헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Αντιγον́12́

(소포클레스, Antigone, episode)

Θήβησ ἄνακτεσ, ἥκομεν κοινὴν ὁδὸν δύ’ ἐξ ἑνὸσ βλέποντε· τοῖσ τυφλοῖσι γὰρ αὕτη κέλευθοσ ἐκ προηγητοῦ πέλει. τί δ’ ἔστιν, ὦ γεραιὲ Τειρεσία, νέον; ἐγὼ διδάξω, καὶ σὺ τῷ μάντει πιθοῦ. οὔκουν πάροσ γε σῆσ ἀπεστάτουν φρενόσ. τοιγὰρ δι’ ὀρθῆσ τήνδ’ ἐναυκλήρεισ πόλιν. ἔχω πεπονθὼσ μαρτυρεῖν ὀνήσιμα. φρόνει βεβὼσ αὖ νῦν ἐπὶ ξυροῦ τύχησ. τί δ’ ἔστιν; ὡσ ἐγὼ τὸ σὸν φρίσσω στόμα. γνώσει, τέχνησ σημεῖα τῆσ ἐμῆσ κλύων. εἰσ γὰρ παλαιὸν θᾶκον ὀρνιθοσκόπον ἵζων, ἵν’ ἦν μοι παντὸσ οἰωνοῦ λιμήν, ἀγνῶτ’ ἀκούω φθόγγον ὀρνίθων, κακῷ κλάζοντασ οἴστρῳ καὶ βεβαρβαρωμένῳ. καὶ σπῶντασ ἐν χηλαῖσιν ἀλλήλουσ φοναῖσ ἔγνων· πτερῶν γὰρ ῥοῖβδοσ οὐκ ἄσημοσ ἦν. εὐθὺσ δὲ δείσασ ἐμπύρων ἐγευόμην βωμοῖσι παμφλέκτοισιν· ἐκ δὲ θυμάτων Ἥφαιστοσ οὐκ ἔλαμπεν, ἀλλ’ ἐπὶ σποδῷ μυδῶσα κηκὶσ μηρίων ἐτήκετο κἄτυφε κἀνέπτυε, καὶ μετάρσιοι χολαὶ διεσπείροντο, καὶ καταρρυεῖσ μηροὶ καλυπτῆσ ἐξέκειντο πιμελῆσ. τοιαῦτα παιδὸσ τοῦδ’ ἐμάνθανον πάρα, φθίνοντ’ ἀσήμων ὀργίων μαντεύματα. ἐμοὶ γὰρ οὗτοσ ἡγεμών, ἄλλοισ δ’ ἐγώ. καὶ ταῦτα τῆσ σῆσ ἐκ φρενὸσ νοσεῖ πόλισ. βωμοὶ γὰρ ἡμῖν ἐσχάραι τε παντελεῖσ πλήρεισ ὑπ’ οἰωνῶν τε καὶ κυνῶν βορᾶσ τοῦ δυσμόρου πεπτῶτοσ Οἰδίπου γόνου. κᾆτ’ οὐ δέχονται θυστάδασ λιτὰσ ἔτι θεοὶ παρ’ ἡμῶν οὐδὲ μηρίων φλόγα, οὐδ’ ὄρνισ εὐσήμουσ ἀπορροιβδεῖ βοάσ ἀνδροφθόρου βεβρῶτεσ αἵματοσ λίποσ. ταῦτ’ οὖν, τέκνον, φρόνησον. ἀνθρώποισι γὰρ τοῖσ πᾶσι κοινόν ἐστι τοὐξαμαρτάνειν· ἐπεὶ δ’ ἁμάρτῃ, κεῖνοσ οὐκέτ’ ἔστ’ ἀνὴρ ἄβουλοσ οὐδ’ ἄνολβοσ, ὅστισ ἐσ κακὸν πεσὼν ἀκῆται μηδ’ ἀκίνητοσ πέλῃ. αὐθαδία τοι σκαιότητ’ ὀφλισκάνει. ἀλλ’ εἶκε τῷ θανόντι μηδ’ ὀλωλότα κέντει· τίσ ἀλκὴ τὸν θανόντ’ ἐπικτανεῖν; εὖ σοι φρονήσασ εὖ λέγω. τὸ μανθάνειν δ’ ἥδιστον εὖ λέγοντοσ, εἰ κέρδοσ λέγοι. ὦ πρέσβυ, πάντεσ ὥστε τοξόται σκοποῦ τοξεύετ’ ἀνδρὸσ τοῦδε, κοὐδὲ μαντικῆσ ἄπρακτοσ ὑμῖν εἰμι· τῶν δ’ ὑπαὶ γένουσ ἐξημπόλημαι κἀμπεφόρτισμαι πάλαι. κερδαίνετ’, ἐμπολᾶτε τἀπὸ Σάρδεων ἤλεκτρον, εἰ βούλεσθε, καὶ τὸν Ἰνδικὸν χρυσόν· τάφῳ δ’ ἐκεῖνον οὐχὶ κρύψετε, οὐδ’ εἰ θέλουσ’, οἱ Ζηνὸσ αἰετοὶ βορὰν φέρειν νιν ἁρπάζοντεσ ἐσ Διὸσ θρόνουσ, οὐδ’ ὣσ μίασμα τοῦτο μὴ τρέσασ ἐγὼ θάπτειν παρήσω κεῖνον· εὖ γὰρ οἶδ’ ὅτι θεοὺσ μιαίνειν οὔτισ ἀνθρώπων σθένει. πίπτουσι δ’, ὦ γεραιὲ Τειρεσία, βροτῶν χοἰ πολλὰ δεινοὶ πτώματ’ αἴσχρ’, ὅταν λόγουσ αἰσχροὺσ καλῶσ λέγωσι τοῦ κέρδουσ χάριν. φεῦ. ἆρ’ οἶδεν ἀνθρώπων τισ, ἆρα φράζεται, τί χρῆμα; ποῖον τοῦτο πάγκοινον λέγεισ; ὅσῳ κράτιστον κτημάτων εὐβουλία; ὅσῳπερ, οἶμαι, μὴ φρονεῖν πλείστη βλάβη. ταύτησ σὺ μέντοι τῆσ νόσου πλήρησ ἔφυσ. οὐ βούλομαι τὸν μάντιν ἀντειπεῖν κακῶσ. καὶ μὴν λέγεισ, ψευδῆ με θεσπίζειν λέγων. τὸ μαντικὸν γὰρ πᾶν φιλάργυρον γένοσ. τὸ δ’ ἐκ τυράννων αἰσχροκέρδειαν φιλεῖ. ἆρ’ οἶσθα ταγοὺσ ὄντασ ἃν λέγῃσ λέγων; οἶδ’· ἐξ ἐμοῦ γὰρ τήνδ’ ἔχεισ σώσασ πόλιν. σοφὸσ σὺ μάντισ, ἀλλὰ τἀδικεῖν φιλῶν. ὄρσεισ με τἀκίνητα διὰ φρενῶν φράσαι. κίνει, μόνον δὲ μὴ ’πὶ κέρδεσιν λέγων. οὕτω γὰρ ἤδη καὶ δοκῶ τὸ σὸν μέροσ. ὡσ μὴ ’μπολήσων ἴσθι τὴν ἐμὴν φρένα. ἀλλ’ εὖ γέ τοι κάτισθι μὴ πολλοὺσ ἔτι τρόχουσ ἁμιλλητῆρασ ἡλίου τελεῖν, ἐν οἷσι τῶν σῶν αὐτὸσ ἐκ σπλάγχνων ἕνα νέκυν νεκρῶν ἀμοιβὸν ἀντιδοὺσ ἔσει, ἀνθ’ ὧν ἔχεισ μὲν τῶν ἄνω βαλὼν κάτω ψυχήν τ’ ἀτίμωσ ἐν τάφῳ κατῴκισασ, ἔχεισ δὲ τῶν κάτωθεν ἐνθάδ’ αὖ θεῶν ἄμοιρον, ἀκτέριστον, ἀνόσιον νέκυν.

ὧν οὔτε σοὶ μέτεστιν οὔτε τοῖσ ἄνω θεοῖσιν, ἀλλ’ ἐκ σοῦ βιάζονται τάδε. τούτων σε λωβητῆρεσ ὑστεροφθόροι λοχῶσιν Αἵδου καὶ θεῶν Ἐρινύεσ, ἐν τοῖσιν αὐτοῖσ τοῖσδε ληφθῆναι κακοῖσ. καὶ ταῦτ’ ἄθρησον εἰ κατηργυρωμένοσ λέγω· φανεῖ γὰρ οὐ μακροῦ χρόνου τριβὴ ἀνδρῶν γυναικῶν σοῖσ δόμοισ κωκύματα. ἐχθραὶ δὲ πᾶσαι συνταράσσονται πόλεισ, ὅσων σπαράγματ’ ἢ κύνεσ καθήγνισαν ἢ θῆρεσ ἤ τισ πτηνὸσ οἰωνόσ, φέρων ἀνόσιον ὀσμὴν ἑστιοῦχον ἐσ πόλιν. τοιαῦτά σου, λυπεῖσ γάρ, ὥστε τοξότησ ἀφῆκα θυμῷ, καρδίασ τοξεύματα βέβαια, τῶν σὺ θάλποσ οὐχ ὑπεκδραμεῖ. ὦ παῖ, σὺ δ’ ἡμᾶσ ἄπαγε πρὸσ δόμουσ, ἵνα τὸν θυμὸν οὗτοσ ἐσ νεωτέρουσ ἀφῇ, καὶ γνῷ τρέφειν τὴν γλῶσσαν ἡσυχαιτέραν τὸν νοῦν τ’ ἀμείνω τῶν φρενῶν ἢ νῦν φέρει. ἁνήρ, ἄναξ, βέβηκε δεινὰ θεσπίσασ·

ἐπιστάμεσθα δ’, ἐξ ὅτου λευκὴν ἐγὼ τήνδ’ ἐκ μελαίνησ ἀμφιβάλλομαι τρίχα, μή πώ ποτ’ αὐτὸν ψεῦδοσ ἐσ πόλιν λακεῖν. ἔγνωκα καὐτὸσ καὶ ταράσσομαι φρένασ. τό τ’ εἰκαθεῖν γὰρ δεινόν, ἀντιστάντα δὲ ἄτῃ πατάξαι θυμὸν ἐν δεινῷ πάρα. εὐβουλίασ δεῖ, παῖ Μενοικέωσ, λαβεῖν. τί δῆτα χρὴ δρᾶν; φράζε. πείσομαι δ’ ἐγώ. ἐλθὼν κόρην μὲν ἐκ κατώρυχοσ στέγησ ἄνεσ, κτίσον δὲ τῷ προκειμένῳ, τάφον. καὶ ταῦτ’ ἐπαινεῖσ καὶ δοκεῖσ παρεικαθεῖν; ὅσον γ’, ἄναξ, τάχιστα· συντέμνουσι γὰρ θεῶν ποδώκεισ τοὺσ κακόφρονασ βλάβαι. οἴμοι· μόλισ μέν, καρδίασ δ’ ἐξίσταμαι τὸ δρᾶν· ἀνάγκῃ δ’ οὐχὶ δυσμαχητέον. δρᾶ νυν τάδ’ ἐλθὼν μηδ’ ἐπ’ ἄλλοισιν τρέπε. ὧδ’ ὡσ ἔχω στείχοιμ’ ἄν· ἴτ’ ἴτ’ ὀπάονεσ, οἵ τ’ ὄντεσ οἵ τ’ ἀπόντεσ, ἀξίνασ χεροῖν ὁρμᾶσθ’ ἑλόντεσ εἰσ ἐπόψιον τόπον. ἐγὼ δ’, ἐπειδὴ δόξα τῇδ’ ἐπεστράφη, αὐτόσ τ’ ἔδησα καὶ παρὼν ἐκλύσομαι. δέδοικα γὰρ μὴ τοὺσ καθεστῶτασ νόμουσ ἄριστον ᾖ σῴζοντα τὸν βίον τελεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Antigone, episode

(소포클레스, Antigone, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION