헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Ποῖόν τινα δεῖ τὸν συμποσίαρχον εἶναι.)

Κράτων ὁ γαμβρὸσ ἡμῶν καὶ Θέων ὁ ἑταῖροσ ἔν τινι πότῳ παροινίασ ἀρχὴν λαβούσησ εἶτα παυσαμένησ, λόγον ἐποιήσαντο περὶ τῆσ συμποσιαρχίασ, οἰόμενοί με δεῖν στεφανηφοροῦντα μὴ περιιδεῖν ἔθοσ ἐκλειφθὲν παντάπασιν, ἀλλ’ ἀνακαλεῖν καὶ καταστῆσαι πάλιν τῆσ ἀρχῆσ τὴν νενομισμένην ἐπιστασίαν περὶ τὰ συμπόσια καὶ διακόσμησιν. ἐδόκει δὲ ταῦτα καὶ τοῖσ ἄλλοισ, ὥστε θόρυβον ἐκ πάντων καὶ παράκλησιν γενέσθαι.

"δοκεῖ ταῦτα πᾶσιν, ἐμαυτὸν αἱροῦμαι συμποσίαρχον ὑμῶν καὶ κελεύω τοὺσ μὲν ἄλλουσ, ὡσ βούλονται, πίνειν ἐν τῷ παρόντι, Κράτωνα δὲ καὶ Θέωνα, τοὺσ εἰσηγητὰσ καὶ νομοθέτασ τοῦ δόγματοσ, ἒν τινι τύπῳ βραχέωσ διελθεῖν, ὁποῖον ὄντα δεῖ τὸν συμποσίαρχον αἱρεῖσθαι, καὶ τί ποιούμενοσ τέλοσ ὁ αἱρεθεὶσ ἄρξει, καὶ πῶσ χρήσεται τοῖσ κατὰ συμπόσιον·

"διελέσθαι δὲ τὸν λόγον αὐτοῖσ ἐπιτρέπω. μικρὰ μὲν οὖν ἠκκίσαντο παραιτούμενοι·

κελευόντων δὲ πάντων πείθεσθαι τῷ ἄρχοντι καὶ ποιεῖν τὸ προσταττόμενον, ἔφη πρότεροσ ὁ Κράτων, ὅτι δεῖ τὸν μὲν φυλάκων ἄρχοντα φυλακικώτατον, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, εἶναι·

τὸν δὲ συμποτῶν συμποτικώτατον. "ἔστι δὲ τοιοῦτοσ, ἂν μήτε τῷ μεθύειν εὐάλωτοσ μήτε πρὸσ τὸ πίνειν ἀπρόθυμοσ· "ἀλλ’ ὡσ ὁ Κῦροσ ἔλεγε πρὸσ Λακεδαιμονίουσ γράφων, ὅτι τὰ τ’ ἄλλα τοῦ ἀδελφοῦ βασιλικώτεροσ εἰή καὶ φέροι καλῶσ πολὺν ἄκρατον. "ὅ τε γὰρ παροινῶν ὑβριστὴσ καὶ ἀσχήμων, ὃ τ’ αὖ παντάπασι νήφων ἀηδὴσ καὶ παιδαγωγεῖν μᾶλλον ἢ συμποσιαρχεῖν ἐπιτήδειοσ. "ὁ μὲν οὖν Περικλῆσ, ὁσάκισ ᾑρημένοσ στρατηγὸσ ἀναλαμβάνοι τὴν χλαμύδα, πρῶτοσ εἰώθει διαλέγεσθαι πρὸσ αὑτὸν ὥσπερ ὑπομιμνήσκων ὁρ́α, Περίκλεισ ἐλευθέρων ἄρχεισ, Ἑλλήνων ἄρχεισ, Ἀθηναίων ἄρχεισ. "ὁ δὲ συμποσίαρχοσ ἡμῶν ἐκεῖνα λεγέτω πρὸσ αὑτὸν φίλων ἄρχεισ, ἵνα μήτ’ ἀσχημονεῖν ἐπιτρέπῃ μήτε τὰσ ἡδονὰσ ἀφαιρῇ. δεῖ δὲ καὶ σπουδῆσ τὸν ἄρχοντα πινόντων οἰκεῖον εἶναι καὶ παιδιᾶσ μὴ ἀλλότριον, ἀλλ’ εὖ πωσ συγκεκραμένον πρὸσ ἀμφότερα, σμικρῷ δὲ μᾶλλον, ὥσπερ οἶνον ἀστεῖον, ἀπονεύοντα τῇ φύσει πρὸσ τὸ αὐστηρόν· "ὁ γὰρ οἶνοσ ἄξει τὸ ἦθοσ εἰσ τὸ μέτριον μαλακώτερον ποιῶν καὶ ἀνυγραίνων. "ὥσπερ γὰρ ὁ Ξενοφῶν ἔλεγε τοῦ Κλεάρχου τὸ σκυθρωπὸν καὶ ἄγροικον ἄλλωσ ἐν ταῖσ μάχαισ ἡδὺ καὶ φαιδρὸν ἐπιφαίνεσθαι διὰ τὸ θαρραλέον οὕτωσ ὁ μὴ φύσει πικρὸσ ἀλλὰ σεμνὸσ καὶ αὐστηρόσ, ἐν τῷ πίνειν ἀνιέμενοσ ἡδίων γίγνεται καὶ προσφιλέστεροσ, ἔτι τοίνυν αὐτῷ δεῖ προσεῖναι τὸ μάλιστα μὲν ἑκάστου τῶν συμποτῶν ἐμπείρωσ ἔχειν, τίνα λαμβάνει μεταβολὴν ἐν οἴνῳ καὶ πρὸσ τί πάθοσ ἀκροσφαλήσ ἐστι καὶ πῶσ φέρει τὸν ἄκρατον. "οὐ γὰρ οἴνου μὲν ἔστι πρὸσ ὕδωρ ἑτέρου ἑτέρα μῖξισ, ἣν οἱ βασιλικοὶ γιγνώσκοντεσ οἰνοχόοι νῦν μὲν πλέον νῦν δ’ ἔλαττον ὑποχέουσιν· "ἀνθρώπου δὲ πρὸσ οἶνον οὐκ ἔστ’ ἰδία κρᾶσισ ἣν τῷ συμποσιάρχῳ γιγνώσκειν προσήκει καὶ γιγνώσκοντι φυλάττειν, ἵν’ ὥσπερ ἁρμονικὸσ τὸν μὲν ἐπιτείνων τῇ πόσει τὸν δ’ ἀνιεὶσ καὶ ὑποφειδόμενοσ, εἰσ ὁμαλότητα καὶ συμφωνίαν ἐκ διαφορᾶσ καταστήσῃ τὰσ φύσεισ· "ὅπωσ μὴ κοτύλῃ μηδὲ κυάθοισ τὸ ἴσον, ἀλλὰ καιροῦ τινι μέτρῳ καὶ σώματοσ δυνάμει τὸ οἰκεῖον ἑκάστῳ καὶ πρόσφορον ἀπονέμηται. "εἰ δὲ τοῦτό δύσκολον, ἐκεῖνα γε πάντωσ ἐξειδέναι τῷ συμποσιάρχῳ προσήκει, τὰ κοινὰ περὶ τὰσ φύσεισ καὶ τὰσ ἡλικίασ· "οἱο͂ν πρεσβῦται τάχιον μεθύσκονται νέων, σαλευόμενοι δ’ ἠρεμούντων, ἔλλυποι δὲ καὶ πεφροντικότεσ εὐθύμων καὶ ἱλαρῶν ἀνέδην καὶ κατακόρωσ διάγοντεσ τῶν ἀσελγαινόντων τοιαῦτα γιγνώσκων ἄν τισ μᾶλλον τοῦ ἀγνοοῦντοσ εὐσχημοσύνην καὶ ὁμόνοιαν συμποσίου πρυτανεύσειε. "καὶ μὴν ὅτι γε δεῖ τὸν συμποσίαρχον οἰκείωσ ἔχειν καὶ φιλικῶσ πρὸσ ἅπαντασ ὕπουλον δὲ μηδενὶ μηδ’ ἀπεχθῆ τῶν ἑστιωμένων εἶναι, παντί που δῆλον οὔτε γὰρ ἐπιτάττων ἀνεκτὸσ οὔτ’ ἀπονέμων ἴσοσ οὔτε προσπαίζων ὅμωσ ἀνέγκλητοσ ἔσται. "σοι, Θέων, ἐγὼ τὸν ἄρχοντα συμποσίου πλάσασ ὥσπερ ἐκ κηροῦ τοῦ λόγου παραδίδωμι.

"οὕτω μᾶλλον ἀπειργασμένον τὸν ἄνδρα καὶ συμποτικόν· "εἰ δὲ χρήσομαι κατὰ πᾶν αὐτῷ καὶ μὴ καταισχυνῶ τοὔργον, οὐκ οἶδα· "κοσμιώτατον δέ μοι δοκεῖ τοιοῦτοσ ὢν τὸ συμπόσιον διαφυλάξειν ἡμῖν καὶ μὴ περιόψεσθαι νῦν μὲν ἐκκλησίαν δημοκρατικὴν νῦν δὲ σχολὴν σοφιστοῦ γενομένην αὖθισ δὲ κυβευτήριον, εἶτά που σκηνὴν καὶ θυμέλην. "ἢ γὰρ οὐχ ὁρᾶτε τοὺσ μὲν δημαγωγοῦντασ καὶ δικαζομένουσ παρὰ δεῖπνον, τοὺσ δὲ μελετῶντασ καὶ ἀναγιγνώσκοντασ αὑτῶν τινα συγγράμματα, τοὺσ δὲ μίμοισ καὶ ὀρχησταῖσ ἀγωνοθετοῦντασ; "Ἀλκιβιάδησ δὲ καὶ Θεόδωροσ τελεστήριον ἐποίησαν τὸ Πολυτίωνοσ συμπόσιον, ἀπομιμούμενοι δᾳδουχίασ καὶ ἱεροφαντίασ. "ὧν οὐδὲν οἶμαι τῷ ἄρχοντι περιοπτέον· "ἀλλὰ καὶ λόγοισ καὶ θεάμασι καὶ παιδιαῖσ δώσει τόπον ἐκείνοισ μόνοισ, ὅσα πρὸσ τὸ συμποτικὸν τέλοσ ἐξικνεῖται· "τοῦτο δ’ ἦν φιλίασ ἐπίτασιν ἢ γένεσιν δι’ ἡδονῆσ ἐνεργάσασθαι τοῖσ παροῦσι· "διαγωγὴ γάρ ἐστιν ἐν οἴνῳ τὸ συμπόσιον εἰσ φιλίαν ὑπὸ χάριτοσ τελευτῶσα. "ἐπεὶ δὲ πανταχοῦ τὸ πλήσμιον καὶ πολλαχοῦ βλαβερὸν τὸ ἄκρατον, ἡ δὲ μῖξισ, οἷσ ἂν ἐν καιρῷ καὶ μετὰ μέτρου παραγένηται πράγμασιν, ἀφαιρεῖ τἄγαν , ᾧ καὶ βλάπτει τὰ ἡδέα καὶ λυπεῖ τὰ ὠφέλιμα· "δῆλον ὅτι καὶ τοῖσ πίνουσιν ὁ ἐπιστάτησ μεμιγμένην τινὰ παρέξει διαγωγήν. ἀκούων οὖν πολλῶν λεγόντων, ὅτι πλοῦσ μὲν ὁ παρὰ γῆν περίπατοσ; "δ’ ὁ παρὰ θάλατταν ἣδιστόσ ἐστιν, οὕτω παραβαλεῖ τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπωσ οἵ τε παίζοντεσ ἁμωσγέπωσ σπουδῆσ τινοσ ἔχωνται καὶ πάλιν οἱ σπουδάζοντεσ ἀναθαρρῶσιν, ὥσπερ οἱ ναυτιῶντεσ ἐγγύθεν εἰσ γῆν τὴν παιδιὰν ἀποβλέποντεσ. "ἔστι γὰρ καὶ γέλωτι χρῆσθαι πρὸσ πολλὰ τῶν ὠφελίμων καὶ σπουδὴν ἡδεῖαν παρασχεῖν, ὡσ ἀν’ ἐχινόποδασ καὶ ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν φύονται μαλακῶν ἄνθεα λευκοϊών. ὅσαι δ’ ἄνευ σπουδῆσ ἐπεισκωμάζουσι τοῖσ συμποσίοισ παιδιαί, ταύτασ ἐπιμελῶσ διακελεύσεται τοῖσ συμπόταισ εὐλαβεῖσθαι, μὴ λάθωσιν ὕβριν καὶ ἀσέλγειαν καθάπερ ὑοσκύαμον λαβόντεσ οἴνῳ τοῖσ λεγομένοισ προστάγμασιν ἐξυβρίζωσι, προστάττοντεσ ᾄδειν ψελλοῖσ ἢ κτενίζεσθαι φαλακροῖσ ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖσ. ὥσπερ Ἀγαπήστορι τῷ Ἀκαδημαϊκῷ λεπτὸν ἔχοντι καὶ κατεφθινηκὸσ τὸ σκέλοσ ἐπηρεάζοντεσ οἱ ξυμπόται πάντασ ἐκέλευσαν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ ποδὸσ ἑστῶτασ ἐκπιεῖν τὸ ποτήριον ἢ ζημίαν καταβαλεῖν τοῦ δὲ προστάσσειν περιελθόντοσ εἰσ αὐτόν, ἐκέλευσε πάντασ οὕτω πιεῖν, ὡσ ἂν αὐτὸν ἴδωσι· "; "καὶ κεραμίου στενοῦ κομισθέντοσ, εἰσ τοῦτο τὸν ἀσθενῆ πόδα καθεὶσ ἐξέπιε τὸ ποτήριον, οἱ δ’ ἄλλοι πάντεσ, ὡσ ἐφαίνετο πειρωμένοισ ἀδύνατον, ἀπέτισαν τὴν ζημίαν. "χαρίεισ οὖν Ἀγαπήστωρ καὶ ποιητέον εὐκόλουσ οὕτω καὶ ἱλαρὰσ τὰσ ἀμύνασ, ἀλλὰ μὴν καὶ προστάγμασιν ἐθιστέον χρῆσθαι πρὸσ ἡδονὴν καὶ ὠφέλειαν, τὰ οἰκεῖα καὶ δυνατὰ καὶ κοσμοῦντα τὸν δρῶντα προστάσσοντασ, ᾠδικοῖσ ᾆσαι, ῥητορικοῖσ εἰπεῖν, φιλοσόφοισ λῦσαί τι τῶν ἀπορουμένων, ποιηταῖσ προενέγκασθαι στίχουσ. "ἡδέωσ γὰρ εἰσ τοῦθ’ ἕκαστοσ ἄγεται καὶ προθύμωσ, ἵν’ αὐτὸσ αὑτοῦ τυγχάνει κράτιστοσ ὤν ὁ μὲν οὖν τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ ἆθλον ὑπὸ κήρυκοσ κατήγγειλε τῷ καινὴν ἡδονὴν ἐξευρόντι· "συμποσίου δὲ βασιλεὺσ; "ἀστεῖον ἆθλον ἂν καὶ γέρασ προθείη τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ καὶ τέρψιν ὠφέλιμον καὶ γέλωτα μὴ μώμου μηδ’ ὕβρεων ἀλλὰ χάριτοσ καὶ φιλοφροσύνησ ἑταῖρον· "ἐν οἷσ τὰ πλεῖστα ναυαγεῖ συμπόσια μὴ τυχόντα παιδαγωγίασ ὀρθῆσ. ἔστι δὲ σώφρονοσ ἀνδρὸσ ἔχθραν φυλάττεσθαι καὶ ὀργήν, ἐν ἀγορᾷ τὴν ἐκ πλεονεξίασ ἐν γυμνασίοισ καὶ παλαίστραισ ἐκ φιλονεικίασ ἐν δ’ ἀρχαῖσ καὶ φιλοτιμίαισ ἐκ φιλοδοξίασ ἐν δὲ δείπνῳ καὶ παρὰ πότον ἐκ παιδιᾶσ ἐπιτιθεμένην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, Ποῖόν τινα δεῖ τὸν συμποσίαρχον εἶναι.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Ποῖόν τινα δεῖ τὸν συμποσίαρχον εἶναι.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION