Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, Διὰ τί τὰ γράμματα πόρρωθεν οἱ πρεσβύτεροι μᾶλλον ἀναγιγνώσκουσιν.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Διὰ τί τὰ γράμματα πόρρωθεν οἱ πρεσβύτεροι μᾶλλον ἀναγιγνώσκουσιν.)

ταῦτα δ’ ἡμῶν εἰσ τὸ προκείμενον εὑρησιλογούντων, ἐδόκει τὸ τῆσ ὄψεωσ σ ἀντιπίπτειν. οἱ γὰρ πρεσβύτεροι πόρρω τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων ἀπάγοντεσ ἀναγιγνώσκουσιν, ἐγγύθεν δ’ οὐ δύνανται·

καὶ τοῦτο παραδηλῶν ὁ Αἰσχύλοσ φησὶν οὐδὲ ἀπὸ αὐτόν· οὐ γὰρ ἐγγύθεν ἐνδηλότερον δὲ Σοφοκλῆσ ταὐτὸ περὶ τῶν γερόντων· πόρρω δὲ λεύσσων, ἐγγύθεν δὲ πᾶσ τυφλόσ.

εἴπερ οὖν πρὸσ τὴν ἐπίτασιν καὶ σφοδρότητα μᾶλλον ὑπακούει τὰ τῶν γερόντων αἰσθητήρια, πῶσ ἐν τῷ ἀναγιγνώσκειν τὸν ἐγγύθεν ἀντιφωτισμὸν οὐ φέρουσιν, ἀλλὰ παράγοντεσ ἀπωτέρω τὸ βιβλίον ιο ἐκλύουσι τὴν λαμπρότητα τῷ ἀέρι καθάπερ οἶνον ὕδατι κατακεραννυμένην; αὐγὴν πλείονα καὶ πληροῦντεσ ἀέροσ λαμπροῦ τὴν μεταξὺ τῶν ὀμμάτων καὶ τῶν γραμμάτων χώραν.

ἕτεροι δὲ τοῖσ συμβάλλουσι τὰσ αὐγὰσ μετεῖχον ἐπεὶ γὰρ ἀποτείνεται τῶν ὀφθαλμῶν ἑκατέρου κῶνοσ, πρὸσ τῷ ὄμματι τὴν κορυφὴν ἔχων, ἕδραν δὲ καὶ βάσιν ἣ περιλαμβάνει τὸ ὁρώμενον, ἄχρι μέν τινοσ εἰκόσ ἐστιν ἰδίᾳ τῶν κώνων ἑκάτερον φέρεσθαι·

γενόμενοι δ’ ἀπωτέρω καὶ συμπεσόντεσ ἀλλήλοισ ἓν τὸ φῶσ ποιοῦσι·

διὸ καὶ τῶν ὁρωμένων ἕκαστον ἓν οὐ δύο φαίνεται, καίπερ ἀμφοτέροισ ἅμα τοῖσ ὄμμασι καταφαινόμενον· αἰτία γὰρ ἡ τῶν κώνων σύναψισ εἰσ ταὐτὸ καὶ σύλλαμψισ ἐκ δυεῖν μίαν ὄψιν ἀπειργασμένη. τούτων δ’ οὕτωσ ἐχόντων, οἱ μὲν ἐγγὺσ προσάγοντεσ τὰ γράμματα πρεσβῦται, μηδέπω τῶν αὐγῶν συγκεχυμένων, ἀλλ’ ἑκατέρᾳ χωρὶσ ἐπιθιγγάνοντεσ ἀσθενέστερον ἐπιλαμβάνονται·

οἱ δ’ ἀπωτέρω προθέμενοι, μεμιγμένου τοῦ φωτὸσ ἤδη καὶ πολλοῦ γεγονότοσ, μᾶλλον ἐξακριβοῦσιν ὥσπερ οἱ ταῖσ δυσὶν ὁμοῦ χερσὶ κατέχοντεσ, ὃ τῇ ἑτέρᾳ μὴ δύνανται.

ἀπὸ τῶν ὁρατῶν εἴδεσι πρὸσ τὴν ὄψιν ὁρῶμεν, ἃ πρῶτον μὲν ἀπέρχεται μεγάλα καὶ παχυμερῆ·

διὸ τοὺσ γέροντασ ἐγγύθεν ἐπιταράττει βραδυπόρον καὶ σκληρὰν ἔχοντασ τὴν ὁρ́ασιν ἀνενεχθέντων δ’ εἰσ τὸν ἀέρα καὶ λαβόντων διαστήματα, τὰ μὲν γεώδη περιθραύεται καὶ ἀποπίπτει, τὰ δὲ λεπτὰ προσπελάζοντα ταῖσ ὄψεσιν ἀλύπωσ καὶ ὁμαλῶσ ἐναρμόττει τοῖσ πόροισ, ὥσθ’ ἧττον ταραττομένουσ μᾶλλον ἀντιλαμβάνεσθαι.

καὶ γὰρ αἱ τῶν ἀνθέων ὀσμαὶ πόρρωθεν εὐωδέστεραι προσπίπτουσιν·

ἂν δ’ ἐγγύθεν ἄγαν προσάγῃσ, οὐχ οὕτω καθαρὸν οὐδ’ ἄκρατον ὀδώδασιν. αἴτιον δ’ ὅτι πολλὰ τῶν γεωδῶν καὶ θολερῶν συναποφέρεται τῇ ὀσμῇ καὶ διαφθείρει τὴν εὐωδίαν ἐγγύθεν λαμβανομένην· ἂν δ’ ἄπωθεν, τὰ μὲν θολερὰ καὶ γεώδη περιρρεῖ καὶ ὑποπίπτει, τὸ δ’ εἰλικρινὲσ καὶ θερμὸν αὐτοῦ ὑπὸ λεπτότητοσ διασῴζεται πρὸσ τὴν αἴσθησιν.

ἡμεῖσ δὲ τὴν Πλατωνικὴν φυλάττοντεσ ἀρχὴν ἐλέγομεν ὅτι πνεῦμα τῶν ὀμμάτων αὐγοειδὲσ ἐκπίπτον ἀνακίρναται τῷ περὶ τὰ σώματα φωτὶ καὶ λαμβάνει σύμπηξιν, ὥσθ’ ἓν ἐξ ἀμφοῖν σῶμα δι’ ὅλου συμπαθὲσ γενέσθαι.

κεράννυται δ’ ἕτερον ἑτέρῳ συμμετρίασ τε λόγῳ καὶ ποσότητοσ·

οὐ γὰρ ἀναιρεθῆναι δεῖ θάτερον ὑπὸ θατέρου κρατηθέν, ἀλλ’ ἀπ’ ἀμφοῖν ἔσ τι μέσον ἁρμονίᾳ καὶ κοινωνίᾳ συναχθέντων μίαν δύναμιν ἀποτελεσθῆναι. εἴτ’ αὐγήν, ἀσθενοῦσ καὶ ἀδρανοῦσ, οὐ γίγνεται κρᾶσισ πρὸσ αὐτὸ τῷ ἐκτὸσ οὐδὲ μῖξισ ἀλλὰ φθορὰ καὶ σύγκρισισ, ἂν μὴ μακρὰν τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων ἀπάγοντεσ ἐκλύωσι τὴν ἄγαν λαμπρότητα τοῦ φωτόσ, ὥστε μὴ πολλὴν μηδ’ ἄκρατον ἀλλ’ ὁμοιοπαθῆ καὶ σύμμετρον ἀπαντῆσαι πρὸσ τὴν ὄψιν.

ὃ δὴ καὶ τοῦ περὶ τὰ νυκτίνομα τῶν ζῴων παθήματοσ αἴτιόν ἐστιν ἡ γὰρ ὄψισ αὐτῶν ὑπὸ τοῦ μεθημερινοῦ φωτὸσ ἀδρανὴσ οὖσα κατακλύζεται καὶ κρατεῖται, μὴ δυναμένη πρὸσ πολὺ καὶ ἰσχυρὸν ἀπ’ ἀσθενοῦσ καὶ ὀλίγησ ἀρχῆσ κεράννυσθαι·

τὸ ἀμαυρὸν καὶ λεπτὸν οἱο͂ν ἀστέροσ φῶσ αὐγὴν διαρκῆ καὶ σύμμετρον ἐξίησιν, ὥστε κοινωνεῖν καὶ συνεργεῖσθαι τὴν αἴσθησιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION