Sophocles, Ajax, episode 4:

δέδοικ’ ἀκούων τήνδε τὴν προθυμίαν· οὐ γάρ μ’ ἀρέσκει γλῶσσά σου τεθηγμένη. ὦ δέσποτ’ Αἰάσ, τί ποτε δρασείεισ φρενί; μὴ κρῖνε, μὴ ’ξέταζε· σωφρονεῖν καλόν. οἴμ’ ὡσ ἀθυμῶ· καί σε πρὸσ τοῦ σοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι, μὴ προδοὺσ ἡμᾶσ γένῃ. ἄγαν γε λυπεῖσ· οὐ κάτοισθ’ ἐγὼ θεοῖσ ὡσ οὐδὲν ἀρκεῖν εἴμ’ ὀφειλέτησ ἔτι; εὔφημα φώνει. τοῖσ ἀκούουσιν λέγε. σὺ δ’ οὐχὶ πείσει; πόλλ’ ἄγαν ἤδη θροεῖσ. ταρβῶ γάρ, ὦναξ. οὐ ξυνέρξεθ’ ὡσ τάχοσ; πρὸσ θεῶν, μαλάσσου. μῶρά μοι δοκεῖσ φρονεῖν, εἰ τοὐμὸν ἦθοσ ἄρτι παιδεύειν νοεῖσ.