헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́01́04́

(스트라본, 지리학, book 1, chapter 4)

ἡ μὲν οὖν πρώτη διέξοδοσ αὐτῷ τῶν ὑπομνημάτων τοιαύτη. ἐν δὲ τῇ δευτέρᾳ πειρᾶται διόρθωσίν τινα ποιεῖσθαι τῆσ γεωγραφίασ καὶ τὰσ ἑαυτοῦ λέγει ὑπολήψεισ, πρὸσ ἃσ πάλιν εἰ ἔστι τισ ἐπανόρθωσισ, πειρατέον προσφέρειν. τὸ μὲν οὖν τὰσ μαθηματικὰσ ὑποθέσεισ εἰσάγειν καὶ φυσικὰσ εὖ λέγεται, καὶ ὅτι εἰ σφαιροειδὴσ ἡ γῆ καθάπερ καὶ ὁ κόσμοσ, περιοικεῖται, καὶ τὰ ἄλλα τὰ τοιαῦτα. εἰ δὲ τηλικαύτη ἡλίκην αὐτὸσ εἴρηκεν, οὐχ ὁμολογοῦσιν οἱ ὕστερον, οὐδ’ ἐπαινοῦσι τὴν ἀναμέτρησιν· ὅμωσ δὲ πρὸσ τὴν σημείωσιν τῶν κατὰ τὰσ οἰκήσεισ ἑκάστασ φαινομένων προσχρῆται τοῖσ διαστήμασιν ἐκείνοισ Ἵππαρχοσ ἐπὶ τοῦ διὰ Μερόησ καὶ Ἀλεξανδρείασ καὶ Βορυσθένουσ μεσημβρινοῦ, μικρὸν παραλλάττειν φήσασ παρὰ τὴν ἀλήθειαν. καὶ περὶ τοῦ σχήματοσ δ’ ἐν τοῖσ ἑξῆσ διὰ πλειόνων [λέγων] καὶ δεικνύσ, ὅτι σφαιροειδὴσ καὶ ἡ γῆ σὺν τῇ ὑγρᾷ φύσει καὶ ὁ οὐρανόσ, ἀλλοτριολογεῖν ἂν δόξειεν· ἀρκεῖ γὰρ τὸ ἐπὶ μικρόν. ἑξῆσ δὲ τὸ πλάτοσ τῆσ οἰκουμένησ ἀφορίζων φησὶν ἀπὸ μὲν Μερόησ ἐπὶ τοῦ δι’ αὐτῆσ μεσημβρινοῦ μέχρι Ἀλεξανδρείασ εἶναι μυρίουσ, ἐνθένδε εἰσ τὸν Ἑλλήσποντον περὶ ὀκτακισχιλίουσ ἑκατόν, εἶτ’ εἰσ Βορυσθένη πεντακισχιλίουσ, εἶτ’ ἐπὶ τὸν κύκλον τὸν διὰ Θούλησ ἥν φησι Πυθέασ ἀπὸ μὲν τῆσ Βρεττανικῆσ ἓξ ἡμερῶν πλοῦν ἀπέχειν πρὸσ ἄρκτον, ἐγγὺσ δ’ εἶναι τῆσ πεπηγυίασ θαλάττησ ἄλλουσ ὡσ μυρίουσ χιλίουσ πεντακοσίουσ.

ἐὰν οὖν ἔτι προσθῶμεν ὑπὲρ τὴν Μερόην ἄλλουσ τρισχιλίουσ τετρακοσίουσ, ἵνα τὴν τῶν Αἰγυπτίων νῆσον ἔχωμεν καὶ τὴν Κινναμωμοφόρον καὶ τὴν Ταπροβάνην, ἔσεσθαι σταδίουσ τρισμυρίουσ ὀκτακισχιλίουσ. τὰ μὲν οὖν ἄλλα διαστήματα δεδόσθω αὐτῷ·

ὡμολόγηται γὰρ ἱκανῶσ· τὸ δ’ ἀπὸ τοῦ Βορυσθένουσ ἐπὶ τὸν διὰ Θούλησ κύκλον τίσ ἂν δοίη νοῦν ἔχων; ὅ τε γὰρ ἱστορῶν τὴν Θούλην Πυθέασ ἀνὴρ ψευδίστατοσ ἐξήτασται, καὶ οἱ τὴν Βρεττανικὴν [καὶ] Ιἔρνην ἰδόντεσ οὐδὲν περὶ τῆσ Θούλησ λέγουσιν, ἄλλασ νήσουσ λέγοντεσ μικρὰσ περὶ τὴν Βρεττανικήν· αὐτή τε ἡ Βρεττανικὴ τὸ μῆκοσ ἴσωσ πώσ ἐστι τῇ Κελτικῇ παρεκτεταμένη, τῶν πεντακισχιλίων σταδίων οὐ μείζων καὶ τοῖσ ἄκροισ τοῖσ ἀντικειμένοισ ἀφοριζομένη. ἀντίκειται γὰρ ἀλλήλοισ τά τε ἑῷα ἄκρα τοῖσ ἑῴοισ καὶ τὰ ἑσπέρια τοῖσ ἑσπερίοισ, καὶ τά γε ἑῷα ἐγγὺσ ἀλλήλων ἐστὶ μέχρισ ἐπόψεωσ, τό τε Κάντιον καὶ αἱ τοῦ Ῥήνου ἐκβολαί. ὁ δὲ πλειόνων ἢ δισμυρίων τὸ μῆκοσ ἀποφαίνει τῆσ νήσου, καὶ τὸ Κάντιον ἡμερῶν τινων πλοῦν ἀπέχειν τῆσ Κελτικῆσ φησι· καὶ τὰ περὶ τοὺσ Ὠστιμίουσ δὲ καὶ τὰ πέραν τοῦ Ῥήνου τὰ μέχρι Σκυθῶν πάντα κατέψευσται τῶν τόπων. ὅστισ οὖν περὶ τῶν γνωριζομένων τόπων τοσαῦτα ἔψευσται, σχολῇ γ’ ἂν περὶ τῶν ἀγνοουμένων παρὰ πᾶσιν ἀληθεύειν δύναιτο. τὸν δὲ διὰ τοῦ Βορυσθένουσ παράλληλον τὸν αὐτὸν εἶναι τῷ διὰ τῆσ Βρεττανικῆσ εἰκάζουσιν Ἵππαρχόσ τε καὶ ἄλλοι ἐκ τοῦ τὸν αὐτὸν εἶναι καὶ τὸν διὰ Βυζαντίου τῷ διὰ Μασσαλίασ·

ὃν γὰρ λόγον εἴρηκε [Πυθέασ] τοῦ ἐν Μασσαλίᾳ γνώμονοσ πρὸσ τὴν σκιάν, τὸν αὐτὸν καὶ Ἵππαρχοσ κατὰ τὸν ὁμώνυμον καιρὸν εὑρεῖν ἐν τῷ Βυζαντίῳ φησίν. ἐκ Μασσαλίασ δὲ εἰσ μέσην τὴν Βρεττανικὴν οὐ πλέον τῶν πεντακισχιλίων ἐστὶ σταδίων. ἀλλὰ μὴν ἐκ μέσησ τῆσ Βρεττανικῆσ οὐ πλέον τῶν τετρακισχιλίων προελθὼν εὑρ́οισ ἂν οἰκήσιμον ἄλλωσ πωσ τοῦτο δ’ ἂν εἰή τὸ περὶ τὴν Ιἔρνην, ὥστε τὰ ἐπέκεινα, εἰσ ἃ ἐκτοπίζει τὴν Θούλην, οὐκέτ’ οἰκήσιμα. τίνι δ’ ἂν καὶ στοχασμῷ λέγοι τὸ ἀπὸ τοῦ διὰ Θούλησ ἑώσ τοῦ διὰ Βορυσθένουσ μυρίων καὶ χιλίων πεντακοσίων, οὐχ ὁρῶ. διαμαρτὼν δὲ τοῦ πλάτουσ ἠνάγκασται καὶ τοῦ μήκουσ ἀστοχεῖν.

προστίθησί τε τοῖσ εἰρημένοισ τοῦ μήκουσ διαστήμασιν ἄλλουσ σταδίουσ δισχιλίουσ μὲν πρὸσ τῇ δύσει, δισχιλίουσ δὲ πρὸσ τῇ ἀνατολῇ, ἵνα σώσῃ τὸ πλέον ἢ διπλάσιον τὸ μῆκοσ τοῦ πλάτουσ εἶναι. ὅτι μὲν γὰρ πλέον ἢ διπλάσιον τὸ γνώριμον μῆκόσ ἐστι τοῦ γνωρίμου πλάτουσ, ὁμολογοῦσι καὶ οἱ ὕστερον καὶ τῶν παλαιῶν οἱ χαριέστατοι· λέγω δὲ τὸ ἀπὸ τῶν ἄκρων τῆσ Ἰνδικῆσ ἐπὶ τὰ ἄκρα τῆσ Ἰβηρίασ, τοῦ ἀπ’ Αἰθιόπων ἑώσ τοῦ κατὰ Ιἔρνην κύκλου. ὁρίσασ δὲ τὸ λεχθὲν πλάτοσ, τὸ ἀπὸ τῶν ἐσχάτων Αἰθιόπων μέχρι τοῦ διὰ Θούλησ ἐκτείνει πλέον ἢ δεῖ τὸ μῆκοσ, ἵνα ποιήσῃ πλέον ἢ διπλάσιον τοῦ λεχθέντοσ πλάτουσ. φησὶ δ’ οὖν τὸ μὲν τῆσ Ἰνδικῆσ μέχρι τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ τὸ στενώτατον σταδίων μυρίων ἑξακισχιλίων τὸ γὰρ ἐπὶ τὰ ἀκρωτήρια τεῖνον τρισχιλίοισ εἶναι μεῖζον, τὸ δὲ ἔνθεν ἐπὶ Κασπίουσ πύλασ μυρίων τετρακισχιλίων, εἶτ’ ἐπὶ τὸν Εὐφράτην μυρίων, ἐπὶ δὲ τὸν Νεῖλον ἀπὸ τοῦ Εὐφράτου πεντακισχιλίων, ἄλλουσ δὲ χιλίουσ καὶ τριακοσίουσ μέχρι Κανωβικοῦ στόματοσ, εἶτα μέχρι τῆσ Καρχηδόνοσ μυρίουσ τρισχιλίουσ πεντακοσίουσ, εἶτα μέχρι στηλῶν ὀκτακισχιλίουσ τοὐλάχιστον· ὑπεραίρειν δὴ τῶν ἑπτὰ μυριάδων ὀκτακοσίουσ. δεῖν δὲ ἔτι προσθεῖναι τὸ ἐκτὸσ Ἡρακλείων στηλῶν κύρτωμα τῆσ Εὐρώπησ, ἀντικείμενον μὲν τοῖσ Ἴβηρσι προπεπτωκὸσ δὲ πρὸσ τὴν ἑσπέραν, οὐκ ἔλαττον σταδίων τρισχιλίων, καὶ τὰ ἀκρωτήρια τά τε ἄλλα καὶ τὸ τῶν Ὠστιμίων, ὃ καλεῖται Κάβαιον, καὶ τὰσ κατὰ τοῦτο νήσουσ, ὧν τὴν ἐσχάτην Οὐξισάμην φησὶ Πυθέασ ἀπέχειν ἡμερῶν τριῶν πλοῦν. ταῦτα δ’ εἰπὼν τὰ τελευταῖα οὐδὲν πρὸσ τὸ μῆκοσ συντείνοντα προσέθηκε τὰ περὶ τῶν ἀκρωτηρίων καὶ τῶν Ὠστιμίων καὶ τῆσ Οὐξισάμησ καὶ ὧν φησι νήσων· ταῦτα γὰρ πάντα προσάρκτιά ἐστι καὶ Κελτικά, οὐκ Ἰβηρικά, μᾶλλον δὲ Πυθέου πλάσματα. Παραμυθούμενοσ δ’ ἐπὶ πλέον, ὅτι κατὰ φύσιν ἐστὶ τὸ ἀπὸ ἀνατολῆσ ἐπὶ δύσιν διάστημα μεῖζον λέγειν, κατὰ φύσιν φησὶν εἶναι ἀπὸ τῆσ ἑώ πρὸσ τὴν ἑσπέραν μακροτέραν εἶναι τὴν οἰκουμένην, καθάπερ εἰρήκαμεν·

. . . ὡσ οἱ μαθηματικοί φασι, κύκλον συνάπτειν, συμβάλλουσαν αὐτὴν ἑαυτῇ, ὥστ’ εἰ μὴ τὸ μέγεθοσ τοῦ Ἀτλαντικοῦ πελάγουσ ἐκώλυε, κἂν πλεῖν ἡμᾶσ ἐκ τῆσ Ἰβηρίασ εἰσ τὴν Ἰνδικὴν διὰ τοῦ αὐτοῦ παραλλήλου, τὸ λοιπὸν μέροσ παρὰ τὸ λεχθὲν διάστημα ὑπὲρ τὸ τρίτον μέροσ ὂν τοῦ ὅλου κύκλου· εἴπερ ὁ δι’ Ἀθηνῶν ἐλάττων ἐστὶν εἴκοσι μυριάδων, ὅπου πεποιήμεθα τὸν εἰρημένον σταδιασμὸν ἀπὸ τῆσ Ἰνδικῆσ εἰσ τὴν Ἰβηρίαν. οὐδὲ ταῦτα οὖν εὖ λέγει· οὗτοσ γὰρ ὁ λόγοσ περὶ μὲν τῆσ εὐκράτου καὶ καθ’ ἡμᾶσ ζώνησ λέγοιτ’ ἂν κατὰ τοὺσ μαθηματικούσ, ἧσ μέροσ ἡ οἰκουμένη ἐστί, περὶ δὲ τῆσ οἰκουμένησ . . . καλοῦμεν γὰρ οἰκουμένην ἣν οἰκοῦμεν καὶ γνωρίζομεν· ἐνδέχεται δὲ ἐν τῇ αὐτῇ εὐκράτῳ ζώνῃ καὶ δύο οἰκουμένασ εἶναι ἢ καὶ πλείουσ, καὶ μάλιστα ἐγγὺσ τοῦ δι’ Ἀθηνῶν κύκλου τοῦ διὰ τοῦ Ἀτλαντικοῦ πελάγουσ γραφομένου. πάλιν δὲ ἐπιμένων τῇ περὶ τοῦ σφαιροειδῆ τὴν γῆν εἶναι ἀποδείξει τῆσ αὐτῆσ ἐπιτιμήσεωσ ἂν τυγχάνοι. ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ πρὸσ τὸν Ὅμηρον οὐ παύεται περὶ τῶν αὐτῶν διαφερόμενοσ. ἑξῆσ δὲ περὶ τῶν ἠπείρων εἰπὼν γεγονέναι πολὺν λόγον, καὶ τοὺσ μὲν τοῖσ ποταμοῖσ διαιρεῖν αὐτὰσ τῷ τε Νείλῳ καὶ τῷ Τανάιδι νήσουσ ἀποφαίνοντασ, τοὺσ δὲ τοῖσ ἰσθμοῖσ τῷ τε μεταξὺ τῆσ Κασπίασ καὶ τῆσ Ποντικῆσ θαλάσσησ καὶ τῷ μεταξὺ τῆσ Ἐρυθρᾶσ καὶ τοῦ Ἐκρήγματοσ, τούτουσ δὲ χερρονήσουσ αὐτὰσ λέγειν, οὐχ ὁρᾶν φησι πῶσ ἂν εἰσ πράγματα καταστρέφοι ἡ ζήτησισ αὕτη, ἀλλὰ μόνον ἔριν διαιτώντων κατὰ Δημόκριτον εἶναι.

μὴ ὄντων γὰρ ἀκριβῶν ὁρ́ων, καθάπερ Κολυττοῦ καὶ Μελίτησ, οἱο͂ν στηλῶν ἢ περιβόλων, τοῦτο μὲν ἔχειν φάναι ἡμᾶσ ὅτι τουτὶ μέν ἐστι Κολυττὸσ τουτὶ δὲ Μελίτη, τοὺσ ὁρ́ουσ δὲ μὴ ἔχειν εἰπεῖν. διὸ καὶ συμβαίνειν κρίσεισ πολλάκισ περὶ χωρίων τινῶν, καθάπερ Ἀργείοισ μὲν καὶ Λακεδαιμονίοισ περὶ Θυρέασ, Ἀθηναίοισ δὲ καὶ Βοιωτοῖσ περὶ Ὠρωποῦ. ἄλλωσ τε τοὺσ Ἕλληνασ τὰσ τρεῖσ ἠπείρουσ ὀνομάσαι οὐκ εἰσ τὴν οἰκουμένην ἀποβλέψαντασ, ἀλλ’ εἴσ τε τὴν σφετέραν καὶ τὴν ἀπαντικρὺ τὴν Καρικήν, ἐφ’ ᾗ νῦν Ιὤνεσ καὶ οἱ ἑξῆσ· χρόνῳ δὲ ἐπὶ πλέον προϊόντασ ἀεὶ καὶ πλειόνων γνωριζομένων χωρῶν εἰσ τοῦτο καταστρέψαι τὴν διαίρεσιν. πότερον οὖν οἱ πρῶτοι διορίσαντεσ τὰσ τρεῖσ, ἵνα ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἄρξωμαι διαιτῶν τὴν ἔριν, μὴ κατὰ Δημόκριτον ἀλλὰ κατ’ αὐτόν, οὗτοι ἦσαν οἱ πρῶτοι τὴν σφετέραν ἀπὸ τῆσ ἀντικειμένησ τῆσ τῶν Καρῶν διορίσαι ζητοῦντεσ; ἢ οὗτοι μὲν τὴν Ἑλλάδα ἐπενόουν μόνην καὶ τὴν Καρίαν καὶ ὀλίγην τὴν συνεχῆ, οὔτε δ’ Εὐρώπην οὔτε Ἀσίαν ὡσαύτωσ οὔτε Λιβύην, οἱ δὲ λοιποὶ ἐπιόντεσ ὅση ἦν ἱκανὴ ὑπογράψαι τὴν τῆσ οἰκουμένησ ἐπίνοιαν, οὗτοί εἰσιν οἱ εἰσ τρία διαιροῦντεσ; πῶσ οὖν οὐ τῆσ οἰκουμένησ ἐποιοῦντο διαίρεσιν; τίσ δὲ τρία μέρη λέγων καὶ καλῶν ἤπειρον ἕκαστον τῶν μερῶν οὐ προσεπινοεῖ τὸ ὅλον, οὗ τὸν μερισμὸν ποιεῖται; εἰ δ’ ἐπινοοῖ μὲν μὴ τὴν οἰκουμένην, μέρουσ δέ τινοσ αὐτῆσ τὸν μερισμὸν ποιοῖτο, τίνοσ ἄν τισ μέρουσ τῆσ οἰκουμένησ μέροσ εἶπε τὴν Ἀσίαν ἢ τὴν Εὐρώπην ἢ ὅλωσ ἤπειρον; ταῦτα γὰρ εἴρηται παχυμερῶσ. ἔτι δὲ παχυμερέστερον τὸ φήσαντα μὴ ὁρᾶν εἰσ τί πραγματικὸν καταστρέφει τὸ τοὺσ ὁρ́ουσ ζητεῖν, παραθεῖναι τὸν Κολυττὸν καὶ τὴν Μελίτην, εἶτ’ εἰσ τἀναντία περιτρέπεσθαι.

εἰ γὰρ οἱ περὶ Θυρεῶν καὶ Ὠρωποῦ πόλεμοι διὰ τὰσ τῶν ὁρ́ων ἀγνοίασ ἀπέβησαν, εἰσ πραγματικόν τι καταστρέφον τὸ διαχωρίζειν τὰσ χώρασ· ἢ τοῦτο λέγει, ὡσ ἐπὶ μὲν τῶν χωρίων καὶ νὴ Δία τῶν καθ’ ἕκαστα ἐθνῶν πραγματικὸν τὸ διορίζειν ἀκριβῶσ, ἐπὶ δὲ τῶν ἠπείρων περιττόν; καίτοι οὐδὲ ἐνταῦθα ἧττον οὐδέν· γένοιτο γὰρ ἂν καὶ ἐπὶ τούτων ἡγεμόσι μεγάλοισ ἀμφισβήτησισ, τῷ μὲν ἔχοντι τὴν Ἀσίαν, τῷ δὲ τὴν Λιβύην, ὁποτέρου δή ἐστιν ἡ Αἴγυπτοσ, δηλονότι ἡ κάτω λεγομένη τῆσ Αἰγύπτου χώρα. κἂν ἐάσῃ δέ τισ τοῦτο διὰ τὸ σπάνιον, ἄλλωσ φατέον διαιρεῖσθαι τὰσ ἠπείρουσ κατὰ μέγαν διορισμὸν καὶ πρὸσ τὴν οἰκουμένην ὅλην ἀναφερόμενον· καθ’ ὃν οὐδὲ τούτου φροντιστέον, εἰ οἱ τοῖσ ποταμοῖσ διορίσαντεσ ἀπολείπουσί τινα χωρία ἀδιόριστα, τῶν ποταμῶν μὴ μέχρι τοῦ ὠκεανοῦ διηκόντων μηδὲ νήσουσ ὡσ ἀληθῶσ ἀπολειπόντων τὰσ ἠπείρουσ. ἐπὶ τέλει δὲ τοῦ ὑπομνήματοσ οὐκ ἐπαινέσασ τοὺσ δίχα διαιροῦντασ ἅπαν τὸ τῶν ἀνθρώπων πλῆθοσ εἴσ τε Ἕλληνασ καὶ βαρβάρουσ, καὶ τοὺσ Ἀλεξάνδρῳ παραινοῦντασ τοῖσ μὲν Ἕλλησιν ὡσ φίλοισ χρῆσθαι τοῖσ δὲ βαρβάροισ ὡσ πολεμίοισ, βέλτιον εἶναί φησιν ἀρετῇ καὶ κακίᾳ διαιρεῖν ταῦτα.

πολλοὺσ γὰρ καὶ τῶν Ἑλλήνων εἶναι κακοὺσ καὶ τῶν βαρβάρων ἀστείουσ, καθάπερ Ἰνδοὺσ καὶ Ἀριανούσ, ἔτι δὲ Ῥωμαίουσ καὶ Καρχηδονίουσ οὕτω θαυμαστῶσ πολιτευομένουσ. διόπερ τὸν Ἀλέξανδρον ἀμελήσαντα τῶν παραινούντων, ὅσουσ οἱο͂́ν τ’ ἦν ἀποδέχεσθαι τῶν εὐδοκίμων ἀνδρῶν καὶ εὐεργετεῖν· ὥσπερ δι’ ἄλλο τι τῶν οὕτω διελόντων τοὺσ μὲν ἐν ψόγῳ τοὺσ δ’ ἐν ἐπαίνῳ τιθεμένων, ἢ διότι τοῖσ μὲν ἐπικρατεῖ τὸ νόμιμον καὶ τὸ παιδείασ καὶ λόγων οἰκεῖον, τοῖσ δὲ τἀναντία. καὶ ὁ Ἀλέξανδροσ οὖν οὐκ ἀμελήσασ τῶν παραινούντων, ἀλλ’ ἀποδεξάμενοσ τὴν γνώμην τὰ ἀκόλουθα, οὐ τὰ ἐναντία ἐποίει, πρὸσ τὴν διάνοιαν σκοπῶν τὴν τῶν ἐπεσταλκότων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 1, chapter 4

(스트라본, 지리학, book 1, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION