헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεγαρρύ04́

(플루타르코스, De garrulitate, section 4)

ἔτι τοίνυν τὸ μεθύειν πᾶσ ἄνθρωποσ αἰδήμων καὶ κόσμιοσ, οἶμαι, φυλάξαιτ’ ἄν· μανίᾳ γὰρ ὁμότοιχοσ μὲν ἡ ὀργὴ κατ’ ἐνίουσ, ἡ δὲ μέθη σύνοικοσ· μᾶλλον δὲ μανία τῷ μὲν χρόνῳ ἥττων, τῇ δ’ αἰτίᾳ μείζων, ὅτι τὸ αὐθαίρετον αὐτῇ πρόσεστι. φησιν, ἐφέηκε πολύφρονά περ μάλ’ ἀεῖσαι, καὶ θ’ ἁπαλὸν γελάσαι καὶ τ̓ ὀρχήσασθαι ἀνῆκε. καὶ τί τὸ δεινότατον; ᾠδὴ καὶ γέλωσ καὶ ὄρχησισ; οὐδὲν ἄχρι τούτων καί τι ἔποσ προέηκεν, ὅπερ τ̓ ἄρρητον ἄμεινον τοῦτ’ ἤδη δεινὸν καὶ ἐπικίνδυνον. καὶ μήποτε τὸ ζητούμενον παρὰ τοῖσ φιλοσόφοισ λύων ὁ ποιητὴσ οἰνώσεωσ καὶ μέθησ διαφορὰν εἴρηκεν, οἰνώσεωσ μὲν ἄνεσιν, μέθησ δὲ φλυαρίαν. τὸ γάρ ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ νήφοντοσ ἐπὶ τῆσ γλώττησ ἐστὶ τοῦ μεθύοντοσ, ὡσ οἱ παροιμιαζόμενοι φασιν.

"δύναιτο μωρὸσ ἐν οἴνῳ σιωπᾶν;

Ἀθήνησι δέ τισ ἑστιῶν πρέσβεισ βασιλικοὺσ ἐφιλοτιμήθη σπουδάζουσιν ἐν αὐτοῖσ συναγαγεῖν εἰσ ταὐτὸ τοὺσ φιλοσόφουσ· "δὲ Ζήνων, τῷ βασιλεῖ; "ἢ ὅτι πρεσβύτησ ἐστὶν ἐν Ἀθήναισ παρὰ πότον σιωπᾶν δυνάμενοσ. οὕτω τι βαθὺ καὶ μυστηριῶδεσ ἡ σιγὴ καὶ νηφάλιον, ἡ δὲ μέθη λάλον ἄνουν γὰρ καὶ ὀλιγόφρον, διὰ τοῦτο καὶ πολύφωνον. οἱ δὲ φιλόσοφοι καὶ ὁριζόμενοι τὴν μέθην λέγουσιν εἶναι λήρησιν πάροινον οὕτωσ οὐ ψέγεται τὸ πίνειν, εἰ προσείη τῷ πίνειν τὸ σιωπᾶν·

ἀλλ’ ἡ μωρολογία μέθην ποιεῖ τὴν οἴνωσιν. ὁ μὲν οὖν μεθύων ληρεῖ παρ’ οἶνον, ὁ δ’ ἀδόλεσχοσ πανταχοῦ ληρεῖ ἐν ἀγορᾷ ἐν θεάτρῳ ἐν περιπάτῳ ἐν μέθῃ νήφων ἡμέραν νύκτωρ· ἔστι δὲ θεραπεύων τῆσ νόσου βαρύτεροσ, συμπλέων τῆσ ναυτίασ ἀηδέστεροσ, ἐπαινῶν τοῦ ψέγοντοσ ἐπαχθέστεροσ· ἥδιόν γέ τοι πονηροῖσ ὁμιλοῦμεν ἐπιδεξίοισ ἢ χρηστοῖσ ἀδολέσχαισ. ὁ μὲν γὰρ Σοφοκλέουσ Νέστωρ τὸν Αἰάντα τραχυνόμενον τῷ λόγῳ πραΰνων ἠθικῶσ τοῦτ’ εἴρηκεν, οὐ μέμφομαί σε· δρῶν γὰρ εὖ κακῶσ λέγεισ·

πρὸσ δὲ τὸν ἀδολέσχην οὐχ οὕτωσ ἔχομεν, ἀλλὰ πᾶσαν ἔργου χάριν ἡ τῶν λόγων ἀκαιρία διαφθείρει καὶ ἀπόλλυσι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De garrulitate, section 4

(플루타르코스, De garrulitate, section 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION