Plutarch, De sera numinis vindicta, section 22

(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 22)

γενομένου καθ’ ἡμᾶσ ἐνταῦθα Πρωτογένουσ οἰκεῖοσ καὶ φίλοσ, ἐν πολλῇ βιώσασ ἀκολασίᾳ τὸν πρῶτον χρόνον, εἶτα ταχὺ τὴν οὐσίαν ἀπολέσασ, ἤδη χρόνον τινὰ καὶ διὰ τὴν ἀνάγκην ἐγένετο πονηρόσ, καὶ τὸν πλοῦτον ἐκ μετανοίασ διώκων ταὐτὸ τοῖσ ἀκολάστοισ ἔπασχε πάθοσ, οἳ τὰσ γυναῖκασ ἔχοντεσ μὲν οὐ φυλάττουσι, προέμενοι δὲ πειρῶσιν αὖθισ ἀδίκωσ ἑτέροισ συνούσασ. οὐδενὸσ οὖν ἀπεχόμενοσ αἰσχροῦ φέροντοσ εἰσ ἀπόλαυσιν ἢ κέρδοσ, οὐσίαν μὲν οὐ πολλὴν δόξαν δὲ πονηρίασ ἐν ὀλίγῳ πλείστην συνήγαγε.

μάλιστα δ’ αὐτὸν διέβαλεν ἀνενεχθεῖσά τισ ἐξ Ἀμφιλόχου μαντεία·

πέμψασ γὰρ ὡσ ἐοίκεν ἠρώτα τὸν θεόν, εἰ βέλτιον βιώσεται τὸν ἐπίλοιπον βίον· ὁ δ’ ἀνεῖλεν, ὅτι πράξει βέλτιον, ὅταν ἀποθάνῃ. καὶ δὴ τρόπον τινὰ τοῦτο μετ’ οὐ πολὺν χρόνον αὐτῷ συνέπεσε. κατενεχθεὶσ γὰρ ἐξ ὕψουσ τινὸσ εἰσ τράχηλον, οὐ γενομένου τραύματοσ ἀλλὰ πληγῆσ μόνον ἐξέθανε, καὶ τριταῖοσ ἤδη περὶ τὰσ ταφὰσ αὐτὰσ ἀνήνεγκε.

ταχὺ δὲ ῥωσθεὶσ; καὶ παρ’ αὑτῷ γενόμενοσ, ἄπιστόν τινα τοῦ βίου τὴν μεταβολὴν ἐποίησεν· οὔτε γὰρ δικαιότερον περὶ τὰ συμβόλαια γιγνώσκουσιν ἕτερον Κίλικεσ ἐν τοῖσ τότε χρόνοισ γενόμενον, οὔτε πρὸσ τὸ θεῖον ὁσιώτερον οὔτε λυπηρότερον ἐχθροῖσ ἢ βεβαιότερον φίλοισ·

ὥστε καὶ ποθεῖν τοὺσ ἐντυγχάνοντασ αὐτῷ τὴν αἰτίαν ἀκοῦσαι τῆσ διαφορᾶσ, οὐκ ἀπὸ τοῦ τυχόντοσ οἰομένουσ γεγονέναι διακόσμησιν εἰσ ἦθοσ τοσαύτην, ὅπερ ἦν ἀληθέσ, ὡσ αὐτὸσ διηγεῖτο τῷ τε Πρωτογένει καὶ τοῖσ ὁμοίωσ ἐπιεικέσι τῶν φίλων.

ἐπεὶ γὰρ ἐξέπεσε τὸ φρονοῦν, τοῦ σώματοσ, οἱο͂ν ἄν τισ ἐκ πλοίου κυβερνήτησ εἰσ βυθὸν ἀπορριφεὶσ πάθοι τὸ πρῶτον, οὕτωσ ὑπὸ τῆσ μεταβολῆσ ἔσχεν·

ὥσπερ ἑνὸσ ὄμματοσ ἀνοιχθείσησ τῆσ ψυχῆσ.

ἑώρα δὲ τῶν πρότερον οὐδὲν ἀλλ’ ἢ τὰ ἄστρα παμμεγέθη καὶ ἀπέχοντα πλῆθοσ ἀλλήλων ἄπλετον, αὐγήν τε τῇ· χρόᾳ θαυμαστὴν ἀφιέντα καὶ τόνον ἔχουσαν·

ὥστε τὴν ψυχὴν ἐποχουμένην λείωσ οἱο͂ν ὥσπερ ἐν γαλήνῃ τῷ φωτὶ ῥᾳδίωσ πάντῃ καὶ ταχὺ διαφέρεσθαι. τὰ δὲ πλεῖστα τῶν θεαμάτων παραλιπὼν ἔφη τὰσ ψυχὰσ τῶν τελευτώντων κάτωθεν ἀνιούσασ πομφόλυγα φλογοειδῆ ποιεῖν ἐξισταμένου τοῦ ἀέροσ, εἶτα ῥηγνυμένησ ἀτρέμα τῆσ πομφόλυγοσ; ἐκβαίνειν τύπον ἐχούσασ ἀνθρωποειδῆ τὸν δ’ ὄγκον εὐσταλεῖσ, κινουμένασ δ’ οὐχ ὁμοίωσ, ἀλλὰ τὰσ μὲν ἐκπηδᾶν ἐλαφρότητι θαυμαστῇ καὶ διᾴττειν ἐπ’ εὐθείασ ἄνω, τὰσ δ’ ὥσπερ οἱ ἄτρακτοι περιστρεφομένασ ἅμα κύκλῳ·

καὶ τοτὲ μὲν κάτω τοτὲ δ’ ἄνω ῥεπούσασ μικτήν τινα φέρεσθαι καὶ τεταραγμένην κίνησιν καὶ πολλῷ πάνυ χρόνῳ καὶ μόλισ ἀποκαθισταμένην.

τὰσ μὲν οὖν πολλὰσ ἠγνόει τίνεσ εἰσί· δύο δ’ ἢ τρεῖσ ἰδὼν γνωρίμουσ ἐπειρᾶτο προσμῖξαι καὶ προσειπεῖν· οὔτ’ ἤκουον οὔτ’ ἦσαν παρ’ ἑαυταῖσ, ἀλλ’ ἔκφρονεσ καὶ διεπτοημέναι , πᾶσαν ὄψιν ἀποφεύγουσαι καὶ ψαῦσιν , ἐρρέμβοντο πρῶτον αὐταὶ καθ’ ἑαυτάσ, εἶτα πολλαῖσ ὁμοίωσ διακειμέναισ ἐντυγχάνουσαι καὶ περιπλεκόμεναι φοράσ τε πάσασ πρὸσ οὐδὲν ἀκρίτωσ ἐφέροντο καὶ φωνὰσ ἱέσαν ἀσήμουσ, οἱο͂ν ἀλαλαγμοὺσ θρήνῳ καὶ φόβῳ μεμιγμένασ.

ἄλλαι δ’ ἄνωθεν ἐν ἄκρῳ τοῦ περιέχοντοσ ὀφθῆναί τε φαιδραὶ καὶ πρὸσ ἀλλήλασ ὑπ’ εὐμενείασ θαμὰ πελάζουσαι τὰσ δὲ θορυβώδεισ ἐκείνασ ἐκτρεπόμεναι, διεσήμαινον ὡσ ἐοίκε συστολῇ μὲν εἰσ ἑαυτὰσ τὸ δυσχεραῖνον, ἐκπετάσει δὲ καὶ διαχύσει τὸ χαῖρον καὶ προσιέμενον.

ἐνταῦθα μίαν ἔφη συγγενοῦσ τινοσ ἰδεῖν, οὐ μέντοι σαφῶσ·

ἀποθανεῖν γάρ, ἔτι παιδὸσ ὄντοσ· "χαῖρε, Θεσπέσιε. θαυμάσαντοσ δ’ αὐτοῦ καὶ φήσαντοσ, ὡσ οὐ Θεσπέσιοσ ἀλλ’ Ἀριδαῖόσ ἐστι· "τὸ δ’ ἀπὸ τοῦδε Θεσπέσιοσ.

"οὐδὲ γάρ τοι τέθνηκασ, ἀλλὰ μοίρᾳ τινὶ θεῶν ἥκεισ δεῦρο τῷ φρονοῦντι· "τὴν δ’ ἄλλην ψυχὴν ὥσπερ ἀγκύριον ἐν τῷ σώματι καταλέλοιπασ· ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ Θεσπέσιοσ ἤδη τε μᾶλλον ἑαυτὸν τῷ λογίζεσθαι συνήγαγε, καὶ διαβλέψασ εἶδεν ἑαυτῷ μέν τινα συναιωρουμένην ἀμυδρὰν καὶ σκιώδη γραμμήν, ἐκείνουσ δὲ περιλαμπομένουσ κύκλῳ καὶ διαφανεῖσ ὄντασ, οὐ μὴν ὁμοίωσ ἅπαντασ·

ἀλλὰ τοὺσ μέν, ὥσπερ ἡ καθαρωτάτη πανσέληνοσ, ἓν χρῶμα λεῖον καὶ συνεχὲσ καὶ ὁμαλὲσ ἱέντασ·

ἑτέρων δὲ φολίδασ τινὰσ διατρεχούσασ ἢ μώλωπασ ἀραιούσ· ἄλλουσ δὲ κομιδῇ ποικίλουσ καὶ ἀτόπουσ τὴν ὄψιν, ὥσπερ οἱ ἔχεισ μελάσμασι κατεστιγμένουσ· ἄλλουσ δέ τινασ ἀμβλείασ ἀμυχὰσ ἔχοντασ.

ἔλεγεν οὖν ἕκαστα φράζων ὁ τοῦ Θεσπεσίου συγγενὴσ οὐδὲν γὰρ οὕτω κωλύει τὰσ ψυχὰσ ὀνόματι τῶν ἀνθρώπων προσαγορεύειν ὡσ Ἀδράστεια μέν, Ἀνάγκησ καὶ Διὸσ θυγάτηρ, ἐπὶ πᾶσι τιμωρὸσ ἀνωτάτω τέτακται τοῖσ ἀδικήμασι· καὶ τῶν πονηρῶν οὔτε μέγασ οὐδεὶσ οὕτωσ οὔτε μικρὸσ γέγονεν, ὥστ’ ἢ λαθὼν διαφυγεῖν ἢ βιασάμενοσ ἄλλῃ δ’ ἄλλη τιμωρία τριῶν οὐσῶν φύλακι καὶ χειρουργῷ προσήκει·

ἐν σώματι καὶ διὰ σωμάτων κολαζομένουσ μεταχειρίζεται ποινὴ ταχεῖα, πράῳ τινὶ τρόπῳ καὶ παραλείποντι πολλὰ τῶν καθαρμοῦ δεομένων·

ὧν δὲ μεῖζόν ἐστιν ἔργον ἡ περὶ τὴν κακίαν ἰατρεία, τούτουσ Δίκῃ μετὰ τὴν τελευτὴν ὁ δαίμων παραδίδωσι·

τοὺσ δὲ πάμπαν;

καὶ κατέδυσεν εἰσ τὸ ἄρρητον καὶ ἀόρατον.

"δικαιώσεων ἡ μὲν ὑπὸ τῆσ Ποινῆσ;

"ἐν τῷ βίῳ ταῖσ βαρβαρικαῖσ ἐοίκεν. "ὡσ γὰρ ἐν Πέρσαισ τῶν κολαζομένων τὰ ἱμάτια καὶ τὰσ τιάρασ ἀποτίλλουσι καὶ μαστιγοῦσιν, οἱ δὲ παύσασθαι δακρύοντεσ ἀντιβολοῦσιν· "οὕτωσ αἱ διὰ χρημάτων καὶ διὰ σωμάτων κολάσεισ ἁφὴν οὐκ ἔχουσι δριμεῖαν οὐδ’ αὐτῆσ ἐπιλαμβάνονται τῆσ κακίασ, ἀλλὰ πρὸσ δόξαν αἱ πολλαὶ καὶ πρὸσ αἴσθησιν αὐτῶν εἰσιν. "ὃσ δ’ ἂν ἐκεῖθεν ἀκόλαστοσ ἐνταῦθα καὶ ἀκάθαρτοσ ἐξίκηται, τοῦτον ἡ Δίκη διαλαβοῦσα τῇ ψυχῇ καταφανῆ γυμνόν, εἰσ οὐδὲν ἔχοντα καταδῦναι καὶ ἀποκρύψασθαι καὶ περιστεῖλαι τὴν μοχθηρίαν ἀλλὰ πανταχόθεν καὶ ὑπὸ πάντων καὶ πάντα καθορώμενον, ἔδειξε πρῶτον ἀγαθοῖσ γονεῦσιν, ἄνπερ ὦσιν, ἢ προγόνοισ αὐτοῦ πρόσπτυστον ὄντα καὶ ἀνάξιον ἐὰν δὲ φαῦλοι, κολαζομένουσ ἐπιδὼν ἐκείνουσ καὶ ὀφθεὶσ δικαιοῦται πολὺν χρόνον ἐξαιρούμενοσ ἕκαστον τῶν παθῶν ἀλγηδόσι καὶ πόνοισ, οἳ τοσούτῳ μεγέθει καὶ σφοδρότητι τοὺσ διὰ σαρκὸσ ὑπερβάλλουσιν, ὅσῳ τὸ ὕπαρ ἂν εἰή τοῦ ὀνείρατοσ ἐναργέστερον. "οὐλαὶ δὲ καὶ μώλωπεσ ἐπὶ τῶν παθῶν ἑκάστου τοῖσ μὲν μᾶλλον ἐμμένουσι τοῖσ δ’ ἧσσον. "τὰ ποικίλα ταῦτα καὶ παντοδαπὰ χρώματα τῶν ψυχῶν·

"τὸ μὲν ὄρφνιον καὶ ῥυπαρόν, ἀνελευθερίασ ἀλοιφὴν καὶ πλεονεξίασ, τὸ δ’ αἱματωπὸν καὶ διάπυρον, ὠμότητοσ καὶ πικρίασ ὅπου δὲ τὸ γλαύκινόν ἐστιν, ἐντεῦθεν ἀκρασία τισ περὶ ἡδονὰσ ἐκτέτριπται μόλισ· "κακόνοια δ’ ἐνοῦσα μετὰ φθόνου τουτὶ τὸ ἰῶδεσ καὶ ὕπουλον, ὥσπερ αἱ σηπίαι τὸ μέλαν, ἀφίησιν. "ἐκεῖ μὲν γὰρ ἡ κακία τῆσ ψυχῆσ τρεπομένησ ὑπὸ τῶν παθῶν καὶ τρεπούσησ τὸ σῶμα τὰσ χρόασ ἀναδίδωσιν, ἐνταῦθα δὲ καθαρμοῦ καὶ κολάσεωσ πέρασ ἐστί, τούτων ἐκλεανθέντων, παντάπασι τὴν ψυχὴν αὐγοειδῆ καὶ σύγχρουν γενέσθαι. "μέχρι δ’ οὗ ταῦτ’ ἔνεστι, γίγνονταί τινεσ ὑποτροπαὶ τῶν παθῶν σφυγμοὺσ ἔχουσαι καὶ πήδησιν, ἐνίαισ μὲν ἀμυδρὰν καὶ ταχὺ κατασβεννυμένην ἐνίαισ δὲ νεανικῶσ ἐντείνουσαν. "ὧν αἱ μὲν πάλιν καὶ πάλιν κολασθεῖσαι τὴν προσήκουσαν ἕξιν καὶ διάθεσιν ἀναλαμβάνουσι, τὰσ δ’ αὖθισ εἰσ σώματα ζῴων ἐξήνεγκε βιαιότησ ἀμαθίασ καὶ φιληδονίασ ἧλοσ· "ἡ μὲν γὰρ ἀσθενείᾳ λόγου καὶ δι’ ἀργίαν τοῦ θεωρεῖν ἔρρεψε τῷ πρακτικῷ πρὸσ γένεσιν· "ἡ δ’ ὀργάνου τῷ ἀκολάστῳ δεομένη ποθεῖ τὰσ ἐπιθυμίασ συρράψαι ταῖσ ἀπολαύσεσι καὶ συνεπαίρεσθαι διὰ σώματοσ· "ἐνταῦθα γὰρ οὐδὲν ἢ σκιά τισ ἀτελὴσ καὶ ὄναρ ἡδονῆσ πλήρωσιν οὐκ ἐχούσησ πάρεστι. ταῦτα δ’ εἰπὼν ἦγεν αὐτὸν ταχὺ μέν, ἄπλετον δέ τινα τόπον ὡσ ἐφαίνετο διεξιόντα ῥᾳδίωσ καὶ ἀπλανῶσ, οἱο͂ν ὑπὸ πτερῶν τῶν τοῦ φωτὸσ αὐγῶν ἀναφερόμενον·

μέχρι οἱο͂ν πρὸσ τι χάσμα μέγα καὶ κάτω διῆκον ἀφικόμενοσ ὑπὸ τῆσ ὀχούσησ ἀπελείφθη δυνάμεωσ·

καὶ τὰσ ἄλλασ; ψυχὰσ ἑώρα ταὐτὸ πασχούσασ ἐκεῖ· συστελλόμεναι γὰρ ὥσπερ αἱ ὄρνιθεσ καὶ καταφερόμεναι κύκλῳ τὸ χάσμα περιῄεσαν ἄντικρυσ δὲ περᾶν οὐκ ἐτόλμων, εἴσω μὲν ὀφθῆναι τοῖσ βακχικοῖσ ἄντροισ ὁμοίωσ ὕλῃ καὶ χλωρότητι καὶ χλόαισ ἀνθέων ἁπάσαισ διαπεποικιλμένον· ἐξέπνει δὲ μαλακὴν καὶ πραεῖαν αὔραν ὀσμὰσ ἀναφέρουσαν ἡδονῆσ τε θαυμασίασ καὶ κρᾶσιν, οἱάν ὁ οἶνοσ τοῖσ μεθυσκομένοισ, ἐμποιοῦσαν εὐωχούμεναι γὰρ αἱ ψυχαὶ ταῖσ εὐωδίαισ διεχέοντο τε καὶ πρὸσ ἀλλήλασ ἐφιλοφρονοῦντο·

καὶ τὸν τόπον ἐν κύκλῳ κατεῖχε βακχεία καὶ γέλωσ καὶ πᾶσα μοῦσα παιζόντων καὶ τερπομένων.

ἔλεγε δὲ ταύτῃ τὸν Διόνυσον ἀνελθεῖν εἰσ θεοὺσ καὶ τὴν Σεμέλην ἀναγαγεῖν ὕστερον·

καλεῖσθαι δὲ Λήθησ τὸν τόπον.

ψυχῆσ.

ἄλλην οὖν τοσαύτην διελθὼν ὁδὸν ἔδοξεν ἀφορᾶν κρατῆρα μέγαν, εἰσ δὲ τοῦτον ἐμβάλλοντα ῥεύματα, τὸ μὲν ἀφροῦ θαλάσσησ ἢ χιόνων λευκότερον, τὸ δ’ ὁποῖον ἶρισ ἐξανθεῖ τὸ ἁλουργόν, ἄλλα δ’ ἄλλαισ βαφαῖσ κεχρωσμένα πρόσωθεν ἴδιον ἐχούσαισ φέγγοσ· ὡσ δὲ πλησίον ἦλθον, ὁ κρατὴρ ἐκεῖνοσ, ἀφανισθέντοσ μᾶλλον τοῦ περιέχοντοσ τῶν τε χρωμάτων ἀμαυρουμένων, τὸ ἀνθηρότερον ἀπέλιπε πλὴν τῆσ λευκότητοσ.

ἑώρα δὲ τρεῖσ δαίμονασ ὁμοῦ καθημένουσ ἐν σχήματι τριγώνου πρὸσ ἀλλήλουσ τὰ ῥεύματα μέτροισ τισὶν ἀνακεραννύντασ.

ὁ τοῦ Θεσπεσίου ψυχοπομπὸσ ἄχρι τούτου τὸν Ὀρφέα προελθεῖν, ὅτε τὴν ψυχὴν τῆσ γυναικὸσ μετῄει, καὶ μὴ καλῶσ διαμνημονεύσαντα λόγον εἰσ ἀνθρώπουσ κίβδηλον ἐξενεγκεῖν, ὡσ κοινὸν εἰή μαντεῖον ἐν Δελφοῖσ Ἀπόλλωνοσ καὶ Νυκτόσ·

"νυκτὸσ ἐστι καὶ Σελήνησ μαντεῖον κοινόν, οὐδαμοῦ τῆσ γῆσ περαῖνον οὐδ’ ἔχον ἕδραν μίαν, ἀλλὰ πάντῃ πλανητὸν ἐπὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ ἐνυπνίοισ καὶ εἰδώλοισ·

"ἐκ τούτου γὰρ οἱ ὄνειροι μιγνύμενοι, ὡσ ὁρᾷσ, τῷ ἀπατηλῷ καὶ ποικίλῳ τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀληθὲσ παραλαμβάνοντεσ διασπείρουσι. τοῦ τρίποδοσ, ὡσ ἔλεγε, διὰ τῶν κόλπων τῆσ Θέμιδοσ ἀπερειδόμενον εἰσ τὸν Παρνασόν.

καὶ προθυμούμενοσ ἰδεῖν οὐκ εἶδεν ὑπὸ λαμπρότητοσ, ἀλλ’ ἤκουε παριὼν φωνὴν ὀξεῖαν γυναικὸσ ἐν μέτρῳ φράζουσαν ἄλλα τινὰ καὶ χρόνον, ὡσ ἐοίκε, τῆσ ἐκείνου τελευτῆσ. ἔλεγε δ’’ ὁ δαίμων τὴν φωνὴν εἶναι Σιβύλλησ·

ᾄδειν γὰρ αὐτὴν περὶ τῶν μελλόντων ἐν τῷ προσώπῳ τῆσ σελήνησ περιφερομένην. βουλόμενοσ οὖν ἀκροᾶσθαι πλείονα, τῇ ῥύμῃ τῆσ σελήνησ εἰσ τοὐναντίον ὥσπερ ἐν ταῖσ δίναισ ἐξεώσθη καὶ βραχέα κατήκουσεν·

ὧν ἦν καὶ τὸ περὶ τὸ Βέσβιον ὄροσ καὶ τὴν Δικαιαρχείασ ὑπὸ πυρὸσ φθορὰν γενησομένην, καί τι κομμάτιον περὶ τοῦ τότε ἡγεμόνοσ ὡσ ἐσθλὸσ ἐὼν νούσῳ τυραννίδα λείψει. μετὰ δὲ ταῦτα πρὸσ τὴν θέαν τῶν κολαζομένων ἐτρέποντο.

καὶ τὰ μὲν πρῶτα δυσχερεῖσ καὶ οἰκτρὰσ εἶχον ὄψεισ μόνον· καὶ συνήθεσιν ὁ Θεσπέσιοσ οὐκ ἂν προσδοκήσασ κολαζομένοισ ἐνετύγχανεν, οἳ καὶ δεινὰ παθήματα καὶ τιμωρίασ ἀσχήμονασ καὶ ἀλγεινὰσ ὑπομένοντεσ ᾠκτίζοντο πρὸσ ἐκεῖνον καὶ ἀνεκλαίοντο·

τὰ δ’ ἄγεται πεισόμενοσ ἱκετεύειν μὲν ἢ παραιτεῖσθαι περὶ τοῦ πατρὸσ οὐκ ἐτόλμα δι’ ἔκπληξιν καὶ δέοσ ὑποστρέψαι δὲ καὶ φυγεῖν βουλόμενοσ οὐκέτι τὸν πρᾶον ἐκεῖνον ἑώρα καὶ οἰκεῖον ξεναγόν, ἀλλ’ ὑφ’ ἑτέρων τινῶν φοβερῶν τὴν ὄψιν εἰσ τὸ πρόσθεν ὠθούμενοσ ὡσ ἀνάγκην οὖσαν οὕτω διεξελθεῖν, ἐθεᾶτο τῶν μὲν γνωρίμωσ πονηρῶν γενομένων καὶ κολασθέντων αὐτόθι τὴν σκιὰν οὐκέτ’ εἶναι χαλεπῶσ οὐδ’ ὁμοίωσ τριβομένην, ἅτε δὴ περὶ τὸ ἄλογον καὶ παθητικὸν ἐπίπονον οὖσαν·

ἀρετῆσ περιβαλόμενοι διεβίωσαν κακίᾳ λανθανούσῃ, τούτουσ ἐπιπόνωσ καὶ , ὀδυνηρῶσ ἠνάγκαζον ἕτεροι περιεστῶτεσ ἐκτρέπεσθαι τὰ ἐντὸσ ἔξω τῆσ ψυχῆσ, ἰλυσπωμένουσ παρὰ φύσιν καὶ ἀνακαμπτομένουσ, ὥσπερ αἱ θαλάττιαι σκολόπενδραι καταπιοῦσαι τὸ ἄγκιστρον ἐκτρέπουσιν ἑαυτάσ·

ἐνίουσ δ’ ἀναδέροντεσ αὐτῶν καὶ ἀναπτύσσοντεσ ἀπεδείκνυσαν ὑπούλουσ καὶ ποικίλουσ, ἐν τῷ λογιστικῷ καὶ κυρίῳ τὴν μοχθηρίαν ἔχοντασ.

πλείονασ, ἀλλήλασ ἐσθιούσασ ὑπὸ μνησικακίασ καὶ κακοθυμίασ ὧν ἔπαθον ἐν τῷ ζῆν ἢ ἔδρασαν.

εἶναι δὲ καὶ λίμνασ παρ’ ἀλλήλασ, τὴν μὲν χρυσοῦ περιζέουσαν τὴν δὲ μολίβδου ψυχροτάτην ἄλλην δὲ τραχεῖαν σιδήρου·

καί τινασ ἐφεστάναι δαίμονασ ὥσπερ οἱ χαλκεῖσ ὀργάνοισ ἀναλαμβάνοντασ καὶ καθιέντασ ἐν μέρει τὰσ ψυχὰσ τῶν δι’ ἀπληστίαν καὶ πλεονεξίαν πονηρῶν. ἐν μὲν γὰρ τῷ χρυσῷ διαπύρουσ καὶ διαφανεῖσ ὑπὸ τοῦ φλέγεσθαι γενομένασ ἐνέβαλλον εἰσ τὴν τοῦ μολίβδου βάπτοντεσ· αὐτόθι καὶ γενομένασ σκληρὰσ ὥσπερ αἱ χάλαζαι, πάλιν εἰσ τὴν τοῦ σιδήρου μεθίστασαν ἐνταῦθα δὲ μέλαιναί τε δεινῶσ ἐγίγνοντο, καὶ περικλώμεναι διὰ σκληρότητα καὶ συντριβόμεναι τὰ εἴδη μετέβαλλον·

εἶθ’ οὕτω πάλιν εἰσ τὸν χρυσὸν ἐκομίζοντο, δεινάσ, ὡσ ἔλεγεν, ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ ἀλγηδόνασ ὑπομένουσαι.

πάντων δὲ πάσχειν ἔλεγεν οἰκτρότατα τὰσ ἤδη δοκούσασ ἀφεῖσθαι τῆσ δίκησ, εἶτ’ αὖθισ συλλαμβανομένασ·

αὗται δ’ ἦσαν, ὧν εἴσ τινασ ἐκγόνουσ; ἢ παῖδασ ἡ ποινὴ περιῆλθεν. ἀφίκοιτο καὶ περιτύχοι, προσέπιπτεν ὀργῇ καὶ κατεβόα καὶ τὰ σημεῖα τῶν παθῶν ἐδείκνυεν, ὀνειδίζουσα καὶ διώκουσα φεύγειν.

καὶ ἀποκρύπτεσθαι βουλομένην οὐ δυναμένην δέ.

ταχὺ γὰρ μετέθεον οἱ κολασταὶ πρὸσ τὴν δίκην, καὶ ἐξ ἀρχῆσ ἤπειγον ὀλοφυρομένασ τῷ προγιγνώσκειν τὴν τιμωρίαν. ἐνίαισ δὲ καὶ πολλὰσ ἅμα τῶν ἐκγόνων ἔλεγε συνηρτῆσθαι, καθάπερ μελίττασ ἢ νυκτερίδασ ἀτεχνῶσ ἐχομένασ καὶ τετριγυίασ ὑπὸ μνήμησ καὶ ὀργῆσ ὧν ἔπαθον δι’ αὐτάσ.

καμπτομένασ βίᾳ καὶ μετασχηματιζομένασ ὑπὸ τῶν ταῦτα δημιουργούντων ὀργάνοισ τισὶ καὶ πληγαῖσ, τῶν μὲν ὅλα τὰ μέρη συνελαυνόντων, τὰ δ’ ἀποστρεφόντων, ἔνια δ’ ἐκλεαινόντων καὶ ἀφανιζόντων παντάπασιν, ὅπωσ ἐφαρμόσειεν ἑτέροισ ἤθεσι ·

.

καὶ βίοισ· ἐν ταύταισ φανῆναι τὴν Νέρωνοσ ψυχὴν τά, τ’ ἄλλα κακῶσ ἔχουσαν ἤδη καὶ διαπεπαρμένην ἣλοισ διαπύροισ. προκεχειρισμένων δὲ καὶ ταύτῃ τῶν δημιουργῶν Πινδαρικῆσ ἐχίδνησ εἶδοσ, ἐν ᾧ κυηθεῖσαν καὶ διαφαγοῦσαν τὴν μητέρα βιώσεσθαι, φῶσ ἔφασκεν ἐξαίφνησ διαλάμψαι μέγα, καὶ φωνὴν ἐκ τοῦ φωτὸσ γενέσθαι προστάττουσαν εἰσ ἄλλο γένοσ ἡμερώτερον μεταβαλεῖν, ᾠδικόν τι μηχανησαμένουσ περὶ ἕλη καὶ λίμνασ ζῷον· ὧν μὲν γὰρ ἠδίκησε δεδωκέναι δίκασ·

ὀφείλεσθαι δέ τι καὶ χρηστὸν αὐτῷ παρὰ θεῶν, ὅτι τῶν ὑπηκόων τὸ βέλτιστον καὶ θεοφιλέστατον γένοσ ἠλευθέρωσε, τὴν Ἑλλάδα. μέχρι μὲν οὖν τούτων εἶναι θεατήσ·

"οὗτοσ, ὅπωσ ἕκαστα μᾶλλον μνημονεύσῃσ.

καί τι ῥαβδίον, ὥσπερ οἱ ζωγράφοι, διάπυρον προσάγειν, ἑτέραν δὲ κωλύειν. προσπεσεῖν καὶ ἀναβλέψαι σχεδὸν ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ μνήματοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION