Plutarch, De garrulitate, section 9

(플루타르코스, De garrulitate, section 9)

Ἀντίγονοσ γοῦν ὁ βασιλεὺσ ἐκεῖνοσ, ἐρωτήσαντοσ αὐτὸν τοῦ υἱοῦ πηνίκα μέλλουσιν ἀναζευγνύειν, "τί δέδοικασ; "μὴ μόνοσ οὐκ ἀκούσῃσ τῆσ σάλπιγγοσ; οὐκ ἄρα φωνὴν ἐπίστευεν ἀπόρρητον ᾧ τὴν βασιλείαν ἀπολείπειν ἔμελλεν; ἐδίδασκε μὲν οὖν αὐτὸν ἐγκρατῶσ ἔχειν πρὸσ τὰ τοιαῦτα καὶ πεφυλαγμένωσ. "ᾤμην τὸν χιτῶνά μοι συνειδέναι τοῦτο τἀπόρρητον, ἀποδυσάμενοσ ἂν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πῦρ ἔθηκα. Εὐμένησ δ’ ἀκούσασ ἐπέρχεσθαι Κρατερὸν οὐδενὶ τῶν φίλων ἔφρασεν, ἀλλ’ ἐψεύσατο Νεοπτόλεμον εἶναι· τούτου γὰρ οἱ στρατιῶται κατεφρόνουν, ἐκείνου δὲ καὶ τὴν δόξαν ἐθαύμαζον καὶ τὴν ἀρετὴν ἠγάπων. ἔγνω δ’ οὐδεὶσ ἄλλοσ , ἀλλὰ συμβαλόντεσ ἐκράτησαν καὶ ἀπέκτειναν αὐτὸν ἀγνοοῦντεσ καὶ νεκρὸν ἐπέγνωσαν. οὕτωσ ἐστρατήγησεν ἡ σιωπὴ τὸν ἀγῶνα καὶ τηλικοῦτον ἀνταγωνιστὴν ἀπέκρυψεν·

ὥστ’ αὐτὸν τοὺσ φίλουσ μὴ προειπόντα θαυμάζειν μᾶλλον ἢ μέμφεσθαι· κἂν μέμφηται δέ τισ, ἐγκαλεῖσθαι βέλτιόν ἐστι σωθέντασ δι’ ἀπιστίαν ἢ κατηγορεῖν ἀπολλυμένουσ διὰ τὸ πιστεῦσαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION