Plutarch, De garrulitate, section 3

(플루타르코스, De garrulitate, section 3)

τοῦ λογισμοῦ μὴ ὑπακούῃ μηδ’ ἀνειλῆται, δήγμασιν αὐτῆσ κατέχωμεν τὴν ἀκρασίαν αἱμάττοντεσ. Εὐριπίδησ φησίν. οἱ δ’ οἰκημάτων μὲν ἀθύρων καὶ βαλλαντίων ἀδέσμων μηδὲν ὄφελοσ οἰόμενοι τοῖσ κεκτημένοισ εἶναι, στόμασι δ’ ἀκλείστοισ καὶ ἀθύροισ ὥσπερ τὸ τοῦ Πόντου διὰ παντὸσ ἔξω ῥέουσι χρώμενοι, πάντων ἀτιμότατον ἡγεῖσθαι τὸν λόγον ἐοίκασιν. ὅθεν οὐδὲ πίστιν ἔχουσιν ἧσ πᾶσ λόγοσ ἐφίεται· τὸ γὰρ οἰκεῖον αὐτοῦ τέλοσ τοῦτ’ ἐστί, πίστιν ἐνεργάσασθαι τοῖσ ἀκούουσιν ἀπιστοῦνται δ’ οἱ λάλοι, κἂν ἀληθεύωσιν. ὥσπερ γὰρ ὁ πυρὸσ εἰσ ἀγγεῖον κατακλεισθεὶσ τῷ μὲν μέτρῳ πλείων εὑρίσκεται τῇ δὲ χρείᾳ μοχθηρότεροσ, οὕτω λόγοσ εἰσ ἀδόλεσχον ἐμπεσὼν ἄνθρωπον πολὺ ποιεῖ τοῦ ψεύδουσ ἐπίμετρον, ᾧ διαφθείρει τὴν πίστιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION