Plutarch, De garrulitate, section 11 1:

ὁρ´κοι δὲ καὶ κατάραι περὶ σιωπῆς ἐγίνοντο καὶ δάκρυα ποτνιωμένης αὐτῆς, ὡς πίστιν οὐκ ἐχούσης.? "ἀλλ ἄκουε φοβερὸν πρᾶγμα καὶ τεράστιον προσήγγελται γὰρ ἡμῖν ὑπὸ τῶν ἱερέων κόρυδον ὦφθαι πετόμενον κράνος ἔχοντα χρυσοῦν καὶ δόρυ: "σκεπτόμεθα δὴ τὸ τέρας εἴτε χρηστὸν εἴτε φαῦλόν ἐστι, καὶ συνδιαποροῦμεν τοῖς μάντεσιν ἀλλὰ σιώπα. ταῦτα εἰπὼν ᾤχετ εἰς τὴν ἀγοράν:?