Plutarch, De gloria Atheniensium, section 7

(플루타르코스, De gloria Atheniensium, section 7)

"βακχεῖ’ ἐτελέσθη. Ἀρήιοσ ὁ κῶμοσ οὗτοσ ἐκ γῆσ ἅμα φάλαγξι καὶ στόλοισ ἐκ θαλάττησ καὶ μεμειγμένοισ σκύλοισ καὶ τροπαίοισ βεβριθώσ. κλῦθ’ Ἀλαλά, Πολέμου θύγατερ, ἐγχέων προοίμιον, ᾇ θύεται ἄνδρεσ τὸν ἱρόθυτον θάνατον, ὡσ ὁ Θηβαῖοσ Ἐπαμεινώνδασ εἶπεν, ὑπὲρ πατρίδοσ καὶ τάφων καὶ ἱερῶν ἐπιδιδόντεσ ἑαυτοὺσ τοῖσ καλλίστοισ καὶ λαμπροτάτοισ ἀγῶσιν. ὧν τὰσ Νίκασ ὁρᾶν μοι δοκῶ προσερχομένασ, οὐ βοῦν ἔπαθλον ἑλκούσασ ἢ τράγον, οὐδ’ ἀνεστεμμένασ κιττῷ καὶ Διονυσιακῆσ τρυγὸσ ὀδωδυίασ; ἀλλ’ ὅλαι μὲν πόλεισ αὐτῶν εἰσι καὶ νῆσοι καὶ ἤπειροι, καὶ ναοὶ χιλιοτάλαντοι καὶ δήμων ἀποικισμοὶ μυρίανδροι, τροπαίοισ δὲ παντοδαποῖσ ἀναστέφονται καὶ λαφύροισ· ὧν ἀγάλματα καὶ σύμβολα παρθενῶνεσ ἑκατόμπεδοι, νότια τείχη, νεώσοικοι, προπύλαια, Χερρόνησοσ, Ἀμφίπολισ.

Μαραθὼν τὴν Μιλτιάδου Νίκην προπέμπει, καὶ Σαλαμὶσ τὴν Θεμιστοκλέουσ, χιλίων σκαφῶν ναυαγίοισ ἐπιβεβηκυῖαν. φέρει δ’ ἡ μὲν Κίμωνοσ τριήρεισ ἑκατὸν Φοινίσσασ ἀπ’ Εὐρυμέδοντοσ, ἡ δὲ Δημοσθένουσ καὶ Κλέωνοσ ἀπὸ Σφακτηρίασ τὴν Βρασίδου ἀσπίδ’ αἰχμάλωτον καὶ δεδεμένουσ Σπαρτιάτασ. τειχίζει δὲ τὴν πόλιν ἡ Κόνωνοσ, ἡ δὲ Θρασυβούλου κατάγει τὸν δῆμον ἀπὸ φυλῆσ ἐλεύθερον, αἱ δὲ Ἀλκιβιάδου περὶ Σικελίαν ὀλισθοῦσαν τὴν πόλιν ἐγείρουσιν· ἐκ δὲ τῶν Νείλεω καὶ Ἀνδρόκλου περὶ Λυδίαν καὶ Καρίαν ἀγώνων Ιὠνίαν ἀνισταμένην ἐπεῖδεν ἡ Ἑλλάσ.

τῶν δ’ ἄλλων ἑκάστησ ἂν πύθῃ τί τῇ πόλει γέγονεν ἐξ αὐτῆσ ἀγαθόν, ἡ μὲν ἐρεῖ Λέσβον, ἡ δὲ Σάμον, ἡ δὲ Κύπρον, ἡ δὲ Πόντον Εὔξεινον, ἡ δὲ πεντακοσίασ τριήρεισ, ἡ δὲ μυρία τάλαντα, προῖκα τῆσ δόξησ καὶ τῶν τροπαίων. ταῦθ’ ἡ πόλισ ἑορτάζει καὶ ὑπὲρ τούτων θύει τοῖσ θεοῖσ, οὐκ ἐπὶ ταῖσ Αἰσχύλου νίκαισ ἢ Σοφοκλέουσ· οὐδ’ ὅτε Καρκίνοσ Αἐρόπῃ εὐτύχει ἢ Ἕκτορι Ἀστυδάμασ, ἀλλ’ ἕκτῃ μὲν ἱσταμένου Βοηδρομιῶνοσ ἐσέτι νῦν τὴν ἐν Μαραθῶνι νίκην ἡ πόλισ ἑορτάζει· ἕκτῃ δ’ ἐπὶ δέκα τοῦ μηνὸσ οἰνοχοεῖται τῆσ Χαβρίου περὶ Νάξον ἐπινίκια ναυμαχίασ· τῇ δὲ δωδεκάτῃ χαριστήρια ἔθυον ἐλευθερίασ·

ἐν ἐκείνῃ γὰρ οἱ ἀπὸ Φυλῆσ κατῆλθον. τρίτῃ δ’ ἱσταμένου τὴν ἐν Πλαταιαῖσ μάχην ἐνίκων. τὴν δὲ ἕκτην ἐπὶ δέκα τοῦ Μουνιχιῶνοσ Ἀρτέμιδι καθιέρωσαν, ἐν ᾗ τοῖσ Ἕλλησι περὶ Σαλαμῖνα νικῶσιν ἐπέλαμψεν ἡ θεὸσ πανσέληνοσ . τὴν δὲ δωδεκάτην τοῦ Σκιρροφοριῶνοσ ἱερωτέραν ἐποίησεν ὁ Μαντινειακὸσ ἀγών, ἀπὸ τῶν ἄλλων συμμάχων ἐκβιασθέντων καὶ τραπέντων, μόνοι τὸ καθ’ ἑαυτοὺσ νικήσαντεσ ἔστησαν τρόπαιον ἀπὸ τῶν νικώντων πολεμίων. ταῦτα τὴν πόλιν ᾖρεν εἰσ δόξαν, ταῦτα εἰσ μέγεθοσ·

ἐπὶ τούτοισ Πίνδαροσ ἔρεισμα τῆσ Ἑλλάδοσ προσεῖπε τὰσ Ἀθήνασ, οὐχ ὅτι ταῖσ Φρυνίχου τραγῳδίαισ καὶ Θέσπιδοσ ὤρθουν τοὺσ Ἕλληνασ, ἀλλ’ ὅτι πρῶτον, ὥσ φησιν αὐτόσ, ἐπ’ Ἀρτεμισίῳ παῖδεσ Ἀθαναίων ἐβάλοντο φαεννὰν κρηπῖδ’ ἐλευθερίασ· ἐπί τε Σαλαμῖνι καὶ Μυκάλῃ καὶ Πλαταιαῖσ ὥσπερ ἀδαμαντίνοισ στηρίξαντεσ τὴν ἐλευθερίαν τῆσ Ἑλλάδοσ παρέδοσαν τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION