Plutarch, chapter 10

(플루타르코스, chapter 10)

Σκείρωνα δὲ πρὸ τῆσ Μεγαρικῆσ ἀνεῖλε ῥίψασ κατὰ τῶν πετρῶν, ὡσ μὲν ὁ πολὺσ λόγοσ λῃστεύοντα τοὺσ παριόντασ, ὡσ δ’ ἔνιοι λέγουσιν ὕβρει καὶ τρυφῇ προτείνοντα τὼ πόδε τοῖσ ξένοισ καὶ κελεύοντα νίπτειν, εἶτα λακτίζοντα καὶ ἀπωθοῦντα νίπτοντασ εἰσ τὴν θάλατταν. οἱ δὲ Μεγαρόθεν συγγραφεῖσ, ὁμόσε τῇ φήμῃ βαδίζοντεσ καὶ τῷ πολλῷ χρόνῳ, κατὰ Σιμωνίδην, πολεμοῦντεσ, οὔτε ὑβριστὴν οὔτε λῃστὴν γεγονέναι τὸν Σκείρωνά φασιν, ἀλλὰ λῃστῶν μὲν κολαστήν, ἀγαθῶν δὲ καὶ δικαίων οἰκεῖον ἀνδρῶν καὶ φίλον.

Αἰακόν τε γὰρ Ἑλλήνων ὁσιώτατον νομίζεσθαι, καὶ Κυχρέα τιμὰσ θεῶν ἔχειν Ἀθήνησι τὸν Σαλαμίνιον, τὴν δὲ Πηλέωσ καὶ Τελαμῶνοσ ἀρετὴν ὑπ’ οὐδενὸσ ἀγνοεῖσθαι. Σκείρωνα τοίνυν Κυχρέωσ μὲν γενέσθαι γαμβρόν, Αἰακοῦ δὲ πενθερόν, Πηλέωσ δὲ καὶ Τελαμῶνοσ πάππον, ἐξ Ἐνδηίδοσ γεγονότων τῆσ Σκείρωνοσ καὶ Χαρικλοῦσ θυγατρόσ.

οὔκουν εἰκὸσ εἶναι τῷ κακίστῳ τοὺσ ἀρίστουσ εἰσ κοινωνίαν γένουσ ἐλθεῖν, τὰ μέγιστα καὶ τιμιώτατα λαμβάνοντασ καὶ διδόντασ. ἀλλὰ Θησέα φασὶν οὐχ ὅτε τὸ πρῶτον ἐβάδιζεν εἰσ Ἀθήνασ, ἀλλ’ ὕστερον Ἐλευσῖνά τε λαβεῖν Μεγαρέων ἐχόντων, παρακρουσάμενον Διοκλέα τὸν ἄρχοντα, καὶ Σκείρωνα ἀποκτεῖναι. ταῦτα μὲν οὖν ἔχει τοιαύτασ ἀντιλογίασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION