헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́03́03́

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 3)

ἀπὸ δὲ τοῦ ἱεροῦ πάλιν ἀκρωτηρίου τὴν ἀρχὴν λαμβάνουσιν ἐπὶ θάτερον μέροσ τῆσ παραλίασ τὸ πρὸσ τὸν Τάγον κόλποσ ἐστίν· ἔπειτα ἄκρα τὸ Βαρβάριον καὶ αἱ τοῦ Τάγου ἐκβολαὶ πλησίον, ἐφ’ ἃσ εὐθυπλοίᾳ . . . στάδιοι δ’ εἰσὶ δέκα· ἐνταῦθα δὲ καὶ ἀναχύσεισ, ὧν μία ἐπὶ πλείουσ ἢ τετρακοσίουσ σταδίουσ ἀπὸ τοῦ λεχθέντοσ πύργου, καθ’ ἣν ὑδρεύονται εἴ που λακκαῖα. ὁ δὲ Τάγοσ καὶ τὸ πλάτοσ ἔχει τοῦ στόματοσ εἴκοσί που σταδίων καὶ τὸ βάθοσ μέγα, ὥστε μυριαγωγοῖσ ἀναπλεῖσθαι. δύο δ’ ἀναχύσεισ ἐν τοῖσ ὑπερκειμένοισ ποιεῖται πεδίοισ, ὅταν αἱ πλῆμαι γίνωνται, ὥστε πελαγίζειν μὲν ἐπὶ ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα σταδίουσ καὶ ποιεῖν πλωτὸν τὸ πεδίον, ἐν δὲ τῇ ἐπάνω ἀναχύσει καὶ νησίον ἀπολαμβάνειν ὅσον τριάκοντα σταδίων τὸ μῆκοσ, πλάτοσ δὲ μικρὸν ἀπολεῖπον τοῦ μήκουσ, εὐαλσὲσ καὶ εὐάμπελον. κεῖται δ’ ἡ νῆσοσ κατὰ Μόρωνα πόλιν εὖ κειμένην ἐν ὄρει τοῦ ποταμοῦ πλησίον, ἀφεστῶσαν τῆσ θαλάττησ ὅσον πεντακοσίουσ σταδίουσ, ἔχουσαν δὲ καὶ χώραν ἀγαθὴν τὴν πέριξ καὶ τοὺσ ἀνάπλουσ εὐπετεῖσ μέχρι μὲν πολλοῦ καὶ μεγάλοισ σκάφεσι, τὸ δὲ λοιπὸν τοῖσ ποταμίοισ· καὶ ὑπὲρ τὸν Μόρωνα δ’ ἔτι μακρότεροσ ἀνάπλουσ ἐστί. ταύτῃ δὲ τῇ πόλει Βροῦτοσ ὁ Καλλαϊκὸσ προσαγορευθεὶσ ὁρμητηρίῳ χρώμενοσ ἐπολέμησε πρὸσ τοὺσ Λυσιτανοὺσ καὶ κατέστρεψε τούτουσ. τοῖσ δὲ τοῦ ποταμοῦ πλίθροισ ἐπετείχισε τὴν Ὀλυσιπῶνα, ἵν’ ἔχοι τοὺσ ἀνάπλουσ ἐλευθέρουσ καὶ τὰσ ἀνακομιδὰσ τῶν ἐπιτηδείων, ὥστε καὶ τῶν περὶ τὸν Τάγον πόλεων αὗται κράτισται. πολύιχθυσ δ’ ὁ ποταμὸσ καὶ ὀστρέων πλήρησ. ῥεῖ δ’ ἔχων τὰσ ἀρχὰσ ἐκ Κελτιβήρων διὰ Ουἐττώνων καὶ Καρπητανῶν καὶ Λυσιτανῶν ἐπὶ δύσιν ἰσημερινήν, μέχρι ποσοῦ παράλληλοσ ὢν τῷ τε Ἄνᾳ καὶ τῷ Βαίτι, μετὰ δὲ ταῦτα ἀφιστάμενοσ ἐκείνων ἀποκλινόντων πρὸσ τὴν νότιον παραλίαν. οἱ δὲ ὑπερκείμενοι τῶν λεχθέντων μερῶν Ὠρητανοὶ μέν εἰσι νοτιώτατοι καὶ μέχρι τῆσ παραλίασ διήκοντεσ ἐκ μέρουσ τῆσ ἐντὸσ στηλῶν, Καρπητανοὶ δὲ μετὰ τούτουσ πρὸσ ἄρκτουσ, εἶτα Ουἔττωνεσ καὶ Ουἀκκαῖοι, δι’ ὧν ὁ Δούριοσ ῥεῖ κατ’ Ἀκούτειαν πόλιν τῶν Ουἀκκαίων ἔχων διάβασιν, Καλλαϊκοὶ δ’ ὕστατοι, τῆσ ὀρεινῆσ ἐπέχοντεσ πολλήν·

διὸ καὶ δυσμαχώτατοι ὄντεσ τῷ τε καταπολεμήσαντι τοὺσ Λυσιτανοὺσ αὐτοὶ παρέσχον τὴν ἐπωνυμίαν, καὶ νῦν ἤδη τοὺσ πλείστουσ τῶν Λυσιτανῶν Καλλαϊκοὺσ καλεῖσθαι παρεσκεύασαν. τῆσ μὲν οὖν Ὠρητανίασ κρατιστεύουσά ἐστι πόλισ Καστουλὼν καὶ Ὠρία. τοῦ δὲ Τάγου τὰ πρὸσ ἄρκτον ἡ Λυσιτανία ἐστὶ μέγιστον τῶν Ἰβηρικῶν ἐθνῶν καὶ πλείστοισ χρόνοισ ὑπὸ Ῥωμαίων πολεμηθέν.

τἀναντία γὰρ τῇ Ἰβηρίᾳ θινώδεισ εἶναι καὶ ταπεινὰσ τὰσ πλείστασ, ὀρθῶσ λέγων. περιέχει δὲ τῆσ χώρασ ταύτησ τὸ μὲν νότιον πλευρὸν ὁ Τάγοσ, τὸ δ’ ἑσπέριον καὶ τὸ ἀρκτικὸν ὁ ὠκεανόσ, τὸ δ’ ἑωθινὸν οἵ τε Καρπητανοὶ καὶ οἱ Ουἔττωνεσ καὶ Ουἀκκαῖοι καὶ Καλλαϊκοί, τὰ γνώριμα ἔθνη· τἆλλα δὲ οὐκ ἄξιον ὀνομάζειν διὰ τὴν μικρότητα καὶ τὴν ἀδοξίαν· ὑπεναντίωσ δὲ τὰ νῦν ἔνιοι καὶ τούτουσ Λυσιτανοὺσ ὀνομάζουσιν. ὅμοροι δ’ εἰσὶν ἐκ τοῦ πρὸσ ἑώ μέρουσ οἱ μὲν Καλλαϊκοὶ τῷ τῶν Ἀστούρων ἔθνει καὶ τοῖσ [Κελτ]ίβηρσιν, οἱ δ’ ἄλλοι τοῖσ Κελτίβηρσι. τὸ μὲν οὖν μῆκοσ τρισχιλίων σταδίων, τὸ δὲ πλάτοσ πολὺ ἔλαττον, ὃ ποιεῖ τὸ ἑωθινὸν πλευρὸν εἰσ τὴν ἀντικειμένην παραλίαν· ὑψηλὸν δ’ ἐστὶ τὸ ἑωθινὸν καὶ τραχύ, ἡ δὲ ὑποκειμένη χώρα πεδιὰσ πᾶσα καὶ μέχρι θαλάττησ πλὴν ὀλίγων ὀρῶν οὐ μεγάλων· ᾗ δὴ καὶ τὸν Ἀριστοτέλη φησὶν ὁ Ποσειδώνιοσ οὐκ ὀρθῶσ αἰτιᾶσθαι τὴν παραλίαν τῶν πλημμυρίδων καὶ τῶν ἀμπώτεων· παλιρροεῖν γὰρ φάναι τὴν θάλατταν διὰ τὸ τὰσ ἀκτὰσ ὑψηλάσ τε καὶ τραχείασ εἶναι δεχομένασ τε τὸ κῦμα σκληρῶσ καὶ ἀνταποδιδούσασ. ἡ δ’ οὖν χώρα περὶ ἧσ λέγομεν εὐδαίμων τέ ἐστι καὶ διαρρεῖται ποταμοῖσ μεγάλοισ τε καὶ μικροῖσ, ἅπασιν ἐκ τῶν ἑωθινῶν μερῶν, παραλλήλοισ τῷ Τάγῳ·

τῆσ μὲν οὖν Βρούτου στρατείασ ὁρ́οσ οὗτοσ, περαιτέρω δ’ εἰσὶν ἄλλοι πλείουσ ποταμοὶ παράλληλοι τοῖσ λεχθεῖσιν. ἔχουσι δὲ καὶ ἀνάπλουσ οἱ πλείουσ καὶ ψῆγμα τοῦ χρυσοῦ πλεῖστον. γνωριμώτατοι δὲ τῶν ποταμῶν ἐφεξῆσ τῷ Τάγῳ Μούνδασ ἀνάπλουσ ἔχων μικροὺσ καὶ Ουἀκούα ὡσαύτωσ· μετὰ δὲ τούτουσ Δούριοσ μακρόθεν τε ῥέων παρὰ Νομαντίαν καὶ πολλὰσ ἄλλασ τῶν Κελτιβήρων καὶ Ουἀκκαίων κατοικίασ, μεγάλοισ τ’ ἀναπλεόμενοσ σκάφεσιν ἐπὶ ὀκτακοσίουσ σχεδόν τι σταδίουσ. εἶτ’ ἄλλοι ποταμοὶ καὶ μετὰ τούτουσ ὁ τῆσ Λήθησ, ὃν τινὲσ Λιμαίαν οἱ δὲ Βελιῶνα καλοῦσι· καὶ οὗτοσ δ’ ἐκ Κελτιβήρων καὶ Ουἀκκαίων ῥεῖ καὶ ὁ μετ’ αὐτὸν Βαῖνισ οἱ δὲ Μίνιον φασὶ πολὺ μέγιστοσ τῶν ἐν Λυσιτανίᾳ ποταμῶν ἐπὶ ὀκτακοσίουσ καὶ αὐτὸσ ἀναπλεόμενοσ σταδίουσ. Ποσειδώνιοσ δὲ ἐκ Καντάβρων αὐτὸν ῥεῖν φησί· πρόκειται δὲ τῆσ ἐκβολῆσ αὐτοῦ νῆσοσ καὶ χηλαὶ δύο ὁρ́μουσ ἔχουσαι. ἐπαινεῖν δ’ ἄξιον τὴν φύσιν, ὅτι τὰσ ὄχθασ ὑψηλὰσ ἔχουσιν οἱ ποταμοὶ καὶ ἱκανὰσ δέχεσθαι τοῖσ ῥείθροισ τὴν θάλατταν πλημμυροῦσαν, ὥστε μὴ ὑπερχεῖσθαι μηδ’ ἐπιπολάζειν ἐν τοῖσ πεδίοισ. ὕστατοι δ’ οἰκοῦσιν Ἄρταβροι περὶ τὴν ἄκραν ἣ καλεῖται Νέριον, ἣ καὶ τῆσ ἑσπερίου πλευρᾶσ καὶ τῆσ βορείου πέρασ ἐστί.

περιοικοῦσι δ’ αὐτὴν [καὶ] Κελτικοί, συγγενεῖσ τῶν ἐπὶ τῷ Ἄνᾳ. καὶ γὰρ τούτουσ καὶ Τουρδούλουσ στρατεύσαντασ ἐκεῖσε στασιάσαι φασὶ μετὰ τὴν διάβασιν τοῦ Λιμαία ποταμοῦ· πρὸσ δὲ τῇ στάσει καὶ ἀποβολῆσ τοῦ ἡγεμόνοσ γενομένησ, καταμεῖναι σκεδασθέντασ αὐτόθι· ἐκ τούτου δὲ καὶ τὸν ποταμὸν Λήθησ προσαγορευθῆναι. ἔχουσι δὲ οἱ Ἄρταβροι πόλεισ συχνὰσ ἐν κόλπῳ συνοικουμένασ, ὃν οἱ πλέοντεσ καὶ χρώμενοι τοῖσ τόποισ Ἀρτάβρων λιμένα προσαγορεύουσιν· οἱ δὲ νῦν τοὺσ Ἀρτάβρουσ Ἀροτρέβασ καλοῦσιν. ἔθνη μὲν οὖν περὶ τριάκοντα τὴν χώραν νέμεται τὴν μεταξὺ Τάγου καὶ τῶν Ἀρτάβρων· εὐδαίμονοσ δὲ τῆσ χώρασ ὑπαρχούσησ κατά τε καρποὺσ καὶ βοσκήματα καὶ τὸ τοῦ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ τῶν παραπλησίων πλῆθοσ, ὅμωσ οἱ πλείουσ αὐτῶν τὸν ἀπὸ τῆσ γῆσ ἀφέντεσ βίον ἐν λῃστηρίοισ διετέλουν καὶ συνεχεῖ πολέμῳ πρόσ τε ἀλλήλουσ καὶ τοὺσ ὁμόρουσ αὐτοῖσ διαβαίνοντεσ τὸν Τάγον, ἑώσ ἔπαυσαν αὐτοὺσ Ῥωμαῖοι ταπεινώσαντεσ καὶ κώμασ ποιήσαντεσ τὰσ πόλεισ αὐτῶν τὰσ πλείστασ, ἐνίασ δὲ καὶ συνοικίζοντεσ βέλτιον. ἦρχον δὲ τῆσ ἀνομίασ ταύτησ οἱ ὀρεινοί, καθάπερ εἰκόσ· λυπρὰν γὰρ νεμόμενοι καὶ μικρὰ κεκτημένοι τῶν ἀλλοτρίων ἐπεθύμουν, οἱ δὲ ἀμυνόμενοι τούτουσ ἄκυροι τῶν ἰδίων ἔργων καθίσταντο ἐξ ἀνάγκησ, ὥστ’ ἀντὶ τοῦ γεωργεῖν ἐπολέμουν καὶ οὗτοι, καὶ συνέβαινε τὴν χώραν ἀμελουμένην στεῖραν οὖσαν τῶν ἐμφύτων ἀγαθῶν οἰκεῖσθαι ὑπὸ λῃστῶν. τοὺσ δ’ οὖν Λυσιτανούσ φασιν ἐνεδρευτικοὺσ ἐξερευνητικοὺσ ὀξεῖσ κούφουσ εὐεξελίκτουσ·

ἀσπίδιον δ’ αὐτοὺσ δίπουν ἔχειν τὴν διάμετρον, κοῖλον εἰσ τὸ πρόσθεν, τελαμῶσιν ἐξηρτημένον· οὔτε γὰρ πόρπακασ οὔτ’ ἀντιλαβὰσ ἔχει . . . παραξιφὶσ πρὸσ τούτοισ ἢ κοπίσ. λινοθώρακεσ οἱ πλείουσ· σπάνιοι δὲ ἁλυσιδωτοῖσ χρῶνται καὶ τριλοφίαισ, οἱ δ’ ἄλλοι νευρίνοισ κράνεσιν· οἱ πεζοὶ δὲ καὶ κνημῖδασ ἔχουσιν, ἀκόντια δ’ ἕκαστοσ πλείω· τινὲσ δὲ καὶ δόρατι χρῶνται· ἐπιδορατίδεσ δὲ χάλκεαι. ἐνίουσ δὲ τῶν προσοικούντων τῷ Δουρίῳ ποταμῷ λακωνικῶσ διάγειν φασίν, ἀλειπτηρίοισ χρωμένουσ δὶσ καὶ πυρίαισ ἐκ λίθων διαπύρων, ψυχρολουτροῦντασ καὶ μονοτροφοῦντασ καθαρείωσ καὶ λιτῶσ. θυτικοὶ δ’ εἰσὶ Λυσιτανοὶ τά τε σπλάγχνα ἐπιβλέπουσιν οὐκ ἐκτέμνοντεσ· προσεπιβλέπουσι δὲ καὶ τὰσ ἐν τῇ πλευρᾷ φλέβασ, καὶ ψηλαφῶντεσ δὲ τεκμαίρονται. σπλαγχνεύονται δὲ καὶ δι’ ἀνθρώπων αἰχμαλώτων καλύπτοντεσ σάγοισ· εἶθ’ ὅταν πληγῇ τὰ σπλάγχνα ὑπὸ τοῦ ἱεροσκόπου, μαντεύονται πρῶτον ἐκ τοῦ πτώματοσ. τῶν δ’ ἁλόντων τὰσ χεῖρασ ἀποκόπτοντεσ τὰσ δεξιὰσ ἀνατιθέασιν. ἅπαντεσ δ’ οἱ ὄρειοι λιτοὶ ὑδροπόται χαμαιεῦναι βαθεῖαν κατακεχυμένοι τὴν κόμην γυναικῶν δίκην·

μιτρωσάμενοι δὲ τὰ μέτωπα μάχονται. τραγοφαγοῦσι δὲ μάλιστα, καὶ τῷ Ἄρει τράγον θύουσι καὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ καὶ ἵππουσ· ποιοῦσι δὲ καὶ ἑκατόμβασ ἑκάστου γένουσ ἑλληνικῶσ. τελοῦσι δὲ καὶ ἀγῶνασ γυμνικοὺσ καὶ ὁπλιτικοὺσ καὶ ἱππικούσ, πυγμῇ καὶ δρόμῳ καὶ ἀκροβολισμῷ καὶ τῇ σπειρηδὸν μάχῃ. οἱ δ’ ὄρειοι τὰ δύο μέρη τοῦ ἔτουσ δρυοβαλάνῳ χρῶνται ξηράναντεσ καὶ κόψαντεσ, εἶτα ἀλέσαντεσ καὶ ἀρτοποιησάμενοι ὥστ’ ἀποτίθεσθαι εἰσ χρόνον. χρῶνται δὲ καὶ ζύθει· οἴνῳ δὲ σπανίζονται, τὸν δὲ γινόμενον ταχὺ ἀναλίσκουσι κατευωχούμενοι μετὰ τῶν συγγενῶν· ἀντ’ ἐλαίου δὲ βουτύρῳ χρῶνται. καθήμενοί τε δειπνοῦσι περὶ τοὺσ τοίχουσ καθέδρασ οἰκοδομητὰσ ἔχοντεσ, προκάθηνται δὲ καθ’ ἡλικίαν καὶ τιμήν· περιφορητὸν δὲ τὸ δεῖπνον. ξυλίνοισ δὲ ἀγγείοισ χρῶνται, καθάπερ καὶ οἱ Κελτοί. καὶ παρὰ πότον ὀρχοῦνται πρὸσ αὐλὸν καὶ σάλπιγγα χορεύοντεσ, ἀλλὰ καὶ ἀναλλόμενοι καὶ ὀκλάζοντεσ· ἐν Βαστητανίᾳ δὲ καὶ γυναῖκεσ ἀναμὶξ ἀνδράσιν ἀντιλαμβανόμεναι τῶν χειρῶν. μελανείμονεσ ἅπαντεσ τὸ πλέον ἐν σάγοισ, ἐν οἷσπερ καὶ στιβαδοκοιτοῦσι, αἱ γυναῖκεσ δ’ ἐν ἐνδύμασι καὶ ἀνθίναισ ἐσθήσεσι διάγουσιν. ἀντὶ δὲ νομίσματοσ οἱ λίαν ἐν βάθει φορτίων ἀμοιβῇ χρῶνται ἢ τοῦ ἀργυροῦ ἐλάσματοσ ἀποτέμνοντεσ διδόασι. τοὺσ δὲ θανατουμένουσ καταπετροῦσι, τοὺσ δὲ πατραλοίασ ἔξω τῶν ὁρ́ων καταλεύουσι. γαμοῦσι δ’ ὥσπερ οἱ Ἕλληνεσ. τοὺσ δὲ ἀρρώστουσ, ὥσπερ οἱ Ἀσσύριοι τὸ παλαιόν, προτιθέασιν εἰσ τὰσ ὁδοὺσ τοῖσ πεπειραμένοισ τοῦ πάθουσ ὑποθήκησ χάριν. διφθερίνοισ τε πλοίοισ ἐχρῶντο ἑώσ ἐπὶ Βρούτου διὰ τὰσ πλημμυρίδασ καὶ τὰ τενάγη, νυνὶ δὲ καὶ τὰ μονόξυλα ἤδη σπάνια. ἅλεσ πορφυροῖ, τριφθέντεσ δὲ λευκοί. ἔστι δὲ τῶν ὀρείων ὁ βίοσ οὗτοσ, ὧνπερ ἔφην, λέγω δὲ τοὺσ τὴν βόρειον πλευρὰν ἀφορίζοντασ τῆσ Ἰβηρίασ, Καλλαϊκοὺσ καὶ Ἄστουρασ καὶ Καντάβρουσ μέχρι Ουἀσκώνων καὶ τῆσ Πυρήνησ· ὁμοειδεῖσ γὰρ ἁπάντων οἱ βίοι. ὀκνῶ δὲ τοῖσ ὀνόμασι πλεονάζειν φεύγων τὸ ἀηδὲσ τῆσ γραφῆσ, εἰ μή τινι πρὸσ ἡδονῆσ ἐστιν ἀκούειν Πλευταύρουσ καὶ Βαρδυήτασ καὶ Ἀλλότριγασ καὶ ἄλλα χείρω καὶ ἀσημότερα τούτων ὀνόματα. τὸ δὲ δυσήμερον καὶ ἀγριῶδεσ οὐκ ἐκ τοῦ πολεμεῖν συμβέβηκε μόνον ἀλλὰ καὶ διὰ τὸν ἐκτοπισμόν·

καὶ γὰρ ὁ πλοῦσ ἐπ’ αὐτοὺσ μακρὸσ καὶ αἱ ὁδοί, δυσεπίμικτοι δ’ ὄντεσ ἀποβεβλήκασι τὸ κοινωνικὸν καὶ τὸ φιλάνθρωπον. ἧττον δὲ νῦν τοῦτο πάσχουσι διὰ τὴν εἰρήνην καὶ τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐπιδημίαν· ὅσοισ δ’ ἧττον τοῦτο συμβαίνει, χαλεπώτεροί εἰσι καὶ θηριωδέστεροι. τοιαύτησ δ’ οὔσησ καὶ ἀπὸ τῶν τόπων λυπρότητοσ ἐνίοισ καὶ τῶν ὀρῶν, εἰκὸσ ἐπιτείνεσθαι τὴν τοιαύτην ἀτοπίαν. ἀλλὰ νῦν, ὡσ εἶπον, πέπαυται πολεμοῦντα πάντα· τούσ τε γὰρ συνέχοντασ ἔτι νῦν μάλιστα τὰ λῃστήρια Καντάβρουσ καὶ τοὺσ γειτονεύοντασ αὐτοῖσ κατέλυσεν ὁ Σεβαστὸσ Καῖσαρ, καὶ ἀντὶ τοῦ πορθεῖν τοὺσ τῶν Ῥωμαίων συμμάχουσ στρατεύουσι νῦν ὑπὲρ τῶν Ῥωμαίων οἵ τε Κωνιακοὶ καὶ οἱ πρὸσ ταῖσ πηγαῖσ τοῦ Ἴβηροσ οἰκοῦντεσ Πληντουίσοι. ὅ τ’ ἐκεῖνον διαδεξάμενοσ Τιβέριοσ τριῶν ταγμάτων στρατιωτικὸν ἐπιστήσασ τοῖσ τόποισ, τὸ ἀποδειχθὲν ὑπὸ τοῦ Σεβαστοῦ Καίσαροσ, οὐ μόνον εἰρηνικοὺσ ἀλλὰ καὶ πολιτικοὺσ ἤδη τινὰσ αὐτῶν ἀπεργασάμενοσ τυγχάνει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 3, chapter 3

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION