Plutarch, De garrulitate, section 2

(플루타르코스, De garrulitate, section 2)

"ὦ παῖ, σιώπα· δύο δὲ τὰ πρῶτα καὶ μέγιστα, τὸ ἀκοῦσαι καὶ ἀκουσθῆναι· ὧν οὐδετέρου τυχεῖν ἐγγίνεται τοῖσ ἀδολέσχοισ, ἀλλὰ καὶ περὶ αὐτὴν τὴν ἐπιθυμίαν ἀποδυσπετοῦσι. τοῖσ μὲν γὰρ ἄλλοισ νοσήμασι τῆσ ψυχῆσ, οἱο͂ν φιλαργυρίᾳ φιλοδοξίᾳ φιληδονίᾳ, τὸ γοῦν τυγχάνειν ὧν ἐφίενται περίεστι, τοῖσ δ’ ἀδολέσχοισ τοῦτο συμβαίνει χαλεπώτατον ἐπιθυμοῦντεσ γὰρ ἀκροατῶν οὐ τυγχάνουσιν, ἀλλὰ πᾶσ φεύγει προτροπάδην κἂν ἐν ἡμικυκλίῳ τινὶ καθεζόμενοι κἂν περιπατοῦντεσ ἐν ξυστῷ θεάσωνται προσφοιτῶντα, ταχέωσ ἀνάζευξιν αὑτοῖσ παρεγγυῶσι. καὶ καθάπερ ὅταν ἐν συλλόγῳ τινὶ σιωπὴ γένηται, τὸν Ἑρμῆν ἐπεισεληλυθέναι λέγουσιν, οὕτωσ ὅταν εἰσ συμπόσιον ἢ συνέδριον γνωρίμων λάλοσ εἰσέλθῃ, πάντεσ ἀποσιωπῶσι μὴ βουλόμενοι λαβὴν παρασχεῖν ἂν δ’ αὐτὸσ ἄρξηται διαίρειν τὸ στόμα, πρὸ χείματοσ ὥστ’ ἀνὰ ποντίαν ἄκραν βορρᾶ ζαέντοσ ὑφορώμενοι σάλον καὶ ναυτίαν ἐξανέστησαν. ὅθεν αὐτοῖσ συμβαίνει μήτε παρὰ δεῖπνον συγκλιτῶν μήτε συσκήνων τυγχάνειν προθύμων, ὅταν ὁδοιπορῶσιν ἢ πλέωσιν, ἀλλ’ ἀναγκαστῶν πρόσκειται γὰρ ἁπανταχοῦ, τῶν ἱματίων ἀντιλαμβανόμενοσ, ἁπτόμενοσ τοῦ γενείου, τὴν πλευρὰν θυροκοπῶν τῇ χειρί.

πόδεσ δὴ κεῖθι τιμιώτατοι, κατὰ τὸν Ἀρχίλοχον, καὶ νὴ Δία κατὰ τὸν σοφὸν Ἀριστοτέλην. "οὐ θαυμαστόν, Ἀριστότελεσ;

"θαυμαστόν, ἀλλ’ δἴ τισ πόδασ ἔχων σὲ ὑπομένει. "οὐ γὰρ προσεῖχον. καὶ γὰρ ἂν βιάσωνται λαλεῖν οἱ ἀδόλεσχοι, παρέδωκεν αὐτοῖσ ἡ ψυχὴ τὰ ὦτα περιαντλεῖν ἔξωθεν, αὐτὴ δ’ ἐντὸσ ἑτέρασ τινὰσ ἀναπτύσσει καὶ διέξεισι πρὸσ αὑτὴν φροντίδασ· ὅθεν οὔτε προσεχόντων οὔτε πιστευόντων ἀκροατῶν εὐποροῦσι. δ’ ἀδολέσχων ὁ λόγοσ ἀτελὴσ καὶ ἄκαρπόσ ἐστι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION