Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Διὰ τί γυναῖκεσ ἥκιστα μεθύσκονται τάχιστα δ’ οἱ γέροντεσ. 2:

ἦν δὲ τῶν συνήθων τὸ δεῖπνον. ἔφη τοίνυν ὁ Σύλλασ θατέρῳ θάτερον ἐμφαίνεσθαι· κἂν εἰ περὶ τῶν γυναικῶν ὀρθῶσ τὴν αἰτίαν λάβοιμεν, οὐκ ἔτι πολλοῦ λόγου δεήσεσθαι περὶ τῶν γερόντων·