헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί τὰ κρέα σήπεται μᾶλλον ὑπὸ τὴν σελήνην ἢ τὸν ἥλιον.)

περὶ τῆσ αἰτίασ διαπορεῖν οὐ γὰρ εἰκὸσ εἶναι μὴ τὸν ἥλιον μᾶλλον τὰ κρέα σήπειν θερμότερον ὄντα τῆσ σελήνησ. "μάλιστα θαυμάσειεν ἄν τισ, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ ὑπὸ τῶν κυνηγῶν γιγνόμενον·

"ὅταν γὰρ ἢ σῦν ἢ ἔλαφον καταβαλόντεσ πόρρωθεν εἰσ πόλιν ἀποστέλλωσι, χαλκοῦν ἐμπηγνύουσιν ἧλον ὡσ βοηθοῦντα πρὸσ τὴν σῆψιν. "φησὶν ὁ ἰατρὸσ τὴν σῆψιν τῆξιν καὶ ῥύσιν σαρκὸσ εἰσ ὑγρὸν φθορᾷ μεταβαλούσησ, καὶ ὅλωσ ὑγραίνεσθαι τὰ σηπόμενα·

"θερμασίαν δὲ πᾶσαν, ἂν μὲν ᾖ μαλακὴ καὶ πραεῖα, κινεῖν τὰ ὑγρὰ καὶ κωλύειν· "ἂν δ’ πυρώδησ, τοὐναντίον ἀπισχναίνειν τὰσ σάρκασ. "ἐκ δὲ τούτων φανερὸν εἶναι τὸ ζητούμενον τὴν γὰρ σελήνην ἠρέμα χλιαίνουσαν ἀνυγραίνειν τὰ σώματα, τὸν δ’ ἣλιον ἀναρπάζειν μᾶλλον ἐκ τῶν σωμάτων τὸ νοτερὸν διὰ τὴν πύρωσιν πρὸσ ὃ καὶ τὸν Ἀρχίλοχον εἰρηκέναι φυσικῶσ ἔλπομαι, πολλοὺσ μὲν αὐτῶν Σείριοσ καθαυανεῖ ὀξὺσ ἐλλάμπων· "ἔτι δὲ σαφέστερον Ὅμηρον ἐπὶ τοῦ Ἕκτοροσ, ᾧ κειμένῳ νεφέλην τινὰ σκιερὰν ὁ Ἀπόλλων ἐπήγαγε, μὴ πρὶν μένοσ ἠελίοιο σκήλῃ ἀμφὶ περὶ χρόα ἴνεσιν ἠδὲ μέλεσσιν· "τὴν δὲ σελήνην ἀδρανεστέρασ ἀφιέναι τὰσ αὐγάσ μέλασ γὰρ. αὐταῖσ οὐ πεπαίνεται βότρυσ κατὰ τὸν Ιὤνα. "εἴρηται καλῶσ·

"τῇ δὲ ποσότητι καὶ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον τῆσ θερμασίασ κρίνειν τὸ σύμπαν οὐ δεῖ· "καὶ γὰρ ἥλιον ὁρῶμεν ἧττον ἐν τῷ χειμῶνι θάλποντα καὶ μᾶλλον ἐν τῷ θέρει σήποντα τὰ σώματα· "τοὐναντίον δ’ ὤφειλε ποιεῖν, εἰ μαλακότητι τῆσ θερμασίασ αἱ σήψεισ ἐγίνοντο· "νυνὶ δέ, ὅτε μᾶλλον ἐντείνει τὸ καῦμα, θᾶσσον διαφθείρει τὰσ σάρκασ. "οὐκοῦν οὐδ’ ἡ σελήνη δι’ ἔνδειαν ἀλέασ καὶ ἀσθένειαν εἰσ σῆψιν ἄγει τὰ νεκρὰ τῶν σωμάτων, ἀλλ’ ἰδιότητα μᾶλλον αἰτιατέον τοῦ φερομένου ῥεύματοσ ἀπ’ αὐτῆσ. ὅτι γὰρ οὐ μίαν ἔχει ποιότητα πᾶν τὸ θερμόν, αὐτῷ μόνῳ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον διαφέρουσαν, ἀλλ’ εἰσὶ πάμπολλαι τοῦ πυρὸσ δυνάμεισ οὐδὲν ἀλλήλαισ ἐοικυῖαι, δῆλον ἀπὸ τῶν προχειροτάτων. "οἱ μὲν γὰρ χρυσοχόοι διὰ τῆσ ἀχυρίνησ φλογὸσ ἐργάζονται τὸν χρυσόν, οἱ δ’ ἰατροὶ μάλιστα τῇ κληματίνῃ τὰ συνεψόμενα τῶν φαρμάκων ὑποχλιαίνουσι· "πρὸσ δὲ τὴν τοῦ ὑέλου μάλαξιν καὶ τύπωσιν εὐάρμοστον εἶναι δοκεῖ τὸ μυρίκινον· "τὸ δ’ ἀπὸ τῆσ ἐλαίασ τὰ μὲν σώματα ταῖσ πυρίαισ εὖ διατίθησι, τοῖσ δὲ βαλανείοισ πολέμιόν ἐστι καὶ λυμαίνεται τὴν πινάκωσιν αὐτῶν καὶ τοὺσ θεμελίουσ ὑποκαόμενον. "ὅθεν οἱ χαρίεντεσ ἀγορανόμοι τοὺσ ἐργολαβοῦντασ οὐκ ἐῶσιν ἐλαΐνοισ ξύλοισ χρῆσθαι, καθάπερ οὐδ’ αἴρασ ἐμβαλεῖν εἰσ τὴν ὑπόκαυσιν· "αἱ γὰρ ἀπὸ τούτων ἀναθυμιάσεισ καρηβαρίασ; "καὶ σκοτώματα τοῖσ λουομένοισ ἐμποιοῦσιν. "οὐδὲν οὖν θαυμαστόν ἐστι καὶ τὴν σελήνην τοῦ ἡλίου διαφέρειν, τοῦ μὲν ξηραντικὰ τῆσ δὲ χαλαστικὰ καὶ κινητικὰ τῶν ἐν τοῖσ σώμασιν ὑγρῶν ἀφιείσησ ῥεύματα. "διὸ τὰ μὲν νήπια παντάπασιν αἱ τίτθαι δεικνύναι πρὸσ τὴν σελήνην φυλάττονται· "πλήρη γὰρ ὑγρότητοσ ὄντα, καθάπερ τὰ χλωρὰ τῶν ξύλων, σπᾶται καὶ διαστρέφεται. "τοὺσ δὲ κατακοιμηθέντασ ἐν αὐγῇ σελήνησ μόλισ ἐξανισταμένουσ οἱο͂ν ἐμπλήκτουσ ταῖσ αἰσθήσεσι καὶ ναρκώδεισ ὁρῶμεν ἡ γὰρ ὑγρότησ ὑπὸ τῆσ σελήνησ διαχεομένη βαρύνει τὰ σώματα. "λέγεται δὲ καὶ πρὸσ εὐτοκίαν συνεργεῖν, ὅταν ᾖ διχόμηνοσ, ἀνέσει τῶν ὑγρῶν μαλακωτέρασ παρέχουσα τὰσ ὠδῖνασ. "ὅθεν οἶμαι καὶ τὴν Ἄρτεμιν λοχείαν καὶ Εἰλείθυιαν, οὐκ οὖσαν ἑτέραν ἢ τὴν σελήνην, ὠνομάσθαι. "Τιμόθεοσ δ’ ἄντικρὺσ διὰ κυάνεον πόλον ἄστρων, διὰ τ’ ὠκυτόκοιο σελάνασ. "γίγνεται δὲ καὶ περὶ τὰ ἄψυχα τῶν σωμάτων ἐπίδηλοσ ἡ τῆσ σελήνησ δύναμισ· "τῶν τε γὰρ ξύλων τὰ τεμνόμενα ταῖσ πανσελήνοισ ἀποβάλλουσιν οἱ τέκτονεσ ὡσ ἁπαλὰ καὶ μυδῶντα ταχέωσ δι’ ὑγρότητα· "τοὺσ δὲ πυροὺσ οἱ γεωργοῦντεσ σπεύδουσι φθίνοντοσ τοῦ μηνὸσ ἐκ τῆσ ἅλω συναίρειν, ἵνα παγέντεσ τῇ ξηρότητι μᾶλλον πρὸσ τὸν χρόνον ἀντέχωσιν· "οἱ δ’ ἀκμῇ τῆσ σελήνησ διακομιζόμενοι κόπτονται μάλιστα· "διὰ τὴν ὑγρότητα μαλακώτεροι γιγνόμενοι. "λέγουσι δὲ καὶ τἄλευρον ἐν ταῖσ πανσελήνοισ ζυμοῦσθαι βέλτιον· "ἡ γὰρ ζύμωσισ ὀλίγον ἀποδεῖ σῆψισ εἶναι· "κἂν ἀποβάλῃ τὸ μέτρον, ἐπὶ τὴν αὐτὴν φθορὰν ἀραιοῦσα καὶ λεπτύνουσα τὸ φύραμα προήγαγεν. "αἱ δὲ σηπόμεναι σάρκεσ οὐδὲν ἄλλο πάσχουσιν, ἢ, τοῦ συνεκτικοῦ πνεύματοσ μεταβάλλοντοσ εἰσ ὑγρόν, ἐξαραιοῦνται καὶ ῥέουσι. "τοῦτο δὲ καὶ τὸν ἀέρα πάσχοντα θεωροῦμεν δροσοβολεῖ γὰρ ταῖσ πανσελήνοισ μάλιστα διατηκόμενοσ, ὥσ που καὶ Ἀλκμὰν ὁ μελοποιὸσ αἰνιττόμενοσ τὴν δρόσον ἀέροσ θυγατέρα καὶ σελήνησ οἱᾶ φησί Διὸσ θυγάτηρ ἔρσα τρέφει καὶ δίασ σελάνασ. "οὕτω πανταχόθεν μαρτυρεῖται τὸ τῆσ σελήνησ φῶσ ἄγαν ὑγραντικὴν ἔχον καὶ μαλακτικὴν δύναμιν. "ὁ δὲ χαλκοῦσ ἧλοσ, εἴ γε διελαυνόμενοσ, ὥσ φασιν, ἀσηπτότερα διατηρεῖ τὰ κρέα, φαίνεται μὲν ἔχων τι στυπτικὸν ἐν αὑτῷ· "τῷ γὰρ ἰῷ πρὸσ τὰ τοιαῦτα χρῶνται τῶν φαρμάκων ἰατροί, καὶ τούσ γε διατρίβοντασ ἐν τοῖσ χαλκωρυχείοισ ἱστοροῦσιν ὠφελεῖσθαι τὰ ὄμματα καὶ βλεφαρίδασ ἐκφύειν τοὺσ ἀποβεβληκότασ· "ἡ γὰρ ἀπιοῦσα τῆσ χαλκίτιδοσ ἄχνη καὶ προσπίπτουσα τοῖσ βλεφάροισ ἀδήλωσ ἀναστέλλει τὰ ῥεύματα καὶ περιστύφει τὸ δάκρυον. "διὸ καί φασιν εὐήνορα καὶ νώροπα χαλκὸν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ προσαγορεύεσθαι. "Ἀριστοτέλησ· "δὲ καὶ τὰ τραύματὰ φησι τἀπὸ τῶν χαλκῶν ἐπιδορατίδων καὶ μαχαιρῶν ἧττον εἶναι δυσαλγῆ καὶ ῥᾴον’ ἰᾶσθαι τῶν ἀπὸ τοῦ σιδήρου διὰ τὸ φαρμακῶδεσ ἔχειν τι τὸν χαλκὸν ἐν ἑαυτῷ καὶ τοῦτο ταῖσ πληγαῖσ εὐθὺσ ἐναπολείπειν. "ὅτι δὲ καὶ τῷ σήποντι τὸ στῦφον καὶ τὸ θεραπεῦον τῷ φθείροντι τὴν ἐναντίαν ἔχει δύναμιν, οὐκ ἄδηλον· "εἰ μή τισ ἄρα τῇ διελάσει φαίη τὸν ἧλον ἐφ’ ἑαυτὸν τὰ ὑγρὰ συνάγειν, ἐπιφορᾶσ ἀεὶ γιγνομένησ πρὸσ τὸ πάσχον. "διὸ καὶ περὶ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν τόπον οἱο͂́ν τινα μώλωπα καὶ σπῖλον ὁρᾶσθαί φασι· "καὶ λόγον ἔχει τὴν ἄλλην σάρκα διαμένειν ἀπαθῆ, τῆσ φθορᾶσ ἐκεῖ συντρεχούσησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί τὰ κρέα σήπεται μᾶλλον ὑπὸ τὴν σελήνην ἢ τὸν ἥλιον.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί τὰ κρέα σήπεται μᾶλλον ὑπὸ τὴν σελήνην ἢ τὸν ἥλιον.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION