Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 3

(플루타르코스, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 3)

σπείρω δ’ ἄρουραν δώδεχ’ ἡμερῶν ὁδὸν Βερέκυντα χῶρον οὗτοσ εἰ μὴ μόνον φιλογέωργοσ ἀλλὰ καὶ φιλάνθρωποσ ἦν, ἣδιον ἂν ἔσπειρε τὴν τοσούτουσ τρέφειν δυναμένην ἢ τὸ Ἀντισθένουσ ἐκεῖνο χωρίδιον, ὃ μόλισ Αὐτολύκῳ παλαίειν ἂν ἢρκεσε· εἰ δέ σε ἠρόμην τὴν οἰκουμένην ἅπασαν ἐπιστρέφειν παραιτοῦμαι.

καίτοι Ἐπίκουροσ τἀγαθὸν ἐν τῷ βαθυτάτῳ τῆσ ἡσυχίασ ὥσπερ ἐν ἀκλύστῳ λιμένι καὶ κωφῷ τιθέμενοσ τοῦ εὖ πάσχειν τὸ εὖ ποιεῖν οὐ μόνον κάλλιον ἀλλὰ καὶ ἥδιον εἶναί φησι. χαρᾶσ;

γὰρ οὐδὲν οὕτω γόνιμόν ἐστιν ὡσ χάρισ· ἀλλὰ σοφὸσ ἦν ταῖσ Χάρισι τὰ ὀνόματα θέμενοσ Ἀγλαϊήν καὶ Εὐφροσύνην καὶ Θάλειαν· τὸ γὰρ ἀγαλλόμενον καὶ τὸ χαῖρον ἐν τῷ διδόντι τὴν χάριν πλεῖόν ἐστι καὶ καθαρώτερον.

διὸ τῷ πάσχειν εὖ αἰσχύνονται πολλάκισ, ἀεὶ δ’ ἀγάλλονται τῷ εὖ ποιεῖν·

καὶ κόλακεσ ὑπὸ πάντων ἐλαύνονται καὶ κολάζονται, καθάπερ οὐκ εἰσ μίαν κύλικα φάρμακον ἐμβάλλοντεσ θανάσιμον, ἀλλ’ εἰσ πηγὴν δημοσίᾳ ῥέουσαν, ᾗ χρωμένουσ πάντασ ὁρῶσιν.

ὥσπερ οὖν τοὺσ Καλλίου κωμῳδουμένουσ κόλακασ γελῶσιν, οὓσ οὐ πῦρ οὐδὲ σίδηροσ οὐδὲ χαλκὸσ ἀπείργει μὴ φοιτᾶν ἐπὶ δεῖπνον κατὰ τὸν Εὔπολιν·

τοὺσ δ’ Ἀπολλοδώρου τοῦ τυράννου καὶ Φαλάριδοσ καὶ Διονυσίου φίλουσ καὶ συνήθεισ ἀπετυμπάνιζον, ἐστρέβλουν καὶ ἐνεπίμπρασαν, ἐναγεῖσ ἐποιοῦντο καὶ καταράτουσ, ὡσ ἐκείνων μὲν ἀδικούντων ἕνα τούτων δὲ πολλοὺσ·

δι’ ἑνὸσ τοῦ ἄρχοντοσ·

οὕτωσ; οἱ μὲν ἰδιώταισ συνόντεσ αὐτοὺσ· ἀφαιρῶν μοχθηρὸν ἢ γνώμην ἐφ’ ὃ δεῖ συγκατευθύνων τρόπον τινὰ δημοσίᾳ φιλοσοφεῖ καὶ τὸ κοινὸν ἐπανορθοῦται, ᾧ πάντεσ διοικοῦνται.

καίτοι τοὺσ θεοὺσ οἱ ἱερεῖσ οὐ ποιοῦσιν ἀγαθῶν δοτῆρασ, ἀλλὰ τοιούτουσ ὄντασ παρακαλοῦσι τοὺσ δ’ ἄρχοντασ οἱ συνόντεσ τῶν φιλοσόφων δικαιοτέρουσ ποιοῦσι καὶ μετριωτέρουσ καὶ προθυμοτέρουσ εἰσ τὸ εὖ ποιεῖν, ὥστε καὶ χαίρειν εἰκόσ ἐστι μᾶλλον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION