헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Πότερον αὐτὸν δεῖ κατακλίνειν τοὺσ ἑστιωμένουσ τὸν ὑποδεχόμενον ἢ ἐπ’ αὐτοῖσ ἐκείνοισ ποιεῖσθαι.)

Τίμων ὁ ἀδελφὸσ ἑστιῶν πλείονασ ἕκαστον ἐκέλευε τῶν εἰσιόντων ὅποι βούλεται παρεμβάλλειν καὶ κατακλίνεσθαι, διὰ τὸ καὶ ξένουσ καὶ πολίτασ καὶ συνήθεισ καὶ οἰκείουσ; καὶ ὅλωσ παντοδαποὺσ τοὺσ κεκλημένουσ εἶναι.

πολλῶν οὖν ἤδη παρόντων, ξένοσ τισ ὥσπερ εὐπάρυφοσ ἐκ κωμῳδίασ ἐσθῆτί τε περιττῇ καὶ ἀκολουθίᾳ παίδων ὑποσολοικότεροσ, ἧκεν ἄχρι τῶν θυρῶν τοῦ ἀνδρῶνοσ, καὶ κύκλῳ ταῖσ ὄψεσιν ἐπελθὼν τοὺσ κατακειμένουσ οὐκ ἠθέλησεν εἰσελθεῖν ἀλλ’ ᾤχετ’ ἀπιών· καὶ πολλῶν μεταθεόντων, οὐκ ἔφη τὸν ἄξιον ἑαυτοῦ τόπον ὁρᾶν λειπόμενον.

ἐκεῖνον μὲν οὖν πολλῷ γέλωτι χαίροντασ εὐφημοῦντασ ἐκπέμπειν δόμων ἐκέλευον οἱ κατακείμενοι·

καὶ γὰρ ἦσαν πολλοὶ μετρίωσ ὑποπεπωκότεσ. ἔφη " κἀγὼ κριτήν σε πεποιήμεθα διαφερόμενοι·

πάλαι γὰρ ἀκούει κακῶσ ὑπ’ ἐμοῦ διὰ τὸν ξένον εἰ γὰρ διετάττετο ἀπ’ ἀρχῆσ, ὥσπερ ἐκέλευον ἐγώ, τὰσ κλίσεισ, οὐκ ἂν εὐθύνασ ὑπείχομεν ἀταξίασ ἀνδρὶ δεινῷ· κοσμῆσαι ἵππουσ τε καὶ ἀνέρασ ἀσπιδιώτασ.

καὶ γὰρ δὴ Παῦλον Αἰμίλιον στρατηγὸν λέγουσιν, ὅτε Περσέα καταπολεμήσασ ἐν Μακεδονίᾳ πότουσ συνεκρότει, κόσμῳ τε θαυμαστῷ περὶ πάντα καὶ τῇ λοιπῇ τάξει χρώμενον, εἰπεῖν ὅτι ταὐτοῦ ἀνδρόσ ἐστι καὶ φάλαγγα συστῆσαι φοβερωτάτην καὶ συμπόσιον ἣδιστον·

ἀμφότερα γὰρ εὐταξίασ εἶναι.

προσαγορεύειν.

καὶ τὸν μέγαν θεὸν ὑμεῖσ πού φατε τὴν ἀκοσμίαν εὐταξίᾳ μεταβαλεῖν εἰσ κόσμον, οὔτ’ ἀφελόντα τῶν ὄντων οὐδὲν οὔτε προσθέντα, τῷ δ’ ἕκαστον ἐπὶ τὴν προσήκουσαν χώραν καταστῆσαι τὸ κάλλιστον ἐξ ἀμορφοτάτου σχῆμα περὶ τὴν φύσιν ἀπεργασάμενον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν τὰ σεμνότερα καὶ μείζονα παρ’ ὑμῶν μανθάνομεν αὐτοὶ δὲ καὶ τὴν περὶ τὰ δεῖπνα δαπάνην ὁρῶμεν οὐδὲν ἔχουσαν ἐπιτερπὲσ οὐδ’ ἐλευθέριον, εἰ μὴ τάξεωσ μετάσχοι.

διὸ καὶ γελοῖόν ἐστι τοῖσ μὲν ὀψοποιοῖσ καὶ τραπεζοκόμοισ σφόδρα μέλειν τί πρῶτον ἢ τί δεύτερον ἢ μέσον ἢ τελευταῖον ἐπάξουσι, καὶ νὴ Δία μύρου τινὰ καὶ στεφάνων καὶ ψαλτρίασ, ἂν τύχῃ παροῦσα, χώραν καὶ τάξιν· εἶναι·

τοὺσ δ’ ἐπὶ ταῦτα καλουμένουσ εἰκῆ καὶ ὡσ ἔτυχε κατακλίναντα χορτάζειν, μήθ’ ἡλικίᾳ μήτ’ ἀρχῇ μήτ’ ἄλλῳ τινὶ τῶν ὁμοίων τὴν ἁρμόττουσαν ἀποδιδόντα τάξιν, ἐν ᾗ τιμᾶται μὲν ὁ προύχων ἐθίζεται δ’ ὁ δευτερεύων, γυμνάζεται δ’ ὁ τάττων πρὸσ διάκρισιν καὶ στοχασμὸν τοῦ πρέποντοσ.

"μίαν Μύκονον ἀποφήνασ τὸ συμπόσιον.

πατρὸσ δικαιολογία τοιαύτη τισ ἦν.

ὁ δ’ ἀδελφὸσ εἶπεν ὅτι τοῦ Βίαντοσ οὐκ εἰή σοφώτεροσ, ὥστ’, ἐκείνου δυεῖν φίλων ἀπειπαμένου δίαιταν, αὐτὸσ ὁμοῦ τοσούτων μὲν οἰκείων τοσούτων δ’ ἑταίρων γίγνεσθαι κριτήσ, οὐ περὶ χρημάτων ἀλλὰ περὶ πρωτείων ἀποφαινόμενοσ, ὥσπερ οὐ φιλοφρονήσασθαι παρακεκληκὼσ ἀλλ’ ἀνιᾶσαι τοὺσ ἐπιτηδείουσ. "καὶ παροιμιώδησ Μενέλαοσ, εἴ γε σύμβουλοσ ἐγένετο μὴ παρακεκλημένοσ·

"ἀτοπώτεροσ δ’’ ὁ ποιῶν ἑαυτὸν ἀνθ’ ἑστιάτοροσ δικαστὴν καὶ κριτὴν τῶν οὐκ ἐπιτρεπόντων οὐδὲ κρινομένων, τίσ ἐστι βελτίων τίνοσ ἢ χείρων· "οὐ γὰρ εἰσ ἀγῶνα καθείκασιν ἀλλ’ ἐπὶ δεῖπνον ἥκουσιν. "ἀλλ’ οὐδ’ εὐχερὴσ ἡ διάκρισίσ ἐστι, τῶν μὲν ἡλικίᾳ τῶν δὲ δυνάμει τῶν δὲ χρείᾳ τῶν δ’ οἰκειότητι διαφερόντων· "ἀλλὰ δεῖ, καθάπερ ὑπόθεσιν μελετῶντα συγκριτικήν, τοὺσ Ἀριστοτέλουσ Τόπουσ ἢ τοὺσ Θρασυμάχου ὑπερβάλλοντασ ἔχειν προχείρουσ οὐδὲν τῶν χρησίμων διαπραττόμενον ἀλλὰ τὴν κενὴν δόξαν ἐκ τῆσ ἀγορᾶσ καὶ τῶν θεάτρων εἰσ τὰ συμπόσια μετάγοντα, καὶ τὰ μὲν ἄλλα πάθη πειρώμενον ἀνιέναι συνουσίᾳ, τὸν δὲ τύχηι ἐπισκευάζοντα, ον πολὺ μᾶλλον οἶμαι προσήκει τῆσ ψυχῆσ ἢ τὸν πηλὸν ἀπονιψαμένουσ τῶν ποδῶν ἐλαφρῶσ καὶ ἀφελῶσ παρὰ πότον ἀλλήλοισ συμφέρεσθαι, νῦν δὲ τὴν μὲν ἐξ ὀργῆσ τινοσ ἢ πραγμάτων ἔχθραν πειρώμεθα τῶν κεκλημένων ἀφαιρεῖν, τῇ δὲ φιλοτιμίᾳ πάλιν ὑπεκκάομεν καὶ ἀναζωπυροῦμεν, τοὺσ μὲν ταπεινοῦντεσ τοὺσ δ’ ὀγκοῦντεσ. "καίτοι γ’, εἰ μὲν ἀκολουθήσουσι τῇ κατακλίσει προπόσεισ τε συνεχέστεραι καὶ παραθέσεισ ἔτι δ’ ὁμιλίαι καὶ προσαγορεύσεισ, παντάπασι γενήσεται σατραπικὸν ἡμῖν ἀντὶ φιλικοῦ τὸ συμπόσιον· "εἰ δὲ περὶ τἄλλα τὴν ἰσότητα τοῖσ ἀνδράσι φυλάξομεν, τί οὐκ ἐντεῦθεν ἀρξάμενοι πρῶτον ἐθίζομεν ἀτύφωσ καὶ ἀφελῶσ; "κατακλίνεσθαι μετ’ ἀλλήλων, εὐθὺσ ἀπὸ τῶν θυρῶν ὁρῶντασ, ὅτι δημοκρατικῶσ ἐπὶ τὸ δεῖπνον, καὶ οὐκ ἐξαίρετον ὡσ πόλιν, ἐφ’ οὗ κατακλιθεὶσ ὁ πλούσιοσ ἐν τῇ κατακλίσει τοῖσ εὐτελεστάτοισ; ἐπεὶ δὲ καὶ ταῦτ’ ἐρρήθη καὶ τὴν κρίσιν ἀπῄτουν οἱ παρόντεσ, ἔφην ἐγώ, διαιτητὴσ ᾑρημένοσ οὐ κριτὴσ, βαδιεῖσθαι διὰ μέσου.

"ἑστιῶντασ καὶ πολίτασ καὶ συνήθεισ ἐθιστέον, ὥσ φησι Τίμων, ἀφελῶσ καὶ ἀτύφωσ κατανέμειν αὑτοὺσ εἰσ ἣν ἂν τύχωσι χώραν, καλὸν εἰσ φιλίαν ἐφόδιον τὴν εὐκολίαν λαμβάνοντασ·

"ἐν δὲ ξένοισ ἢ ἄρχουσιν ἢ πρεσβυτέροισ φιλοσοφοῦντεσ δέδια μὴ δοκῶμεν τῇ αὐλείῳ τὸν τῦφον ἀποκλείοντεσ εἰσάγειν τῇ παραθύρῳ μετὰ πολλῆσ ἀδιαφορίασ· "ἐν ᾧ καὶ συνηθείᾳ τι καὶ νόμῳ δοτέον. "ἢ καὶ προπόσεισ καὶ προσαγορεύσεισ ἀνέλωμεν, αἷσ πρὸσ τοὺσ ἐπιτυγχάνοντασ οὐδ’ ἀκρίτωσ ἀλλ’ ὡσ ἐνδέχεται μάλιστα χρώμενοι τιμῶμεν ἕδρῃ τε κρέασὶν τ’ ἠδὲ πλείοισ δεπάεσσιν ὥσ φησιν ὁ τῶν Ἑλλήνων βασιλεύσ, τὴν τάξιν ἐν πρώτῃ τιμῇ τιθέμενοσ. "ἐπαινοῦμεν δὲ καὶ τὸν Ἀλκίνουν, ὅτι τὸν ξένον ἱδρύει παρ’ αὑτὸν υἱὸν ἀναστήσασ, ἀγαπήνορα Λαοδάμαντα, ὃσ οἱ πλησίον ἷζε, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκε. "τὸ γὰρ εἰσ τὴν τοῦ φιλουμένου χώραν καθίσαι τὸν ἱκέτην ἐπιδέξιον ἐμμελῶσ καὶ φιλάνθρωπον. "ἔστι δὲ καὶ παρὰ τοῖσ θεοῖσ διάκρισισ τῶν τοιούτων ὁ μὲν γὰρ Ποσειδῶν, καίπερ ὕστατοσ εἰσ τὴν ἐκκλησίαν παραγενόμενοσ ἷζεν ἄρ’ ἐν μέσσοισιν ὡσ ταύτησ αὐτῷ τῆσ χώρασ προσηκούσησ. "ἡ δ’ Ἀθηνᾶ φαίνεται τὸν πλησίον ἀεὶ τοῦ Διὸσ τόπον ἐξαίρετον ἔχουσα καὶ τοῦτο παρεμφαίνει μὲν ὁ ποιητὴσ δι’ ὧν ἐπὶ τῆσ Θέτιδόσ φησιν ἡ δ’ ἄρα πὰρ Διὶ πατρὶ καθέζετο, εἶξε δ’ Ἀθήνη, διαρρήδην δ’ ὁ Πίνδαροσ λέγει πῦρ πνέοντοσ ἅτε κεραυνοῦ ἄγχιστα ἡμένη. "καίτοι φήσει Τίμων οὐ δεῖν ἀφαιρεῖσθαι τῶν ἄλλων ἑνὶ προσνέμοντα τὴν τιμήν. ὅπερ αὐτὸσ ἐοίκε ποιεῖν μᾶλλον· "ἀφαιρεῖται γὰρ ὁ κοινὸν ποιῶν τὸ ἴδιον ἴδιον δὲ τὸ κατ’ ἀξίαν ἑκάστου, καὶ ποιεῖ δρόμου καὶ σπουδῆσ τὸ πρωτεῖον, ἀρετῇ καὶ συγγενείᾳ καὶ ἀρχῇ καὶ τοῖσ τοιούτοισ ὀφειλόμενον. "καὶ τὸ λυπηρὸσ εἶναι τοῖσ κεκλημένοισ φεύγειν δοκῶν μᾶλλον ἐφέλκεται καθ’ αὑτοῦ λυπεῖ γὰρ ἀποστερῶν τῆσ συνήθουσ τιμῆσ ἕκαστον. "ἐμοὶ δ’ οὐ λίαν χαλεπὸν εἶναι δοκεῖ τὸ περὶ τὴν διάκρισιν· "πρῶτον μὲν γὰρ ἐφάμιλλοι τοῖσ ἀξιώμασι πολλοὶ πρὸσ μίαν κλῆσιν οὐ ῥᾳδίωσ ἀπαντῶσιν ἔπειτα πλειόνων τόπων ἐν δόξῃ γεγονότων, ἀφθονία τῆσ διανομῆσ ἔστιν, ἄν τισ εὐστοχεῖν δύνηται, τὸν μὲν ὅτι πρῶτοσ, τὸν δ’ ὅτι μέσοσ, τὸν δ’ ὅτι παρ’ αὑτὸν ἢ μετὰ φίλου τινὸσ ἢ συνήθουσ ἢ καθηγητοῦ, διδοὺσ ἑκάστῳ τῶν ἀξιωματικῶν λεγομένων τοῖσ δ’ ἄλλοισ δωρεὰσ καὶ φιλοφροσύνην ἔλιπον ἂν ἀνάπαυλαν μᾶλλον τῆσ τιμῆσ. ἂν δὲ δυσδιάκριτοι μὲν αἱ ἀξίαι δύσκολοι δ’ οἱ ἄνδρεσ ὦσιν, ὁρ́α τίνα μηχανὴν ἐπάγω· "κατακλίνω γὰρ εἰσ τὸν ἔνδοξον μάλιστα τόπον, ἂν μὲν πατήρ, τοῦτον ἀράμενοσ εἰ δὲ μή, πάππον ἢ πενθερὸν ἢ πατρὸσ ἀδελφόν, ἤ τινα τῶν ὁμολογουμένην καὶ ἰδίαν ἐχόντων παρὰ τῷ δεχομένῳ τιμῆσ ὑπεροχήν· "ἐκ τῶν Ὁμήρου τὸ θεώρημα τοῦτο λαμβάνων καθηκόντων. "καὶ γὰρ ἐπεῖ δήπουθεν ὁ Ἀχιλλεὺσ τὸν Μενέλεων καὶ τὸν Ἀντίλοχον περὶ τῶν δευτερείων τῆσ ἱπποδρομίασ ὁρῶν διαφερομένουσ καὶ δεδοικὼσ μὴ πορρωτέρω προέλθωσιν ὀργῆσ καὶ φιλονεικίασ ἑτέρῳ βούλεται τὸ ἔπαθλον ἀποδιδόναι, λόγῳ μὲν Εὔμηλον οἰκτίρων καὶ τιμῶν, ἔργῳ δὲ τῆσ ἐκείνων διαφορᾶσ τὴν αἰτίαν ἀφαιρῶν. ἐμοῦ δὲ τοιαῦτα λέγοντοσ, ὁ Λαμπρίασ ἐκ παραβύστου καθήμενοσ;

"φείσαιτο φιλοσόφου γένεσι καὶ πλούτοισ καὶ ἀρχαῖσ ὥσπερ θέαν ἐν συμποσίῳ κατανέμοντοσ ἢ προεδρίασ ψηφισμάτων ἀμφικτυονικῶν διδόντοσ, ὅπωσ μηδ’ ἐν οἴνῳ τὸν τῦφον ἀποφύγωμεν;

"οὔτε γὰρ πρὸσ τὸ ἔνδοξον ἀλλὰ πρὸσ τὸ ἡδὺ δεῖ ποιεῖσθαι τὰσ κατακλίσεισ, οὔτε τὴν ἑνὸσ ἑκάστου σκοπεῖν ἀξίαν, ἀλλὰ τὴν ἑτέρου πρὲισ ἕτερον σχέσιν καὶ ἁρμονίαν, ὥσπερ ἄλλων τινῶν εἰσ μίαν κοινωνίαν παραλαμβανομένων. "οὐδὲ γὰρ ὁ οἰκοδόμοσ τὸν Ἀττικὸν λίθον ἢ τὸν Λακωνικὸν πρὸ τοῦ βαρβαρικοῦ διὰ τὴν εὐγένειαν τίθησιν, οὐδ’ ὁ ζωγράφοσ τῷ πολυτελεστάτῳ χρώματι τὴν ἡγουμένην ἀποδίδωσι χώραν, οὐδ’ ὁ ναυπηγὸσ προτάττει τὴν Ἰσθμικὴν πίτυν ἢ τὴν Κρητικὴν κυπάριττον, ἀλλ’ ὡσ ὁὲν ἀλλήλοισ ἕκαστα συντεθέντα καὶ συναρμοσθέντα μέλλῃ τὸ κοινὸν ἔργον ἰσχυρὸν καὶ καλὸν καὶ χρήσιμον παρέχειν, οὕτω κατανέμουσιν. "καὶ τὸν θεὸν ὁρᾷσ, ὃν ἀριστοτέχναν ἡμῶν ὁ Πίνδαροσ προσεῖπεν, οὐ πανταχοῦ τὸ πῦρ ἄνω τάττοντα καὶ κάτω τὴν γῆν, ἀλλ’ ὡσ ὀὲν αἱ χρεῖαι τῶν σωμάτων ἀπαιτῶσιν. "τοῦτο μὲν ἐν κόγχαισι θαλασσονόμοισ βαρυνώτοισ, ναὶ μὴν κηρύκων τε λιθορρίνων χελύων τε φησὶν Ἐμπεδοκλῆσ, ἔνθ’ ὄψει χθόνα χρωτὸσ ὑπέρτατα ναιετάουσαν οὐχ ἣν ἡ φύσισ δίδωσι χώραν, ἀλλ’ ἣν ἡ πρὸσ τὸ κοινὸν ἔργον ποθεῖ σύνταξισ, ταύτην ἔχουσαν. "πανταχοῦ μὲν οὖν ἀταξία πονηρόν, ἐν δ’ ἀνθρώποισ, καὶ ταῦτα πίνουσιν, ἐγγινομένη μάλιστα τὴν αὑτῆσ ἀναδείκνυσι μοχθηρίαν ὕβρει καὶ κακοῖσ ἄλλοισ ἀμυθήτοισ, ὁὶ προϊδέσθαι καὶ φυλάξασθαι τακτικοῦ καὶ ἁρμονικοῦ ἀνδρόσ ἐστιν. ὀρθῶσ οὖν ἔφαμεν λέγειν αὐτὸν ἡμεῖσ, καὶ "τί δὴ φθονεῖσ τῶν τακτικῶν ἡμῖν καὶ ἁρμονικῶν;

ἐλέγομεν.

"φθόνοσ, ὀὲν μέλλητε πείθεσθαι μετακινοῦντί μοι καὶ μετακοσμοῦντι τὸ συμπόσιον, ὥσπερ τῷ Ἐπαμεινώνδᾳ τὴν φάλαγγα. συνεχωροῦμεν οὂν οὕτω ποιεῖν ἅπαντεσ.

"μέλλω συντάττειν ὑμᾶσ ἀλλήλοισ βούλομαι γὰρ προειπεῖν.

δοκεῖ γάρ μοι καὶ τὸν Ὅμηρον οὐκ ἀδίκωσ ὁ Θηβαῖοσ αἰτιάσασθαι Παμμένησ ὡσ τῶν ἐρωτικῶν ἄπερον, ὅτι φῦλα φύλοισ συνέταξεν καὶ φρατρίασ φατρίαισ συνέμιξε, δέον ἐραστὴν μετ’ ἐρωμένου παρεμβάλλειν ἵν’ σύμπνουσ ἡ φάλαγξ δι’ ὅλησ ἔμψυχον ἔχουσα δεσμόν. τοιοῦτο κἀγὼ βούλομαι ποιῆσαι τὸ συμπόσιον ἡμῶν, οὐ πλουσίῳ πλούσιον οὐδὲ νέῳ νέον οὐδ’ ἄρχοντι συγκατακλίνων ἄρχοντα καὶ φίλῳ φίλον· "ἀκίνητοσ γὰρ αὕτη καὶ ἀργὴ πρὸσ εὐνοίασ ἐπίδοσιν καὶ γένεσιν ἡ τάξισ· "ἀλλὰ τῷ δεομένῳ τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω φιλολόγῳ μὲν ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ, δυσκόλῳ δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ δὲ πρεσβύτῃ φιλήκοον νεανίσκον, τῷ δ’ ἀλαζόνι τὸν εἴρωνα τῷ δ’ ὀργίλῳ τὸν σιωπηλόν· "ἐὰν δέ που κατίδω πλούσιον μεγαλόδωρον, ἄξω πρὸσ αὐτὸν ἐκ γωνίασ τινὸσ ἀναστήσασ πένητα χρηστόν, ἵν’ ὥσπερ ἐκ πλήρουσ κύλικοσ εἰσ κενὴν ἀπορροή τισ γένηται. "σοφιστὴν δὲ κωλύω συγκατακλίνεσθαι σοφιστῇ καὶ ποιητὴν ποιητῇ πτωχὸσ γὰρ πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸσ ἀοιδῷ· "καίτερ Σωσικλῆσ οὗτοσ καὶ Μόδεστοσ ἐνταῦθα συνερείδοντεσ ἔποσ παρὰ ζωπυρίων φλόγα μὲν ἀλλὰ κινδυνεύουσι τὰ κάλλιστα, διίστημι δὲ καὶ στραγγαλιῶντασ καὶ φιλολοιδόρουσ; "καὶ ὀξυθύμουσ τινὰ παρεντιθεὶσ μέσον, ὥσπερ μάλαγμα τῆσ ἀντιτυπίασ. "ἀλειπτικοὺσ δὲ καὶ κυνηγετικοὺσ καὶ γεωργικοὺσ συνάγω. "τῶν γὰρ ὁμοιοτήτων ἡ μὲν μάχιμοσ ὥσπερ ἀλεκτρυόνων, ἡ δ’ ἐπιεικὴσ ὥσπερ ἡ τῶν κολοιῶν. συνάγω δὲ καὶ ποτικοὺσ εἰσ ταὐτὸ καὶ ἐρωτικούσ, οὐ μόνον ὅσοισ ἔρωτοσ δῆγμα παιδικῶν πρόσεστιν ὥσ φησι Σοφοκλῆσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἐπὶ γυναιξὶ καὶ τοὺσ ἐπὶ παρθένοισ δακνομένουσ· "τῷ γὰρ αὐτῷ θαλπόμενοι πυρὶ μᾶλλον ἀλλήλων ἀντιλήψονται, καθάπερ ὁ κολλώμενοσ σίδηροσ, ἂν μὴ νὴ Δία ταὐτοῦ τύχωσιν ἢ τῆσ αὐτῆσ ἐρῶντεσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, Πότερον αὐτὸν δεῖ κατακλίνειν τοὺσ ἑστιωμένουσ τὸν ὑποδεχόμενον ἢ ἐπ’ αὐτοῖσ ἐκείνοισ ποιεῖσθαι.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Πότερον αὐτὸν δεῖ κατακλίνειν τοὺσ ἑστιωμένουσ τὸν ὑποδεχόμενον ἢ ἐπ’ αὐτοῖσ ἐκείνοισ ποιεῖσθαι.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION