Sophocles, choral, strophe 2

(소포클레스, choral, strophe 2)

οὔτοι σοὶ μούνᾳ, τέκνον, ἄχοσ ἐφάνη βροτῶν, πρὸσ ὅ τι σὺ τῶν ἔνδον εἶ περισσά, οἷσ ὁμόθεν εἶ καὶ γονᾷ ξύναιμοσ, οἱά Χρυσόθεμισ ζώει καὶ Ἰφιάνασσα, κρυπτᾷ τ’ ἀχέων ἐν ἥβᾳ, ὄλβιοσ, ὃν ἁ κλεινὰ γᾶ ποτε Μυκηναίων δέξεται εὐπατρίδαν, Διὸσ εὔφρονι βήματι μολόντα τάνδε γᾶν Ὀρέσταν. ὅν γ’ ἐγὼ ἀκάματα προσμένουσ’, ἄτεκνοσ, τάλαιν’, ἀνύμφευτοσ αἰὲν οἰχνῶ, δάκρυσι μυδαλέα, τὸν ἀνήνυτον οἶτον ἔχουσα κακῶν· ὁ δὲ λάθεται ὧν τ’ ἔπαθ’ ὧν τ’ ἐδάη. τί γὰρ οὐκ ἐμοὶ ἔρχεται ἀγγελίασ ἀπατώμενον; ἀεὶ μὲν γὰρ ποθεῖ, ποθῶν δ’ οὐκ ἀξιοῖ φανῆναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION