Sophocles, choral, strophe 1

ὦ παῖ, παῖ δυστανοτάτας Ἠλέκτρα ματρός, τίν ἀεὶ τάκεις ὧδ ἀκόρεστον οἰμωγὰν τὸν πάλαι ἐκ δολερᾶς ἀθεώτατα ματρὸς ἁλόντ ἀπάταις Ἀγαμέμνονα κακᾷ τε χειρὶ πρόδοτον·? ὡς ὁ τάδε πορὼν ὄλοιτ, εἴ μοι θέμις τάδ αὐδᾶν. ὦ γενέθλα γενναίων, ἥκετ ἐμῶν καμάτων παραμύθιον. οἶδά τε καὶ ξυνίημι τάδ, οὔ τί με φυγγάνει, οὐδ ἐθέλω προλιπεῖν τόδε, μὴ οὐ τὸν ἐμὸν στενάχειν πατέρ ἄθλιον. ἀλλ ὦ παντοίας φιλότητος ἀμειβόμεναι χάριν, ἐᾶτέ μ ὧδ ἀλύειν, αἰαῖ, ἱκνοῦμαι.?