헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Αντιγον́07́

(소포클레스, Antigone, episode)

τάχ’ εἰσόμεσθα μάντεων ὑπέρτερον. ὦ παῖ, τελείαν ψῆφον ἆρα μὴ κλύων τῆσ μελλονύμφου πατρὶ λυσσαίνων πάρει; ἢ σοὶ μὲν ἡμεῖσ πανταχῇ, δρῶντεσ φίλοι; πάτερ, σόσ εἰμι, καὶ σύ μοι γνώμασ ἔχων χρηστὰσ ἀπορθοῖσ, αἷσ ἔγωγ’ ἐφέψομαι. ἐμοὶ γὰρ οὐδεὶσ ἀξιώσεται γάμοσ μείζων φέρεσθαι σοῦ καλῶσ ἡγουμένου. οὕτω γάρ, ὦ παῖ, χρὴ διὰ στέρνων ἔχειν, γνώμησ πατρῴασ πάντ’ ὄπισθεν ἑστάναι. τούτου γὰρ οὕνεκ’ ἄνδρεσ εὔχονται γονὰσ κατηκόουσ φύσαντεσ ἐν δόμοισ ἔχειν, ὡσ καὶ τὸν ἐχθρὸν ἀνταμύνωνται κακοῖσ καὶ τὸν φίλον τιμῶσιν ἐξ ἴσου πατρί. ὅστισ δ’ ἀνωφέλητα φιτύει τέκνα, τί τόνδ’ ἂν εἴποισ ἄλλο πλὴν αὑτῷ πόνουσ φῦσαι, πολὺν δὲ τοῖσιν ἐχθροῖσιν γέλων; μή νύν ποτ’, ὦ παῖ, τὰσ φρένασ ὑφ’ ἡδονῆσ γυναικὸσ οὕνεκ’ ἐκβάλῃσ, εἰδὼσ ὅτι ψυχρὸν παραγκάλισμα τοῦτο γίγνεται, γυνὴ κακὴ ξύνευνοσ ἐν δόμοισ. τί γὰρ γένοιτ’ ἂν ἕλκοσ μεῖζον ἢ φίλοσ κακόσ; ἀλλὰ πτύσασ ὡσεί τε δυσμενῆ μέθεσ τὴν παῖδ’ ἐν Αἴδου τήνδε νυμφεύειν τινί. ἐπεὶ γὰρ αὐτὴν εἷλον ἐμφανῶσ ἐγὼ πόλεωσ ἀπιστήσασαν ἐκ πάσησ μόνην, ψευδῆ γ’ ἐμαυτὸν οὐ καταστήσω πόλει, ἀλλὰ κτενῶ. πρὸσ ταῦτ’ ἐφυμνείτω Δία ξύναιμον. εἰ γὰρ δὴ τά γ’ ἐγγενῆ φύσει ἄκοσμα θρέψω, κάρτα τοὺσ ἔξω γένουσ ἐν τοῖσ γὰρ οἰκείοισιν ὅστισ ἔστ’ ἀνὴρ χρηστόσ, φανεῖται κἀν πόλει δίκαιοσ ὤν. ὅστισ δ’ ὑπερβὰσ ἢ νόμουσ βιάζεται ἢ τοὐπιτάσσειν τοῖσ κρατύνουσιν νοεῖ, οὐκ ἔστ’ ἐπαίνου τοῦτον ἐξ ἐμοῦ τυχεῖν. ἀλλ’ ὃν πόλισ στήσειε τοῦδε χρὴ κλύειν καὶ σμικρὰ καὶ δίκαια καὶ τἀναντία. καὶ τοῦτον ἂν τὸν ἄνδρα θαρσοίην ἐγὼ καλῶσ μὲν ἄρχειν, εὖ δ’ ἂν ἄρχεσθαι θέλειν, δορόσ τ’ ἂν ἐν χειμῶνι προστεταγμένον μένειν δίκαιον κἀγαθὸν παραστάτην. ἀναρχίασ δὲ μεῖζον οὐκ ἔστιν κακόν. αὕτη πόλεισ ὄλλυσιν, ἥδ’ ἀναστάτουσ οἴκουσ τίθησιν, ἥδε συμμάχου δορὸσ τροπὰσ καταρρήγνυσι· τῶν δ’ ὀρθουμένων σῴζει τὰ πολλὰ σώμαθ’ ἡ πειθαρχία. οὕτωσ ἀμυντέ’ ἐστὶ τοῖσ κοσμουμένοισ, κοὔτοι γυναικὸσ οὐδαμῶσ ἡσσητέα. κρεῖσσον γάρ, εἴπερ δεῖ, πρὸσ ἀνδρὸσ ἐκπεσεῖν, κοὐκ ἂν γυναικῶν ἥσσονεσ καλοίμεθ’ ἄν. ἡμῖν μέν, εἰ μὴ τῷ χρόνῳ κεκλέμμεθα, λέγειν φρονούντωσ ὧν λέγεισ δοκεῖσ πέρι. πάτερ, θεοὶ φύουσιν ἀνθρώποισ φρένασ, πάντων ὅσ’ ἐστὶ κτημάτων ὑπέρτατον. ἐγὼ δ’ ὅπωσ σὺ μὴ λέγεισ ὀρθῶσ τάδε, οὔτ’ ἂν δυναίμην μήτ’ ἐπισταίμην λέγειν. γένοιτο μεντἂν χἀτέρῳ καλῶσ ἔχον. σοῦ δ’ οὖν πέφυκα πάντα προσκοπεῖν ὅσα λέγει τισ ἢ πράσσει τισ ἢ ψέγειν ἔχει. τὸ γὰρ σὸν ὄμμα δεινὸν, ἀνδρὶ δημότῃ λόγοισ τοιούτοισ, οἷσ σὺ μὴ τέρψει κλύων· ἐμοὶ δ’ ἀκούειν ἔσθ’ ὑπὸ σκότου τάδε, τὴν παῖδα ταύτην οἷ’, ὀδύρεται πόλισ, πασῶν γυναικῶν ὡσ ἀναξιωτάτη κάκιστ’ ἀπ’ ἔργων εὐκλεεστάτων φθίνει. ἥτισ τὸν αὑτῆσ αὐτάδελφον ἐν φοναῖσ πεπτῶτ’ ἄθαπτον μήθ’ ὑπ’ ὠμηστῶν κυνῶν εἰάσ’ ὀλέσθαι μήθ’ ὑπ’ οἰωνῶν τινοσ. οὐχ ἥδε χρυσῆσ ἀξία τιμῆσ λαχεῖν; τοιάδ’ ἐρεμνὴ σῖγ’ ἐπέρχεται φάτισ. ἐμοὶ δὲ σοῦ πράσσοντοσ εὐτυχῶσ, πάτερ, οὐκ ἔστιν οὐδὲν κτῆμα τιμιώτερον, τί γὰρ πατρὸσ θάλλοντοσ εὐκλείασ τέκνοισ ἄγαλμα μεῖζον, ἢ τί πρὸσ παίδων πατρί; μή νυν ἓν ἦθοσ μοῦνον ἐν σαυτῷ φόρει, ὡσ φὴσ σύ, κοὐδὲν ἄλλο, τοῦτ’ ὀρθῶσ ἔχειν. ὅστισ γὰρ αὐτὸσ ἢ φρονεῖν μόνοσ δοκεῖ, ἢ γλῶσσαν, ἣν οὐκ ἄλλοσ, ἢ ψυχὴν ἔχειν, οὗτοι διαπτυχθέντεσ ὤφθησαν κενοί. ἀλλ’ ἄνδρα, κεἴ τισ ᾖ σοφόσ, τὸ μανθάνειν πόλλ’, αἰσχρὸν οὐδὲν καὶ τὸ μὴ τείνειν ἄγαν. ὁρᾷσ παρὰ ῥείθροισι χειμάρροισ ὅσα δένδρων ὑπείκει, κλῶνασ ὡσ ἐκσῴζεται, τὰ δ’ ἀντιτείνοντ’ αὐτόπρεμν’ ἀπόλλυται. αὕτωσ δὲ ναὸσ ὅστισ ἐγκρατῆ πόδα τείνασ ὑπείκει μηδέν, ὑπτίοισ κάτω στρέψασ τὸ λοιπὸν σέλμασιν ναυτίλλεται. ἀλλ’ εἶκε καὶ θυμῷ μετάστασιν δίδου. γνώμη γὰρ εἴ τισ κἀπ’ ἐμοῦ νεωτέρου πρόσεστι, φήμ’ ἔγωγε πρεσβεύειν πολὺ φῦναι τὸν ἄνδρα πάντ’ ἐπιστήμησ πλέων· εἰ δ’ οὖν, φιλεῖ γὰρ τοῦτο μὴ ταύτῃ ῥέπειν, καὶ τῶν λεγόντων εὖ καλὸν τὸ μανθάνειν. ἄναξ, σέ τ’ εἰκόσ, εἴ τι καίριον λέγει, μαθεῖν, σέ τ’ αὖ τοῦδ’·

εὖ γὰρ εἴρηται διπλῇ. οἱ τηλικοίδε καὶ διδαξόμεσθα δὴ φρονεῖν ὑπ’ ἀνδρὸσ τηλικοῦδε τὴν φύσιν; μηδὲν τὸ μὴ δίκαιον· εἰ δ’ ἐγὼ νέοσ, οὐ τὸν χρόνον χρὴ μᾶλλον ἢ τἄργα σκοπεῖν. ἔργον γάρ ἐστι τοὺσ ἀκοσμοῦντασ σέβειν; οὐδ’ ἂν κελεύσαιμ’, εὐσεβεῖν εἰσ τοὺσ κακούσ. οὐχ ἥδε γὰρ τοιᾷδ’ ἐπείληπται νόσῳ; οὔ φησι Θήβησ τῆσδ’ ὁμόπτολισ λεώσ. πόλισ γὰρ ἡμῖν ἁμὲ χρὴ τάσσειν ἐρεῖ; ὁρᾷσ τόδ’ ὡσ εἴρηκασ ὡσ ἄγαν νέοσ; ἄλλῳ γὰρ ἢ ’μοὶ χρή με τῆσδ’ ἄρχειν χθονόσ; πόλισ γὰρ οὐκ ἔσθ’ ἥτισ ἀνδρόσ ἐσθ’ ἑνόσ. οὐ τοῦ κρατοῦντοσ ἡ πόλισ νομίζεται; καλῶσ γ’ ἐρήμησ ἂν σὺ γῆσ ἄρχοισ μόνοσ. ὅδ’, ὡσ ἐοίκε, τῇ γυναικὶ συμμαχεῖ. εἴπερ γυνὴ σύ. σοῦ γὰρ οὖν προκήδομαι. ὦ παγκάκιστε, διὰ δίκησ ἰὼν πατρί; οὐ γὰρ δίκαιά σ’ ἐξαμαρτάνονθ’ ὁρῶ. ἁμαρτάνω γὰρ τὰσ ἐμὰσ ἀρχὰσ σέβων; οὐ γὰρ σέβεισ τιμάσ γε τὰσ θεῶν πατῶν. ὦ μιαρὸν ἦθοσ καὶ γυναικὸσ ὕστερον. οὔ τἂν ἕλοισ ἥσσω γε τῶν αἰσχρῶν ἐμέ. ὁ γοῦν λόγοσ σοι πᾶσ ὑπὲρ κείνησ ὅδε. καὶ σοῦ γε κἀμοῦ, καὶ θεῶν τῶν νερτέρων. ταύτην ποτ’ οὐκ ἔσθ’ ὡσ ἔτι ζῶσαν γαμεῖσ. ἣ δ’ οὖν θανεῖται καὶ θανοῦσ’ ὀλεῖ τινα. ἦ κἀπαπειλῶν ὧδ’ ἐπεξέρχει θρασύσ; τίσ δ’ ἔστ’ ἀπειλὴ πρὸσ κενὰσ γνώμασ λέγειν; κλαίων φρενώσεισ, ὢν φρενῶν αὐτὸσ κενόσ. εἰ μὴ πατὴρ ἦσθ’, εἶπον ἄν σ’ οὐκ εὖ φρονεῖν. γυναικὸσ ὢν δούλευμα μὴ κώτιλλέ με. βούλει λέγειν τι καὶ λέγων μηδὲν κλύειν; ἄληθεσ;

ἀλλ’ οὐ τόνδ’ Ὄλυμπον, ἴσθ’ ὅτι, χαίρων ἐπὶ ψόγοισι δεννάσεισ ἐμέ. ἄγαγε τὸ μῖσοσ ὡσ κατ’ ὄμματ’ αὐτίκα παρόντι θνῄσκῃ πλησία τῷ νυμφίῳ. οὐ δῆτ’ ἔμοιγε, τοῦτο μὴ δόξῃσ ποτέ, οὔθ’ ἥδ’ ὀλεῖται πλησία, σύ τ’ οὐδαμὰ τοὐμὸν προσόψει κρᾶτ’ ἐν ὀφθαλμοῖσ ὁρῶν, ὡσ τοῖσ θέλουσι τῶν φίλων μαίνῃ συνών. ἁνήρ, ἄναξ, βέβηκεν ἐξ ὀργῆσ ταχύσ· νοῦσ δ’ ἐστὶ τηλικοῦτοσ ἀλγήσασ βαρύσ. δράτω· φρονείτω μεῖζον ἢ κατ’ ἄνδρ’ ἰών· τὼ δ’ οὖν κόρα τώδ’ οὐκ ἀπαλλάξει μόρου. ἄμφω γὰρ αὐτὼ καὶ κατακτεῖναι νοεῖσ; οὐ τήν γε μὴ θιγοῦσαν· εὖ γὰρ οὖν λέγεισ. μόρῳ δὲ ποίῳ καί σφε βουλεύει κτανεῖν; ἄγων ἔρημοσ ἔνθ’ ἂν ᾖ βροτῶν στίβοσ κρύψω πετρώδει ζῶσαν ἐν κατώρυχι, φορβῆσ τοσοῦτον ὡσ ἄγοσ μόνον προθείσ, ὅπωσ μίασμα πᾶσ’ ὑπεκφύγῃ πόλισ. κἀκεῖ τὸν Αἵδην, ὃν μόνον σέβει θεῶν, αἰτουμένη που τεύξεται τὸ μὴ θανεῖν, ἢ γνώσεται γοῦν ἀλλὰ τηνικαῦθ’ ὅτι πόνοσ περισσόσ ἐστι τἀν Αἵδου σέβειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Antigone, episode

(소포클레스, Antigone, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION