Strabo, Geography, Book 7, chapter 2

(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 2)

περὶ δὲ Κίμβρων τὰ μὲν οὐκ εὖ λέγεται, τὰ δ’ ἔχει πιθανότητασ οὐ μετρίασ. οὔτε γὰρ τὴν τοιαύτην αἰτίαν τοῦ πλάνητασ γενέσθαι καὶ λῃστρικοὺσ ἀποδέξαιτ’ ἄν τισ, ὅτι χερρόνησον οἰκοῦντεσ μεγάλῃ πλημμυρίδι ἐξελαθεῖεν ἐκ τῶν τόπων· καὶ γὰρ νῦν ἔχουσι τὴν χώραν ἣν εἶχον πρότερον, καὶ ἔπεμψαν τῷ Σεβαστῷ δῶρον τὸν ἱερώτατον παρ’ αὐτοῖσ λέβητα, αἰτούμενοι φιλίαν καὶ ἀμνηστίαν τῶν ὑπηργμένων, τυχόντεσ δὲ ὧν ἠξίουν ἀπῆραν· γελοῖον δὲ τῷ φυσικῷ καὶ αἰωνίῳ πάθει δὶσ ἑκάστησ ἡμέρασ συμβαίνοντι προσοργισθέντασ ἀπελθεῖν ἐκ τοῦ τόπου. ἐοίκε δὲ πλάσματι τὸ συμβῆναί ποτε ὑπερβάλλουσαν πλημμυρίδα· ἐπιτάσεισ μὲν γὰρ καὶ ἀνέσεισ δέχεται, τεταγμένασ δὲ καὶ περιοδιζούσασ, ὁ ὠκεανὸσ ἐν τοῖσ τοιούτοισ πάθεσιν. οὐκ εὖ δ’ οὐδὲ ὁ φήσασ ὅπλα αἴρεσθαι πρὸσ τὰσ πλημμυρίδασ τοὺσ Κίμβρουσ, οὐδ’ ὅτι ἀφοβίαν οἱ Κελτοὶ ἀσκοῦντεσ κατακλύζεσθαι τὰσ οἰκίασ ὑπομένουσιν, εἶτ’ ἀνοικοδομοῦσι, καὶ ὅτι πλείων αὐτοῖσ συμβαίνει φθόροσ ἐξ ὕδατοσ ἢ πολέμου, ὅπερ Ἔφορόσ φησιν. ἡ γὰρ τάξισ ἡ τῶν πλημμυρίδων καὶ τὸ τὴν ἐπικλυζομένην χώραν εἶναι γνώριμον οὐκ ἔμελλε τοιαύτασ τὰσ ἀτοπίασ παρέξειν. δὶσ γὰρ ἑκάστησ ἡμέρασ τούτου συμβαίνοντοσ τὸ μηδ’ ἅπαξ αἰσθάνεσθαι φυσικὴν οὖσαν τὴν παλίρροιαν καὶ ἀβλαβῆ, καὶ οὐ μόνοισ τούτοισ συμβαίνουσαν ἀλλὰ τοῖσ παρωκεανίταισ πᾶσι, πῶσ οὐκ ἀπίθανον; οὐδὲ Κλείταρχοσ εὖ· φησὶ γὰρ τοὺσ ἱππέασ ἰδόντασ τὴν ἔφοδον τοῦ πελάγουσ ἀφιππάσασθαι καὶ φεύγοντασ ἐγγὺσ γενέσθαι τοῦ περικαταληφθῆναι. οὔτε δὲ τοσούτῳ τάχει τὴν ἐπίβασιν ὁρμωμένην ἱστοροῦμεν, ἀλλὰ λεληθότωσ προσιοῦσαν τὴν θάλατταν· οὔτε τὸ καθ’ ἡμέραν γινόμενον καὶ πᾶσιν ἔναυλον ἤδη ὂν τοῖσ πλησιάζειν μέλλουσι πρὶν ἢ θεάσασθαι, τοσοῦτον ἔμελλε παρέξεσθαι φόβον ὥστε φεύγειν, ὡσ ἂν εἰ ἐξ ἀδοκήτου προσέπεσε. ταῦτά τε δὴ δικαίωσ ἐπιτιμᾷ τοῖσ συγγραφεῦσι Ποσειδώνιοσ καὶ οὐ κακῶσ εἰκάζει, διότι λῃστρικοὶ ὄντεσ καὶ πλάνητεσ οἱ Κίμβροι καὶ μέχρι τῶν περὶ τὴν Μαιῶτιν ποιήσαιντο στρατείαν, ἀπ’ ἐκείνων δὲ καὶ ὁ Κιμμέριοσ κληθείη Βόσποροσ, οἱο͂ν Κιμβρικόσ, Κιμμερίουσ τοὺσ Κίμβρουσ ὀνομασάντων τῶν Ἑλλήνων.

φησὶ δὲ καὶ Βοίουσ τὸν Ἑρκύνιον δρυμὸν οἰκεῖν πρότερον, τοὺσ δὲ Κίμβρουσ ὁρμήσαντασ ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον, ἀποκρουσθέντασ ὑπὸ τῶν Βοίων ἐπὶ τὸν Ἴστρον καὶ τοὺσ Σκορδίσκουσ Γαλάτασ καταβῆναι, εἶτ’ ἐπὶ Τευρίστασ καὶ Ταυρίσκουσ, καὶ τούτουσ Γαλάτασ, εἶτ’ ἐπὶ Ἑλουηττίουσ, πολυχρύσουσ μὲν ἄνδρασ εἰρηναίουσ δέ· ὁρῶντασ δὲ τὸν ἐκ τῶν λῃστηρίων πλοῦτον ὑπερβάλλοντα τοῦ παρ’ ἑαυτοῖσ τοὺσ Ἑλουηττίουσ ἐπαρθῆναι, μάλιστα δ’ αὐτῶν Τιγυρίνουσ τε καὶ Τωυγένουσ, ὥστε καὶ συνεξορμῆσαι. πάντεσ μέντοι κατελύθησαν ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων αὐτοί τε οἱ Κίμβροι καὶ οἱ συναράμενοι τούτοισ, οἱ μὲν ὑπερβαλόντεσ τὰσ Ἄλπεισ εἰσ τὴν Ἰταλίαν οἱ δ’ ἔξω τῶν Ἄλπεων. ἔθοσ δέ τι τῶν Κίμβρων διηγοῦνται τοιοῦτον, ὅτι ταῖσ γυναιξὶν αὐτῶν συστρατευούσαισ παρηκολούθουν προμάντεισ ἱέρειαι πολιότριχεσ, λευχείμονεσ, καρπασίνασ ἐφαπτίδασ ἐπιπεπορπημέναι, ζῶσμα χαλκοῦν ἔχουσαι, γυμνόποδεσ·

τοῖσ οὖν αἰχμαλώτοισ διὰ τοῦ στρατοπέδου συνήντων ξιφήρεισ, καταστέψασαι δ’ αὐτοὺσ ἦγον ἐπὶ κρατῆρα χαλκοῦν ὅσον ἀμφορέων εἴκοσιν· εἶχον δὲ ἀναβάθραν, ἣν ἀναβᾶσα . . . ὑπερπετὴσ τοῦ λέβητοσ ἐλαιμοτόμει ἕκαστον μετεωρισθέντα· ἐκ δὲ τοῦ προχεομένου αἵματοσ εἰσ τὸν κρατῆρα μαντείαν τινὰ ἐποιοῦντο, ἄλλαι δὲ διασχίσασαι ἐσπλάγχνευον ἀναφθεγγόμεναι νίκην τοῖσ οἰκείοισ. ἐν δὲ τοῖσ ἀγῶσιν ἔτυπτον τὰσ βύρσασ τὰσ περιτεταμένασ τοῖσ γέρροισ τῶν ἁρμαμαξῶν, ὥστ’ ἀποτελεῖσθαι ψόφον ἐξαίσιον. τῶν δὲ Γερμανῶν, ὡσ εἶπον, οἱ μὲν προσάρκτιοι παροικοῦσι τῷ ὠκεανῷ, γνωρίζονται δ’ ἀπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ῥήνου λαβόντεσ τὴν ἀρχὴν μέχρι τοῦ Ἄλβιοσ.

τούτων δ’ εἰσὶ γνωριμώτατοι Σούγαμβροί τε καὶ Κίμβροι. τὰ δὲ πέραν τοῦ Ἄλβιοσ τὰ πρὸσ τῷ ὠκεανῷ παντάπασιν ἄγνωστα ἡμῖν ἐστιν. οὔτε γὰρ τῶν προτέρων οὐδένασ ἴσμεν τὸν παράπλουν τοῦτον πεποιημένουσ πρὸσ τὰ ἑωθινὰ μέρη τὰ μέχρι τοῦ στόματοσ τῆσ Κασπίασ θαλάττησ, οὔθ’ οἱ Ῥωμαῖοί πω προῆλθον εἰσ τὰ περαιτέρω τοῦ Ἄλβιοσ· ὡσ δ’ αὕτωσ οὐδὲ πεζῇ παρωδεύκασιν οὐδένεσ. ἀλλ’ ὅτι μὲν κατὰ μῆκοσ ἰοῦσιν ἐπὶ τὴν ἑώ τὰ κατὰ τὸν Βορυσθένη καὶ τὰ πρὸσ βορρᾶν τοῦ Πόντου χωρία ἀπαντᾷ, δῆλον ἐκ τῶν κλιμάτων καὶ τῶν παραλλήλων διαστημάτων. τί δ’ ἐστὶ πέραν τῆσ Γερμανίασ καὶ τί τῶν ἄλλων τῶν ἑξῆσ, εἴτε Βαστάρνασ χρὴ λέγειν, ὡσ οἱ πλείουσ ὑπονοοῦσιν, εἴτ’ ἄλλουσ μεταξὺ ἢ Ιἄζυγασ ἢ Ῥωξολανοὺσ ἤ τινασ ἄλλουσ τῶν ἁμαξοίκων οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν, οὐδ’ εἰ μέχρι τοῦ ὠκεανοῦ παρήκουσι παρὰ πᾶν τὸ μῆκοσ, ἢ ἔστι τι ἀοίκητον ὑπὸ ψύχουσ ἢ ἄλλησ αἰτίασ, ἢ εἰ καὶ γένοσ ἀνθρώπων ἄλλο διαδέχεται μεταξὺ τῆσ θαλάττησ καὶ τῶν ἑῴων Γερμανῶν ἱδρυμένον. τοῦτο δὲ τὸ αὐτὸ ἀγνόημα καὶ περὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐφεξῆσ προσαρκτίων ἐπέχει. οὔτε γὰρ τοὺσ Βαστάρνασ οὔτε τοὺσ Σαυρομάτασ καὶ ἁπλῶσ τοὺσ ὑπὲρ τοῦ Πόντου οἰκοῦντασ ἴσμεν, οὔθ’ ὁπόσον ἀπέχουσι τῆσ Ἀτλαντικῆσ θαλάττησ, οὔτ’ εἰ συνάπτουσιν αὐτῇ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION