Strabo, Geography, book 3, chapter 2 26:

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 2 26:)

πρὸσ δὲ τὸ βέλτιον ἐκ τούτων· ἥ τε γὰρ Ἡρακλέουσ στρατεία μέχρι δεῦρο προελθοῦσα καὶ τῶν Φοινίκων ὑπέγραφεν αὐτῷ πλοῦτόν τινα καὶ ῥᾳθυμίαν τῶν ἀνθρώπων· οὗτοι γὰρ Φοίνιξιν οὕτωσ ἐγένοντο σφόδρα ὑποχείριοι ὥστε τὰσ πλείουσ τῶν ἐν τῇ Τουρδητανίᾳ πόλεων καὶ τῶν πλησίον τόπων ὑπ’ ἐκείνων νῦν οἰκεῖσθαι. καὶ ἡ τοῦ Ὀδυσσέωσ δὲ στρατεία δοκεῖ μοι δεῦρο γενηθεῖσα καὶ ἱστορηθεῖσα ὑπ’ αὐτοῦ παραδοῦναι πρόφασιν, ὥστε τὴν Ὀδύσσειαν καθάπερ καὶ τὴν Ἰλιάδα ἀπὸ τῶν συμβάντων μεταγαγεῖν εἰσ ποίησιν καὶ τὴν συνήθη τοῖσ ποιηταῖσ μυθοποιίαν. οὐ γὰρ μόνον οἱ κατὰ τὴν Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν τόποι καὶ ἄλλοι τινὲσ τῶν τοιούτων σημεῖα ὑπογράφουσιν, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ Ἰβηρίᾳ Ὀδύσσεια πόλισ δείκνυται καὶ Ἀθηνᾶσ ἱερὸν καὶ ἄλλα μυρία ἴχνη τῆσ τε ἐκείνου πλάνησ καὶ ἄλλων τῶν ἐκ τοῦ Τρωικοῦ πολέμου [περι]γενομένων ἐπ’ ἴσησ κακώσαντοσ τούσ τε πολεμηθέντασ καὶ τοὺσ ἑλόντασ τὴν Τροίαν· καὶ γὰρ οὗτοι Καδμείαν νίκην ἐτύγχανον ἠρμένοι, τῶν τε οἴκων αὐτοῖσ κατεφθαρμένων καὶ τῶν λαφύρων ὀλίγων εἰσ ἕκαστον ἐληλυθότων· συνέβη [δὴ] τοῖσ περιλειφθεῖσιν ἀπελθοῦσιν ἐκ τῶν κινδύνων κατὰ λῃστείασ τρέπεσθαι, τοῖσ μὲν διὰ τὸ ἐκπεπορθῆσθαι τοῖσ δὲ διὰ τὴν αἰσχύνην, ἑκάστου προλαβόντοσ "αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν" ἄνευ τῶν οἰκείων "κενεόν τε νέεσθαι" παρ’ αὐτοὺσ πάλιν. ἥ τε τοῦ Αἰνείου παραδέδοται πλάνη καὶ Ἀντήνοροσ καὶ ἡ τῶν Ἑνετῶν· ὡσαύτωσ καὶ ἡ Διομήδουσ τε καὶ Μενελάου καὶ ἄλλων πλειόνων. ὁ τοίνυν ποιητὴσ τὰσ τοσαύτασ στρατείασ ἐπὶ τὰ ἔσχατα τῆσ Ἰβηρίασ ἱστορηκώσ, πυνθανόμενοσ δὲ καὶ πλοῦτον καὶ τὰσ ἄλλασ ἀρετὰσ οἱ γὰρ Φοίνικεσ ἐδήλουν τοῦτο ἐνταῦθα τὸν τῶν εὐσεβῶν ἔπλασε χῶρον καὶ τὸ Ἠλύσιον πεδίον, οὗ φησιν ὁ Πρωτεὺσ ἀποικήσειν τὸν Μενέλαον "ἀλλά σ’ ἐσ Ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίησ ἀθάνατοι πέμψουσιν, ὅθι ξανθὸσ Ῥαδάμανθυσ· τῇ περ "ῥηίστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισιν· οὐ νιφετὸσ οὔτ’ "ἂρ χειμὼν πολὺσ οὐδέ ποτ’ ὄμβροσ, ἀλλ’ αἰεὶ ζεφύροιο λιγὺ πνείοντασ ἀήτασ ὠκεανὸσ ἀνίησιν ἀναψύχειν ἀνθρώπουσ. " τό τε γὰρ εὐάερον καὶ τὸ εὔπνουν τοῦ ζεφύρου ταύτησ ἐστὶ τῆσ χώρασ οἰκεῖον ἑσπερίου τε καὶ ἀλεεινῆσ οὔσησ, τό τε ἐπὶ τοῖσ πέρασι τῆσ γῆσ ἐφ’ οἷσ καὶ τὸν Αἵδην μεμυθεῦσθαι ἔφαμεν, ὅ τε Ῥαδάμανθυσ παρατεθεὶσ ὑπογράφει τὸν πλησίον τῷ Μίνῳ τόπον, περὶ οὗ φησίν "ἔνθ’ ἤτοι Μίνωα ἴδον Διὸσ "ἀγλαὸν υἱόν, χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσι. " καὶ οἱ μετὰ ταῦτα δὲ ποιηταὶ παραπλήσια θρυλοῦσι, τήν τε ἐπὶ τὰσ Γηρυόνου βόασ στρατείαν καὶ τὴν ἐπὶ τὰ μῆλα τῶν Ἑσπερίδων τὰ χρύσεα ὡσαύτωσ, καὶ μακάρων τινὰσ νήσουσ κατονομάζοντεσ, ἃσ καὶ νῦν δεικνυμένασ ἴσμεν οὐ πολὺ ἄπωθεν τῶν ἄκρων τῆσ Μαυρουσίασ τῶν ἀντικειμένων τοῖσ Γαδείροισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION