Plutarch, De garrulitate, section 5

(플루타르코스, De garrulitate, section 5)

"οὐχ ἅπαξ μέλλεισ λέγειν αὐτὸν ἐπὶ τῶν δικαστῶν; καὶ σκόπει τὴν Λυσίου πειθὼ καὶ χάριν· κεῖνον γὰρ ἐγὼ φαμὶ ἰοπλοκάμων Μοισᾶν εὖ λαχεῖν. τῶν δὲ περὶ τοῦ ποιητοῦ λεγομένων ἀληθέστατόν ἐστιν ὅτι μόνοσ Ὅμηροσ τῆσ τῶν ἀνθρώπων ἁψικορίασ περιγέγονεν, ἀεὶ καινὸσ ὢν καὶ πρὸσ χάριν ἀκμάζων· ἀλλ’ ὅμωσ εἰπὼν καὶ ἀναφωνήσασ ἐκεῖνο περὶ αὑτοῦ τὸ ἐχθρὸν δὲ μοί ἐστιν αὖθισ ἀριζήλωσ εἰρημένα μυθολογεύειν, φεύγει καὶ φοβεῖται τὸν ἐφεδρεύοντα παντὶ λόγῳ κόρον, εἰσ ἄλλα ἐξ ἄλλων διηγήματα τὴν ἀκοὴν ἄγων καὶ τῇ καινότητι τὴν πλησμονὴν αὐτῆσ παραμυθούμενοσ. οἱ δ’ ἀποκναίουσι δήπου τὰ ὦτα ταῖσ ταυτολογίαισ ὥσπερ παλίμψηστα διαμολύνοντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION