Plutarch, De garrulitate, section 14

(플루타르코스, De garrulitate, section 14)

καίτοι γ’ ὥσπερ οἱ τὰ πικρὰ καὶ τὰ δυσώδη φάρμακα πιόντεσ δυσχεραίνουσι καὶ τὰσ κύλικασ, οὕτωσ οἱ τὰ κακὰ προσαγγέλλοντεσ ὑπὸ τῶν ἀκουόντων δυσχεραίνονται καὶ μισοῦνται. ὅθεν χαριέντωσ ὁ Σοφοκλῆσ διηπόρηκεν, φ. ἐν τοῖσιν ἐν τοῖσιν ἢ ’ πὶ τῇ ψυχῇ δάκνῃ; κ. τί δὲ ῥυθμίζεισ τὴν ἐμὴν λύπην ὅπου; φ. ὁ δρῶν σ’ ἀνιᾷ τὰσ φρένασ, τὰ ὁ ὦτ’ ἐγώ. λυποῦσι δ’ οὖν ὥσπερ οἱ δρῶντεσ καὶ οἱ λέγοντεσ, ἀλλ’ ὅμωσ οὐκ ἔστι γλώσσησ ῥεούσησ ἐπίσχεσισ οὐδὲ κολασμόσ. ἐν Λακεδαίμονι τῆσ Χαλκιοίκου τὸ ἱερὸν ὤφθη σεσυλημένον, καὶ κειμένη ἔνδον κενὴ λάγυνοσ. "εἰ βούλεσθ’, ἐγὼ φράσω ὑμῖν ὅ μοι παρίσταται περὶ τῆσ λαγύνου· "τοὺσ ἱεροσύλουσ ἐπὶ τηλικοῦτον ἐλθεῖν κίνδυνον κώνειον ἐμπιόντασ καὶ κομίζοντασ οἶνον, ἵν’ εἰ μὲν αὐτοῖσ λαθεῖν ἐγγένοιτο, τῷ ἀκράτῳ ποθέντι σβέσαντεσ καὶ διαλύσαντεσ τὸ φάρμακον ἀπέλθοιεν ἀσφαλῶσ· "εἰ δ’ ἁλίσκοιντο, πρὸ τῶν βασάνων ὑπὸ τοῦ φαρμάκου ῥᾳδίωσ καὶ ἀνωδύνωσ ἀποθάνοιεν. ταῦτ’ εἰπόντοσ αὐτοῦ τὸ πρᾶγμα πλοκὴν ἔχον καὶ περινόησιν τοσαύτην οὐχ ὑπονοοῦντοσ ἀλλ’ εἰδότοσ ἐφαίνετο.

"τίσ εἶ; "τίσ σ’ οἶδε; "πόθεν ἐπίστασαι ταῦτα; καὶ τὸ πέρασ ἐλεγχόμενοσ οὕτωσ ὡμολόγησεν εἷσ εἶναι τῶν ἱεροσύλων. οἱ δ’ Ἴβυκον ἀποκτείναντεσ οὐχ οὕτωσ ἑάλωσαν, ἐν θεάτρῳ καθήμενοι καὶ γεράνων παραφανεισῶν πρὸσ ἀλλήλουσ ἅμα γέλωτι ψιθυρίζοντεσ, ὡσ αἱ Ἰβύκου ἔκδικοι πάρεισιν; ἀκούσαντεσ γὰρ οἱ καθεζόμενοι πλησίον, ἤδη τοῦ Ἰβύκου πολὺν χρόνον ὄντοσ ἀφανοῦσ καὶ ζητουμένου, ἐπελάβοντο τῆσ φωνῆσ καὶ προσήγγειλαν τοῖσ ἄρχουσιν.

ἐλεγχθέντεσ δ’ οὕτωσ ἀπήχθησαν, οὐχ ὑπὸ τῶν γεράνων κολασθέντεσ ἀλλ’ ὑπὸ τῆσ αὑτῶν γλωσσαλγίασ ὥσπερ Ἐρινύοσ ἢ Ποινῆσ βιασθέντεσ ἐξαγορεῦσαι τὸν φόνον. ὡσ γὰρ ἐν τῷ σώματι πρὸσ τὰ πεπονθότα μέρη καὶ ἀλγοῦντα γίνεται φορὰ καὶ ὁλκὴ τῶν πλησίον, οὕτωσ ἡ γλῶττα τῶν ἀδολέσχων ἀεὶ φλεγμονὴν ἔχουσα καὶ σφυγμὸν ἕλκει τι καὶ συνάγει τῶν ἀπορρήτων καὶ κεκρυμμένων ἐφ’ ἑαυτήν.

τὸ στόμα λαμβάνειν εὐμεγέθη λίθον ὥσπερ κλεῖθρον ἢ χαλινὸν ἐμβάλλοντασ τῇ φωνῇ, καὶ νυκτὸσ οὕτωσ ὑπερφέρεσθαι λανθάνοντασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION