헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́01́02́060́

(스트라본, 지리학, book 1, chapter 2 60:)

θαυμάζειν δὲ δεῖ τῶν Αἰγυπτίων καὶ Σύρων, πρὸσ οὓσ νῦν ἡμῖν ὁ λόγοσ, εἰ μηδ’ ἐκείνου λέγοντοσ τὰ παρ’ αὐτοῖσ ἐπιχώρια συνιᾶσιν, ἀλλὰ καὶ ἄγνοιαν αἰτιῶνται, ᾗ αὐτοὺσ ἐνόχουσ δείκνυσιν ὁ λόγοσ. ἁπλῶσ δὲ τὸ μὴ λέγειν οὐ τοῦ μὴ εἰδέναι σημεῖόν ἐστιν· οὐδὲ γὰρ τὰσ τροπὰσ τοῦ εὐρίπου λέγει οὐδὲ τὰσ Θερμοπύλασ οὐδ’ ἄλλα πλείω τῶν γνωρίμων παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν, οὐ μὴν ἠγνόει γε. ἀλλὰ καὶ λέγει, οὐ δοκεῖ δὲ τοῖσ ἐθελοκωφοῦσιν, ὥστε ἐκείνουσ αἰτιατέον. ὁ ποιητὴσ τοίνυν διιπετέασ καλεῖ τοὺσ ποταμούσ, οὐ τοὺσ χειμάρρουσ μόνουσ, ἀλλὰ καὶ πάντασ κοινῶσ, ὅτι πληροῦνται πάντεσ ἀπὸ τῶν ὀμβρίων ὑδάτων· ἀλλὰ τὸ κοινὸν ἐπὶ τῶν κατ’ ἐξοχὴν ἴδιον γίνεται. ἄλλωσ γὰρ ἂν τὸν χειμάρρουν ἀκούοι τισ διιπετῆ καὶ ἄλλωσ τὸν ἀέναον· ἐνταῦθα δὲ διπλασιάζει πωσ ἡ ἐξοχή. καὶ καθάπερ εἰσί τινεσ ὑπερβολαὶ ἐπὶ ὑπερβολαῖσ, ὡσ τὸ κουφότερον εἶναι φελλοῦ σκιᾶσ, δειλότερον δὲ λαγὼ Φρυγόσ, ἐλάττω δ’ ἔχειν γῆν τὸν ἀγρὸν ἐπιστολῆσ Λακωνικῆσ· οὕτωσ ἐξοχὴ ἐπὶ ἐξοχῇ συντρέχει ἐπὶ τοῦ διιπετῆ τὸν Νεῖλον λέγεσθαι. ὁ μὲν γὰρ χειμάρρουσ ὑπερβέβληται τοὺσ ἄλλουσ ποταμοὺσ τῷ διιπετὴσ εἶναι· ὁ δὲ Νεῖλοσ καὶ τοὺσ χειμάρρουσ ἐπὶ τοσοῦτον πληρούμενοσ καὶ πλήθουσ καὶ χρόνου. ὥστ’ ἐπεὶ καὶ γνώριμον ἦν τὸ πάθοσ τοῦ ποταμοῦ τῷ ποιητῇ, ὡσ παραμεμυθήμεθα, καὶ κέχρηται τῷ ἐπιθέτῳ τούτῳ κατ’ αὐτοῦ, οὐκ ἄλλωσ δεκτέον ἢ ὡσ εἰρήκαμεν. τὸ δὲ πλείοσι στόμασιν ἐκδιδόναι κοινὸν καὶ πλειόνων, ὥστ’ οὐκ ἄξιον μνήμησ ὑπέλαβε, καὶ ταῦτα πρὸσ εἰδότασ· καθάπερ οὐδ’ Ἀλκαῖοσ, καίτοι φήσασ ἀφῖχθαι καὶ αὐτὸσ εἰσ Αἴγυπτον. αἱ δὲ προσχώσεισ καὶ ἐκ τῶν ἀναβάσεων μὲν δύνανται ὑπονοεῖσθαι καὶ ἐξ ὧν δὲ εἶπε περὶ τῆσ Φάρου. ὁ γὰρ ἱστορῶν αὐτῷ περὶ τῆσ Φάρου, μᾶλλον δὲ ἡ κοινὴ φήμη, διότι μὲν τότε τοσοῦτον ἀπεῖχεν ἀπὸ τῆσ ἠπείρου ὅσον φησί, δρόμον νεὼσ ἡμερήσιον, οὐκ ἂν εἰή διατεθρυλημένη ἐπὶ τοσοῦτον ἐψευσμένωσ. ὅτι δ’ ἡ ἀνάβασισ καὶ αἱ προσχώσεισ τοιαῦταί τινεσ, κοινότερον πεπύσθαι εἰκὸσ ἦν· ἐξ ὧν συνθεὶσ ὁ ποιητὴσ ὅτι πλέον ἢ τότε ἀφειστήκει τῆσ γῆσ ἡ νῆσοσ κατὰ τὴν Μενελάου παρουσίαν, προσέθηκε παρ’ ἑαυτοῦ πολλαπλάσιον διάστημα τοῦ μυθώδουσ χάριν. αἱ δὲ μυθοποιίαι οὐκ ἀγνοίασ σημεῖον δήπου· οὐδὲ τὰ περὶ τοῦ Πρωτέωσ καὶ τῶν Πυγμαίων, οὐδ’ αἱ τῶν φαρμάκων δυνάμεισ, οὐδ’ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον οἱ ποιηταὶ πλάττουσιν· οὐ γὰρ κατ’ ἄγνοιαν τῶν τοπικῶν λέγεται, ἀλλ’ ἡδονῆσ καὶ τέρψεωσ χάριν. πῶσ οὖν καὶ ἄνυδρον οὖσαν φησὶν ὕδωρ ἔχειν; "ἐν δὲ λιμὴν εὐόρμοσ, ὅθεν "τ’ ἀπὸ νῆασ ἐίσασ ἐσ πόντον βάλλουσιν ἀφυσσάμενοι "μέλαν ὕδωρ. " ἀλλ’ οὔτε τὸ ὑδρεῖον ἐκλιπεῖν ἀδύνατον οὔτε τὴν ὑδρείαν ἐκ τῆσ νήσου γενέσθαι φησίν, ἀλλὰ τὴν ἀναγωγὴν μόνην διὰ τὴν τοῦ λιμένοσ ἀρετήν, τὸ δ’ ὕδωρ ἐκ τῆσ περαίασ ἀρύσασθαι παρῆν, ἐξομολογουμένου πωσ τοῦ ποιητοῦ δι’ ἐμφάσεωσ, ὅτι πελαγίαν εἶπεν οὐ πρὸσ ἀλήθειαν ἀλλὰ πρὸσ ὑπερβολὴν καὶ μυθοποιίαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 1, chapter 2 60:

(스트라본, 지리학, book 1, chapter 2 60:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION