Strabo, Geography, book 3, chapter 5 14:

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 5 14:)

φησὶ δὲ ὁ Πολύβιοσ κρήνην ἐν τῷ Ἡρακλείῳ τῷ ἐν Γαδείροισ εἶναι πότιμον, βαθμῶν ὀλίγων κατάβασιν ἔχουσαν εἰσ τὸ ὕδωρ, ἣν ταῖσ παλιρροίαισ τῆσ θαλάττησ ἀντιπαθεῖν, κατὰ μὲν τὰσ πλήμασ ἐκλείπουσαν κατὰ δὲ τὰσ ἀμπώτεισ πληρουμένην. αἰτιᾶται δ’ ὅτι τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ βάθουσ εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν τῆσ γῆσ ἐκπῖπτον, καλυφθείσησ μὲν αὐτῆσ ὑπὸ τοῦ κύματοσ κατὰ τὰσ ἐπιβάσεισ τῆσ θαλάττησ, εἴργεται τῶν οἰκείων τοιούτων ἐξόδων· ἀναστρέψαν δὲ εἰσ τὸ ἐντὸσ ἐμφράττει τοὺσ τῆσ πηγῆσ πόρουσ καὶ ποιεῖ λειψυδρίαν· γυμνωθείσησ δὲ πάλιν, εὐθυπορῆσαν ἐλευθεροῖ τὰσ φλέβασ τῆσ πηγῆσ ὥστ’ ἀναβλύειν εὐπόρωσ. Ἀρτεμίδωροσ δὲ ἀντειπὼν τούτῳ καὶ ἅμα παρ’ αὑτοῦ τινα θεὶσ αἰτίαν, μνησθεὶσ δὲ καὶ τῆσ Σιλανοῦ δόξησ τοῦ συγγραφέωσ, οὔ μοι δοκεῖ μνήμησ ἄξια εἰπεῖν, ὡσ ἂν ἰδιώτησ περὶ ταῦτα καὶ αὐτὸσ καὶ Σιλανόσ. Ποσειδώνιοσ δὲ ψευδῆ λέγων τὴν ἱστορίαν εἶναι ταύτην δύο φησὶν εἶναι φρέατα ἐν τῷ Ἡρακλείῳ καὶ τρίτον ἐν τῇ πόλει· τῶν δ’ ἐν τῷ Ἡρακλείῳ τὸ μὲν μικρότερον ὑδρευομένων συνεχῶσ αὐθωρὸν καὶ ἐκλείπειν καὶ διαλειπόντων τῆσ ὑδρείασ πληροῦσθαι πάλιν, τὸ δὲ μεῖζον δι’ ὅλησ τῆσ ἡμέρασ τὴν ὑδρείαν ἔχον, μειούμενον μέντοι, καθάπερ καὶ τἆλλα φρέατα πάντα, νύκτωρ πληροῦσθαι μηκέτι ὑδρευομένων· ἐπειδὴ δὲ συμπίπτει κατὰ τὸν τῆσ συμπληρώσεωσ καιρὸν ἡ ἄμπωτισ πολλάκισ, πεπιστεῦσθαι κενῶσ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων τὴν ἀντιπάθειαν. ὅτι μὲν οὖν ἡ ἱστορία πεπίστευται, καὶ οὗτοσ εἴρηκε καὶ ἡμεῖσ ἐν τοῖσ παραδόξοισ θρυλουμένην παρειλήφαμεν. ἠκούομεν δὲ καὶ φρέατα εἶναι, τὰ μὲν πρὸ τῆσ πόλεωσ ἐν τοῖσ κήποισ τὰ δὲ ἐντόσ, διὰ δὲ τὴν μοχθηρίαν τοῦ ὕδατοσ κατὰ τὴν πόλιν δεξαμενὰσ ἐπιπολάζειν τοῦ λακκαίου ὕδατοσ· εἰ μέντοι καὶ τούτων τι τῶν φρεάτων ἐπιδείκνυται τὴν τῆσ ἀντιπαθείασ ὑπόνοιαν, οὐκ ἴσμεν. τὰσ δ’ αἰτίασ, εἴπερ συμβαίνει ταῦτα οὕτωσ, ὡσ ἐν χαλεποῖσ ἀποδέχεσθαι δεῖ. εἰκὸσ μὲν γὰρ οὕτωσ ἔχειν ὡσ ὁ Πολύβιόσ φησιν, εἰκὸσ δὲ καὶ τῶν φλεβῶν τινασ τῶν πηγαίων νοτισθείσασ ἔξωθεν χαυνοῦσθαι καὶ παρέκχυσιν εἰσ τὰ πλάγια μᾶλλον διδόναι τοῖσ ὕδασιν ἢ ἀναθλίβειν κατὰ τὸ ἀρχαῖον ῥεῖθρον εἰσ τὴν κρήνην· νοτίζεσθαι δ’ ἀναγκαῖον ἐπικλύσαντοσ τοῦ κύματοσ. εἰ δ’, ὥσπερ Ἀθηνόδωρόσ φησιν, εἰσπνοῇ τε καὶ ἐκπνοῇ τὸ συμβαῖνον περὶ τὰσ πλημμυρίδασ καὶ περὶ τὰσ ἀμπώτεισ ἐοίκεν, εἶναι ἄν τινα τῶν ῥεόντων ὑδάτων, ἃ κατ’ ἄλλουσ μὲν πόρουσ ἔχει τὴν ἔκρυσιν κατὰ φύσιν εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν, ὧν δὴ τὰ στόματα πηγὰσ καὶ κρήνασ καλοῦμεν, κατ’ ἄλλουσ δὲ πόρουσ συνέλκεται πρὸσ τὸ τῆσ θαλάττησ βάθοσ· καὶ συνεξαίροντα μὲν ἐκείνην ὥστε πλημμυρεῖν, ὅταν οἱο͂ν ἡ ἐκπνοὴ γίνηται, τὸ οἰκεῖον ἀπολείπει ῥεῖθρον, πάλιν δ’ ἀναχωρεῖ πρὸσ τὸ οἰκεῖον ῥεῖθρον, ὅταν κἀκείνη λάβῃ τὴν ἀναχώρησιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION