Plutarch, De sera numinis vindicta, section 2

(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 2)

"τῶν πονηρῶν βραδυτὴσ τοῦ δαιμονίου καὶ μέλλησισ ἐμοὶ δοκεῖ μάλιστα δεινὸν εἶναι· "καὶ νῦν ὑπὸ τῶν λόγων τούτων ὥσπερ πρόσφατοσ γέγονα τῇ δόξῃ καὶ καινόσ, ἔκπαλαι δ’ ἠγανάκτουν ἀκούων Εὐριπίδου λέγοντοσ μέλλει, τὸ θεῖον δ’ ἐστὶ τοιοῦτον φύσει. "καίτοι πρὸσ οὐδὲν ἥκιστα δὲ πρέπει πρὸσ τοὺσ πονηροὺσ ῥᾴθυμον εἶναι τὸν θεόν, οὐ ῥᾳθύμουσ ὂντασ αὐτοὺσ οὐδ’ ἀμβολιεργοὺσ τοῦ κακῶσ ποιεῖν, ἀλλ’ ὀξυτάταισ ὁρμαῖσ ὑπὸ τῶν παθῶν φερομένουσ πρὸσ τὰσ ἀδικίασ. "καὶ μὴν τὸ ἀμύνασθαι παθεῖν ὡσ Θουκυδίδησ φησὶν ὅτι ἐγγυτάτω κείμενον εὐθὺσ ἀντιφράττει τὴν ὁδὸν τοῖσ ἐπὶ πλεῖστον εὐροούσῃ τῇ κακίᾳ χρωμένοισ. "οὐθὲν γὰρ οὕτω χρέοσ ὡσ τὸ τῆσ δίκησ ὑπερήμερον γιγνόμενον ἀσθενῆ μὲν ταῖσ ἐλπίσι ποιεῖ καὶ ταπεινὸν τὸν ἀδικούμενον, αὔξει δὲ θρασύτητι καὶ τόλμῃ τὸν μοχθηρόν· "αἱ δ’ ὑπὸ χεῖρα τοῖσ τολμωμένοισ ἀπαντῶσαι τιμωρίαι καὶ τῶν μελλόντων εἰσὶν ἐπισχέσεισ ἀδικημάτων, καὶ μάλιστα τὸ παρηγοροῦν τοὺσ πεπονθότασ ἔνεστιν αὐταῖσ. ὡσ ἔμοιγε καὶ τὸ τοῦ Βίαντοσ ἐνοχλεῖ πολλάκισ ἀναλαμβάνοντι τὸν λόγον· "ἔφη γάρ, ὡσ ἐοίκε, πρόσ τινα πονηρόν, ὡσ οὐ δέδιε μὴ οὐ δῷ δίκην, ἀλλὰ μὴ οὐκ αὐτὸσ ἐπίδῃ. τί γὰρ Μεσσηνίοισ ὄφελοσ τοῖσ προαναιρεθεῖσι τῆσ Ἀριστοκράτουσ τιμωρίασ, ὃσ προδοὺσ τὴν ἐπὶ Τάφρῳ μάχην καὶ λαθὼν ὑπὲρ εἴκοσιν ἔτη καὶ πάντα ταῦτα βασιλεύσασ Ἀρκάδων, ὕστερον ἔδωκε δίκην φωραθείσ· "οἱ δ’ οὐκέτ’ ἦσαν; "ἢ τίν’ Ὀρχομενίων τοῖσ ἀποβαλοῦσι παῖδασ καὶ φίλουσ καὶ οἰκείουσ ὑπὸ Λυκίσκου προδοθέντασ ἤνεγκε παραμυθίαν ἡ χρόνοισ ὕστερον πολλοῖσ ἁψαμένη νόσοσ καὶ κατανεμηθεῖσα τοῦ σώματοσ ὅσον ἀεὶ βάπτων καὶ βρέχων εἰσ τὸν ποταμὸν ὤμοσε καὶ κατηράσατο σαπῆναι, προδόντοσ αὐτοῦ καὶ ἀδικήσαντοσ; "τὰσ μὲν γὰρ Ἀθήνησι τῶν ἐναγῶν σωμάτων ῥίψεισ καὶ νεκρῶν ἐξορισμοὺσ οὐδὲ παίδων παισὶν ἐπιδεῖν ὑπῆρξε τῶν ἀποσφαγέντων ἐκείνων. "ὅθεν Εὐριπίδησ ἄτοποσ, εἰσ ἀποτροπὴν κακίασ τούτοισ χρώμενοσ, οὔτοι προσελθοῦσ’ ἡ Δίκη σε, μὴ τρέσῃσ, παίσει πρὸσ ἧπαρ οὐδὲ τῶν ἄλλων βροτῶν τὸν ἄδικον, ἀλλὰ σῖγα καὶ βραδεῖ ποδὶ στείχουσα μάρψει τοὺσ κακούσ, ὅταν τύχῃ. οὐ γὰρ ἄλλα δήπου, ταῦτα δ’ αὐτὰ τοὺσ κακοὺσ εἰκόσ ἐστιν ἑαυτοῖσ διακελευομένουσ καὶ παρεγγυῶντασ ἐπιχαίρειν τοῖσ παρανομήμασιν, ὡσ τῆσ ἀδικίασ τὸν μὲν καρπὸν εὐθὺσ ὡραῖον καὶ προῦπτον ἀποδιδούσησ, τὴν δὲ τιμωρίαν ὀψὲ καὶ πολὺ τῆσ ἀπολαύσεωσ καθυστεροῦσαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION