Plutarch, De sera numinis vindicta, section 11

(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 11)

ὥστ’, εἰ μηδὲν ἔστι τῇ ψυχῇ μετὰ τὴν τελευτὴν ἀλλὰ καὶ χάριτοσ πέρασ ἁπάσησ καὶ τιμωρίασ ὁ θάνατοσ, μᾶλλον ἄν τισ εἴποι τοῖσ ταχὺ κολαζομένοισ τῶν πονηρῶν καὶ ἀποθνῄσκουσι μαλακῶσ καὶ ῥαθύμωσ χρῆσθαι τὸ δαιμόνιον. μηδὲν ἄλλο φαίη τισ ἂν τῷ βίῳ καὶ τῷ χρόνῳ τῶν πονηρῶν ὑπάρχειν κακόν, ἀλλ’ ἐξελεγχομένησ που τῆσ ἀδικίασ, πράγματοσ ἀκάρπου καὶ ἀχαρίστου, καὶ χρηστὸν οὐδὲν οὐδ’ ἄξιον σπουδῆσ ἀναφέροντοσ ἐκ πολλῶν καὶ μεγάλων ἀγώνων , ἡ αἴσθησισ αὐτῶν ἀνατρέπει τὴν ψυχήν.

"φεῦ τῆσ ἐμῆσ κακίασ, ὃσ δι’ ἡδονὴν οὕτω βραχεῖαν ἐστέρημαι βασιλείασ τηλικαύτησ.

καίτοι γε πρὸσ φυσικὴν πάθουσ ἀνάγκην ἀντιβῆναι παγχάλεπόν ἐστιν· αἰσχρὰ καὶ φοβερὰ τῆσ ἀδικίασ πάθη παραμένοντα, χρήσιμον δὲ μηδὲν μηδ’ ἀναγκαῖον μηδ’ ὀνησιφόρον, ἆρ’ οὐκ εἰκὸσ ἐμπίπτειν αὐτῷ πολλάκισ λογισμόν, ὡσ ὑπὸ κενῆσ δόξησ ἢ δι’ ἡδονὴν ἀνελεύθερον καὶ ἀχάριστον ἀνατρέψασ τὰ κάλλιστα καὶ μέγιστα τῶν ἐν ἀνθρώποισ δικαίων ἐμπέπληκεν αἰσχύνησ καὶ ταραχῆσ τὸν βίον;

εὐθὺσ κενὴν χάριν ἐχούσησ καὶ ἐλπίδοσ χρηστῆσ ἔρημον εὑρίσκουσι, φόβων δὲ καὶ λυπῶν καὶ μνήμησ ἀτερποῦσ καὶ πρὸσ τὸ μέλλον μὲν ὑποψίασ ἀπιστίασ δὲ πρὸσ τὸ παρὸν ἀεὶ γέμουσαν.

ὥσπερ τῆσ Ἰνοῦσ ἐν τοῖσ θεάτροισ λεγούσησ ἀκούομεν, ἐφ’ οἷσ ἔδρασε μεταμελομένησ φίλαι γυναῖκεσ, πῶσ ἂν ἐξ ἀρχῆσ δόμουσ Ἀθάμαντοσ οἰκήσαιμι τῶν πεπραγμένων δράσασα μηδέν;

τῆσ μνήμησ τῶν ἀδικημάτων καὶ τὸ συνειδὸσ ἐξ ἑαυτῆσ ἐκβαλοῦσα καὶ καθαρὰ γενομένη, βίον ἄλλον ἐξ ἀρχῆσ βιώσειεν.

οὐ γάρ ἐστι θαρραλέον οὐδ’ ἄτυφον οὐδὲ μόνιμον καὶ βέβαιον ἐν οἷσ προαιρεῖται τὸ πονηρόν, εἰ μὴ νὴ Δία σοφούσ τινασ εἶναι φήσομεν τοὺσ ἀδικοῦντασ·

ὑπ’ ἀλαζονείασ καὶ τοὺσ ψέγοντασ φοβοῦνται, καὶ τοὺσ ἐπαινοῦντασ δεδίασιν ὡσ ἀδικουμένουσ τῇ ἀπάτῃ, καὶ μάλιστα τοῖσ κακοῖσ πολεμοῦντασ ὅτι τοὺσ δοκοῦντασ ἀγαθοὺσ ἐπαινοῦσι, προθύμωσ.

τὸ γὰρ σκληρὸν ἐν κακίᾳ καθάπερ ἐν φαύλῳ σιδήρῳ σαθρόν ἐστι καὶ τὸ ἀντίτυπον εὔθραυστον.

ὅθεν ἐν χρόνῳ πολλῷ μᾶλλον ὡσ ἔχουσιν αὑτοὺσ καταμανθάνοντεσ ἄχθονται καὶ δυσκολαίνουσι καὶ προβάλλονται τὸν ἑαυτῶν βίον. καὶ τοῖσ πεπραγμένοισ ἀνιᾶται διὰ τὸ πάντῃ μεταπτωτὸν αὐτοῦ καὶ πλανώμενον τῆσ γνώμησ, καὶ κροτούμενοί τινεσ ἐν τοῖσ θεάτροισ εὐθὺσ στένουσιν, ὑπονοστούσησ τῆσ φιλοδοξίασ εἰσ τὴν φιλαργυρίαν οἱ δὲ καταθύοντεσ ἀνθρώπουσ ἐπὶ τυραννίσι καὶ συνωμοσίαισ ὡσ Ἀπολλόδωροσ, καὶ χρήματα φίλων ἀποστεροῦντεσ ὡσ Γλαῦκοσ ὁ Ἐπικύδουσ, οὐ μετενόουν οὐδ’ ἐμίσουν ἑαυτοὺσ οὐδ’ ἠνιῶντο τοῖσ γεγενημένοισ.

τοὺσ ἀνοσιουργοῦντασ, ἀλλὰ τὸν βίον αὐτῶν ἐξαρκεῖν ὑπὸ τῆσ κακίασ διεφθαρμένον ὅλον καὶ συντεταραγμένον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION