헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Αςαχ́07́

(소포클레스, Ajax, episode)

αἰαῖ· τίσ ἄν ποτ’ ᾤεθ’ ὧδ’ ἐπώνυμον τοὐμὸν ξυνοίσειν ὄνομα τοῖσ ἐμοῖσ κακοῖσ; νῦν γὰρ πάρεστι καὶ δὶσ αἰάζειν ἐμοὶ καὶ τρίσ· τοιούτοισ γὰρ κακοῖσ ἐντυγχάνω· ὅτου πατὴρ μὲν τῆσδ’ ἀπ’ Ἰδαίασ χθονὸσ τὰ πρῶτα καλλιστεῖ’ ἀριστεύσασ στρατοῦ πρὸσ οἶκον ἦλθε πᾶσαν εὔκλειαν φέρων· ἐγὼ δ’ ὁ κείνου παῖσ, τὸν αὐτὸν ἐσ τόπον Τροίασ ἐπελθὼν οὐκ ἐλάσσονι σθένει οὐδ’ ἔργα μείω χειρὸσ ἀρκέσασ ἐμῆσ, ἄτιμοσ Ἀργείοισιν ὧδ’ ἀπόλλυμαι. καίτοι τοσοῦτόν γ’ ἐξεπίστασθαι δοκῶ· εἰ ζῶν Ἀχιλλεὺσ τῶν ὅπλων τῶν ὧν πέρι κρίνειν ἔμελλε κράτοσ ἀριστείασ τινί, οὐκ ἄν τισ αὔτ’ ἔμαρψεν ἄλλοσ ἀντ’ ἐμοῦ. νῦν δ’ αὔτ’ Ἀτρεῖδαι φωτὶ παντουργῷ φρένασ ἔπραξαν, ἀνδρὸσ τοῦδ’ ἀπώσαντεσ κράτη. κεἰ μὴ τόδ’ ὄμμα καὶ φρένεσ διάστροφοι γνώμησ ἀπῇξαν τῆσ ἐμῆσ, οὐκ ἄν ποτε δίκην κατ’ ἄλλου φωτὸσ ὧδ’ ἐψήφισαν. νῦν δ’ ἡ Διὸσ γοργῶπισ ἀδάματοσ θεὰ ἤδη μ’ ἐπ’ αὐτοῖσ χεῖρ’ ἐπεντύνοντ’ ἐμὴν ἔσφηλεν, ἐμβαλοῦσα λυσσώδη νόσον, ὥστ’ ἐν τοιοῖσδε χεῖρασ αἱμάξαι βοτοῖσ· κεῖνοι δ’ ἐπεγγελῶσιν ἐκπεφευγότεσ, ἐμοῦ μὲν οὐχ ἑκόντοσ· εἰ δέ τισ θεῶν βλάπτοι, φύγοι τἂν χὠ κακὸσ τὸν κρείσσονα. καὶ νῦν τί χρὴ δρᾶν; ὅστισ ἐμφανῶσ θεοῖσ ἐχθαίρομαι, μισεῖ δέ μ’ Ἑλλήνων στρατόσ, ἔχθει δὲ Τροία πᾶσα καὶ πεδία τάδε. πότερα πρὸσ οἴκουσ, ναυλόχουσ λιπὼν ἕδρασ μόνουσ τ’ Ἀτρείδασ, πέλαγοσ Αἰγαῖον περῶ; καὶ ποῖον ὄμμα πατρὶ δηλώσω φανεὶσ Τελαμῶνι; πῶσ με τλήσεταί ποτ’ εἰσιδεῖν γυμνὸν φανέντα τῶν ἀριστείων ἄτερ, ὧν αὐτὸσ ἔσχε στέφανον εὐκλείασ μέγαν; οὐκ ἔστι τοὔργον τλητόν. ἀλλὰ δῆτ’ ἰὼν πρὸσ ἔρυμα Τρώων, ξυμπεσὼν μόνοσ μόνοισ καὶ δρῶν τι χρηστόν, εἶτα λοίσθιον θάνω; ἀλλ’ ὧδέ γ’ Ἀτρείδασ ἂν εὐφράναιμί που. οὐκ ἔστι ταῦτα. πεῖρά τισ ζητητέα τοιάδ’ ἀφ’ ἧσ γέροντι δηλώσω πατρὶ μή τοι φύσιν γ’ ἄσπλαγχνοσ ἐκ κείνου γεγώσ. αἰσχρὸν γὰρ ἄνδρα τοῦ μακροῦ χρῄζειν βίου, κακοῖσιν ὅστισ μηδὲν ἐξαλλάσσεται. τί γὰρ παρ’ ἦμαρ ἡμέρα τέρπειν ἔχει προσθεῖσα κἀναθεῖσα τοῦ γε κατθανεῖν; οὐκ ἂν πριαίμην οὐδενὸσ λόγου βροτὸν ὅστισ κεναῖσιν ἐλπίσιν θερμαίνεται· ἀλλ’ ἢ καλῶσ ζῆν ἢ καλῶσ τεθνηκέναι τὸν εὐγενῆ χρή. πάντ’ ἀκήκοασ λόγον. οὐδεὶσ ἐρεῖ ποθ’ ὡσ ὑπόβλητον λόγον, Αἰάσ, ἔλεξασ, ἀλλὰ τῆσ σαυτοῦ φρενόσ· παῦσαί γε μέντοι καὶ δὸσ ἀνδράσιν φίλοισ γνώμησ κρατῆσαι, τάσδε φροντίδασ μεθείσ. ὦ δέσποτ’ Αἰάσ, τῆσ ἀναγκαίασ τύχησ οὐκ ἔστιν οὐδὲν μεῖζον ἀνθρώποισ κακόν. ἐγὼ δ’ ἐλευθέρου μὲν ἐξέφυν πατρόσ, εἴπερ τινὸσ σθένοντοσ ἐν πλούτῳ Φρυγῶν· νῦν δ’ εἰμὶ δούλη· θεοῖσ γὰρ ὧδ’ ἔδοξέ που καὶ σῇ μάλιστα χειρί. τοιγαροῦν, ἐπεὶ τὸ σὸν λέχοσ ξυνῆλθον, εὖ φρονῶ τὰ σά, καί σ’ ἀντιάζω πρόσ τ’ ἐφεστίου Διὸσ εὐνῆσ τε τῆσ σῆσ, ᾗ συνηλλάχθησ ἐμοί, μή μ’ ἀξιώσῃσ βάξιν ἀλγεινὴν λαβεῖν τῶν σῶν ὑπ’ ἐχθρῶν, χειρίαν ἐφείσ τινι. ᾗ γὰρ θάνῃσ σὺ καὶ τελευτήσασ ἀφῇσ, ταύτῃ νόμιζε κἀμὲ τῇ τόθ’ ἡμέρᾳ βίᾳ ξυναρπασθεῖσαν Ἀργείων ὕπο ξὺν παιδὶ τῷ σῷ δουλίαν ἕξειν τροφήν. καί τισ πικρὸν πρόσφθεγμα δεσποτῶν ἐρεῖ λόγοισ ἰάπτων· ἴδετε τὴν ὁμευνέτιν Αἰάντοσ, ὃσ μέγιστον ἴσχυσεν στρατοῦ, οἱάσ λατρείασ ἀνθ’ ὅσου ζήλου τρέφει. τοιαῦτ’ ἐρεῖ τισ· κἀμὲ μὲν δαίμων ἐλᾷ, σοὶ δ’ αἰσχρὰ τἄπη ταῦτα καὶ τῷ σῷ γένει. ἀλλ’ αἴδεσαι μὲν πατέρα τὸν σὸν ἐν λυγρῷ γήρᾳ προλείπων, αἴδεσαι δὲ μητέρα πολλῶν ἐτῶν κληροῦχον, ἥ σε πολλάκισ θεοῖσ ἀρᾶται ζῶντα πρὸσ δόμουσ μολεῖν· οἴκτιρε δ’, ὦναξ, παῖδα τὸν σόν, εἰ νέασ τροφῆσ στερηθεὶσ σοῦ διοίσεται μόνοσ ὑπ’ ὀρφανιστῶν μὴ φίλων, ὅσον κακὸν κείνῳ τε κἀμοὶ τοῦθ’, ὅταν θάνῃσ, νεμεῖσ. ἐμοὶ γὰρ οὐκέτ’ ἔστιν εἰσ ὅ τι βλέπω πλὴν σοῦ. σὺ γάρ μοι πατρίδ’ ᾔστωσασ δόρει, καὶ μητέρ’ ἄλλη μοῖρα τὸν φύσαντά τε καθεῖλεν Αἵδου θανασίμουσ οἰκήτορασ. τίσ δῆτ’ ἐμοὶ γένοιτ’ ἂν ἀντὶ σοῦ πατρίσ; τίσ πλοῦτοσ; ἐν σοὶ πᾶσ’ ἔγωγε σῴζομαι. ἀλλ’ ἴσχε κἀμοῦ μνῆστιν· ἀνδρί τοι χρεὼν μνήμην προσεῖναι, τερπνὸν εἴ τί που πάθοι. χάρισ χάριν γάρ ἐστιν ἡ τίκτουσ’ ἀεί· ὅτου δ’ ἀπορρεῖ μνῆστισ εὖ πεπονθότοσ, οὐκ ἂν γένοιτ’ ἔθ’ οὗτοσ εὐγενὴσ ἀνήρ. Αἰάσ, ἔχειν σ’ ἂν οἶκτον ὡσ κἀγὼ φρενὶ θέλοιμ’ ἄν·

αἰνοίησ γὰρ ἂν τὰ τῆσδ’ ἔπη. καὶ κάρτ’ ἐπαίνου τεύξεται πρὸσ γοῦν ἐμοῦ, ἐὰν μόνον τὸ ταχθὲν εὖ τολμᾷ τελεῖν. ἀλλ’ ὦ φίλ’ Αἰάσ, πάντ’ ἔγωγε πείσομαι. κόμιζέ νύν μοι παῖδα τὸν ἐμόν, ὡσ ἴδω. καὶ μὴν φόβοισί γ’ αὐτὸν ἐξελυσάμην. ἐν τοῖσδε τοῖσ κακοῖσιν; ἢ τί μοι λέγεισ; μὴ σοί γέ που δύστηνοσ ἀντήσασ θάνοι. πρέπον γέ τἂν ἦν δαίμονοσ τοὐμοῦ τόδε. ἀλλ’ οὖν ἐγὼ ’φύλαξα τοῦτό γ’ ἀρκέσαι. ἐπῄνεσ’ ἔργον καὶ πρόνοιαν ἣν ἔθου. τί δῆτ’ ἂν ὡσ ἐκ τῶνδ’ ἂν ὠφελοῖμί σε; δόσ μοι προσειπεῖν αὐτὸν ἐμφανῆ τ’ ἰδεῖν. καὶ μὴν πέλασ γε προσπόλοισ φυλάσσεται. τί δῆτα μέλλει μὴ οὐ παρουσίαν ἔχειν; ὦ παῖ, πατὴρ καλεῖ σε. δεῦρο προσπόλων ἄγ’ αὐτὸν ὅσπερ χερσὶν εὐθύνων κυρεῖσ. ἑρ́ποντι φωνεῖσ ἢ λελειμμένῳ λόγων; καὶ δὴ κομίζει προσπόλων ὅδ’ ἐγγύθεν. αἶρ’ αὐτόν, αἶρε δεῦρο·

ταρβήσει γὰρ οὒ νεοσφαγῆ που τόνδε προσλεύσσων φόνον, εἴπερ δικαίωσ ἔστ’ ἐμὸσ τὰ πατρόθεν. ἀλλ’ αὐτίκ’ ὠμοῖσ αὐτὸν ἐν νόμοισ πατρὸσ δεῖ πωλοδαμνεῖν κἀξομοιοῦσθαι φύσιν. ὦ παῖ, γένοιο πατρὸσ εὐτυχέστεροσ, τὰ δ’ ἄλλ’ ὅμοιοσ· καὶ γένοι’ ἂν οὐ κακόσ. καίτοι σε καὶ νῦν τοῦτό γε ζηλοῦν ἔχω, ὁθούνεκ’ οὐδὲν τῶνδ’ ἐπαισθάνει κακῶν· ἐν τῷ φρονεῖν γὰρ μηδὲν ἥδιστοσ βίοσ, τὸ μὴ φρονεῖν γὰρ κάρτ’ ἀνώδυνον κακόν ἑώσ τὸ χαίρειν καὶ τὸ λυπεῖσθαι μάθῃσ. ὅταν δ’ ἵκῃ πρὸσ τοῦτο, δεῖ σ’ ὅπωσ πατρὸσ δείξεισ ἐν ἐχθροῖσ, οἱο͂σ ἐξ οἱού ’τράφησ. τέωσ δὲ κούφοισ πνεύμασιν βόσκου, νέαν ψυχὴν ἀτάλλων, μητρὶ τῇδε χαρμονήν. οὔτοι σ’ Ἀχαιῶν, οἶδα, μή τισ ὑβρίσῃ στυγναῖσι λώβαισ, οὐδὲ χωρὶσ ὄντ’ ἐμοῦ. τοῖον πυλωρὸν φύλακα Τεῦκρον ἀμφί σοι λείψω τροφῆ τ’ ἀόκνον ἔμπα, κεἰ τανῦν τηλωπὸσ οἰχνεῖ, δυσμενῶν θήραν ἔχων. ἀλλ’, ἄνδρεσ ἀσπιστῆρεσ, ἐνάλιοσ λεώσ, ὑμῖν τε κοινὴν τήνδ’ ἐπισκήπτω χάριν, κείνῳ τ’ ἐμὴν ἀγγείλατ’ ἐντολήν, ὅπωσ τὸν παῖδα τόνδε πρὸσ δόμουσ ἐμοὺσ ἄγων Τελαμῶνι δείξει μητρί τ’, Ἐριβοίᾳ λέγω, ὥσ σφιν γένηται γηροβοσκὸσ εἰσαεί, μέχρισ οὗ μυχοὺσ κίχωσι τοῦ κάτω θεοῦ, καὶ τἀμὰ τεύχη μήτ’ ἀγωνάρχαι τινὲσ θήσουσ’ Ἀχαιοῖσ μήθ’ ὁ λυμεὼν ἐμόσ. ἀλλ’ αὐτό μοι σύ, παῖ, λαβὼν ἐπώνυμον, Εὐρύσακεσ, ἴσχε διὰ πολυρράφου στρέφων πόρπακοσ, ἑπτάβοιον ἄρρηκτον σάκοσ· τὰ δ’ ἄλλα τεύχη κοίν’ ἐμοὶ τεθάψεται. ἀλλ’ ὡσ τάχοσ τὸν παῖδα τόνδ’ ἤδη δέχου καὶ δῶμα πάκτου, μηδ’ ἐπισκήνουσ γόουσ δάκρυε· κάρτα τοι φιλοίκτιστον γυνή. πύκαζε θᾶσσον· οὐ πρὸσ ἰατροῦ σοφοῦ θρηνεῖν ἐπῳδὰσ πρὸσ τομῶντι πήματι. δέδοικ’ ἀκούων τήνδε τὴν προθυμίαν·

οὐ γάρ μ’ ἀρέσκει γλῶσσά σου τεθηγμένη. ὦ δέσποτ’ Αἰάσ, τί ποτε δρασείεισ φρενί; μὴ κρῖνε, μὴ ’ξέταζε· σωφρονεῖν καλόν. οἴμ’ ὡσ ἀθυμῶ· καί σε πρὸσ τοῦ σοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι, μὴ προδοὺσ ἡμᾶσ γένῃ. ἄγαν γε λυπεῖσ· οὐ κάτοισθ’ ἐγὼ θεοῖσ ὡσ οὐδὲν ἀρκεῖν εἴμ’ ὀφειλέτησ ἔτι; εὔφημα φώνει. τοῖσ ἀκούουσιν λέγε. σὺ δ’ οὐχὶ πείσει; πόλλ’ ἄγαν ἤδη θροεῖσ. ταρβῶ γάρ, ὦναξ. οὐ ξυνέρξεθ’ ὡσ τάχοσ; πρὸσ θεῶν, μαλάσσου. μῶρά μοι δοκεῖσ φρονεῖν, εἰ τοὐμὸν ἦθοσ ἄρτι παιδεύειν νοεῖσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Ajax, episode

(소포클레스, Ajax, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION