Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 2

(플루타르코스, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 2)

ἐνδιάθετοσ ἡγεμόνοσ Ἑρμοῦ δῶρον ὁ δ’ ἐν προφορᾷ διάκτοροσ καὶ ὀργανικόσ, ἑώλόν ἐστι καὶ ὑποπιπτέτω τῷ τουτὶ μὲν ᾔδειν πρὶν Θέογνιν γεγονέναι. ἐκεῖνο δ’ οὐκ ἂν ἐνοχλήσειεν, ὅτι καὶ τοῦ ἐνδιαθέτου λόγου καὶ τοῦ προφορικοῦ φιλία τέλοσ ἐστί, τοῦ μὲν πρὸσ ἑαυτὸν τοῦ δὲ πρὸσ ἕτερον.

ὁ μὲν γὰρ εἰσ ἀρετὴν διὰ φιλοσοφίασ τελευτῶν σύμφωνον ἑαυτῷ καὶ ἄμεμπτον ὑφ’ ἑαυτοῦ καὶ μεστὸν εἰρήνησ καὶ φιλοφροσύνησ τῆσ πρὸσ ἑαυτὸν ἀεὶ παρέχεται τὸν ἄνθρωπον οὐ στάσισ οὐδέ τε δῆρισ ἀναίσιμοσ ἐν μελέεσσιν οὐ πάθοσ;

λόγῳ δυσπειθὲσ οὐχ ὁρμῆσ μάχη πρὸσ ὁρμὴν οὐ λογισμοῦ πρὸσ λογισμὸν ἀντίβασισ οὐχ ὥσπερ ἐν μεθορίῳ τοῦ ἐπιθυμοῦντοσ καὶ τοῦ μετανοοῦντοσ τὸ τραχὺ καὶ ταραχῶδεσ καὶ τὸ ἡδόμενον, ἀλλ’ εὐμενῆ πάντα καὶ φίλα καὶ ποιοῦντα πλείστων τυγχάνειν ἀγαθῶν καὶ ἑαυτῷ χαίρειν ἕκαστον.

εἶναι πρότερον, οἶμαι δὲ μηδὲ νῦν, ἀλλ’ ἀμουσίᾳ καὶ ἀπειροκαλίᾳ τὸν κοινὸν Ἑρμῆν ἐμπολαῖον καὶ ἔμμισθον γενέσθαι.

οὐ γὰρ ἡ μὲν Ἀφροδίτη ταῖσ τοῦ Προποίτου θυγατράσιν ἐμήνιεν ὅτι πρῶται μίσεα μηχανήσαντο καταχέειν νεανίσκων, ἡ δ’ Οὐρανία καὶ Καλλιόπη καὶ ἡ Κλειὼ χαίρουσι τοῖσ ἐπ’ ἀργυρίῳ λυμαινομένοισ τὸν λόγον.

ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ τὰ τῶν Μουσῶν ἔργα καὶ δῶρα μᾶλλον ἢ τὰ τῆσ Ἀφροδίτησ φιλοτήσια εἶναι, καὶ γὰρ τὸ ἔνδοξον, ὅ τινεσ τοῦ λόγου ποιοῦνται τέλοσ, ὡσ ἀρχὴ καὶ σπέρμα φιλίασ ἠγαπήθη·

μᾶλλον δ’ ὅλωσ οἵ γε πολλοὶ κατ’ εὔνοιαν τὴν δόξαν τίθενται, νομίζοντεσ ἡμᾶσ μὴ μόνον ἐπαινεῖν οὓσ φιλοῦμεν.

ἀλλ’ οὗτοι μέν, ὡσ ὁ Ἰξίων διώκων τὴν Ἥραν ὤλισθεν εἰσ τὴν νεφέλην, οὕτωσ ἀντὶ τῆσ φιλίασ εἴδωλον ἀπατηλὸν καὶ πανηγυρικὸν καὶ περιφερόμενον ὑπολαμβάνουσιν.

τοσαύτησ, ὅση δύναμιν περὶ τὰσ πράξεισ ἐκ τοῦ πιστεύεσθαι δίδωσιν οὔτε γὰρ ἡδὺ μὴ βουλομένουσ οὔτε ῥᾴδιον ὠφελεῖν, βούλεσθαι δὲ ποιεῖ τὸ πιστεύειν ὥσπερ γὰρ τὸ φῶσ μᾶλλόν ἐστιν ἀγαθὸν τοῖσ βλέπουσιν ἢ τοῖσ μὴ βλεπομένοισ, οὕτωσ;

ἡ δόξα τοῖσ αἰσθανομένοισ ἢ τοῖσ μὴ παρορωμένοισ.

τῆσ δὲ γε τῶν ἐπιεικῶν καὶ ἐλλογίμων οὐδ’ αὐτὸσ καταφρονεῖ πλοῦτον δὲ καὶ δόξαν ἡγεμονικὴν καὶ δύναμιν ἐν φιλίαισ οὐ διώκει, οὐ μὴν οὐδὲ φεύγει ταῦτα μετρίῳ προσόντ’ ἤθει οὐδὲ γὰρ τοὺσ καλοὺσ τῶν νέων διώκει καὶ ὡραίουσ, ἀλλὰ τοὺσ εὐαγώγουσ καὶ κοσμίουσ καὶ φιλομαθεῖσ·

οὐδ’ οἷσ ὡρ́α καὶ χάρισ συνέπεται καὶ ἄνθοσ δεδίττεται τὸν φιλόσοφον οὐδ’ ἀποσοβεῖ καὶ ἀπελαύνει τῶν ἀξίων ἐπιμελείασ τὸ κάλλοσ. οὕτωσ οὖν ἀξίασ ἡγεμονικῆσ καὶ δυνάμεωσ ἀνδρὶ μετρίῳ καὶ ἀστείῳ προσούσησ, οὐκ ἀφέξεται τοῦ φιλεῖν καὶ ἀγαπᾶν οὐδὲ φοβήσεται τὸ αὐλικὸσ ἀκοῦσαι καὶ θεραπευτικόσ·

οἱ γὰρ Κύπριν φεύγοντεσ ἀνθρώπων ἄγαν νοσοῦσ1’ ὁμοίωσ τοῖσ ἄγαν θηρωμένοισ·

καὶ οἱ πρὸσ ἔνδοξον οὕτωσ καὶ ἡγεμονικὴν φιλίαν ἔχοντεσ.

·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION