὶ Ὀλβία καλεῖται, μέγα ἐμπόριον, κτίσμα Μιλησίων. ἡ δὲ ὑπερκειμένη πᾶσα χώρα τοῦ λεχθέντοσ μεταξὺ Βορυσθένουσ καὶ Ἴστρου πρώτη μέν ἐστιν ἡ τῶν Γετῶν ἐρημία, ἔπειτα οἱ Τυρεγέται, μεθ’ οὓσ οἱ Ιἄζυγεσ Σαρμάται καὶ οἱ Βασίλειοι λεγόμενοι καὶ Οὖργοι, τὸ μὲν πλέον νομάδεσ, ὀλίγοι δὲ καὶ γεωργίασ ἐπιμελούμενοι· τούτουσ φασὶ καὶ παρὰ τὸν Ἴστρον οἰκεῖν, ἐφ’ ἑκάτερα πολλάκισ. ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ Βαστάρναι μὲν τοῖσ Τυρεγέταισ ὅμοροι καὶ Γερμανοῖσ, σχεδόν τι καὶ αὐτοὶ τοῦ Γερμανικοῦ γένουσ ὄντεσ, εἰσ πλείω φῦλα διῃρημένοι. καὶ γὰρ Ἄτμονοι λέγονταί τινεσ καὶ Σιδόνεσ, οἱ δὲ τὴν Πεύκην κατασχόντεσ τὴν ἐν τῷ Ἴστρῳ νῆσον Πευκῖνοι, Ῥωξολανοὶ δ’ ἀρκτικώτατοι τὰ μεταξὺ τοῦ Τανάιδοσ καὶ Βορυσθένουσ νεμόμενοι πεδία. ἡ γὰρ προσάρκτιοσ πᾶσα ἀπὸ Γερμανίασ μέχρι τῆσ Κασπίασ πεδιάσ ἐστιν, ἣν ἴσμεν· ὑπὲρ δὲ τῶν Ῥωξολανῶν εἴ τινεσ οἰκοῦσιν οὐκ ἴσμεν. οἱ δὲ Ῥωξολανοὶ καὶ πρὸσ τοὺσ Μιθριδάτου τοῦ Εὐπάτοροσ στρατηγοὺσ ἐπολέμουν ἔχοντεσ ἡγεμόνα Τάσιον· ἧκον δὲ Παλάκῳ συμμαχήσοντεσ τῷ Σκιλούρου, καὶ ἐδόκουν μὲν εἶναι μάχιμοι, πρὸσ μέντοι συντεταγμένην φάλαγγα καὶ ὡπλισμένην καλῶσ τὸ βάρβαρον φῦλον ἀσθενὲσ πᾶν ἐστι καὶ τὸ γυμνητικόν. ἐκεῖνοι γοῦν περὶ πέντε μυριάδασ πρὸσ ἑξακισχιλίουσ τοὺσ Διοφάντῳ, τῷ τοῦ Μιθριδάτου στρατηγῷ, συμπαραταξαμένουσ οὐκ ἀντέσχον, ἀλλ’ οἱ πλεῖστοι διεφθάρησαν. χρῶνται δὲ ὠμοβοί̈νοισ κράνεσι καὶ θώραξι, γερροφόροι, ἀμυντήρια δ’ ἔχοντεσ καὶ λόγχασ καὶ τόξον καὶ ξίφοσ· τοιοῦτοι δὲ καὶ τῶν ἄλλων οἱ πλείουσ. τῶν δὲ νομάδων αἱ σκηναὶ πιλωταὶ πεπήγασιν ἐπὶ ταῖσ ἁμάξαισ, ἐν αἷσ διαιτῶνται· περὶ δὲ τὰσ σκηνὰσ τὰ βοσκήματα, ἀφ’ ὧν τρέφονται καὶ γάλακτι καὶ τυρῷ καὶ κρέασιν· ἀκολουθοῦσι δὲ ταῖσ νομαῖσ μεταλαμβάνοντεσ τόπουσ ἀεὶ τοὺσ ἔχοντασ πόαν, χειμῶνοσ μὲν ἐν τοῖσ ἕλεσι τοῖσ περὶ τὴν Μαιῶτιν, θέρουσ δὲ καὶ ἐν τοῖσ πεδίοισ. ἅπασα δ’ ἡ χώρα δυσχείμερόσ ἐστι μέχρι τῶν ἐπὶ θαλάττῃ τόπων τῶν μεταξὺ Βορυσθένουσ καὶ τοῦ στόματοσ τῆσ Μαιώτιδοσ·

αὐτῶν δὲ τῶν ἐπὶ θαλάττῃ τὰ ἀρκτικώτατα τό τε στόμα τῆσ Μαιώτιδοσ καὶ ἔτι μᾶλλον τὸ τοῦ Βορυσθένουσ καὶ ὁ μυχὸσ τοῦ Ταμυράκου κόλπου, τοῦ καὶ Καρκινίτου, καθ’ ὃν ὁ ἰσθμὸσ τῆσ μεγάλησ χερρονήσου. δηλοῖ δὲ τὰ ψύχη, καίπερ ἐν πεδίοισ οἰκούντων· ὄνουσ τε γὰρ οὐ τρέφουσι δύσριγον γὰρ τὸ ζῷον, οἵ τε βόεσ οἱ μὲν ἄκερῳ γεννῶνται, τῶν δ’ ἀπορρινῶσι τὰ κέρατα καὶ γὰρ τοῦτο δύσριγον τὸ μέροσ, οἵ τε ἵπποι μικροί, τὰ δὲ πρόβατα μεγάλα· ῥήττονται δὲ χαλκαῖ ὑδρίαι, τὰ δ’ ἐνόντα συμπήττεται. τῶν δὲ πάγων ἡ σφοδρότησ μάλιστα ἐκ τῶν συμβαινόντων περὶ τὸ στόμα τῆσ Μαιώτιδοσ δῆλόσ ἐστιν. ἁμαξεύεται γὰρ ὁ διάπλουσ ὁ εἰσ Φαναγόρειαν ἐκ τοῦ Παντικαπαίου, ὥστε καὶ πλοῦν εἶναι καὶ ὁδόν· Νεοπτόλεμον δέ φασι τὸν τοῦ Μιθριδάτου στρατηγὸν ἐν τῷ αὐτῷ πόρῳ θέρουσ μὲν ναυμαχίᾳ περιγενέσθαι τῶν βαρβάρων, χειμῶνοσ δ’ ἱππομαχίᾳ. ὀρυκτοί τέ εἰσιν ἰχθύεσ οἱ ἀποληφθέντεσ ἐν τῷ κρυστάλλῳ τῇ προσαγορευομένῃ γαγγάμῃ, καὶ μάλιστα οἱ ἀντακαῖοι, δελφῖσι πάρισοι τὸ μέγεθοσ. φασὶ δὲ καὶ τὴν ἄμπελον ἐν τῷ Βοσπόρῳ κατορύττεσθαι χειμῶνοσ, ἐπαμώντων πολὺ τῆσ γῆσ. λέγεται δὲ καὶ τὰ καύματα σφοδρὰ γίνεσθαι, τάχα μὲν τῶν σωμάτων ἀηθιζομένων, τάχα δὲ τῶν πεδίων ἀνηνεμούντων τότε, ἢ καὶ τοῦ πάχουσ τοῦ ἀέροσ ἐκθερμαινομένου πλέον, καθάπερ ἐν τοῖσ νέφεσιν οἱ παρήλιοι ποιοῦσιν. Ἀτέασ δὲ δοκεῖ τῶν πλείστων ἄρξαι τῶν ταύτῃ βαρβάρων ὁ πρὸσ Φίλιππον πολεμήσασ τὸν Ἀμύντου. μετὰ δὲ τὴν πρὸ τοῦ Βορυσθένουσ νῆσον ἑξῆσ πρὸσ ἀνίσχοντα ἥλιον ὁ πλοῦσ ἐπὶ ἄκραν τὴν τοῦ Ἀχιλλείου δρόμου, ψιλὸν μὲν χωρίον καλούμενον δ’ ἄλσοσ, ἱερὸν Ἀχιλλέωσ·

τὸν δὲ κόλπον καὶ Ταμυράκην καλοῦσιν ὁμωνύμωσ τῇ ἄκρᾳ. εἶθ’ ὁ Ἀχίλλειοσ δρόμοσ, ἁλιτενὴσ χερρόνησοσ· ἔστι γὰρ ταινία τισ ὅσον χιλίων σταδίων μῆκοσ ἐπὶ τὴν ἑώ, πλάτοσ δὲ τὸ μέγιστον δυεῖν σταδίων, ἐλάχιστον τεττάρων πλέθρων, διέχουσα τῆσ ἑκατέρωθεν τοῦ αὐχένοσ ἠπείρου σταδίουσ ἑξήκοντα, ἀμμώδησ, ὕδωρ ἔχουσα ὀρυκτόν· κατὰ μέσην δ’ ὁ τοῦ ἰσθμοῦ αὐχὴν ὅσον τετταράκοντα σταδίων· τελευτᾷ δὲ πρὸσ ἄκραν ἣν Ταμυράκην καλοῦσιν, ἔχουσαν ὕφορμον βλέποντα πρὸσ τὴν ἤπειρον· μεθ’ ἣν ὁ Καρκινίτησ κόλποσ εὐμεγέθησ, ἀνέχων πρὸσ τὰσ ἄρκτουσ ὅσον ἐπὶ σταδίουσ χιλίουσ, οἱ δὲ καὶ τριπλασίουσ φασὶ μέχρι τοῦ μυχοῦ . . . καλοῦνται δὲ Τάφριοι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, Book 7, chapter 3

(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION