Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί τὰ κρέα σήπεται μᾶλλον ὑπὸ τὴν σελήνην ἢ τὸν ἥλιον. 6:

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί τὰ κρέα σήπεται μᾶλλον ὑπὸ τὴν σελήνην ἢ τὸν ἥλιον. 6:)

"εἴρηται καλῶσ· "τῇ δὲ ποσότητι καὶ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον τῆσ θερμασίασ κρίνειν τὸ σύμπαν οὐ δεῖ· "καὶ γὰρ ἥλιον ὁρῶμεν ἧττον ἐν τῷ χειμῶνι θάλποντα καὶ μᾶλλον ἐν τῷ θέρει σήποντα τὰ σώματα· "τοὐναντίον δ’ ὤφειλε ποιεῖν, εἰ μαλακότητι τῆσ θερμασίασ αἱ σήψεισ ἐγίνοντο· "νυνὶ δέ, ὅτε μᾶλλον ἐντείνει τὸ καῦμα, θᾶσσον διαφθείρει τὰσ σάρκασ. "οὐκοῦν οὐδ’ ἡ σελήνη δι’ ἔνδειαν ἀλέασ καὶ ἀσθένειαν εἰσ σῆψιν ἄγει τὰ νεκρὰ τῶν σωμάτων, ἀλλ’ ἰδιότητα μᾶλλον αἰτιατέον τοῦ φερομένου ῥεύματοσ ἀπ’ αὐτῆσ. ὅτι γὰρ οὐ μίαν ἔχει ποιότητα πᾶν τὸ θερμόν, αὐτῷ μόνῳ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον διαφέρουσαν, ἀλλ’ εἰσὶ πάμπολλαι τοῦ πυρὸσ δυνάμεισ οὐδὲν ἀλλήλαισ ἐοικυῖαι, δῆλον ἀπὸ τῶν προχειροτάτων. "οἱ μὲν γὰρ χρυσοχόοι διὰ τῆσ ἀχυρίνησ φλογὸσ ἐργάζονται τὸν χρυσόν, οἱ δ’ ἰατροὶ μάλιστα τῇ κληματίνῃ τὰ συνεψόμενα τῶν φαρμάκων ὑποχλιαίνουσι· "πρὸσ δὲ τὴν τοῦ ὑέλου μάλαξιν καὶ τύπωσιν εὐάρμοστον εἶναι δοκεῖ τὸ μυρίκινον· "τὸ δ’ ἀπὸ τῆσ ἐλαίασ τὰ μὲν σώματα ταῖσ πυρίαισ εὖ διατίθησι, τοῖσ δὲ βαλανείοισ πολέμιόν ἐστι καὶ λυμαίνεται τὴν πινάκωσιν αὐτῶν καὶ τοὺσ θεμελίουσ ὑποκαόμενον. "ὅθεν οἱ χαρίεντεσ ἀγορανόμοι τοὺσ ἐργολαβοῦντασ οὐκ ἐῶσιν ἐλαΐνοισ ξύλοισ χρῆσθαι, καθάπερ οὐδ’ αἴρασ ἐμβαλεῖν εἰσ τὴν ὑπόκαυσιν· "αἱ γὰρ ἀπὸ τούτων ἀναθυμιάσεισ καρηβαρίασ; "καὶ σκοτώματα τοῖσ λουομένοισ ἐμποιοῦσιν. "οὐδὲν οὖν θαυμαστόν ἐστι καὶ τὴν σελήνην τοῦ ἡλίου διαφέρειν, τοῦ μὲν ξηραντικὰ τῆσ δὲ χαλαστικὰ καὶ κινητικὰ τῶν ἐν τοῖσ σώμασιν ὑγρῶν ἀφιείσησ ῥεύματα. "διὸ τὰ μὲν νήπια παντάπασιν αἱ τίτθαι δεικνύναι πρὸσ τὴν σελήνην φυλάττονται· "πλήρη γὰρ ὑγρότητοσ ὄντα, καθάπερ τὰ χλωρὰ τῶν ξύλων, σπᾶται καὶ διαστρέφεται. "τοὺσ δὲ κατακοιμηθέντασ ἐν αὐγῇ σελήνησ μόλισ ἐξανισταμένουσ οἱο͂ν ἐμπλήκτουσ ταῖσ αἰσθήσεσι καὶ ναρκώδεισ ὁρῶμεν ἡ γὰρ ὑγρότησ ὑπὸ τῆσ σελήνησ διαχεομένη βαρύνει τὰ σώματα. "λέγεται δὲ καὶ πρὸσ εὐτοκίαν συνεργεῖν, ὅταν ᾖ διχόμηνοσ, ἀνέσει τῶν ὑγρῶν μαλακωτέρασ παρέχουσα τὰσ ὠδῖνασ. "ὅθεν οἶμαι καὶ τὴν Ἄρτεμιν λοχείαν καὶ Εἰλείθυιαν, οὐκ οὖσαν ἑτέραν ἢ τὴν σελήνην, ὠνομάσθαι. "Τιμόθεοσ δ’ ἄντικρὺσ διὰ κυάνεον πόλον ἄστρων, διὰ τ’ ὠκυτόκοιο σελάνασ. "γίγνεται δὲ καὶ περὶ τὰ ἄψυχα τῶν σωμάτων ἐπίδηλοσ ἡ τῆσ σελήνησ δύναμισ· "τῶν τε γὰρ ξύλων τὰ τεμνόμενα ταῖσ πανσελήνοισ ἀποβάλλουσιν οἱ τέκτονεσ ὡσ ἁπαλὰ καὶ μυδῶντα ταχέωσ δι’ ὑγρότητα· "τοὺσ δὲ πυροὺσ οἱ γεωργοῦντεσ σπεύδουσι φθίνοντοσ τοῦ μηνὸσ ἐκ τῆσ ἅλω συναίρειν, ἵνα παγέντεσ τῇ ξηρότητι μᾶλλον πρὸσ τὸν χρόνον ἀντέχωσιν· "οἱ δ’ ἀκμῇ τῆσ σελήνησ διακομιζόμενοι κόπτονται μάλιστα· "διὰ τὴν ὑγρότητα μαλακώτεροι γιγνόμενοι. "λέγουσι δὲ καὶ τἄλευρον ἐν ταῖσ πανσελήνοισ ζυμοῦσθαι βέλτιον· "ἡ γὰρ ζύμωσισ ὀλίγον ἀποδεῖ σῆψισ εἶναι· "κἂν ἀποβάλῃ τὸ μέτρον, ἐπὶ τὴν αὐτὴν φθορὰν ἀραιοῦσα καὶ λεπτύνουσα τὸ φύραμα προήγαγεν. "αἱ δὲ σηπόμεναι σάρκεσ οὐδὲν ἄλλο πάσχουσιν, ἢ, τοῦ συνεκτικοῦ πνεύματοσ μεταβάλλοντοσ εἰσ ὑγρόν, ἐξαραιοῦνται καὶ ῥέουσι. "τοῦτο δὲ καὶ τὸν ἀέρα πάσχοντα θεωροῦμεν δροσοβολεῖ γὰρ ταῖσ πανσελήνοισ μάλιστα διατηκόμενοσ, ὥσ που καὶ Ἀλκμὰν ὁ μελοποιὸσ αἰνιττόμενοσ τὴν δρόσον ἀέροσ θυγατέρα καὶ σελήνησ οἱᾶ φησί Διὸσ θυγάτηρ ἔρσα τρέφει καὶ δίασ σελάνασ. "οὕτω πανταχόθεν μαρτυρεῖται τὸ τῆσ σελήνησ φῶσ ἄγαν ὑγραντικὴν ἔχον καὶ μαλακτικὴν δύναμιν. "ὁ δὲ χαλκοῦσ ἧλοσ, εἴ γε διελαυνόμενοσ, ὥσ φασιν, ἀσηπτότερα διατηρεῖ τὰ κρέα, φαίνεται μὲν ἔχων τι στυπτικὸν ἐν αὑτῷ· "τῷ γὰρ ἰῷ πρὸσ τὰ τοιαῦτα χρῶνται τῶν φαρμάκων ἰατροί, καὶ τούσ γε διατρίβοντασ ἐν τοῖσ χαλκωρυχείοισ ἱστοροῦσιν ὠφελεῖσθαι τὰ ὄμματα καὶ βλεφαρίδασ ἐκφύειν τοὺσ ἀποβεβληκότασ· "ἡ γὰρ ἀπιοῦσα τῆσ χαλκίτιδοσ ἄχνη καὶ προσπίπτουσα τοῖσ βλεφάροισ ἀδήλωσ ἀναστέλλει τὰ ῥεύματα καὶ περιστύφει τὸ δάκρυον. "διὸ καί φασιν εὐήνορα καὶ νώροπα χαλκὸν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ προσαγορεύεσθαι. "Ἀριστοτέλησ· "δὲ καὶ τὰ τραύματὰ φησι τἀπὸ τῶν χαλκῶν ἐπιδορατίδων καὶ μαχαιρῶν ἧττον εἶναι δυσαλγῆ καὶ ῥᾴον’ ἰᾶσθαι τῶν ἀπὸ τοῦ σιδήρου διὰ τὸ φαρμακῶδεσ ἔχειν τι τὸν χαλκὸν ἐν ἑαυτῷ καὶ τοῦτο ταῖσ πληγαῖσ εὐθὺσ ἐναπολείπειν. "ὅτι δὲ καὶ τῷ σήποντι τὸ στῦφον καὶ τὸ θεραπεῦον τῷ φθείροντι τὴν ἐναντίαν ἔχει δύναμιν, οὐκ ἄδηλον· "εἰ μή τισ ἄρα τῇ διελάσει φαίη τὸν ἧλον ἐφ’ ἑαυτὸν τὰ ὑγρὰ συνάγειν, ἐπιφορᾶσ ἀεὶ γιγνομένησ πρὸσ τὸ πάσχον. "διὸ καὶ περὶ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν τόπον οἱο͂́ν τινα μώλωπα καὶ σπῖλον ὁρᾶσθαί φασι· "καὶ λόγον ἔχει τὴν ἄλλην σάρκα διαμένειν ἀπαθῆ, τῆσ φθορᾶσ ἐκεῖ συντρεχούσησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION