Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, Εἰ δεῖ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Εἰ δεῖ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον.)

πρῶτον δὲ πάντων τέτακται τὸ περὶ τοῦ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον. "πρὸσ τῶν θεῶν οἱ φιλοσόφοισ χώραν ἐπ’ οἴνῳ μὴ διδόντεσ;

ὥσπερ οἰκοδέσποιναν ἐν οἴνῳ φθέγγεσθαι φιλοσοφίαν·

καὶ τοὺσ Πέρσασ ὀρθῶσ φασι μὴ ταῖσ γαμεταῖσ ἀλλὰ ταῖσ παλλακίσι συμμεθύσκεσθαι καὶ συνορχεῖσθαι;

ταὐτὸ δὴ καὶ ἡμᾶσ ἀξιοῦσι ποιεῖν εἰσ τὰ συμπόσια τὴν μουσικὴν καὶ τὴν ὑποκριτικὴν ἐπεισάγοντασ φιλοσοφίαν δὲ μὴ κινοῦντασ, ὡσ οὔτε συμπαίζειν ἐκείνην ἐπιτήδειον οὖσαν οὔθ’ ἡμᾶσ τηνικαῦτα σπουδαστικῶσ ἔχοντασ· "ἐν οἷσ μὲν ἐγὼ δεινόσ, οὐχ ὁ νῦν καιρόσ·

"ἐν οἷσ δ’ ὁ νῦν καιρόσ, οὐκ ἐγὼ δεινόσ. "νὴ τὸν Διόνυσον ἐξώμνυτο τὸν λόγον, εἰ τοιαύτασ ἔμελλε περαίνειν περιόδουσ, αἷσ ἔμελλε Χαρίτων ἀνάστατον γενήσεσθαι συμπόσιον. "οὐχ ὅμοιον δ’ οἶμαι ῥητορικὸν ἐξαιρεῖν συμποσίου λόγον καὶ φιλόσοφον· "ἀλλ’ ἕτερόν ἐστι τὸ φιλοσοφίασ, ἣν τέχνην περὶ βίον οὖσαν οὔτε τινὸσ παιδιᾶσ οὔτε τινὸσ ἡδονῆσ διαγωγὴν ἐχούσησ ἀποστατεῖν εἰκὸσ ἀλλὰ πᾶσι παρεῖναι τὸ μέτρον καὶ τὸν καιρὸν ἐπιφέρουσαν· "ἢ μηδὲ σωφροσύνην μηδὲ δικαιοσύνην οἰώμεθα δεῖν εἰσ τοὺσ πότουσ δέχεσθαι, κατειρωνευόμενοι τὸ σεμνὸν αὐτῶν. εἰ μὲν οὖν, ὥσπερ οἱ τὸν Ὀρέστην ἑστιῶντεσ, ἐν Θεσμοθετείῳ σιωπῇ τρώγειν καὶ πίνειν ἐμέλλομεν, ἦν τι τοῦτο τῆσ ἀμαθίασ οὐκ ἀτυχὲσ παραμύθιον· "εἰ δὲ πάντων μὲν ὁ Διόνυσοσ Λύσιόσ ἐστι καὶ Λυαῖοσ, μάλιστα δὲ τῆσ γλώττησ ἀφαιρεῖται τὰ χαλινὰ καὶ πλείστην ἐλευθερίαν τῇ φωνῇ δίδωσιν, ἀβέλτερον οἶμαι καὶ ἀνόητον ἐν λόγοισ πλεονάζοντα καιρὸν ἀποστερεῖν τῶν ἀρίστων λόγων, καὶ ζητεῖν μὲν ἐν ταῖσ διατριβαῖσ περὶ συμποτικῶν καθηκόντων καὶ τίσ ἀρετὴ συμπότου καὶ πῶσ οἴνῳ χρηστέον, ἐξ αὐτῶν δὲ τῶν συμποσίων ἀναιρεῖν φιλοσοφίαν ὡσ ἔργῳ βεβαιοῦν ἃ διδάσκει λόγῳ μὴ δυναμένην. τῶν παρὰ πότον φιλοσοφουμένων ζητεῖν ἐκφεύγοντα τοῦτο δὴ τὸ παιζόμενον οὐκ ἀηδῶσ πρὸσ τοὺσ ἐρίζοντασ καὶ σοφιστιῶντασ νῦν δ’ ἔρχεσθ’ ἐπὶ δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα, καὶ παρακαλοῦντοσ ἡμᾶσ ἐπὶ τὸν λόγον·

ἔφην ἐγὼ πρῶτον ὅτι μοι δοκεῖ σκεπτέον εἶναι τὸ τῶν παρόντων·

"ἂν μὲν γὰρ πλείονασ ἔχῃ φιλολόγουσ τὸ συμπόσιον, ὡσ τὸ Ἀγάθωνοσ Σωκράτασ Φαίδρουσ Παυσανίασ Ἐρυξιμάχουσ, καὶ τὸ Καλλίου Χαρμίδασ Ἀντισθένασ Ἑρμογένασ, ἑτέρουσ τούτοισ παραπλησίουσ, ἀφήσομεν αὐτοὺσ μύθῳ φιλοσοφεῖν, οὐχ ἧττον ταῖσ Μούσαισ τὸν Διόνυσον ἢ ταῖσ Νύμφαισ κεραννύντασ ἐκεῖναι μὲν γὰρ αὐτὸν τοῖσ σώμασιν ἵλεων καὶ πρᾶον, αὗται δὲ ταῖσ ψυχαῖσ μειλίχιον ὄντωσ καὶ χαριδώτην ἐπεισάγουσι.

"καὶ γὰρ ἂν ὀλίγοι τινὲσ ἰδιῶται παρῶσιν, ὥσπερ ἄφωνα γράμματα φωνηέντων ἐν μέσῳ πολλῶν τῶν πεπαιδευμένων ἐμπεριλαμβανόμενοι, φθογγῆσ τινοσ οὐ παντελῶσ ἀνάρθρου καὶ συνέσεωσ κοινωνήσουσιν. "ἂν δὲ πλῆθοσ ᾖ τοιούτων ἀνθρώπων, οἳ παντὸσ μὲν ὀρνέου παντὸσ δὲ νεύρου καὶ ξύλου μᾶλλον ἢ φιλοσόφου φωνὴν ὑπομένουσι, τὸ τοῦ Πεισιστράτου χρήσιμον ἐκεῖνοσ γὰρ ἐν διαφορᾷ τινι πρὸσ τοὺσ υἱοὺσ γενόμενοσ, ὡσ ᾔσθετο τοὺσ ἐχθροὺσ χαίροντασ, ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔφη βούλεσθαι μὲν αὐτὸσ πεῖσαι τοὺσ παῖδασ, ἐπεὶ δὲ δυσκόλωσ ἔχουσιν, αὐτὸσ ἐκείνοισ πείσεσθαι καὶ ἀκολουθήσειν. "οὕτω δὴ καὶ φιλόσοφοσ ἀνὴρ ἐν συμπόταισ μὴ δεχομένοισ τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ μεταθέμενοσ ἕψεται καὶ ἀγαπήσει τὴν ἐκείνων διατριβὴν, ἐφ’ ὅσον μὴ ἐκβαίνει τὸ εὔσχημον· "εἰδὼσ ὅτι ῥητορεύουσι μὲν ἄνθρωποι διὰ λόγου, φιλοσοφοῦσι δὲ καὶ σιωπῶντεσ καὶ παίζοντεσ καὶ νὴ Δία σκωπτόμενοι καὶ σκώπτοντεσ. "οὐ γὰρ μόνον ἀδικίασ ἐσχάτησ ἐστίν ὥσ φησι Πλάτων μὴ ὄντα δίκαιον εἶναι δοκεῖν, ἀλλὰ καὶ συνέσεωσ ἄκρασ φιλοσοφοῦντα μὴ δοκεῖν φιλοσοφεῖν καὶ παίζοντα διαπράττεσθαι τὰ τῶν σπουδαζόντων. "ὡσ γὰρ αἱ παρ’ Εὐριπίδῃ μαινάδεσ ἄνοπλοι καὶ ἀσίδηροι τοῖσ θυρσαρίοισ παίουσαι τοὺσ ἐπιτιθεμένουσ τραυματίζουσιν, οὕτω τῶν ἀληθινῶν φιλοσόφων καὶ τὰ σκώμματα καὶ οἱ γέλωτεσ τοὺσ μὴ παντελῶσ ἀτρώτουσ κινοῦσιν ἁμωσγέπωσ καὶ συνεπιστρέφουσιν. "οἶμαι δὲ διηγήσεων εἶναί τι συμποτικὸν γένοσ, ὧν τὰσ μὲν ἱστορία δίδωσι, τὰσ δ’ ἐκ τῶν ἀνὰ χεῖρα πραγμάτων λαβεῖν ἔστι, πολλὰ μὲν εἰσ φιλοσοφίαν παραδείγματα πολλὰ δ’ εἰσ εὐσέβειαν ἐχούσασ, ἀνδρικῶν τε πράξεων καὶ μεγαλοθύμων ἐνίασ δὲ χρηστῶν καὶ φιλανθρώπων ζῆλον ἐπαγούσασ·

"αἷσ ἤν τισ ἀνυπόπτωσ χρώμενοσ διαπαιδαγωγῇ τοὺσ πίνοντασ, οὐ τὰ ἐλάχιστα τῶν κακῶν ἀφαιρήσει τῆσ μέθησ. "οἱ μὲν οὖν τὰ βούγλωσσα καταμιγνύντεσ εἰσ τὸν οἶνον καὶ τοῖσ ἀποβρέγμασι τῶν περιστερεώνων καὶ ἀδιάντων τὰ ἐδάφη ῥαίνοντεσ, ὡσ τούτων τινὰ τοῖσ ἑστιωμένοισ εὐθυμίαν καὶ φιλοφροσύνην ἐνδιδόντων, ἀπομιμούμενοι τὴν Ὁμηρικὴν Ἑλένην ὑποφαρμάττουσαν τὸν ἄκρατον, οὐ συνορῶσιν ὅτι κἀκεῖνοσ ὁ μῦθοσ ἐκπεριελθὼν ἀπ’ Αἰγύπτου μακρὰν ὁδὸν εἰσ λόγουσ ἐπιεικεῖσ καὶ πρέποντασ ἐτελεύτησεν ἡ γὰρ Ἑλένη πίνουσιν αὐτοῖσ διηγεῖται περὶ τοῦ Ὀδυσσέωσ· "οἱο͂ν τόδ’ ἔρεξε καὶ ἔτλη καρτερὸσ ἀνήρ, αὐτόν μιν πληγῇσιν ἀεικελίῃσι δαμάσσασ· "τοῦτο γὰρ ἦν ὡσ ἐοίκε τὸ νηπενθὲσ φάρμακον καὶ ἀνώδυνον, λόγοσ ἔχων καιρὸν ἁρμόζοντα τοῖσ ὑποκειμένοισ πάθεσι καὶ πράγμασιν. "οἱ δὲ χαρίεντεσ, κἂν ἀπ’ εὐθείασ φιλοσοφῶσι, τηνικαῦτα διὰ τοῦ πιθανοῦ μᾶλλον ἢ βιαστικοῦ τῶν ἀποδείξεων ἄγουσι τὸν λόγον. "ὁρᾷσ γὰρ ὅτι καὶ Πλάτων ἐν τῷ Συμποσίῳ περὶ τέλουσ διαλεγόμενοσ καὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ καὶ ὅλωσ θεολογῶν οὐκ ἐντείνει τὴν ἀπόδειξιν οὐδ’ ὑποκονίεται, τὴν λαβὴν ὥσπερ εἰώθεν εὔτονον ποιῶν καὶ ἄφυκτον, ἀλλ’ ὑγροτέροισ λήμμασι καὶ παραδείγμασι καὶ μυθολογίαισ προσάγεται τοὺσ ἄνδρασ. "εἶναι δὲ δεῖ καὶ αὐτὰσ τὰσ ζητήσεισ ὑγροτέρασ καὶ γνώριμα τὰ προβλήματα καὶ τὰσ πεύσεισ ἐπιεικεῖσ καὶ μὴ γλίσχρασ, ἵνα μὴ πνίγωσι τοὺσ ἀνοητοτέρουσ μηδ’ ἀποτρέπωσιν.

"ὥσπερ γὰρ τὰ σώματα πινόντων δι’ ὀρχήσεωσ καὶ χορείασ νενόμισται σαλεύειν, ἂν δ’ ὁπλομαχεῖν ἀναστάντασ ἢ δισκεύειν ἀναγκάζωμεν αὐτούσ, οὐ μόνον ἀτερπὲσ ἀλλὰ καὶ βλαβερὸν ἔσται τὸ συμπόσιον· "οὕτω τὰσ ψυχὰσ αἱ μὲν ἐλαφραὶ ζητήσεισ ἐμμελῶσ καὶ ὠφελίμωσ κινοῦσιν, ἐριδαντέων δὲ κατὰ Δημόκριτον καὶ ἱμαντελικτέων λόγουσ ἀφετέον, οἳ αὐτούσ τε κατατείνουσιν ἐν πράγμασι γλίσχροισ καὶ δυσθεωρήτοισ τούσ τε παρατυγχάνοντασ ἀνιῶσι· "δεῖ γὰρ ὡσ τὸν οἶνον κοινὸν εἶναι καὶ τὸν λόγον, οὗ πάντεσ μεθέξουσιν. "οἱ δὲ τοιαῦτα προβλήματα καθιέντεσ οὐδὲν ἂν τῆσ Αἰσωπείου γεράνου καὶ ἀλώπεκοσ ἐπιεικέστεροι πρὸσ κοινωνίαν φανεῖεν· "ὧν ἡ μὲν ἔτνοσ τι λιπαρὸν κατὰ λίθου πλατείασ καταχεαμένη τὴν γέρανον ἐδέξατο οὐκ εὐωχουμένην, ἀλλὰ γελοῖα πάσχουσαν· "ἐξέφευγε γὰρ ὑγρότητι τὸ ἔτνοσ τὴν λεπτότητα τοῦ στόματοσ αὐτῆσ. ἐν μέρει τοίνυν ἡ γέρανοσ αὐτῇ καταγγείλασα δεῖπνον ἐν λαγυνίδι προὔθηκε λεπτὸν ἐχούσῃ καὶ μακρὸν τράχηλον, ὥστ’ αὐτὴ μὲν καθιέναι τὸ στόμα ῥᾳδίωσ καὶ ἀπολαύειν, τὴν δ’ ἀλώπεκα μὴ δυναμένην κομίζεσθαι συμβολὰσ πρεπούσασ. "οὕτω τοίνυν, ὅταν οἱ φιλόσοφοι παρὰ πότον εἰσ λεπτὰ καὶ διαλεκτικὰ προβλήματα καταδύντεσ ἐνοχλῶσι τοῖσ πολλοῖσ ἕπεσθαι μὴ δυναμένοισ, ἐκεῖνοι δὲ πάλιν ἐπ’ ᾠδάσ τινασ καὶ διηγήματα φλυαρώδη καὶ λόγουσ βαναύσουσ καὶ ἀγοραίουσ ἐμβάλλωσιν ἑαυτούσ, οἴχεται τῆσ συμποτικῆσ κοινωνίασ τὸ τέλοσ καὶ καθύβρισται ὁ Διόνυσοσ. "ὥσπερ οὖν, Φρυνίχου καὶ Αἰσχύλου τὴν τραγῳδίαν εἰσ μύθουσ καὶ πάθη προαγόντων, ἐλέχθη τὸ τί ταῦτα πρὸσ τὸν Διόνυσον; "οὕτωσ ἔμοιγε πολλάκισ εἰπεῖν παρέστη πρὸσ τοὺσ ἕλκοντασ εἰσ τὰ συμπόσια τὸν Κυριεύοντα · "ὦ ἄνθρωπε, τί ταῦτα πρὸσ τὸν Διόνυσον; "ᾄδειν μὲν γὰρ ἴσωσ τὰ καλούμενα σκόλια, κρατῆροσ ἐν μέσῳ προκειμένου καὶ στεφάνων διανεμομένων, οὓσ ὁ θεὸσ ἐλευθερῶν ἡμᾶσ ἐπιτίθησιν, οὐ καλὸν δ’ οὐδὲ συμποτικόν. ἐπεί τοι καὶ τὰ σκόλιά φασιν οὐ γένοσ ᾀσμάτων εἶναι πεποιημένων ἀσαφῶσ, ἀλλ’ ὅτι πρῶτον μὲν ᾖδον ᾠδὴν τοῦ θεοῦ κοινῶσ ἅπαντεσ μιᾷ φωνῇ παιανίζοντεσ, δεύτερον δ’ ἐφεξῆσ ἑκάστῳ μυρσίνησ παραδιδομένησ, ἣν αἴσακον οἶμαι διὰ τὸ ᾄδειν τὸν δεξάμενον ἐκάλουν· "ἐπὶ δὲ τούτῳ λύρασ περιφερομένησ, ὁ μὲν πεπαιδευμένοσ ἐλάμβανε καὶ ᾖδεν ἁρμοζόμενοσ, τῶν δ’ ἀμούσων οὐ προσιεμένων, σκολιὸν ὠνομάσθη τὸ μὴ κοινὸν αὐτοῦ μηδὲ ῥᾴδιον. "ἄλλοι δέ φασι τὴν μυρσίνην οὐ καθεξῆσ βαδίζειν, ἀλλὰ καθ’ ἕκαστον ἀπὸ κλίνησ ἐπὶ κλίνην διαφέρεσθαι· "τὸν γὰρ πρῶτον ᾄσαντα τῷ πρώτῳ τῆσ δευτέρασ κλίνησ ἀποστέλλειν, ἐκεῖνον δὲ τῷ πρώτῳ τῆσ τρίτησ, εἶτα τὸν δεύτερον ὁμοίωσ τῷ δευτέρῳ, καὶ τὸ ποικίλον καὶ πολυκαμπὲσ ὡσ ἐοίκε τῆσ περιόδου σκολιὸν ὠνομάσθη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION