Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ τοῦ κιττοῦ πότερον τῇ φύσει θερμὸσ ἢ ψυχρόσ ἐστιν. 2:

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ τοῦ κιττοῦ πότερον τῇ φύσει θερμὸσ ἢ ψυχρόσ ἐστιν. 2:)

"πλὴν ὅ τε κιττὸσ οὐκ οἶδ’ ὅπωσ συγκαταπέπλεκται ψυχρότητι συγκατασβεννύναι λεγόμενοσ τὸν ἄκρατον · "ἔστι γὰρ ἔμπυροσ καὶ θερμότεροσ, καὶ ὅ γε καρπὸσ; "αὐτοῦ μιγνύμενοσ εἰσ τὸν οἶνον μεθυστικὸν ποιεῖ καὶ ταρακτικὸν τῷ πυροῦθαι· "τὸ δὲ κλῆμα λέγουσιν αὐτοῦ σπώμενον ὥσπερ τἀν πυρὶ ξύλα συνδιαστρέφεσθαι. "χιὼν δὲ πολλάκισ ἡμέρασ συχνὰσ ἐπιμένουσα τοῖσ ἄλλοισ φυτοῖσ φεύγει τάχιστα τὸν κιττόν· "μᾶλλον δ’ ὅλωσ εὐθὺσ ἀπόλλυται καὶ περιτήκεται περὶ αὐτὸν ὑπὸ θερμότητοσ. "ὃ δὲ μέγιστόν ἐστιν ὑπὸ Θεοφράστου δ’ ἱστόρηται, Ἀλεξάνδρου κελεύσαντοσ Ἑλληνικὰ δένδρα τοῖσ ἐν Βαβυλῶνι παραδείσοισ ἐμβαλεῖν Ἅρπαλον, μάλιστα δέ, τῶν τόπων ἐμπύρων ὄντων καὶ περιφλεγόντων, τὰ ἀλσώδη καὶ εὐπέταλα καὶ σκιερὰ δ καταμῖξαι τοῖσ φυτοῖσ, μόνον οὐκ ἐδέξατο τὸν κιττὸν ἡ χώρα, καίτοι πολλὰ τοῦ Ἁρπάλου πραγματευομένου καὶ προσφιλονεικοῦντοσ· "ἀλλ’ ἀπώλλυτο καὶ κατεξηραίνετο τῷ πυρώδησ μὲν αὐτὸσ εἶναι, πρὸσ πυρώδη δὲ μίγνυσθαι γῆν οὐ λαμβάνων κρᾶσιν ἀλλ’ ἐξιστάμενοσ, αἱ γὰρ ὑπερβολαὶ φθείρουσι τὰσ δυνάμεισ· "διὸ τῶν ἐναντίων μᾶλλον ὀρέγονται; "καὶ φιλόθερμόν ἐστι τὸ ψυχρὸν καὶ φιλόψυχρον τὸ θερμόν ὅθεν οἱ ὄρειοι καὶ πνευματώδεισ καὶ νιφόμενοι τόποι τὰ δᾳδώδη καὶ πισσοτρόφα τῶν φυτῶν, μάλιστα πεύκασ καὶ στροβίλουσ, ἐκφέρουσιν. "ἄνευ δὲ τούτων, ὦ φίλε Τρύφων, τὰ δύσριγα καὶ ψυχρὰ φυλλορροεῖ, μικρότητι τοῦ θερμοῦ καὶ ἀσθενείᾳ συστελλομένου καὶ προλείποντοσ τὸ φυτόν· "ἐλαίαν δὲ καὶ δάφνην καὶ κυπάριττον ἀειθαλῆ διαφυλάσσει τὸ λιπαρὸν καὶ. τὸ θερμὸν ὥσπερ τὸν κιττόν. ὅθεν ὁ φίλτατοσ Διόνυσοσ οὐχ ὡσ βοηθὸν ἐπὶ τὴν μέθην οὐδ’ ὡσ πολέμιον τῷ οἴνῳ τὸν κιττὸν ἐπήγαγεν· "ὅσ γε τὸν ἄκρατον ἄντικρυσ μέθυ καὶ μεθυμναῖον αὐτὸσ αὑτὸν ὠνόμασεν. "ἀλλά μοι δοκεῖ καθάπερ οἱ φίλοινοι, μὴ παρόντοσ ἀμπελίνου, κριθίνῳ χρῶνται πώματι, καὶ μηλίτασ τινάσ, οἱ δὲ φοινικίνουσ οἴνουσ ποιοῦσιν· "οὕτω καὶ ὁ ποθῶν χειμῶνοσ ὡρ́ᾳ τὸν ἀπὸ τῆσ ἀμπέλου στέφανον, ὡσ ἐκείνην ἑώρα γυμνὴν καὶ ἄφυλλον, ἀγαπῆσαι τὴν ὁμοιότητα τοῦ κιττοῦ. καὶ γὰρ τοῦ κλήματοσ τὸ ἑλικῶδεσ τοῦτο καὶ σφαλλόμενον ἐν τῇ πορείᾳ καὶ τοῦ πετάλου τὸ ὑγρὸν καὶ περικεχυμένον ἀτάκτωσ, μάλιστα δ’ αὐτὸσ ὁ κόρυμβοσ ὄμφακι πυκνῷ καὶ περκάζοντι προσεοικώσ, ἐκμεμίμηται τὴν τῆσ ἀμπέλου διάθεσιν. "οὐ μὴν ἀλλὰ κἂν βοηθῇ τι πρὸσ μέθην ὁ κιττόσ, θερμότητι τοῦτο ποιεῖν φήσομεν αὐτὸν ἀνοίγοντα τοὺσ πόρουσ ἢ συνεκπέττοντα μᾶλλον τὸν ἄκρατον, ἵνα καὶ μένῃ σὴν χάριν, ὦ Τρύφων, ἰατρὸσ ὁ Διόνυσοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION