Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 1

(플루타르코스, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 1)

Σωρκανὸν ἐγκολπίσασθαι καὶ φιλίαν τιμᾶν καὶ μετιέναι καὶ προσδέχεσθαι καὶ γεωργεῖν, πολλοῖσ μὲν ἰδίᾳ πολλοῖσ δὲ καὶ δημοσίᾳ χρήσιμον καὶ ἔγκαρπον γενησομένην, φιλοκάλων ἐστὶ καὶ πολιτικῶν καὶ φιλανθρώπων οὐχ ὡσ ἔνιοι νομίζουσι φιλοδόξων· ’ ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον, φιλόδοξόσ ἐστι καὶ ψοφοδεὴσ;

ὁ φεύγων καὶ φοβούμενοσ ἀκοῦσαι λιπαρὴσ τῶν ἐν ἐξουσίᾳ καὶ θεραπευτικόσ.

ἐπεὶ τί φησιν ἀνὴρ θεραπευτικὸσ καὶ φιλοσοφίασ δεόμενοσ; προσδιαλέγηται καὶ προσκαθίζῃ ὡσ Σωκράτησ ἐκεί ξιιμ πρινξιπιβπσ �ἰρισ νοισ;

"καὶ τὰ θηρία λόγων συνιέναι κινητικῶν πρὸσ ἀρετήν·

ἡμεῖσ δὲ φευξούμεθα τοῖσ δυνατοῖσ καὶ ἡγεμονικοῖσ ὥσπερ ἀγρίοισ καὶ ἀνημέροισ γίγνεσθαι συνήθεισ; κατὰ Πίνδαρον ἀλλ’ ἐνεργὰ βούλεται ποιεῖν ὧν ἂν ἅψηται καὶ πρακτικὰ καὶ ἔμψυχα καὶ·

κινητικὰσ ὁρμὰσ ἐντίθησι καὶ κρίσεισ ἀγωγοὺσ ἐπὶ τὰ ὠφέλιμα καὶ, προαιρέσεισ φιλοκάλουσ καὶ φρόνημα καὶ μέγεθοσ μετὰ πραότητοσ καὶ ἀσφαλείασ, δι’ ὧν τοῖσ ὑπερέχουσι καὶ·

δυνατοῖσ ὁμιλοῦσιν οἱ πολιτικοὶ προθυμότερον.

καὶ γάρ, ἂν ἰατρὸσ ᾖ φιλόκαλοσ, ἣδιον ὀφθαλμὸν ἰάσεται τὸν ὑπὲρ πολλῶν βλέποντα καὶ πολλοὺσ φυλάσσοντα καὶ φιλόσοφοσ ψυχῆσ ἐπιμελήσεται προθυμότερον, ἣν ὑπὲρ πολλῶν φροντίζουσαν ὁρᾷ καὶ πολλοῖσ φρονεῖν καὶ σωφρονεῖν καὶ δικαιοπραγεῖν ὀφείλουσαν.

τὴν συβωτικὴν ἐκείνην Ἀρέθουσαν, ἀλλὰ ποταμοῦ τινοσ πηιλοσοπηο ἐσσε δισσερενδπμ.

ἀενάουσ πηγὰσ ἀνακαλύπτων πόλει τε καὶ στρατοπέδοισ καὶ φυτείαισ βασιλέων καὶ ἄλσεσιν. ἀποκαλοῦντοσ· τοῦτο δ’ ἐστίν, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, ὁμιλητὴν καὶ μαθητήν· καὶ χρηστότητοσ καὶ μεγαλοφροσύνησ, πάντεσ ἔμελλον ὠφεληθήσεσθαι καὶ ἀπολαύσειν οἱ χρώμενοι, τὸ ἠρύγγιον λέγουσι μιᾶσ αἰγὸσ εἰσ τὸ στόμα λαβούσησ, αὐτήν τε πρώτην ἐκείνην καὶ τὸ λοιπὸν αἰπόλιον ἵστασθαι, μέχρι ἂν ὁ αἰπόλοσ ἐξέλῃ προσελθών·

τοιαύτην ἔχουσιν αἱ ἀπορροιαὶ τῆσ δυνάμεωσ ὀξύτητα, πυρὸσ δίκην ἐπινεμομένην τὰ γειτνιῶντα καὶ κατασκιδναμένην.

διαδίδωσιν εἰσ ἑτέρουσ, ἀλλ’ ἐν ἑνὶ ποιήσασ ἐκείνῳ γαλήνην καὶ ἡσυχίαν ἀπεμαράνθη καὶ συνεξέλιπεν.

τοῖσ πρωτεύουσιν Ἰταλιωτῶν.

Κάτων δ’ αὐτὸσ ἔπλευσεν ἀπὸ στρατιᾶσ ἐπ’ Ἀθηνόδωρον καὶ Σκιπίων μετεπέμψατο Παναίτιον, ὅτ’ αὐτὸν ἡ σύγκλητοσ ἐξέπεμψεν ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ὑφορώμενον ὥσ φησι Ποσειδώνιοσ. τί οὖν ἔδει λέγειν τὸν Παναίτιον;

εἰ μὲν ἦσ ἢ Βάτων ἢ Πολυδεύκησ ἤ τισ ἄλλοσ ἰδιώτησ, τὰ μέσα τῶν πόλεων ἀποδιδράσκειν βουλόμενοσ, ἐν γωνίᾳ τινὶ καθ’ ἡσυχίαν ἀναλύων συλλογισμοὺσ καὶ περιέλκων φιλοσόφων, ἄσμενοσ ἄν σε προσεδεξάμην καὶ συνῆν· ἐπεὶ δ’ υἱὸσ μὲν Αἰμιλίου Παύλου τοῦ δισυπάτου γέγονασ, υἱωνὸσ δὲ Σκιπίωνοσ τοῦ Ἀφρικανοῦ τοῦ νικήσαντοσ τὸν Ἀννίβαν τὸν Καρχηδόνιον, οὐκ ἄν σοι διαλέξομαι;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION